TatuażEdit
Tradycyjny tatuaż samoański (tatau), pe’a (męski tatau), malu (żeński tatau), pokazują silne więzi, jakie wielu Samoańczyków czuje do swojej kultury. Samoańczycy praktykowali sztukę tatuowania mężczyzn i kobiet przez ponad 2000 lat. Do dziś tatuaż męski obejmuje obszar od połowy pleców, przez boki i boczki, aż do kolan. Tatuaż kobiecy nie jest tak rozległy i ciężki. Geometryczne wzory są oparte na starożytnych wzorach, które często oznaczają rangę i status. Va’a (kajak), na przykład, rozciąga się przez mężczyznę w połowie pleców.
W przeszłości kulturowej Samoa większość mężczyzn była tatuowana w wieku 14-18 lat, kiedy ustalono, że przestali rosnąć, więc wzory nie będą się rozciągać i cierpieć z powodu piękna. Dziś nastąpiło silne odrodzenie tradycyjnego tatuażu w ostatnim pokoleniu, nie tylko na Samoa, ale w całej Polinezji, często jako symbol tożsamości kulturowej.
Tatau, słowo Samoan dla tatuażu ma wiele znaczeń, w tym poprawności lub słuszności. Oznacza ono również prawidłowe czworokątne figury w odniesieniu do faktu, że samuańskie projekty tatuaży nie obejmują okrągłych linii, chociaż inne polinezyjskie motywy tatuażu to robią. Wcześni Anglicy błędnie wymówili słowo tatau i zapożyczyli je do popularnego użycia jako tatuaż.
Tradycyjny tatuaż jest bolesnym procesem. Samoański mistrz tatuażu zanurza swoje narzędzia tnące w czarnym tuszu wykonanym z sadzy spalonych łupin kandenuta, a następnie przebija wzory na skórze. Narzędzie tnące składa się z krótkiego kawałka bambusa lub jasnego drewna z kawałkiem skorupy żółwia związanym pod kątem prostym na jednym końcu. Mały grzebień z kości jest przymocowany do dolnego szerokiego końca skorupy żółwia. Im większy grzebień, tym większy obszar na skórze jest pokryty mniejszą ilością pociągnięć. Mistrz używa małego młotka do wielokrotnego stukania w instrument z krótką rączką. Proces ten trwa kilka dni, a czasami jest częściowo wykonywany w dłuższych okresach, z rekonwalescencją pomiędzy nimi.
Projekty tatuaży zmieniły się w celu uwzględnienia symboli, takich jak misa kava reprezentująca gościnność; charakterystyka domu Samoa lub fale oznaczające pokrewieństwo; emblematy natury – muszle, ryby, ptaki, fale, stonogi; oraz tradycyjne geometryczne linie i kąty o różnych długościach i rozmiarach.
MusicEdit
Nowoczesny pop i rock mają dużą publiczność na Samoa, podobnie jak kilka rodzimych zespołów; zespoły te porzuciły większość elementów tradycyjnej muzyki samojskiej, choć zdarzają się wykonawcy folkowi. Ostatnio ludność widziała odrodzenie starych pieśni samuańskich, zremiksowanych w stylu reggae, ale z pewnymi tradycyjnymi elementami, takimi jak użycie pate i stara struktura akordów.
Początkowo w muzyce samuańskiej,
„były tylko dwa instrumenty w użyciu; pate, wydrążony bęben z bali, który jest w różnych rozmiarach, i fala, zwinięta mata bita kijami. Do tego dochodził jeszcze głos ludzki. Ten ograniczony zakres instrumentarium nie miał wpływu na znaczenie muzyki w życiu Samoańczyków. Ponieważ nie istniał język pisany, wiele historii i legend było przekazywanych za pomocą pieśni, a złożone rytmy z pate są niezbędne do wykonania wielu samozwańczych tańców. W rzeczywistości w wielu tańcach tancerze sami nadają rytm klaszcząc w dłonie, a w zależności od sposobu trzymania dłoni wydają szereg różnych dźwięków. Powstały dwa instrumenty, które są obecnie synonimem muzyki samuańskiej: selo i ukulele. Selo jest instrumentem strunowym wykonanym z kija od miotły lub podobnego przedmiotu, przymocowanego do dużego pudła, wiadra lub innego przedmiotu, który pełni funkcję płyty rezonansowej. Pojedyncza długość struny łączy szczyt kija z pudłem, które jest skubane w celu uzyskania dźwięku podobnego do basu. Ukele jest małym instrumentem podobnym do gitary, ale posiadającym tylko cztery struny. Można go znaleźć w dwóch formach, jednej, która jest jak zminiaturyzowana gitara, drugiej, gdzie ciało jest wykonane z połowy skorupy orzecha kokosowego.”
Zachodnie instrumenty strunowe, takie jak gitary są szeroko dostępne na wyspach Pacyfiku, z wieloma zespołami wykonującymi i nagrywającymi akustyczną i wzmocnioną muzykę na Samoa od lat 70-tych. Młodsze pokolenia kontynuują występy w zespołach smyczkowych, jak również grawitują w kierunku gatunków takich jak reggae, hip hop, rhythm and blues, gospel i soul.
Na Samoa, muzyka jest dużą częścią ich kultury. Tradycyjna muzyka Samoan nadal ma cel i funkcję w dzisiejszym społeczeństwie, ale częściowo ustąpił miejsca współczesnych lub zewnętrznie wpływów gatunków muzyki Samoan. Wśród nich jest wysoka mieszanka Reggae i muzyki hawajskiej, która może również oświetlać jako ważny wpływ na Samoa. Istnieje wielu popularnych muzyków, którzy wywodzą się z Samoa lub są z pochodzenia Samoańczykami. Należą do nich tacy artyści jak artysta Reggae: J Boog, grupa hip-hopowa: Boo-Yaa T.R.I.B.E., oraz jeden z najbardziej rozpoznawalnych zespołów z Samoa: The Five Stars. Samoa jest ojczyzną gitarowego stylu fingerpicking, który na wyspach znany jest jako „Le Igi”. Wywodzi się on z Hawajów i znany jest ich mieszkańcom jako „Slack Key Guitar”. Jeden z tradycyjnych instrumentów Samoa znany jest jako Fala. Składa się on ze zwiniętych „mat w stylu wiklinowym” i jest bity pałeczkami, aby wydobyć dźwięk bębna. Innym instrumentem popularnym na Samoa jest forma bębna zwana Pate. Pochodzi on z Tahiti i został wprowadzony na Samoa około 500 lat temu. Jest wykonany z drewna z i rzeźbione z plemiennych odniesień lub designs.
TaniecEdit
Taniec ognistego noża lub Siva Afi jest najpopularniejszym tańcem samoańskim wśród turystów na Samoa. Fa’ataupati lub slap dance, wykonywany przez mężczyzn, polega na zaciekłym uderzaniu ciałem w rytmiczne ruchy do uderzeń bębna. Inne tańce samuańskie to Maulu’ulu, który jest tańcem kobiecym, bardziej eleganckim. Sasa jest tańcem, który może być wykonywany zarówno przez mężczyzn jak i kobiety w pozycji siedzącej lub stojącej. Siva Tau to taniec wojenny wykonywany przez samozańskie drużyny sportowe przed każdym meczem. Taualuga, uroczysta siva i centrum kultury Samoańczyków, została zaadoptowana i zmieniona w całej Polinezji Zachodniej. Tradycyjnie wykonywana przez dziewiczego, wysoko urodzonego syna lub córkę wodza Samoańczyków, taupou (kobieta) lub manaia (mężczyzna) ubierają się w pełny odświętny strój na sivę. Zazwyczaj składa się on z misternie utkanej maty ie’toga ozdobionej piórami „sega” (lory kolczastej lub lorikeet o niebieskiej koronie). Jednak współczesne przedstawienia składają się głównie z farbowanych piór kurzych. Wykonawcy ubierają się również w nadmiar ankletów i opasek wykonanych z liści ti, skorup żółwi morskich (uga laumei), skorup kokosów lub kłów dzika. Następnym elementem stroju koronującego taupou lub manaia, jest nakrycie głowy lub „tuiga”. Taupou lub manaia, są zakończone polewaniem olejem kokosowym dla celów kosmetycznych. Przez cały ten występ, wykonawcy towarzyszą upbeat jeszcze proste uderzenia bębna zwykle wykonywane na różnych uroczystości kulturowych.
SportsEdit
Athletes of Samoan descent are widely known for their success in full-contact sports such as American football, rugby union, rugby league, boxing, professional wrestling, and mixed martial arts. Samoa mówi się, że jest kolebką Pacyfiku, który produkuje najwyższą liczbę najwyższego poziomu rugby union i rugby League graczy na mieszkańca. Samoa Amerykańskie produkuje największą liczbę graczy NFL i zostało nazwane „Wyspą Futbolu” przez trenerów i media z kontynentu. Szacuje się, że chłopiec urodzony z rodziców Samoańczyków ma 56 razy większe szanse na dostanie się do NFL niż jakikolwiek inny chłopiec w Ameryce. Samoańczycy są również dobrze reprezentowane w ograniczonym kontakcie i bezkontaktowych sportów, takich jak koszykówka, baseball, netball, piłka nożna i siatkówka.
.