Free Press

Lata temu, na początku lat 70-tych zaprzyjaźniłem się z pracownikami sklepu roślin w Seattle University District. Co było naprawdę fajne jest to, że dowiedziałem się, że właściciel tego sklepu roślin był również autorem, jak również redaktor kilku drobnych książek, takich jak „Jak uprawiać najlepsze Marihuana Indoors pod Halides” i „Jak uprawiać Pot Hydroponically”. Opublikowali również „How to Identify and Grow Psilocybe Mushrooms,” autorstwa Jule Stevens i Rich Gee.
Jeden z pracowników i poszedłem do Seattle Arboretum w 1975 roku i graliśmy w Frisbee, kiedy upuściłem Frisbee na ziemię w sekcji Woodlawn Park w Seattle Arboretum. Jak schyliłem się, aby podnieść Frisbee zauważyłem kilka ciekawych grzybów w polu, w którym graliśmy. Następnie podniósł jeden shroom z ziemi i zdałem sobie sprawę, że to Psilocybe semilanceata. To naprawdę zdmuchnęło mój umysł. Pokazałem mojemu przyjacielowi ten grzyb, a on wspomniał mi, że skoro wykazałem zainteresowanie tymi specjalnymi grzybami, może byłbym zainteresowany spróbowaniem kaktusa San Pedro, który jak mi powiedział, zawierał meskalinę.
W tym czasie, we wczesnych i środkowych latach siedemdziesiątych, dowiedziałem się, że ten kaktus pochodził z Peru i Ekwadoru i był używany rytualnie w ceremoniach podobnych do tych związanych z rytualnym użyciem Peyote. Wkrótce przeczytałem kilka dokumentów i dowiedziałem się, że rdzenni mieszkańcy tych krajów przygotowali swoje kaktusy jako napój, który znali jako Chimora.

Rdzenni mieszkańcy Peru, którzy używali tego kaktusa do celów leczniczych, pokroili w plastry, kostki i posiekali pokrojone kawałki w kształcie gwiazdy, a następnie gotowali materiał przez godzinę po godzinie, aby uzyskać alkaloidy do mieszania się z wodą. Czasami gotowanie trwało od 8 do 24 godzin. Po tym napój był przepuszczany przez szmatkę, a płyn zbierany w glinianych naczyniach do picia, co umożliwiało Indianom spożywanie świętego soku, co było najbardziej satysfakcjonującym doświadczeniem.
W 1976 r. koszt takiego kaktusa w Stanach Zjednoczonych wynosił 3,00 USD za jedno- lub dwufuntowe cięcie (patrz San Pedro, rysunek 1) i taki rozmiar byłby równy lub równoważny dawce 4 do 6 guzików świeżego pejotlu (patrz Pejotl, rysunek 2). W kategoriach chemicznych ta ilość 1-2 funtów kaktusa San Pedro była równoważna i/lub równa 300-500 miligramom farmaceutycznego siarczanu meskaliny. Ta 1-2 funtowa dawka kaktusa San Pedro była taka sama jak dawka 4-6 świeżych guzików peyotl spożywanych przez członków Kościoła rdzennych Amerykanów.

Moi przyjaciele w sklepie roślinnym powiedzieli mi, że będę musiał pokroić i ugotować kaktus przez około cztery godziny lub tak, a następnie wypić pozostały płyn. Więc kupiłem około dziesięciu z kaktusów i zasadził wszystkie, ale jeden z nich w moim domu. Kilka z nich trzymałem w teraz out-of-business używanej księgarni w dzielnicy University of Seattle.
Well I posiekać kaktus i umieścić go w małym 4 kwartału gotowania garnka i zaczął gotować posiekane kawałki. Pozwoliłem tej papce gotować się przez kilka godzin, a następnie odcedziłem miazgę z kaktusa i czekałem, aż ostygnie, aby ją wypić. I tak też zrobiłem. Po dwóch godzinach poczułem tylko małe mrowienie i nie mogłem spać całą noc, ale nigdy nie byłem na haju od tego.
W tym czasie, High Time Magazine był tylko jeden i pół roku, z około sześciu numerów opublikowanych, a teraz były one dzieje się co miesiąc. W pierwszym roku z 12 numerów, było wiele reklam 6-calowych sadzonek kaktusa San Pedro za dziesięć dolarów za sztukę. Wyobraziłem sobie, że setki zainteresowanych osób kupiło ten kaktus, ugotowało go, wypiło płyn (nie na tyle dużo, aby miało to wpływ na kogokolwiek), a następnie, gdy nic psychoaktywnego się nie wydarzyło, poszli dalej myśląc, że zostali po królewsku oszukani za swoje dziesięć dolarów. Co za wstyd.
Dowiedziałem się kilka dni później od moich przyjaciół, że nie przygotowałem kaktusa we właściwy sposób i najwyraźniej za bardzo się spieszyłem w mojej metodzie przygotowania. Przypomniałem sobie, że Indianie z Peru i Ekwadoru, którzy używają tych kaktusów (13 różnych gatunków zawiera meskalinę), muszą gotować preparat w czarnym kociołku przez co najmniej 12 do 24 godzin. Jednak ja, z zachodniego świata, znam sekret blendera. Coś, do czego Indianin nie ma dostępu w swojej dżungli. Magiczny Elektryczny Blender.
Więc tutaj jest jedna z wielu właściwych metod przygotowania i gotowania tego kaktusa. I tak, używam tej metody od późnych lat 70-tych i uważam ją za najlepszą metodę, jaką stosuję.
Fotografie w tym artykule i przygotowanie tego kaktusa zostały przygotowane na wyspie Koh Samui, gdzie nie ma żadnych praw przeciwko konsumpcji tego magicznego napoju znanego jako Chimora. Po powrocie z Azji Południowo-Wschodniej napisałem ten tekst i teraz przedstawię tutaj krok po kroku fotoporadnik na temat procesu przygotowania do gotowania tego pięknego wspaniałego egzotycznego magicznego enteogenicznego daru bogów.

Przedmioty używane w przygotowaniu Chimory zawierają blender, 8-quartowy garnek do gotowania, łyżkę lub drewnianą szpatułkę, dwa puste pojemniki na sałatkę ziemniaczaną (jednakowej wielkości) i trochę czystej tkaniny używanej do odcedzania.
Proces zaczyna się od jednostopowego odcinka kaktusa Trichocereus pachanoi i daje pojedynczą dawkę.
Końcówka kaktusa ma kształt gwiazdy, zwykle z czterema do dziewięciu żeber.
Odcinek kaktusa o długości jednej stopy jest krojony jak ogórek na odcinki gwiaździste.
Odcinki gwiaździste są następnie krojone na ćwiartki, aby zmieściły się w blenderze. Ostrogi (kolce, igły) można pozostawić na kaktusie, ponieważ proces gotowania zmiękcza je do przypominających sznurki kawałków materiału, które można wyrzucić.
Część kawałków kaktusa umieszcza się w jednym pojemniku, a do drugiego wlewa się taką samą ilość wody.
Części kaktusa i wodę wsypujemy do blendera.
Mieszanka ta jest blendowana do momentu, aż kawałki kaktusa i woda rozszerzą się do górnej części blendera. Po zblendowaniu, powstałą mieszankę wlewa się do dużego 3-5 kwartowego garnka. Proces ten powtarza się aż do upłynnienia całego kaktusa i wlania go do garnka.
Zblendowana mieszanka kaktusa z wodą jest gotowana powoli na małym ogniu aż do uzyskania jednolitej masy, około 30 minut. Początkowo miąższ kaktusa oddziela się od wody i znajduje się na wierzchu płynu.
W miarę gotowania mieszaniny, miąższ będzie się podnosił na wierzch garnka, tworząc pianę, która może się rozlewać. Preferowana jest kuchenka gazowa, ponieważ pozwala na lepszą regulację temperatury gotowania.
Podczas dalszego gotowania mieszanina ponownie łączy się w jeden płyn i zaczyna zmieniać kolor na zielony, jak skórka kaktusa. W tym czasie, to musi być mieszane. Niska temperatura i mieszanie są szczególnie ważne podczas pierwszego półgodzinnego gotowania.
Powoli w miarę upływu czasu, pulchna zielona papka miesza się z wodą, aż osiągnie konsystencję kleju lub smarków.
Po ponownym połączeniu się wody i miazgi można nieznacznie zwiększyć temperaturę, umożliwiając ciągłe gotowanie płynu na wolnym ogniu, ale bez wygotowywania go na kuchence.
Mieszanina jest dopuszczona do lekkiego wrzenia przez dwie do czterech godzin, aż na dnie rondla pozostanie 12 do 16 uncji goo.
Podczas 2-4 godzinnego okresu wrzenia mieszanina musi być ściśle monitorowana, aby uniknąć przypalenia. Kolejne 12 do 16 uncji wody lub więcej mogą być dodawane w celu przedłużenia okresu wrzenia. Ostatecznie mieszanina staje się niechlujną kulą kleistego gooey goop.
Czysty kawałek tkaniny z naturalnego włókna (na zdjęciu użyto kawałka koszulki) umieszcza się na górze blendera, tworząc kieszeń, która działa jako filtr.
Mieszanka jest wlewana z garnka do ściereczki. Płyn powoli przesącza się przez ściereczkę i spływa do blendera. Miazga jest wyłapywana w kieszeni ściereczki. Proces ten powtarza się do momentu, gdy cała miazga zostanie wlana do tkaniny filtracyjnej.
Część sznurka jest używana do zawiązania górnej części tkaniny zamkniętej wokół miazgi. Torebkę z miąższem zawiesza się nad blenderem, pozwalając, aby sok spływał z miąższu, przez tkaninę, do blendera. Po piętnastu minutach, gdy miazga kaktusa znacznie ostygnie, pozostały płyn wyciska się ręcznie z worka do blendera.
Płyn jest schładzany przez krótki czas, aż osiągnie temperaturę, która nie poparzy ust ani gardła. Otwarcie koszulki odsłania pozostałą miazgę. Ponieważ z tego materiału zostały już wyekstrahowane składniki psychoaktywne, jest on wyrzucany.
Na koniec sok z blendera przelewa się do kubka.

Zastrzyk soku z kaktusa jest znacznie łatwiejszy do przełknięcia niż żucie gorzkich w smaku świeżych kaktusów lub guzików pejotlu. Każdemu połknięciu mieszanki może towarzyszyć wypicie wody lub innego napoju, aby zrównoważyć lekko gorzki smak soku san pedro. Wyeliminowanie żucia materiału kaktusowego pomaga również złagodzić uczucie mdłości powszechnie towarzyszące spożywaniu kaktusów. Połykanie tego soku powoli w ciągu pół godziny lub tak (a nie szybko wypić go w dół) może pomóc zaaklimatyzować ciało do materiału delikatnie i uniknąć szoku systemu nerwowego.
.