Badania nad kulturą zyskały zauważalną obecność w badaniach, szkoleniach i praktyce amerykańskiej psychologii (American Psychological Association, 2003; Cheung, 2012). Jako absolwenci, wszyscy znamy pewne zwroty: kompetencja kulturowa, dwukulturowość i różnorodność ludzka, na przykład. Rosnący nacisk na świadomość kulturową wynika w dużej mierze z wysiłków organizacji zawodowych i studenckich, takich jak APS i APS Student Caucus, na rzecz promowania badań, które oddają złożoność kulturowo zróżnicowanego społeczeństwa, w którym żyjemy. Jako osoba dwukulturowa, jestem zafascynowana badaniami, które przy użyciu empirycznych metod badawczych analizują wpływ kultury na psychologię. W tym miejscu przedstawiam potrzebę badania kultury w kontekście integracyjnego modelu teoretycznego kultury, psychologii i zachowania.
Czym jest kultura?
Wcześniej dyscyplina psychologii uznała wpływ kultury na ludzkie zachowanie (Wundt, 1921), ale psychologowie zmagali się z problemem odpowiedniego pomiaru tej koncepcji. Kultura jest z natury trudna do zdefiniowania ze względu na swoją wieloaspektową naturę (np. wymiary kolektywizmu i indywidualizmu w obrębie grupy); dlatego też badacze często wykorzystywali zmienne demograficzne (pochodzenie etniczne, rasę, język, pochodzenie narodowe, status społeczno-ekonomiczny itp. Ta metoda analizy może nie uwzględniać w pełni wpływu kultury zarówno pomiędzy grupami, jak i wewnątrz nich. Jako osoba o mieszanym pochodzeniu etnicznym i statusie pokoleniowym (moi pradziadkowie ze strony matki wyemigrowali z Sycylii, co czyni mnie Amerykanką w trzecim pokoleniu, a mój ojciec wyemigrował z Kambodży, co również czyni mnie Amerykanką w pierwszym pokoleniu), kwestionuję koncepcję odrębnych grup „kulturowych”. Dla mnie zmienne socjodemograficzne nie oddają w pełni konstruktu kultury.
Na szczęście eksperci w dziedzinie badań nad kulturą poczynili ogromne postępy w jej konceptualizacji. W 1993 roku Hector Betancourt i Steven Regeser López (obecnie na Uniwersytecie Południowej Kalifornii) podkreślili, że zmienne socjodemograficzne przyczyniają się do powstawania czynników kulturowych, ale nie są wystarczającym miernikiem kultury. Zamiast tego, wskazali, że kulturę można zdefiniować jako społecznie podzielane przekonania, wartości, normy, oczekiwania i praktyki w obrębie grupy, społeczności lub całego społeczeństwa. Mówiąc prościej, kultura obejmuje niewypowiedziane zasady postępowania w obrębie grupy, takie jak akceptowalne normy społeczne. Definicja ta celowo skupia się na psychologicznie istotnych elementach „kultury subiektywnej”, takich jak normy społeczne, role, przekonania i wartości (Triandis et al., 1980). Lektura badań Betancourt i López ugruntowała moje zainteresowanie prowadzeniem badań kulturowych, ponieważ dostarczyły one metody kwantyfikacji niuansów często uznawanych za oczywiste w naszych codziennych interakcjach. Moje pragnienie empirycznego zbadania wpływu kultury na ludzkie zachowanie przywiodło mnie w 2011 roku do Betancourt’s Culture and Behavior Laboratory na Loma Linda University.
How Is Culture Quantified?
Kiedy zadałam to pytanie mojemu mentorowi jako studentka pierwszego roku, powiedział mi, że mierzenie kultury jest „trudne, ale wykonalne”. Od tamtej pory słyszałem to zdanie wiele razy, a nabiera ono tym większego znaczenia, im bardziej uczestniczę w badaniach nad kulturą. W Culture and Behavior Laboratory stosujemy podejście metodologiczne zwane „podejściem oddolnym”, w którym za źródło budowania miar kulturowych służy nam sama populacja badana. Opracowywanie miar kulturowych bezpośrednio na podstawie interesującej nas populacji uwzględnia heterogeniczność zróżnicowanych kulturowo grup, które zazwyczaj zawierają więcej różnic wewnątrzgrupowych niż międzygrupowych (Betancourt & Flynn, 2009).
Podejście oddolne zostało zastosowane w badaniach nad kulturą i zachowaniami zdrowotnymi w celu identyfikacji społecznie podzielanych przekonań, wartości, norm i praktyk. Podejście to polega na przeprowadzaniu wywiadów semistrukturalnych w grupach fokusowych z uczestnikami zróżnicowanymi kulturowo w celu zidentyfikowania specyficznych czynników kulturowych (Betancourt, Flynn, Riggs, & Garberoglio, 2010). Zaczynając od podejścia jakościowego, badacze unikają przyjmowania stereotypowych założeń na temat grupy, którą badają. Po uzyskaniu istotnych czynników kulturowych z wywiadów, informacje te są wykorzystywane do opracowania pytań zamkniętych, które są następnie testowane pilotażowo na małej próbie. Na koniec, badacze udoskonalają i testują te pozycje na większej próbie, aby zbadać strukturę, rzetelność, trafność predykcyjną i równoważność pomiarową nowo opracowanej miary kulturowej. Dzięki modelowi teoretycznemu, który integruje socjodemograficzne, kulturowe i psychologiczne czynniki zachowania, możemy badać wszystkie te czynniki jednocześnie.
Figura 1. Betancourt’s Integrative Model of Culture, Psychological Factors and Behavior, adapted for the study of health behavior. Villarruel, F. A., Carlo, G., Grau, J., Azmitia, M., Cabrera, N. J., Chahin, T. J. Handbook of US Latino Psychology: Developmental and Community-Based Perspectives, s. 357. Copyright © (2009) by SAGE Publications, Inc. Przedrukowano za zgodą SAGE Publications, Inc.
Betancourt’s Integrative Model for the Study of Culture, Psychological Factors, and Behavior, zaadaptowany do badania zachowań zdrowotnych (Betancourt & Flynn, 2009), konceptualizuje czynniki socjodemograficzne, kulturowe i psychologiczne jako
antecedencje zachowań (zob. Rys. 1). Zgodnie z powyższą definicją kultury, czynniki socjodemograficzne (np. pochodzenie etniczne, religia, orientacja seksualna, status społeczno-ekonomiczny) są uważane raczej za źródła kultury niż za definicję kultury (A), a kultura (B) jest definiowana jako wspólne przekonania, normy, wartości, praktyki i oczekiwania. Model ten jest wyjątkowy, ponieważ uważa się, że czynniki kulturowe wpływają na zachowania zdrowotne (D) zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio poprzez czynniki psychologiczne (C). Aby to podkreślić, czynniki psychologiczne (np. poznanie, emocje, motywacja) mogą pośredniczyć w relacji między kulturą a zachowaniem. Zastosowanie tego modelu za pomocą zaawansowanych statystyk wielowymiarowych pozwala badaczom na badanie struktury relacji między wieloma zmiennymi jednocześnie. Notably, this theoretical model has been supported across multiple health behaviors (Betancourt, Flynn, & Ormseth, 2011; Flynn, Betancourt, & Ormseth, 2011).
I have used this model in my own research (Ung, Betancourt, & Flynn, 2014), which I was fortunate enough to present at the 2014 APSSC RISE Student Award symposium. Chciałam zbadać zarówno czynniki kulturowe, jak i psychologiczne, które wpłynęły na przestrzeganie diety wśród zróżnicowanej kulturowo grupy pacjentów z cukrzycą typu 2. Używając Integracyjnego Modelu Betancourta, podatność na wpływy społeczne (np. brak możliwości odmówienia jedzenia oferowanego jako oznaka sympatii) została zidentyfikowana z dołu do góry jako możliwa bariera w przestrzeganiu diety zarówno dla rdzennych Amerykanów, jak i populacji głównego nurtu (tj. grup większościowych), gdy ludziom oferowano niezdrowe jedzenie. Podatność na wpływ społeczny hamowała poczucie własnej skuteczności, co z kolei obniżało przestrzeganie diety. Włączenie kultury do tego wstępnego badania pozwoliło na rozważenie wielu punktów interwencji, które odnoszą się zarówno do społecznie podzielanych przekonań kulturowych na temat diety, jak i czynników psychologicznych, które mogą wspierać zdrowe odżywianie. Wyniki te mogą informować o kompetentnych kulturowo interwencjach, które zapobiegają poważnym powikłaniom związanym z niekontrolowaną cukrzycą typu 2 i zaczynają zajmować się podstawowymi mechanizmami, które mogą być motorem widocznych różnic zdrowotnych między głównymi i mniejszościowymi populacjami.
Uwagi końcowe
Mam nadzieję, że ten artykuł dostarczył zasobów do prowadzenia teoretycznie ukierunkowanych badań kulturowych przy użyciu solidnych środków kulturowych i podkreślił potencjał zastosowania wyników badań w celu poprawy zdrowia fizycznego i psychicznego wśród populacji o mniejszych potrzebach. Różnorodność kulturowa we współczesnym społeczeństwie będzie nadal rosła, co wymaga badań, które uwzględniają złożone zależności między czynnikami socjodemograficznymi, kulturowymi i psychologicznymi w zachowaniu.
American Psychological Association. (2003). Wytyczne dotyczące wielokulturowej edukacji, szkoleń, badań, praktyki i zmian organizacyjnych dla psychologów. American Psychologist, 58, 377-402. doi:10.1037/0003-066X.58.5.377
Betancourt, H., & Flynn, P. M. (2009). Psychologia zdrowia: Zdrowie fizyczne oraz rola kultury i zachowania. In F. A. Villarruel, G. Carlo, J. M. Grau, M. Azmitia, N. J. Cabrera, & T. J. Chahin (Eds.), Handbook of US Latino psychology (pp. 347-361). Thousand Oaks, CA: SAGE.
Betancourt, H., Flynn, P. M., & Ormseth, S. R. (2011). Healthcare mistreatment and continuity of cancer screening among Latino and Anglo American women in Southern California. Women & Health, 51, 1-24. doi:10.1080/03630242.2011.541853
Betancourt, H., Flynn, P. M., Riggs, M., & Garberoglio, C. (2010). Kulturowe podejście badawcze do rozwoju instrumentów: The case of breast and cervical cancer screening among Latino and Anglo women. Health Education Research, 25, 991-1007.
Betancourt, H., & López, S. R. (1993). Badanie kultury, etniczności i rasy w amerykańskiej psychologii. American Psychologist, 48, 629-637.
Cheung, F. M. (2012). Włączanie kultury do głównego nurtu w psychologii. American Psychologist, 67, 721-730. doi:10.1037/a0029876
Flynn, P. M., Betancourt, H., & Ormseth, S. R. (2011). Culture, emotion, and cancer screening: An integrative framework for investigating health behavior. Annals of Behavioral Medicine, 42, 79-90.
Triandis, H., Lambert, W., Berry, J., Lonner, W., Heron, A., Brislin, R., & Draguns, J. (Eds.). (1980). Podręcznik psychologii międzykulturowej: Vols. 1-6. Boston, MA: Allyn & Bacon.
Ung, S., Betancourt, H., & Flynn, P. (2014). Cultural beliefs and self-efficacy influence nutrition adherence among type 2 diabetics. Poster przedstawiony na 26. dorocznej konwencji Stowarzyszenia Nauk Psychologicznych, San Francisco, CA.
Wundt, W. (1921). Völkerpsychologie: Vols. 1-10. Leipzig, Germany: Alfred Kroner Verlag.
.