Free Press

Indications for Spinal Surgery

Jednym z najtrudniejszych zadań chirurga kręgosłupa jest podjęcie decyzji, kiedy interwencja chirurgiczna jest właściwa. Istnieje pięć podstawowych powodów, dla których warto zaproponować leczenie chirurgiczne pacjentom z zaburzeniami kręgosłupa.

1. Dysfunkcja neurologiczna (zaciśnięty nerw)
2. Niestabilność strukturalna
3. Zmiany patologiczne (takie jak guz lub infekcja)
4. Deformacja lub nieprawidłowe ustawienie
5. Ból

Umieszczenie pacjentów w jednej lub więcej z pięciu kategorii pozwala chirurgowi kręgosłupa uporządkować swoje myśli. Ogólnie rzecz biorąc, leczenie nieoperacyjne powinno być rozważane w pierwszej kolejności przed interwencją chirurgiczną. Wszystkie grupy mogą być leczone nieoperacyjnie lub operacyjnie. Po wyczerpaniu wszystkich środków zachowawczych w rozsądnym okresie czasu, właściwa może być interwencja chirurgiczna. Ogólnie rzecz biorąc, minimalnie inwazyjne techniki endoskopowe są rozważane przed bardziej rozległymi zabiegami rekonstrukcyjnymi.

Wskazania do PLIF Co to jest PLIF?

Fuzja kręgosłupa wykonywana od tyłu, polegająca na umieszczeniu kości lub klatek w przestrzeni międzykręgowej. Wskazania do wykonania tylnej lędźwiowej fuzji międzytrzonowej (PLIF) mogą być ekstrapolowane z pięciu podstawowych wskazań do operacji u pacjentów z kręgosłupem. Deformacja: PLIF powinien być rozważany jako opcja w leczeniu operacyjnym bolesnego segmentu ruchowego sąsiadującego z długim zespoleniem skoliozy.

Niestabilność

W przypadku spondylolistezy, stopnia I i II, można rozważyć PLIF. W przypadku stopni III i IV, PLIF jest zwykle wskazany tylko jako uzupełniająca interwencja chirurgiczna, gdy można osiągnąć częściowe lub całkowite zmniejszenie zsunięcia. Dodatkowo może być również stosowany jako uzupełnienie leczenia chirurgicznego niektórych rodzajów złamań lub zwichnięć.

Kompresja nerwowa

PLIF może być stosowany jako interwencja chirurgiczna w niektórych sytuacjach z zagrożeniem nerwowym, takich jak nawracająca przepuklina dysku z radikulopatią, neurogenne obrzęki, stenoza kręgosłupa lub zespół cauda equina, zwłaszcza jeśli ból w dolnej części pleców jest również objawem dominującym. Należy jednak pamiętać, że podstawowym postępowaniem chirurgicznym w przypadku ucisku nerwów jest dekompresja poprzez laminektomię, laminotomię, foraminotomię lub discektomię.

Zmiany patologiczne

PLIF często nie jest konieczny w przypadkach nowotworów i tylko sporadycznie stosowany w zakażeniach.

Ból

Jest to najczęstsze wskazanie do PLIF. Może być stosowany w leczeniu operacyjnym objawowej spondylozy i/lub objawowej choroby zwyrodnieniowej dysku. W celu wykazania bolesnego, zwyrodnieniowego poziomu (poziomów) zaleca się wykonanie MRI w połączeniu z potwierdzającą dyskografią.
Dodatkowo PLIF może być stosowany w leczeniu pseudoartrozy, czyli braku zrostu lub niekompletnego zespolenia kręgosłupa.

Komentarz autorstwa: Curtis A. Dickman, MD

Posterior lumbar Interbody Fusion (PLIF) jest techniką chirurgiczną, która umożliwia zespolenie w poprzek dwóch sąsiednich kręgów poprzez wprowadzenie do przestrzeni dyskowej przeszczepów kostnych, tytanowych klatek gwintowanych, kołków kostnych lub przekładek z włókna węglowego wypełnionych przeszczepem kostnym. Wszystkie techniki PLIF wymagają usunięcia tylnej części kości kanału kręgowego (laminektomia), odciągnięcia nerwów i usunięcia materiału z przestrzeni dyskowej. Przeszczepy kostne i urządzenia dystansowe są używane do wyleczenia mostu kostnego (fuse) dwóch sąsiadujących trzonów kręgowych.
PLIF jest wartościowym sposobem uzyskania zespolenia kręgosłupa. Jeśli występuje niestabilność kręgosłupa (np. spondylolisteza lub poślizg kręgów), wówczas PLIF powinien być wykonany z użyciem instrumentarium stabilizującego kręgosłup, takiego jak śruby wieńcowe lub haki i pręty w celu unieruchomienia luźnych kręgów.

Inne opcje uzyskania zespolenia lędźwiowego obejmują przednie zespolenie międzytrzonowe (ALIF), tylne zespolenie fasetowe lub tylne zespolenie międzykręgowe (przeszczepy pomiędzy wyrostkami poprzecznymi).