Free Press

Uitg: September 2016

Door James H. Brien, DO

TOPIC TOEVOEGEN AAN EMAIL ALERTS

Ontvang een e-mail wanneer er nieuwe artikelen worden geplaatst op

Geef uw e-mailadres op om een e-mail te ontvangen wanneer er nieuwe artikelen worden geplaatst op .

Abonneren

TOEGEVOEGD AAN EMAIL ALERTS

U heeft zich succesvol toegevoegd aan uw alerts. U zult een e-mail ontvangen wanneer nieuwe inhoud wordt gepubliceerd.
Klik hier om uw email alerts te beheren

Een voorheen gezonde 13-jarige vrouw had recentelijk lage koorts met wat dysurie en vaginale jeuk met pijn. Ze is niet seksueel actief, ontkent trauma of misbruik, heeft nog nooit een urineweginfectie gehad en had geen andere klachten. Uit verdere anamnese bleek echter dat zij mogelijk in het afgelopen jaar een eerdere episode van een soortgelijke klacht heeft gehad die ongeveer 5 dagen duurde, maar zij werd niet geëvalueerd of behandeld.

Bij onderzoek bleek de patiënte een gezond ogende adolescente vrouw te zijn, met normale vitale functies. De enige positieve bevinding op haar volledig onderzoek omvatte wat ontsteking van het vaginale slijmvlies samen met verschillende discrete ulceratieve laesies (figuur 1). De laboratoriumtests omvatten een negatieve herpes PCR en negatieve Mycoplasma titers.

Figuur 1. Ontsteking van het vaginale slijmvlies met discrete ulceratieve laesies.

Bron: Green P

Case Discussion

Bij deze patiënte werd idiopathische aftenose (D) vastgesteld, die net als afthous stomatitis geen bekende of consistente aanwijsbare oorzaak heeft, hoewel ze bij sommige patiënten in verband is gebracht met Mycoplasma-infectie. De diagnose wordt gesteld op basis van de voorgeschiedenis en de klinische kenmerken, ondersteund door een geschiedenis van recidieven, zelfs indien de patiënt een voorgeschiedenis van orale aften heeft. De behandeling is symptomatisch met een plaatselijk verdovingsmiddel, acetaminophen, sitz-baden en tijd; orale steroïdtherapie wordt aanbevolen in sommige ernstige gevallen. Als de diagnose onzeker is, kan een biopsie van de rand van een van de laesies worden uitgevoerd om “look-alikes” uit te sluiten.”

Figuur 2. Ontsteking van de slijmvliezen.

Bron: Brien JH

Figuur 3. Ontsteking van de slijmvliezen.

Bron: Brien JH

Figuur 4. Röntgenfoto van patiënt met recente M. pneumoniae-infectie.

Bron: Brien JH

Men moet op zijn minst de mogelijkheid van trauma/misbruik overwegen, evenals herpes simplex virus. Als de patiënt echt niet seksueel actief is of misbruikt, zou herpes zeer ongebruikelijk zijn, en met een negatieve PCR kan het meestal van de tafel worden geveegd.

Het syndroom van Bethçet – genoemd naar Hulusi Behçet, een Turkse dermatoloog uit het begin van de 20e eeuw – is een vrij zeldzame auto-immuun vasculitis van kleine bloedvaten. Het kan resulteren in gelijkaardige genitale ulceraties, maar heeft ook typisch orale ulceraties en oogbetrokkenheid (uveitis), wat het klassieke triade vormt. Andere orgaansystemen kunnen ook betrokken zijn. De diagnose wordt gesteld op grond van deze klinische bevindingen zonder dat een andere oorzaak wordt gevonden. Zoals gezegd is het zeldzaam in dit land, maar komt het vaker voor in het Midden-Oosten en Azië, soms aangeduid als het Zijderoute-syndroom of de Zijderoute-ziekte. Er is een verband aangetoond met HLA-B51. De behandeling is gericht op symptomatische verlichting met ontstekingsremmers, meestal onder leiding van een reumatoloog.

Ten slotte kwam het atypische Stevens-Johnson-syndroom aan bod in de column van september 2014. In essentie wordt deze aandoening gekenmerkt door ontsteking van de slijmvliezen (figuren 2-3), met of zonder ulceraties, maar in tegenstelling tot het Stevens-Johnson-syndroom wordt er weinig tot geen geassocieerde huiduitslag of laesies gezien. Er is een vrij sterke associatie waargenomen met een huidige of recente M. pneumoniae infectie, (Figuur 4 bij dezelfde patiënt als in Figuur 2-3). Bij verdenking kan behandeling van de Mycoplasma-infectie nuttig zijn; anders is alleen symptomatische ondersteuning nodig. Zie die kolom voor meer details.

Ik wil graag Pam Greene, MD, Ob/Gyn staf van het McLane Children’s Hospital, bedanken voor haar hulp bij het verstrekken van materiaal en begeleiding voor deze casus. – James H. Brien, DO

• Voor meer informatie:
• James H. Brien, DO, is verbonden aan de afdeling infectieziekten van het McLane Children’s Hospital, Baylor Scott & White Health, Texas A&M College of Medicine in Temple, Texas. Hij is ook lid van de Editorial Board van Infectious Diseases in Children. Brien is te bereiken op: [email protected].

Disclosure: Brien meldt geen relevante financiële onthullingen.