Cele: W tym prospektywnym badaniu testowano komponenty diateza-stres i mediacja przyczynowa poznawczej teorii depresji Becka (1967, 1983).
Projekt: Aby umożliwić rygorystyczne testowanie etiologicznego komponentu teorii Becka, zastosowaliśmy krótkoterminowy projekt podłużny, w którym dysfunkcjonalne postawy uczestników oceniano przed wystąpieniem negatywnego zdarzenia.
Metody: W sumie 136 seniorów ze szkół średnich ubiegających się o przyjęcie na Uniwersytet Pensylwanii wypełniło miary nastroju depresyjnego i postaw dysfunkcyjnych 1-8 tygodni przed otrzymaniem decyzji o przyjęciu (czas 1). Ocenę dysfunkcjonalnych postaw poprzedziło zadanie primingowe, mające na celu aktywację utajonych schematów depresyjnych. Uczestnicy wypełniali również miary nastroju depresyjnego, negatywnych poglądów na siebie i negatywnych poglądów na przyszłość krótko po otrzymaniu decyzji o przyjęciu na studia (Czas 2) i cztery dni później (Czas 3).
Wyniki: Zgodnie z komponentem diateza-stres w teorii Becka, postawy dysfunkcjonalne przewidywały wzrost nastroju depresyjnego bezpośrednio po negatywnym wyniku przyjęcia do szpitala (Czas 2). Ponadto, zgodnie z komponentem przyczynowo-pośredniczącym teorii, u studentów z negatywnym wynikiem, związek między postawami dysfunkcjonalnymi a wzrostem nastroju depresyjnego był zapośredniczony przez negatywne poglądy na przyszłość. W przeciwieństwie do przewidywań, związek ten nie był jednak zapośredniczony przez negatywne poglądy na temat samego siebie. Ponadto, wbrew przewidywaniom, postawy dysfunkcjonalne nie przewidywały trwałego obniżonego nastroju po negatywnym wyniku (Czas 3).
Wnioski: Osoby z dysfunkcjonalnymi postawami prawdopodobnie będą wykazywać wzrost nastroju depresyjnego po wystąpieniu negatywnych zdarzeń. Związek między postawami dysfunkcjonalnymi a wzrostem nastroju depresyjnego po wystąpieniu negatywnych zdarzeń jest mediowany przez negatywne poglądy na przyszłość.