The Yardbirds, 1960s brytyjska grupa muzyczna najbardziej znana z ich pomysłowej konwersji rhythm and bluesa do rocka. Oryginalni członkowie byli wokalista Keith Relf (ur. 22 marca 1943, Richmond, Surrey, Anglia – 14 maja 1976, Londyn), gitarzysta Eric Clapton (oryginalne nazwisko Eric Patrick Clapp; ur. 30 marca 1945, Ripley, Surrey), basista Chris Dreja (ur. 11 listopada 1946, Londyn), perkusista Jim McCarty (ur. 25 lipca 1943, Liverpool, Merseyside), basista Paul Samwell-Smith (ur. 8 maja 1943, Londyn) i gitarzysta Anthony („Top”) Topham (ur. 3 lipca 1947, Southall, Middlesex). Później członkami byli Jeff Beck (ur. 24 czerwca 1944, Wallington, Surrey) i Jimmy Page (ur. 9 stycznia 1944, Heston, Middlesex).
Michael Ochs Archives/Getty Images
The Yardbirds, z których wywodzi się trzech najbardziej wpływowych brytyjskich gitarzystów rockowych, poszli w ślady Rolling Stonesów na rhythm-and-bluesowym torze w zachodnim Londynie w latach 1963-64, ich wczesny repertuar składał się niemal wyłącznie z coverów piosenek artystów nagrywających dla wytwórni Chess i Vee Jay. Z Claptonem jako głównym gitarzystą, zespół stworzył „rave-up”, przyspieszając swoją grę aż do przekształcenia się w biały szum. Stosując zniekształcenia i pogłosy (kolejne echa, które zlewają się ze sobą, tworząc przestrzeń dźwiękową), następca Claptona, Beck, pchnął późniejsze hity, takie jak „Shapes of Things” (1966), w sferę rocka psychodelicznego. Page, późniejszy lider jednej z najbardziej udanych grup heavy-metalowo-hardrockowych lat 70-tych, Led Zeppelin, początkowo dołączył do Yardbirds jako zastępstwo za basistę Samwella-Smitha. Przerzucając się na gitarę, Page dołączył do Becka jako główny gitarzysta zespołu – choć obaj zagrali razem tylko na jednym singlu, wizjonerskim „Happenings Ten Years Time Ago” (1966), zanim ostatni skład zespołu rozwiązał się w 1968 roku. The Yardbirds zostali wprowadzeni do Rock and Roll Hall of Fame w 1992 roku.