Background: Audiogram czystych tonów, choć fundamentalny dla audiologii, przedstawia ograniczenia, szczególnie w przypadku centralnego zaangażowania słuchowego. Postępy w neuronauce słuchu podkreślają znacznie większą rolę centralnego słuchowego układu nerwowego (CANS) w zaburzeniach słuchu i pokrewnych. Biorąc pod uwagę dostępność behawioralnych testów audiologicznych i procedur elektrofizjologicznych, które mogą zapewnić lepszy wgląd w funkcje różnych komponentów układu słuchowego, w tym artykule dokonano przeglądu ograniczeń audiogramu tonalnego i zwrócono uwagę na niektóre zalety innych testów i procedur stosowanych w połączeniu z pomiarem progu tonalnego.
Cel: Przegląd i synteza literatury dotyczącej użyteczności i ograniczeń audiogramu tonalnego w określaniu dysfunkcji obwodowych układów czuciowych i nerwowych, jak również CANS, oraz identyfikacja innych testów i procedur, które mogą uzupełnić pomiar progów tonalnych i zapewnić lepszy wgląd diagnostyczny, szczególnie w odniesieniu do problemów centralnego układu słuchowego.
Projekt badania: Systematyczny przegląd i synteza literatury.
Zbieranie i analiza danych: Autorzy niezależnie przeszukali i dokonali przeglądu literatury (artykuły z czasopism, rozdziały książek) odnoszącej się do ograniczeń audiogramu czystotonowego.
Wyniki: Audiogram czysto tonowy dostarcza informacji na temat wrażliwości słuchu w wybranym zakresie częstotliwości. Czasami obserwuje się prawidłowe lub zbliżone do prawidłowych progi tonów czystych pomimo uszkodzenia ślimaka. Zaskakująca jest liczba pacjentów z nerwiakami akustycznymi, którzy mają zasadniczo prawidłowe progi czysto tonowe. W przypadku głuchoty centralnej, obniżone progi czystych tonów mogą nie odzwierciedlać dokładnie stanu obwodowego układu słuchowego. Trudności w słuchaniu są obserwowane przy obecności prawidłowych progów czystych tonów. Procedury nadprogowe i wiele innych testów mogą dostarczyć informacji na temat innych, często bardziej centralnych funkcji układu słuchowego.
Wnioski: Audiogram jest podstawowym narzędziem do określenia typu, stopnia i konfiguracji ubytku słuchu, jednakże dostarcza klinicyście informacji dotyczących jedynie czułości słuchu, a nie dostarcza informacji na temat centralnego przetwarzania słuchowego lub przetwarzania słuchowego sygnałów świata rzeczywistego (tj. mowy, muzyki). Audiogram czysto tonowy oferuje ograniczony wgląd w słuch funkcjonalny i powinien być postrzegany jedynie jako test wrażliwości słuchowej. Biorąc pod uwagę ograniczenia audiogramu czysto tonowego, przedstawiono krótki przegląd dostępnych testów behawioralnych i procedur elektrofizjologicznych, które są wrażliwe na funkcję i integralność centralnego układu słuchowego, które dostarczają lepszych informacji diagnostycznych i rehabilitacyjnych dla klinicysty i pacjenta.