Free Press

A. Ten, który jest godzien wziąć zwój.

1. (1) Tron i zwój.

I ujrzałem w prawej ręce Tego, który siedział na tronie, zwój zapisany wewnątrz i na odwrocie, zapieczętowany siedmioma pieczęciami.

a. Ujrzałem w prawej ręce Tego, który siedział na tronie, zwój: Punktem centralnym Objawienia 4 był tron. Tutaj Jan zaczyna od odniesienia do tronu, ale teraz przeniósł uwagę na zwój trzymany przez wyniesionego na tron Pana.

b. Napisane wewnątrz i na odwrocie: Oznacza to, że ten zwój był niezwykły. Nie było powszechną praktyką pisanie po obu stronach zwoju. Oznacza to, że jakiekolwiek informacje znajdowały się na tym zwoju, było ich bardzo dużo – prawie więcej niż zwój może pomieścić.

i. Starożytne zwoje były czytane poziomo, a nie pionowo. Zwoje zwoju znajdowały się po lewej i prawej stronie, a pismo leżało w wąskich kolumnach o szerokości około trzech cali (8 centymetrów), zapisane na substancji przypominającej nieco brązowy papier. Zwój trzymany był w lewej ręce, a rozwijany prawą; w miarę czytania, poprzednio przeczytany fragment był ponownie zwijany. Na takim typowym zwoju, Księga Objawienia wypełniłaby zwój o długości 15 stóp (4,5 metra).

c. Zapieczętowany siedmioma pieczęciami: Kiedy zwój był skończony, mocowano go sznurkami, a sznurki zapieczętowywano woskiem na węzłach. Ten zwój był zapieczętowany siedmioma pieczęciami; wokół zwoju było siedem sznurków, każdy sznurek zapieczętowany woskiem.

i. Nie było to siedem pism, z których każde oddzielone było pieczęcią, lecz siedem pieczęci nałożonych na jeden zwój. Wszystkie pieczęcie musiały być otwarte, zanim zwój mógł być odczytany.

d. Zwój napisany: Przez wieki komentatorzy sugerują wiele różnych pomysłów na to, czym jest ten zwój i co było na nim napisane. Ważne jest, aby pamiętać, że cokolwiek było na tym zwoju, nikt oprócz Jezusa nie był (i jest) godzien go otworzyć (Objawienie 5:3-4).

i. Niektórzy uważają, że zwój był Starym Testamentem, lub Starym i Nowym Testamentem razem, lub spełnionym proroctwem. Ale te idee patrzą wstecz, a nie w przyszłość, a Jan pisał o rzeczach związanych z tym, co musi nastąpić po tym (Obj 4:1). Dodatkowo, jeśli zwój był Starym lub Nowym Testamentem, kto jest niegodny, aby go otworzyć?

ii. Niektórzy uważają, że zwój był Bożym żądaniem rozwodu wobec Izraela, ale jest mało biblijnych dowodów na tę ideę, i kto jest niegodny, aby otworzyć ten zwój?

iii. Niektórzy uważają, że zwój ten był wyrokiem Boga przeciwko wrogom kościoła. Być może jest to prawda, ale tylko w pośrednim sensie; ale kto jest niegodny, aby otworzyć ten zwój? Niektórzy uważają, że zwój ten był tekstem Księgi Objawienia, lub kilku następnych rozdziałów. Ale jest to raczej mało prawdopodobne, biorąc pod uwagę sposób, w jaki idea zwoju jest przekazywana, i kto byłby niegodny otworzyć ten zwój?

v. Niektórzy uważają, że zwój był tytułem własności do planety Ziemi. Jest to atrakcyjny pomysł, szczególnie dlatego, że nadchodzący czas ucisku zakończy się panowaniem Jezusa na ziemi. Trudno jest jednak wykazać to z całą pewnością. Najlepsze połączenie w tej idei wydaje się być z Jeremiasza 32:6-15, który opisuje żydowskie tytuły własności jako zapieczętowane. Nie ma jednak wątpliwości, że ziemia należy do Pana (Psalm 24:1), choć rządy tego świata należą w pewnym sensie do szatana (Łukasza 4:5-8). Jeśli Bóg musi odzyskać tytuł własności, to kiedy Bóg kiedykolwiek „stracił” tytuł własności do planety ziemi? W rzeczywistości Bóg posiada ten zwój – nie jest on stracony. Ale zwój musi być otwarty, musi być objawiony.

e. Zwój napisany: Najlepszym rozwiązaniem jest postrzeganie zwoju jako „woli Boga, Jego ostatecznego rozstrzygnięcia spraw wszechświata.” (Barclay) Opiera się to na idei, że zwyczajowo, zgodnie z prawem rzymskim, testamenty były zapieczętowane siedmioma pieczęciami, każda od świadka ważności testamentu.

i. „Prawo rzymskie wymagało, aby testament był zapieczętowany siedem razy, co zostało zilustrowane w testamentach pozostawionych przez Augusta i Wespazjana dla ich następców.” (Walvoord)

ii. „Księga ta może oznaczać cele i zamiary Boże względem Jego rządu nad światem i Kościołem; lecz my, których mieszkanie jest w prochu, nie wiemy nic o takich rzeczach. Jesteśmy jednak zdecydowani zgadywać.” (Clarke)

iii. „Siedem zapieczętowanych ksiąg jest zatem wszechstronnym programem Boga kulminującym w drugim przyjściu Chrystusa.” (Walvoord)

iv. „Księga rad, dekretów i celów Bożych odnoszących się do jego kościoła, co do tego, jakie bardziej niezwykłe rzeczy powinny mu się przydarzyć aż do końca świata; która to księga była w ręku Ojca.” (Poole)

v. Chodzi tu o to, że Bóg ma księgę, w której zapisana jest już historia wszechświata. On napisał historię świata z wyprzedzeniem, On trzyma w Swoim ręku historię świata z wyprzedzeniem i On zapoczątkowuje skonsumowanie całej historii. Tylko Bóg może trzymać ten zwój.

f. W prawej ręce Tego, który siedział na tronie, zwój: Pamiętaj, że nacisk nie jest położony na zawartość zwoju, lecz na jego pieczęcie i Tego, który jest godzien go wziąć.

2. (2-4) Kto jest godzien otworzyć zwój?

Wtedy ujrzałem mocnego anioła głoszącego donośnym głosem: „Kto jest godzien otworzyć zwój i rozwiązać jego pieczęcie?”. A nikt w niebie ani na ziemi, ani pod ziemią nie był w stanie otworzyć tego zwoju, ani na niego spojrzeć. Więc płakałem wiele, bo nie znaleziono nikogo godnego, aby otworzyć i przeczytać zwój, ani na niego spojrzeć.

a. Silny anioł: Nie wiemy, kim jest ten anioł. Wielu sugerowało, że jest to Gabriel, ale my tego nie wiemy. Niemniej jednak, anioł ten wydał wyzwanie dla całego stworzenia: Kto jest godzien otworzyć zwój i rozwiązać jego pieczęcie? Jest to wyzwanie, na które żadne stworzenie nie może odpowiedzieć, ponieważ żadne stworzenie nie jest godne otworzyć tego szczególnego zwoju.

b. Nikt w niebie ani na ziemi, ani pod ziemią nie był w stanie otworzyć tego zwoju, ani na niego spojrzeć: Jan nie mógł tego powiedzieć mocniej. To było tak, jakby mocny anioł przejrzał cały wszechświat, aby znaleźć kogoś godnego, i nie znalazł nikogo godnego, aby nawet spojrzeć na zwój.

i. Nie było odpowiedzi na wyzwanie silnego anioła, ponieważ stworzenie jest całkowicie niezdolne do decydowania lub wpływania na swoje własne przeznaczenie. Ktoś ponad porządkiem stworzonych istot musi określić bieg historii – tylko Bóg może rozwinąć ten plan.

c. Dlatego wiele płakałem: Jan płakał albo dlatego, że wcześniejsza obietnica ujrzenia przyszłości może teraz zostać zanegowana (Ap 4,1), albo – co bardziej prawdopodobne – dlatego, że skonsumowanie historii zostałoby teraz bezterminowo odłożone.

d. Nikt nie został uznany za godnego, aby otworzyć i przeczytać zwój, lub spojrzeć na niego: Aby patrzeć na zwój, trzeba mieć prawo do otwarcia zwoju i posiadania go – a żadne stworzenie nie zostało uznane za godne.

3. (5-7) Lew z pokolenia Judy jest godny otworzyć zwój.

Ale jeden ze starszych powiedział do mnie: „Nie płacz. Oto Lew z pokolenia Judy, Korzeń Dawida, zdobył się na to, aby otworzyć zwój i rozwiązać jego siedem pieczęci.” I spojrzałem, a oto pośrodku tronu i czterech żywych stworzeń, i pośród starszych stał Baranek jakby zabity, mający siedem rogów i siedmioro oczu, które są siedmioma Duchami Bożymi wysłanymi na całą ziemię. Wtedy On przyszedł i wyjął zwój z prawej ręki Tego, który siedział na tronie.

a. Oto Lew z pokolenia Judy: Jeden ze starszych (nie anioł) wyratował Jana z jego smutku, ukazując mu Tego, który zwyciężył, aby otworzyć zwój. Tym Jedynym była wielka postać proroctw Starego Testamentu: Lew z pokolenia Judy, Korzeń Dawida, Mesjasz Izraela i pogan.

i. Mesjański tytuł Lew z pokolenia Judy pochodzi z Księgi Rodzaju 49:9-10, Księgi Izajasza 31:4 i Księgi Ozeasza 11:10. Tytuł Korzeń Dawida pochodzi z Izajasza 11:10 i jest powtórzony w Objawieniu 22:16.

ii. Trapp mówi, że Lew jest odpowiednim obrazem naszego Mesjasza, „1. ze względu na doskonałość jego siły. 2. Dla jego bohaterskiego ducha. 3. Dla jego księstwa; lew jest królem zwierząt. 4. Za jego czujność; lew śpi z otwartymi oczami.”

b. I spojrzałem, a oto … stał Baranek: Z powodu zapowiedzi starszego, Jan spodziewał się zobaczyć Lwa, ale zamiast niego zobaczył Baranka. Jan użył nawet specyficznego słowa oznaczającego małego baranka; on „Oznacza małego lub delikatnego baranka.” (Clarke)

i. Baranek jest przedstawiony w sposób zarówno współczujący, jak i potężny; On jest żywy (stał Barankiem), ale wciąż miał na sobie ślady poprzedniej ofiary (jakby został zabity).

ii. Kiedy ludzie chcą symboli władzy, wyczarowują dzikie bestie i drapieżne ptaki, takie jak te, które reprezentują narody i drużyny sportowe. Ale przedstawicielem królestwa niebieskiego jest Baranek, reprezentujący pokorę, łagodność i ofiarną miłość.

iii. Baranek wygląda tak, jakby został zabity. Trudno jest opisać to, co widział Jan, ale ten Baranek miał na sobie ślady ofiary. Nadchodzący sąd rozpoczynający się w rozdziale szóstym jest podyktowany i zarządzany przez Baranka, który już zaoferował ucieczkę od sądu przez wzięcie wyroku na siebie. Sąd przyjdzie na świat, który nienawidzi Baranka i wszystkiego, za czym On stoi, i odrzuca Jego ofertę ucieczki.

c. Tak jak został zabity: Chodzi o to, że ofiara Jezusa jest wciąż świeża i aktualna przed Bogiem Ojcem. W dziele Jezusa na krzyżu nie ma nic przestarzałego ani zużytego. Tysiące lat później jest ono wciąż świeże, jak w dniu, w którym umarł na krzyżu.

i. „Ta forma wypowiedzi została zastosowana w celu ukazania ciągłej, niedawnej cnoty śmierci Chrystusa, wiecznie skutecznej przed Bogiem, dzięki której raz na zawsze nabył on wieczne odkupienie”. (Trapp)

ii. Jakby był zabity: „Jakby teraz w akcie ofiarowania. Jest to bardzo godne uwagi; tak ważna jest ofiara Chrystusa w oczach Boga, że jest On wciąż przedstawiany jako będący w samym akcie wylewania swojej krwi za przestępstwa człowieka. Daje to wielką korzyść wierze; kiedy jakakolwiek dusza przystępuje do tronu łaski, znajduje tam ofiarę, którą może złożyć Bogu. W ten sposób wszystkie kolejne pokolenia odkrywają, że mają stale gotową ofiarę i świeżo przelaną krew do ofiarowania.” (Clarke)

d. Mający siedem rogów i siedem oczu, które są siedmioma Duchami Bożymi rozesłanymi na całą ziemię: Mimo że ślady Jego ofiary były widoczne, Baranek nie został przedstawiony jako obiekt litości. On również nosił znamiona wszechmocy (siedem rogów) i wszechwiedzy (siedmioro oczu). Cóż to za figura! Zabity Baranek, który ma znamiona wszechwiedzy i wszechmocy!

i. W całym Piśmie Świętym oczy sugerują wiedzę i mądrość, a rogi sugerują władzę. Ten Baranek ma wiedzę, mądrość i moc spełnione doskonale: siedem rogów i siedem oczu.

ii. Którzy są siedmioma Duchami Bożymi rozesłanymi na całą ziemię: Duch Święty jest nie tylko Duchem Bożym (w sensie bycia „Duchem Ojca”), ale także Duchem Chrystusa (zob. Dz 16,7 i Rz 8,9).

iii. Siedmioro oczu Pana jest obrazem wszechwiedzy zaczerpniętym od proroka Zachariasza (Zachariasz 4:10 i 3:9).

e. Wtedy On przyszedł i wziął zwój: Żadna istota stworzona nie została uznana za godną wziąć zwój, ale Baranek może go wziąć. Jego ranga, charakter i zdolność do wzięcia zwoju i otwarcia go (a tym samym dyktowania przeznaczenia stworzenia) zostały trwale zademonstrowane przez Jego dzieło na krzyżu.

B. Chwała Godnemu.

1. (8-10) Pieśń starszych i cherubinów.

Teraz, gdy wziął On zwój, cztery żywe stworzenia i dwudziestu czterech starszych upadło przed Barankiem, każdy z nich mając harfę i złote czasze pełne kadzidła, które są modlitwami świętych. I śpiewali pieśń nową, mówiąc:

„Ty jesteś godzien wziąć zwój,
i otworzyć jego pieczęcie;
Bo Ty zostałeś zabity,
i odkupiłeś nas dla Boga przez swoją krew
z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu,
i uczyniłeś nas królami i kapłanami dla naszego Boga;
i będziemy królować na ziemi.”

a. Cztery istoty żyjące i dwudziestu czterech starszych upadło przed Barankiem: Kiedy Baranek wziął zwój, reakcja była natychmiastowa. Wysoko postawieni aniołowie i odkupieni ludzie przyłączyli się, aby oddać cześć Barankowi.

b. Każdy z nich miał harfę: Harfa to „Właściwie, zithern lub rodzaj gitary, na której gra się albo ręką, albo kilofem.” (Alford) Uwielbieniu w niebie towarzyszy muzyka. Jak można się spodziewać, jest to fragment, który zapoczątkował ideę, że ludzie w niebie będą mieli harfy.

c. I złote czasze pełne kadzidła, które są modlitwami świętych: Ze swoimi złotymi czaszami pełnymi kadzidła starsi symbolicznie przedstawiali modlitwy świętych. Nie wstawiali się jednak za świętymi, funkcjonując jako pośrednicy dla ludu Bożego.

i. Przypomina się nam, że jest jeden Bóg i jeden Pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus (1 Tm 2,5). Ci starsi nie modlili się za świętych, a to w żaden sposób nie usprawiedliwia rzymskokatolickiej praktyki modlenia się do świętych, prosząc ich o modlitwę za nas.

ii. „Jest również możliwe, że te modlitwy reprezentują długotrwałą modlitwę ludu Bożego, 'Przyjdź królestwo Twoje’.” (Hocking)

iii. Złote czasze pełne kadzidła: W tym widzimy, jak cenne są dla Boga modlitwy świętych. On traktuje je jako słodko pachnące kadzidło, jakby umieszczone w drogocennych złotych czaszach.

iv. Związek między modlitwą a kadzidłem ukazuje Psalm 141,2: Niech modlitwa moja będzie przed Tobą jak kadzidło, podnoszenie rąk moich jak ofiara wieczorna. Kadzidło ma przyjemny aromat, wznosi się do nieba i potrzebuje ognia, zanim będzie użyteczne.

d. I zaśpiewali nową pieśń: Starsi śpiewali pieśń nową, dla miłosierdzia, które jest na zawsze nowe.

i. „Przez pieśń nową należy rozumieć albo pieśń doskonałą (bo nowe pieśni były zwykle najbardziej cenione), albo (co mi się najbardziej podoba) nową co do jej treści; albowiem słudzy Boży pod Starym Testamentem nie mogli błogosławić Boga za rzeczywiste odkupienie człowieka przez krew Chrystusa, lecz tylko radować się w nadziei, obejmującej obietnice widziane z daleka okiem wiary.” (Poole)

ii. „Jest to nowa rzecz, że Syn Boży powinien stać się człowiekiem. Nową rzeczą jest wstąpienie do niebios z ciałem. Nowością jest dać odpuszczenie grzechów ludziom. To jest nowa rzecz dla ludzi, aby być zapieczętowany Duchem Świętym. Nową rzeczą jest przyjęcie kapłaństwa świętej obserwancji i oczekiwanie królestwa o nieograniczonej obietnicy.” (Victorinus)

e. Jesteście godni: W czasach apostoła Jana, cesarzy rzymskich świętowano po ich przybyciu łacińskim wyrażeniem vere dignus, które tłumaczy się Jesteś godzien. Tutaj prawdziwy Władca świata jest uhonorowany.

f. Bo zostałeś zabity i odkupiłeś nas dla Boga przez swoją krew z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu, i uczyniłeś nas królami i kapłanami dla naszego Boga, i będziemy królować na ziemi: W chwale Objawienia 4:11, nacisk był na dzieło stworzenia przez Boga. Tutaj nacisk jest położony na Jego dzieło odkupienia.

– Pieśń czci cenę odkupienia: bo zostałeś zabity.

– Pieśń czci pracownika odkupienia: odkupiłeś nas.

– Pieśń czci cel odkupienia: odkupiłeś nas do Boga.

– Pieśń czci zapłatę odkupienia: przez krew Twoją.

– Pieśń oddaje cześć zakresowi odkupienia: wszelkie plemię i język, i lud, i naród.

– Pieśń oddaje cześć długości odkupienia: uczynił nas królami i kapłanami dla naszego Boga.

– Pieśń oddaje cześć rezultatowi odkupienia: i będziemy królować na ziemi.

g. Królowie i kapłani dla naszego Boga: Wierzący są królami ze względu na królewskie narodziny i przeznaczenie do królowania z Jezusem. Są kapłanami, ponieważ nie potrzebują innego pośrednika niż sam Jezus.

i. „Kiedy jakiś człowiek występuje w różnego rodzaju ciekawych szatach i mówi, że jest kapłanem, najbiedniejsze dziecko Boże może powiedzieć: 'Odsuń się i nie mieszaj się do mojego urzędu: Ja jestem kapłanem; nie wiem, czym ty możesz być. Ty z pewnością musisz być kapłanem Baala, gdyż jedyna wzmianka o słowie szaty w Piśmie Świętym jest w związku ze świątynią Baala”. Kapłaństwo należy do wszystkich świętych.” (Spurgeon)

2. (11-12) Niezliczeni aniołowie przyłączają się, ogłaszając godność Baranka ze względu na odkupienie, którego dokonał.

Wtedy spojrzałem i usłyszałem głos wielu aniołów wokół tronu, istot żywych i starszych, a liczba ich była dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy i tysiące tysięcy, mówiących donośnym głosem:

„Godzien jest Baranek, który został zabity
otrzymać moc i bogactwo i mądrość,
i siłę i cześć i chwałę i błogosławieństwo!”

a. Usłyszałem głos wielu aniołów wokół tronu: Aniołowie i starsi razem upadli przed Barankiem (Obj 5,8). Wydaje się jednak, że tylko starsi śpiewali pieśń odkupionych (Ap 5,9-10), gdyż w żadnym miejscu Biblia nie mówi nam o odkupieniu aniołów. Wtedy głos wielu aniołów wokół tronu podniósł się z chwałą Wielkiego Odkupiciela.

i. W Objawieniu 4:9-10, aniołowie skłonili starszych do oddania czci. Tutaj starsi wydają się skłaniać aniołów. Jest to wspaniały cykl w niebie, w którym aniołowie i starsi zachęcają się nawzajem do coraz większego uwielbienia.

b. Liczba ich była dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy, i tysiące tysięcy: Jest to nieprzeliczona gromada aniołów.

c. Godzien jest Baranek, który został zabity: W swojej pieśni aniołowie nie złożyli pochwały za swoje odkupienie. Dzieje się tak dlatego, że aniołowie nie są (według naszej najlepszej wiedzy) podmiotami tego odkupienia, ale są jego uważnymi obserwatorami i dlatego są w stanie chwalić Boga z jego powodu (1 P 1,12 i Ef 3,10).

i. Aniołowie wyraźnie widzą wielkość dzieła Bożego w odkupieniu upadłych ludzi, więc w odpowiedzi przypisują Barankowi moc, bogactwo i mądrość, siłę, cześć i chwałę oraz błogosławieństwo. W ten sam sposób możemy chwalić Boga za sposób, w jaki działa On w życiu innych ludzi.

3. (13-14) Całe stworzenie chwali Ojca i Baranka.

I wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i takie, które jest w morzu, i wszystko, co w nich jest, słyszałem, jak mówiło:

„Błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc
Bądźcie Temu, który siedzi na tronie,
I Barankowi, na wieki wieków!”

Wtedy cztery żywe stworzenia powiedziały: „Amen!”. A dwudziestu czterech starszych upadło i oddało pokłon Temu, który żyje na wieki wieków.

a. Każdemu stworzeniu: Jan nie mógłby być bardziej kompletny w swoim opisie. Zaprawdę, to jest wszelkie stworzenie – w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i te, które są w morzu, i wszystkie, które są w nich.

b. Błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc niech będą Temu, który siedzi na tronie, i Barankowi: To połączone uwielbienie Ojca i Baranka jest mocnym świadectwem bóstwa Jezusa. „Nie może być najmniejszej wątpliwości, że Baranek ma być liczony z Bogiem i jako Bóg”. (L. Morris)

i. „Teraz, gdyby Jezus Chrystus nie był właściwie Bogiem, byłoby to bałwochwalstwem, gdyż byłoby to dawaniem stworzeniu tego, co należy do Stwórcy.” (Clarke)

ii. „Polegaj na tym, mój słuchaczu, że nigdy nie pójdziesz do nieba, jeśli nie będziesz przygotowany do oddawania czci Jezusowi Chrystusowi jako Bogu. Oni wszyscy tam to robią: ty będziesz musiał do tego dojść, a jeśli masz pojęcie, że On jest tylko człowiekiem, lub że jest kimś mniej niż Bogiem, obawiam się, że będziesz musiał zacząć od początku i nauczyć się, co oznacza prawdziwa religia. Masz kiepski fundament, na którym możesz się oprzeć. Nie mógłbym powierzyć mojej duszy zwykłemu człowiekowi, ani uwierzyć w zadośćuczynienie dokonane przez zwykłego człowieka: Muszę zobaczyć, jak sam Bóg przykłada rękę do tak gigantycznego dzieła.” (Spurgeon)

c. Upadł i oddał Mu pokłon: Starożytne greckie słowo „czcili” oznacza dosłownie „oddawać pokłon” lub „kłaść się przed innym w całkowitym poddaniu”. Scena może być taka, że starsi upadli na kolana, a następnie położyli się przed Tym, który żyje na wieki wieków, jako wyraz ich całkowitej uległości i uwielbienia.

i. „Taka jest wschodnia metoda adoracji: najpierw osoba oddająca cześć padała na kolana; a następnie, kłaniając się, dotykała czołem ziemi. Ten ostatni akt był prostracją.” (Clarke)

d. Na wieki wieków… czcił Tego, który żyje na wieki wieków: Bóg żywy króluje wiecznie. Cezarowie przychodzą i odchodzą, także ci, którzy prześladują lud Boży. Ale Pan Bóg żyje na wieki wieków i jest zawsze godzien naszej chwały.

.