“Kersenbloesems die vallen voor een mausoleum op Green-Wood Cemetery,” april 2017, door Rhododendrites via wikimedia commons
Wat hebben Jean-Michel Basquiat, F.A.O Schwarz, Horace Greeley, Samuel Morse, Louis Comfort Tiffany, Boss Tweed, Peter Cooper, Leonard Bernstein, en Susan Smith McKinney-Steward met elkaar gemeen? Al deze opmerkelijke New Yorkers brengen de eeuwigheid door in Brooklyn, meer bepaald op Greenwood Cemetery, de prachtige 478 hectare grote “landelijke begraafplaats” waar 560.000 “permanente bewoners” wonen (en ongeveer evenveel werkelijk spectaculaire mausoleums.) Omdat de beste geheimen degene zijn die je meeneemt naar het graf, kom het vuil van Green-Wood opgraven, en lees verder voor 10 dingen die je nog niet wist over de meest sensationele begraafplaats van Brooklyn.
“Green-Wood Cemetery, New York” ca. 1875, via NYPL Digital Collections
1. Het was ooit de belangrijkste toeristische attractie van NYC
Wanneer we zeggen dat het een sensationele begraafplaats is, bedoelen we dat het letterlijk een sensatie was in het midden van het New York van de 19e eeuw. Aangezien Green-Wood in 1838 werd geopend, lang vóór Central Park of Prospect Parks, was het een van de eerste aangelegde openbare plaatsen in New York. New Yorkers werden er dan ook door aangetrokken op dezelfde manier als later door de parken zou gebeuren. Dagjesmensen en toeristen kwamen picknicken en wandelden over de schaduwrijke kronkelpaden van Green-Wood. In 1860 ontving de begraafplaats zelfs meer dan 500.000 bezoekers per jaar, waarmee het de op één na populairste attractie van de staat New York was. (Niagra Falls stond bovenaan.)
“Green-Wood Cemetery Gate From Inside, 2015, by Beyond My Ken via Wikimedia Commons
2. Belangrijke ingenieurs en architecten zijn verantwoordelijk voor het ontwerp
Het is geen toeval dat Green-Wood zo’n prominente plaats innam in het 19e-eeuwse New York. Het werd ontworpen door enkele van de zwaarste architectonische hitters uit die tijd. David Bates Douglas, die de begraafplaats ontwierp, werd ook aangetrokken om het Croton Aqueduct te ontwerpen. En de hoofdingang van de begraafplaats werd ontworpen door Richard Upjohn, die ook de Trinity Church ontwierp.
DeWitt Clinton Monument, door Rhododendrites via Wikimedia Commons
3. DeWitt Clinton zette Green-Wood op de kaart
Terwijl Green-Wood immens populair was bij mensen die er een dag wilden doorbrengen, was het veel minder populair bij mensen die er de eeuwigheid wensten door te brengen. Toen Green-Wood opende, was het begrip begraafplaats nog grotendeels onbekend. Mensen werden begraven op plaatselijke kerkhoven of in pottenbakkersvelden. Het nieuwerwetse idee van een speciale “begraafplaats” stuitte veel New Yorkers tegen de borst die verwachtten naast een kerk te worden begraven. Nog veel meer mensen keken op tegen het idee om in Brooklyn begraven te worden, zo ver van de stad zoals zij die kenden.
Toen kwam er een ondergrondse coup, om het zo maar eens te zeggen. De directeuren van Green-Wood wilden mensen aantrekken, en ze deden dat op de beste manier die ze kenden: door een beroemdheid te scoren. In 1844 kregen ze toestemming om de stoffelijke resten van DeWitt Clinton van zijn oorspronkelijke rustplaats in Albany naar Green-Wood over te brengen. Toen bekend werd dat Clinton, die werd geroemd als de vader van het Erie-kanaal en burgemeester van New York City, gouverneur van de staat New York en senator van New York was geweest, in Green-Wood werd bijgezet, kwamen de meest mondaine families van New York in groten getale op de proppen en kochten ze percelen op in wat nu de hotspot van het hiernamaals was geworden. Green Wood werd zelfs zo modieus dat de New York Times in 1866 schreef: “Het is de ambitie van de New Yorker om op Fifth Avenue te wonen, zijn luchten in het Park te nemen en met zijn vaders in Green Wood te slapen.”
Revolutionary Reenactment on Battle Hill, 2016, by Jim.henderson via Wikimedia Commons
4. Green-Wood is de thuisbasis van het hoogste natuurlijke punt in Brooklyn (en het heeft een heleboel geschiedenis)
Green-Wood heeft niet alleen een hoge stijl, het heeft ook hoge verhogingen. In feite is Green-Wood de thuisbasis van het hoogste natuurlijke punt in Brooklyn, bekend als Battle Hill. Dit brengt ons bij George Washington. De “slag” in kwestie was de Slag om Brooklyn (ook wel de Slag om Long Island genoemd), de eerste grote veldslag die na de ondertekening van de Onafhankelijkheidsverklaring werd uitgevochten. De Slag om Brooklyn begon op 27 augustus 1776 en werd uitgevochten op de top van Battle Hill, door wat nu Green-Wood Cemetery is tot in wat nu Prospect Park is.
Minerva zwaait naar Lady Liberty, 2009, door Russell Bittner via Wikimedia Commons
5. Die geschiedenis wordt herdacht door een staarwedstrijd tussen de Godin van de Wijsheid en het Vrijheidsbeeld.
Omdat de Slag bij Brooklyn een grote nederlaag betekende voor het Continentale Leger, dat uiteindelijk Washington uit New York City verdreef en van New York de Britse uitvalsbasis maakte voor de duur van de oorlog, werden de Revolutionaire verdiensten van Green-Wood pas in de 20ste eeuw herdacht of herdacht.
In 1920 richtte Charles Higgins een bronzen beeld op van Minerva, godin van de wijsheid en de strategische oorlogsvoering, op Battle Hill. Nog beter, Minerva groet opzettelijk het Vrijheidsbeeld. Vanaf het hoge punt van Battle Hill kun je over de haven kijken en zien hoe elke grote dame de vrijheid groet. In 2008 werd die link bijna verbroken, toen een voorgestelde flat het uitzicht zou belemmeren. Maar Green-Wood bereikte een akkoord met de projectontwikkelaars en sindsdien is het uitzicht onverminderd gebleven.
Green-Wood Civil War Memorial, 2012, door Kenneth C. Zirkel via Wikimedia Commons
6. Het heeft ook een belangrijke geschiedenis in de Burgeroorlog en speelde zelfs een rol in WO II
Green-Wood dient ook als de laatste rustplaats voor 5.000 doden uit de Burgeroorlog, zowel van de Unie als van de Confederatie. Op Battle Hill staat een gedenkteken voor soldaten uit de Burgeroorlog en sinds 2002 werken plaatselijke vrijwilligers aan de identificatie van alle 5.000 gesneuvelde soldaten. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden smeedijzeren hekken die enkele van de meest prominente en uitgebreide graven omringden, omgesmolten voor de oorlogsinspanning.
Green-Wood Chapel, 2015, door Beyond My Ken via Wikimedia Commons
7. De kapel is ontworpen door Warren & Wetmore (die Grand Central Station ontwierp)
Interessant is dat Green-Wood, opgericht als een niet-confessionele begraafplaats, geen kapel op zijn terrein had tot 1911, toen de firma Warren & Wetmore begon met de bouw van het verbluffende neogotische gebouw. Warren & Wetmore voltooide de kapel in 1913, hetzelfde jaar dat ze Grand Central Station voltooiden.
8. Ook u kunt uw geheimen meenemen naar het graf
De komende 23 jaar kunnen bezoekers van Green-Wood gewapend komen met alles wat ze hebben gezworen nooit te onthullen en het te ruste leggen in een marmeren obelisk in Green-Wood. De Obelisk is onderdeel van een 25-jarig interactief verhalenproject van kunstenaar Sophie Calle. Ze begon het project in 2017 toen ze de obelisk ontwierp en installeerde. Op het monument staat: “Hier liggen de geheimen van de bezoekers van Green-Wood Cemetery.” Onder de inscriptie zit een gleuf waar bezoekers een strookje papier kunnen deponeren met daarop een geheim dat ze mee willen nemen naar het graf. In de loop van het project zal Calle regelmatig terugkeren naar de begraafplaats om de grafkelder te legen en de geheimen te verbranden.
Delafield Family Mausoleum, 2011, door Jbabich21 via Wikimedia Commons
9. Over grafkelders gesproken, sommige graven in Green-Wood werden ontworpen om mensen te troosten die vreesden levend begraven te worden.
De 19e eeuw werd geteisterd door epidemieën die leidden tot overhaaste en grote aantallen begrafenissen. Als gevolg daarvan bestond er onder het grote publiek een ernstige en vrij wijdverbreide angst om levend begraven te worden. Om dit tegen te gaan hielp Green-Wood met het vinden van een praktische en elegante oplossing. Het Burial House was een bovengronds graf in de vorm van een klein huis dat een mooie laatste rustplaats vormde, met als extra voordeel (mocht je levend begraven worden) dat je je niet ondergronds een weg naar buiten hoefde te klauwen.
Parrots op de Green-Wood Cemetery Gate, 2017, door Rhododendrites via Wikimedia Commons
10. Green-Wood heeft enkele levende bewoners
Sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw is Green-Wood de thuisbasis van een cadre Argentijnse monnikspapegaaien die op de hoofdpoorten van de begraafplaats hebben gewoond. Als je omhoog kijkt in die gotische bogen kun je de nesten zien. En zelfs als je ze niet kunt zien, zul je ze zeker horen kwaken.
GERELATEERD:
- Hoe kwam een troep Argentijnse papegaaien terecht op Brooklyn’s Green-Wood Cemetery?
- De Slag om Brooklyn 242 jaar later: Waar de gevechten zich vandaag afspeelden
- 10 dingen die je nooit wist over Prospect Park
++
Lucie Levine is de oprichtster van Archive on Parade, een lokaal tour- en evenementenbedrijf dat de fascinerende geschiedenis van New York uit de archieven en in de straten wil brengen. Ze is een geboren New Yorker en gediplomeerd New York City tourgids, met een passie voor de sociale, politieke en culturele geschiedenis van de stad. Ze heeft samengewerkt met lokale partners zoals de New York Public Library, The 92nd Street Y, The Brooklyn Brainery, The Society for the Advancement of Social Studies en Nerd Nite om spannende rondleidingen, lezingen en gemeenschapsevenementen door de hele stad aan te bieden. Volg haar op Twitter en Instagram.
Tags : Slag om Brooklyn, DeWitt Clinton, Green Wood Cemetery