Discussion

PSCN pęcherza moczowego został po raz pierwszy opisany w 1984 roku przez Proppe i wsp. (3), którzy ukuli termin „pooperacyjny guzek wrzecionowatokomórkowy” w badaniu obejmującym serię ośmiu pacjentów z proliferacją komórek wrzecionowatych po zabiegach chirurgicznych. W artykule Proppe szczegółowo opisał wyniki kliniczne, cechy patologiczne i wstępne rozpoznania tych przypadków. Jednak ze względu na ograniczenia ówczesnej technologii autorzy nie analizowali zmian przy użyciu metod immunohistochemicznych i badali guzki jedynie przy użyciu mikroskopii świetlnej.

Badanie mikroskopowe ujawniło kilka ważnych cech PSCN (4,5), w tym przecinające się pęczki komórek wrzecionowatych, małe naczynia krwionośne i różne przewlekłe komórki zapalne rozproszone w zrębie śluzowatym. Komórki wrzecionowate były ułożone w pęczki lub guzki, które miały zbitą, kwasochłonną cytoplazmę i wydłużone, tępo zakończone jądra. Wśród komórek wrzecionowatych występowały liczne figury mitotyczne, ale bez istotnej atypii. Komórki wrzecionowate często wnikały w ściany pęcherza moczowego pomiędzy mięśniami gładkimi i przenikały przez ściany do otaczającej tkanki miękkiej bez naruszania włókien mięśniowych (2). W zrębie obecne były niewielkie ogniska krwawienia i umiarkowanego obrzęku. Komórki zapalne obejmowały komórki plazmatyczne, limfocyty i makrofagi, a w nielicznych przypadkach (5) podczas badania zidentyfikowano neutrofile i eozynofile. Necrosis and calcification were absent.

PSCN i sarcomatoid carcinoma są trudne do odróżnienia od siebie (2,6). Obie te choroby wykazują liczne podobieństwa, w tym liczne komórki wrzecionowate rozproszone w zrębie śluzowatym i różne przewlekłe komórki zapalne w otoczeniu. Rak sarkoidalny jest jednak rzadkim nowotworem złośliwym pęcherza moczowego, charakteryzującym się wyraźnie atypową proliferacją komórek wrzecionowatych i zwiększoną liczbą nieregularnych mitoz.

PubMed i Embase przeszukano pod kątem wszystkich doniesień o wrzecionowatych guzach pęcherza moczowego. Kryterium włączenia do badania było rozpoznanie PSCN pęcherza moczowego przez kierującego patologa. Zidentyfikowano 6 artykułów obejmujących 21 przypadków, w tym pacjenta opisywanego w niniejszej pracy. Ogólne informacje o pacjentach i dane histologiczne zestawiono w tabelach I i II.II). Wiek pacjentów wahał się od 40 do 85 lat (średnia 65 lat). Mężczyźni chorowali częściej niż kobiety (1,6:1). U większości pacjentów występował krwiomocz (4/6). Wielkość zmian wahała się od 0,4 do 4,5 cm (średnio 2,0 cm). Odsetek przypadków bez inwazji mięśniówki wynosił 62,5% (10/16), a immunohistochemicznie komórki zmian PSCN były dodatnie dla cluster of differentiation 68 (100%), wimentyny (100%), CK AE1/AE3 (84%), SMA (81%), aktyny swoistej dla mięśni (MSA; 80%), desminy (57%), p53 (60%) i EMA (14%). Białko S-100 było ujemne. Micci i wsp. (7) zidentyfikowali trzy sygnały dla chromosomu 7 w jednym przypadku metodą fluorescencyjnej hybrydyzacji in situ w interfazie. W innym doniesieniu wykazano, że PSCN i rak sarkoidalny barwią się dodatnio dla wimentyny, a niektóre PSCN barwią się dodatnio dla CK i EMA, co może prowadzić do błędnej diagnozy raka sarkoidalnego (6). Jednakże MSA i SMA są ujemne w tkance raka sarkoidalnego, ale dodatnie w tkance PSCN. Różnice są również widoczne w mikroskopii elektronowej, która ujawnia różnicowanie fibroblastyczne lub miofibroblastyczne w PSCN w przeciwieństwie do różnicowania nabłonkowego w raku sarkoidalnym (8,9).

Tabela I

Dane kliniczne 21 pacjentów z pooperacyjnym wrzecionowatokomórkowym guzkiem pęcherza moczowego.

.

.

.

.

.

.

.

Przypadek Wiek, lata Płeć Poprzednie zabiegi na pęcherzu moczowym Objawy Wielkość guzka, cm T stage Terapia Stan obserwacji, miesiące Badania
1 49 M Biopsja, 2 miesiące przed Hematuria 3.0 2 PC CIS (12) Iczkowski et al (10)
2 83 M TUR, 1 week priora Hematuria 1.7 2 TUR NET (8,5) Iczkowski i wsp. (10)
3 56 M 7 biopsji, 5 miesięcy priora Nie 0.8 ND TUR NET (30) Iczkowski et al (10)
4 70 M 13 TUR, 13 months priora None 0.4 ND TUR NET (26.4) Iczkowski i wsp. (10)
5 64 M TUR, 3 miesiące przed Hematuria ND 2 TUR NET (24) Micci i wsp. al (7)
6 75 F TUR ND 1 1 1 TUR NET (27) Spiess et al (11)
7 49 F F TUR ND ND a TUR NET(13) Spiess et al (11)
8 78 F TUR ND a TUR NET (2) Spiess et al (11)
9 71 M TUR ND ND ND 2 PC NET (67) Spiess et al (11)
10 40 M TUR ND ND 1 TUR NET (45) Spiess et al (11)
11 85 M TUR ND 1 1 1 TUR NET (46) Spiess et al (11)
12 76 F F TUR ND ND 1 TUR DOD (48) Spiess et al (11)
13 62 M TUR ND ND a TUR NET (62) Spiess et al (11)
14 72 F TUR ND ND 1 TUR DOD (48) Spiess et al (11)
15 66 F TUR ND ND 1 TUR NET (34) Spiess et al (11)
16 72 M ND 4.5 <2 ND NET (62) Montgomery et al (5)
17 73 F ND ND ND ND ≥3 ND ND Montgomery i wsp. (5)
18 45 F TUR, 2 tygodnie przed Hematuria 2.0 ND TUR NET (24) Lo et al (12)
19 55 M ND Hematuria ND ND TUR NET (12) Wick et al (13)
20 60 M ND None ND ND ND TUR NET (6) Wick et al (13)
21 71 M TUR, 5 tygodni przed Hematuria 1.5 3 RC NET (5) Prezentowany przypadek
aMiesiące przed zabiegami na pęcherzu moczowym.

TUR, resekcja przezcewkowa; ND, brak danych; PC, cystektomia częściowa; RC, cystektomia radykalna; CIS, carcinoma in situ; NET, brak dowodów na istnienie guza; DOD, zmarł (inna choroba); a, nieinwazyjny rak brodawkowaty.

Tabela II

Immunohistochemiczna reaktywność w 21 przypadkach pooperacyjnego wrzecionowatego guzka pęcherza moczowego.

.

.

.

Badania p53 CK AE 1/3 EMA SMA MSA Desmina Wimentyna S-.100 CD 68
Iczkowski i wsp. (10) 3/4 2/4 1/3 2/4 2/3 2/3 4/4 2/3 4/4 0/3 ND
Micci i wsp. ND
Spiess et al (11) ND 10/10 ND 10/10 ND ND 10/10 ND 10/10 ND 10/10
Montgomery i wsp. (5) ND 1/1 ND ND ND ND ND ND ND ND ND ND
Lo et al (12) 0/1 0/1 0/1 0/1 ND 0/1 1/1 0/1 ND
Wick i wsp. (13) ND 2/2 0/2 ND 2/2 2/2 2/2 0/2 ND
Obecny przypadek ND 1/1 0/1 1/1 ND 0/1 1/1 0/1 ND
Ogółem 3/5 3/5 16/19 1/7 13/16 4/5 4/7 18/18 0/7 10/10

CK AE 1/3, cytokeratyna AE 1/3; EMA, epithelial membrane antigen; SMA, smooth muscle actin; MSA, muscle-specific actin; CD, cluster of differentiation; ND, brak danych.

Większość PSCN pęcherza moczowego była leczona miejscowo za pomocą TUR. U dwóch chorych wykonano cystektomię częściową, a u chorej z niniejszego badania cystektomię radykalną. Nie wiadomo, czy PSCN był tylko rodzajem reaktywnej proliferacji, czy też prawdziwym nowotworem. Dane z obserwacji dostępne były dla 20 pacjentów. U 17 pacjentów nie doszło do nawrotu nowotworu ani przerzutów, co sugeruje, że PSCN jest zmianą łagodną. Dwóch pacjentów zmarło z powodu innych chorób. Tylko u jednego chorego 12 miesięcy po operacji rozpoznano raka in situ pęcherza moczowego, choć związek między nawrotem a PSCN nie jest jeszcze jasny. Ze względu na dobre wyniki obserwacji pooperacyjnej, najlepszym wyborem dla chorych z objawami jest prawdopodobnie TUR, natomiast cystektomia częściowa i radykalna nie powinny być zalecane. W celu zachowania jakości życia pacjenta zalecane są operacje oszczędzające pęcherz moczowy.

Podsumowując, w niniejszym doniesieniu opisano przypadek pacjenta z pooperacyjnym guzkiem wrzecionowatokomórkowym, który pojawił się w pęcherzu moczowym po TUR w leczeniu raka pęcherza moczowego. W sporadycznych przypadkach nawrót masy pęcherza moczowego po zabiegach chirurgicznych może nie być nowotworem złośliwym, ale reaktywnym rozrostem, takim jak PSCN. Dlatego przed każdym zabiegiem operacyjnym konieczne jest wykonanie biopsji przedoperacyjnej w celu diagnostyki. Po szczegółowej analizie patologicznej i postawieniu jednoznacznego rozpoznania TUR jest idealnym sposobem leczenia, pozwalającym uniknąć rozległych zabiegów chirurgicznych.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.