Jednym z powodów, dla których Bóg mnie tu zostawił, jak sądzę, jest to, abym mogła podzielić się moją ostrzegawczą historią, aby żadna inna kobieta nie musiała przechodzić przez to, przez co ja przeszłam.
Nazywam się Carol Bryan. Mam 54 lata. Pracowałam w branży medycyny estetycznej przez lata i uważam się za bardzo poinformowaną.
Zaczęłam dostawać Botox w moich późnych latach 30-tych, tylko dla 11 linii, które dostajesz między oczami. Pomyślałem, „Dlaczego nie?” Byłem bardzo szczęśliwy, że to zrobiłem. Nie chcesz podejmować drastycznych środków, a to było bardzo subtelne.
Wtedy w 2009 roku, kiedy miałam 47 lat, lekarze powiedzieli mi, że w moim wieku powinnam spróbować nowych wypełniaczy: Takich, które wypełniłyby objętość utraconą w moim czole i kościach policzkowych. Wiedziałam, że to bezpieczne, ale nie wiedziałam, że niektóre wypełniacze są przeznaczone tylko do określonych obszarów. (FDA ma teraz ostateczną listę, które kosmetyczne wypełniacze są zatwierdzone dla jakich obszarów, oraz ryzyko związane z wypełniaczami tkanek miękkich.)
Podczas mojej procedury, dwa różne wypełniacze – jeden z nich był silikonowy – zostały połączone w tej samej strzykawce i wstrzyknięte w obszary, w których nie powinny być.
POWIĄZANE: Why Are So Many Women Obsessed with Getting Plumper Lips?
Miałam typowe efekty uboczne, jak siniaki i opuchlizna. Spodziewasz się tego, więc nie jesteś zaniepokojona. Ale trzy miesiące po zabiegu byłam przerażona tym, jak wyglądam. Nie można było tego ukryć. Powiedziano mi, że będę musiała mieć pewne procedury korygujące, co zrobiłam, ale te procedury tylko pogorszyły szkody.
Nigdy nie chciałam na siebie patrzeć. Myłam twarz, nie patrząc. Szczotkowałam włosy nie patrząc. Żyłem w czapce, szaliku i okularach.
Zaprzestałem wszelkich interakcji społecznych z moimi przyjaciółmi i rodziną. Odepchnęłam od siebie większość ludzi w moim życiu. Po prostu zniknęłam. Przestałam odbierać telefony i maile. Ukrywałem się przez ponad trzy lata. Nie wychodziłem z domu. Po prostu zamykałem się w swoim pokoju. Wtedy zaczęłam wiele badań i poszukiwań, padałam na kolana i modliłam się. Chciałam wierzyć, że wszystko będzie dobrze i musiałam po prostu być cierpliwa i ufać Bogu oraz ufać, że procedury korekcyjne rozwiążą moje okoliczności.
„Do trzech miesięcy po zabiegu byłam przerażona tym, jak wyglądam.”
Ale to było jak wewnętrzna tortura. Najgorszą częścią było odosobnienie i świadomość, że nie mogę ponownie stawić czoła światu. To nie było coś, co mogłam ogarnąć swoją głową. Czułam się jak parias. Nie sądziłam nawet, że to przeżyję. Nie planowałem odebrać sobie życia, ale po prostu nie byłem pewien, jak zamierzałem kontynuować odosobnienie.
RELATED: 13 Examples of Plastic Surgery Gone Wrong (NSFW)
Ten jeden dzień w 2013 roku, moja 21-letnia córka weszła do mojego pokoju i powiedziała: „Mamo, to nie jest w porządku. Nie będzie lepiej. To jest katastrofa. Nie możesz tego sama naprawić”. Dzięki niej postanowiłam, że się nie poddam. Zrobiła mi zdjęcia i wysłała je pocztą elektroniczną do wszystkich szpitali w kraju, błagając o pomoc. UCLA jest jedynym, który odpowiedział na jej maila.
Reza Jarrahy, M.D., współdyrektor UCLA Craniofacial Clinic, chciał się ze mną zobaczyć. Miał łzy w oczach, kiedy poprosił mnie, abym opowiedział mu, co się stało. Powiedział, że mi pomoże, chociaż nie wiedział, jak ma mi pomóc. Przedstawił mój przypadek grupie lekarzy, a jeden z nich w końcu zaoferował pomoc. Był to Brian Boyd, profesor chirurgii w David Geffen School of Medicine na UCLA. Operacje, które planowali, były ryzykowne, ale nie miałem wyboru. Moim jedynym wyjściem było powiedzieć rodzinie, żeby mnie zinstytucjonalizowała, znieczuliła i przychodziła się ze mną przywitać od czasu do czasu. Wiedziałam, że nie mogę wyjść na świat z taką twarzą.
RELATED: Cosmetic Surgery Performed on Young People Has Spiked
To, co zostało mi zrobione, było tak bezprecedensowe, że większość lekarzy nie mogła po prostu otworzyć książki, aby dowiedzieć się o swoich opcjach.
Jarrahy rozpoczął w kwietniu 2013 roku od de-bulking mojego czoła. Obcy materiał – wypełniacze z 2009 roku – stwardniał i zaczął ciągnąć na tkankach, powodując deformacje. Ta pierwsza operacja pozostawiła mnie ślepą w jednym oku, ponieważ część produktu przemieściła się, naciskając na nerw wzrokowy i powodując utratę przepływu krwi.
Kolejna operacja miała miejsce w październiku 2013 roku, kiedy Boyd powiedział, że zamierza usunąć moje czoło całkowicie, aż do kości. „Nic więcej nie możemy zrobić”, powiedział mi. „Znajdziemy na twoim ciele miejsce, które da nam wystarczającą ilość tkanki, która jest zbliżona do twojego koloru skóry”. Nie chciał, żebym wyglądała jak patchwork. Operacja trwała 17 godzin, przy użyciu skóry i tkanki z moich pleców, i zakończyła się ogromnym sukcesem. Ale moje czoło nadal wystawało na zewnątrz.
Kolejna operacja odbyła się w grudniu 2013 roku, aby sprowadzić moje czoło do poziomu mojej struktury kostnej. Niektóre obszary mojego górnego czoła zrobiły się czarne-były tam blizny martwicze-ale to blisko linii włosów, więc tego nie widać. Miałam jeszcze dwie operacje w 2014 roku i kolejną w lipcu 2015 roku.
Lekarze chcą zrobić jeszcze jedną operację, ale ja czuję się szczęśliwa. Mogę powiedzieć: „To już wystarczy”. Nie oczekuję perfekcji. Wiem, że nigdy nie będę wyglądać tak, jak wyglądałam i akceptuję to. Jeśli mogę dostać się do punktu, w którym mogę chodzić po świecie znowu, i stawić czoła światu bez moich okularów, to jest coś.
Zwykłem być jednym z tych ludzi, którzy patrzyliby na ludzi, którzy byli oszpeceni, wtedy odwrócić wzrok. To nigdy nie było w sposób obrzydliwy, ale to raniło moje serce, więc odwracałam wzrok. Utrata własnego piękna i konieczność stawienia czoła światu w ten sposób, i posiadanie ludzi, którzy patrzą na mnie i uważają mnie za obraźliwą, sprawia, że chcę niestrudzenie pracować, aby upewnić się, że to nigdy nie przytrafi się nikomu ponownie.
„Wiem, że nigdy nie będę wyglądać tak, jak wyglądałam, i akceptuję to.”
Kiedy patrzę wstecz na wszystkie zdjęcia sprzed i po, pamiętam, kim byłam i kim jestem teraz. Czuję się teraz lepiej niż kiedykolwiek wcześniej. Nie muszę już spełniać niczyich oczekiwań.
Jako osoba, która to przeżyła, stałam się o wiele silniejsza i o wiele mądrzejsza. Mogę pomóc ludziom wyjść z tej ciemności. Kiedy ktoś przez to przechodzi, musi trzymać się faktu, że jest wartościowy i musi kochać siebie. Potrzebują odwagi, aby pokonać wyzwanie.
Jako Dyrektor Zachodniego Wybrzeża Face2Face Healing, Carol pracuje nad edukacją społeczeństwa w zakresie niebezpieczeństw związanych z medycyną estetyczną.
.