Sole glinu są stosowane jako aktywny środek antyperspiracyjny w kosmetykach pod pachami, ale skutki powszechnego, długotrwałego i rosnącego stosowania pozostają nieznane, szczególnie w odniesieniu do piersi, która jest miejscowym obszarem stosowania. Badania kliniczne wykazujące nieproporcjonalnie wysoką częstość występowania raka piersi w górnym zewnętrznym kwadrancie piersi wraz z doniesieniami o niestabilności genomowej w zewnętrznych kwadrantach piersi dostarczają dowodów potwierdzających rolę chemikaliów kosmetycznych stosowanych miejscowo w rozwoju raka piersi. Wiadomo, że aluminium ma profil genotoksyczny, zdolny do wywoływania zarówno zmian w DNA, jak i skutków epigenetycznych, co byłoby zgodne z potencjalną rolą w raku piersi, gdyby takie skutki występowały w komórkach piersi. Estrogen jest dobrze znany wpływ w raku piersi i jego działanie, zależne od wewnątrzkomórkowych receptorów, które działają jako aktywowane ligandami czynniki transkrypcyjne z palcem cynkowym, sugeruje jeden z możliwych punktów ingerencji aluminium. Wyniki przedstawione w niniejszym raporcie wykazują, że aluminium w postaci chlorku glinu lub chlorowodorku glinu może zakłócać funkcjonowanie receptorów estrogenowych komórek ludzkiego raka piersi MCF7 zarówno pod względem wiązania ligandów, jak i ekspresji genów reporterowych regulowanych przez estrogeny. W ten sposób aluminium dołącza do rosnącej listy metali zdolnych do zakłócania działania estrogenów, określanych mianem metaloestrogenów. Obecnie konieczne są dalsze badania w celu zidentyfikowania molekularnej podstawy tego działania, długoterminowych skutków ekspozycji na aluminium oraz tego, czy aluminium może powodować aberracje innych szlaków sygnalizacyjnych w komórkach piersi. Biorąc pod uwagę szerokie narażenie populacji ludzkiej na antyperspiranty, ważne będzie ustalenie absorpcji skórnej w lokalnym obszarze piersi i czy długotrwała absorpcja na niskim poziomie może odgrywać rolę w rosnącej częstości występowania raka piersi.