Miód jest magiczny. Oprócz pysznego smaku, jest to prawie jedyne jedzenie, które nie psuje się w stanie jadalnym. Ale dlaczego, dokładnie, miód się nie psuje?
Miód ma wiele całkiem niesamowitych właściwości. Był używany i badany pod kątem właściwości leczniczych przez długi czas, zwłaszcza jako środek do leczenia otwartych ran. Herodot donosił, że Babilończycy chowali swoich zmarłych w miodzie, a Aleksander Wielki mógł zostać zabalsamowany w trumnie pełnej miodu.
Najstarszy miód, jaki kiedykolwiek znaleziono, został odkopany w Gruzji i pochodzi sprzed ponad 5000 lat. Więc, jeśli znalazłeś się w posiadaniu miodu sprzed 5000 lat, czy mógłbyś go zjeść? Cóż. . .
Właściwości chemiczne miodu
Miód jest cukrem. Być może słyszałeś różne rzeczy na temat korzyści zdrowotnych płynących z zastąpienia miodu cukrem, co może być prawdą lub nie. Podczas gdy miód nie jest taki sam jak zwykły, granulowany, biały cukier, to nadal jest to cukier. A cukry są higroskopijne – w swoim naturalnym stanie nie zawierają dużo wody. I bardzo niewiele bakterii i mikroorganizmów może żyć w wynikającym z tego środowisku o niskiej wilgotności.
Amina Harris, dyrektor wykonawczy Centrum Miodu i Zapylania w Instytucie Roberta Mondavi na Uniwersytecie Kalifornijskim w Davis mówi: „Miód w swojej naturalnej postaci ma bardzo niską wilgotność. Bardzo niewiele bakterii i mikroorganizmów może przetrwać w takim środowisku, po prostu giną. Zostają przez niego uduszone, w zasadzie.” Fakt, że organizmy nie mogą przetrwać długo w miodzie oznacza, że nie mają szansy go zepsuć.
Inną rzeczą, która odróżnia miód od innych cukrów jest jego kwasowość. pH miodu wynosi od 3 do 4,5 (a dokładniej od 3,26 do 4,48), co również zabija wszystko, co próbuje się w nim zadomowić.
I jest kilka czynników stojących za niską zawartością wilgoci w miodzie, w tym:
1
Pszczoły
Po pierwsze, pszczoły przyczyniają się do niskiej zawartości wody w miodzie poprzez trzepotanie skrzydłami w celu wysuszenia nektaru. Po drugie, sposób w jaki pszczoły dostają nektar do plastrów miodu polega na wymiotowaniu go tam. Brzmi to naprawdę obrzydliwie, ale skład chemiczny żołądków pszczół również przyczynia się do długiego okresu przydatności miodu do spożycia. W żołądkach pszczół znajduje się enzym oksydaza glukozy, który jest dodawany do miodu podczas wymiotowania nektaru. Enzym i nektar mieszają się, tworząc kwas glukonowy i nadtlenek wodoru. Nadtlenek wodoru jest również wrogą siłą dla wszystkiego, co próbuje rozwijać się w miodzie. (Chociaż, być może nie jest tak skuteczny w twoich cięciach.)
Przechowywanie
To jest ważne. Fakt, że miód jest hydroskopijny oznacza, że ma mało wody w swoim naturalnym stanie, ale może łatwo zassać wodę, jeśli jest na nią narażony. Jeśli to zrobi, może się zepsuć. Tak więc ostatecznym kluczem do tego, aby miód pozostał nieskażony jest upewnienie się, że jest dobrze zamknięty i przechowywany w suchym miejscu.
Krystalizacja
Powiązany z przechowywaniem jest problem skrystalizowanego miodu. UWAGA: Miód, który jest skrystalizowany niekoniecznie jest zepsuty. Amerykanie najwyraźniej postrzegają skrystalizowany miód jako „zły”, dlatego duże firmy zajmujące się pakowaniem miodu filtrują go, aby usunąć wszelkie cząstki, które mogą prowadzić do krystalizacji. Miód surowy i organiczny nie przechodzi tego procesu, ale to nie znaczy, że się zepsuje. Ponadto, różne miody mają różne tempo krystalizacji. Więc może być tak, że miód, który posiadasz jest bardziej podatny na krystalizację.
Więc krystalizacja nie oznacza, że coś jest „nie tak” z Twoim miodem – ale jeśli Ci się nie podoba, dużą wskazówką jest nie wkładanie miodu do lodówki. Poniżej 52 °F krystalizacja spowalnia, więc nie krępuj się zamrozić miodu. A w temperaturze powyżej 77°F miód najlepiej opiera się krystalizacji. Najszybciej jednak miód krystalizuje się w temperaturze pomiędzy 50 a 59°F. Tak więc, jeśli chcesz uniknąć konieczności podgrzewania miodu w celu usunięcia kryształów (najwyraźniej powolne, pośrednie podgrzewanie jest do tego najlepsze, tak przy okazji), unikaj lodówki.
Caveat: Niemowlęta
Więc, tak, miód przeważnie się nie psuje. Jednak miód może zawierać zarodniki bakterii Clostridium botulinum. Nie jest to szkodliwe dla dorosłych i dzieci powyżej 1 roku życia, których przewód pokarmowy jest wystarczająco rozwinięty, aby poradzić sobie z przetrwalnikami. Ale dzieci poniżej jednego roku życia są zagrożone botulizmem niemowlęcym, więc miód nie jest dla Twojego niemowlęcia.
Więc czy możesz jeść miód sprzed 5000 lat? Cóż, jeśli spędził ten czas zamknięty i przechowywany przed wilgocią, na pewno. Jeśli się skrystalizował, nie jest zepsuty, wystarczy go podgrzać i dodać do wybranej potrawy. Chyba, że masz mniej niż rok. Wtedy musiałbyś czekać.
Top image: Honey Comb Structure by Gavin Mackintosh/flickr
Inne zdjęcia, w kolejności: Phillie Casablanca/flickr A bee @work by Andreas/flickr; Honey Trio by land_camera_land_camera/flickr;
.