We plaatsten Ed DMX’s lijst van de 20 beste acid houseplaten oorspronkelijk in 2009, maar nadat Roland de terugkeer van de TB-303 had aangekondigd, leek het ons tijd om ze opnieuw te publiceren – en de tracks klinken vandaag nog even briljant.
Ik heb altijd al een probleem gehad met genres; ik begrijp meestal niet wat het verschil is tussen de ene en de andere. Het duurde maanden voordat ik begreep dat hardcore rave anders was dan techno vanwege de breakbeats. Voor mij klonk het allemaal als een eenheid die zeker geen hip-hop of jazz was, en ik was niet echt gemotiveerd om grip te krijgen op de fijnere details. Ik vond het allemaal geweldig.
Dus hoe definieer je “acid house”? Er is al zoveel over geschreven. In het belang van deze lijst gebruik ik een willekeurige definitie van “house muziek met acid erin”. Acid: het is het geluid dat gemaakt wordt door een Roland TB-303. Miljoenen artikels en compilatie sleevenotes hebben de geschiedenis verteld van het kleine zilveren doosje dat in Japan ontworpen werd door Tadao Kikumoto en dat per ongeluk een heel muziekgenre voortbracht. Ik zal daar niet te diep op ingaan – je weet waarschijnlijk wel wat een 303 is en hoe hij klinkt, en zo niet, luister dan naar een van de platen hieronder en voel de squelch.
Als het over “house muziek” gaat, bedoel ik muziek die gekenmerkt wordt door een vier-op-de-vloer kick-drum beat, gemaakt om gespeeld te worden in Chicago’s Warehouse club, en muziek die direct afstamt van dat spul. Voor mij komt 99% van de acid house uit Chicago. Ik zal vroegere TB-303 tracks zoals Alexander Robotnick’s ‘Problems D’Amour’ of Ice T’s ‘Reckless’ niet opnemen, evenmin als Belgische New Beat tracks, die ik zie als afkomstig van een iets andere afstamming. Omwille van mijn eigen gevoel over wat “house” is, zal ik geen knallende techno tracks met distortion opnemen, zoals Richie Hawtin’s vroege klassiekers op Probe of de geweldige acid bangers die een groot deel uitmaakten van Underground Resistance’s vroege catalogus. Maar ik heb wel één UK track opgenomen die geïnspireerd was door de Chicago sound, en er zou meer UK spul zijn als dit een top 50 was in plaats van een top 20.
Op een belangrijke manier was acid house een UK scene. Nogmaals, er zijn veel woorden geschreven over de zomers van 1988 en 1989, en je kunt “second summer of love” googelen als je een opfrisser nodig hebt. Hoewel bijna alle beste platen in Chicago werden gemaakt, nam de muziek hier een grote vlucht, was massaal populair, veel geïmiteerd, geliefd bij clubbers en ravers en onbegrepen door de media. Veel Chicago tracks werden alleen hier uitgebracht. Soms geweldige tracks, zoals Pierre’s ‘Box Energy’, waren alleen beschikbaar als album cuts op slecht-geperste UK compilaties; anderen zoals Charles B’s ‘Lack of Love’ kregen fatsoenlijke 12″ vinyl persingen in de UK maar werden nooit uitgebracht in de USA.
Mijn eerste acid house plaat was een UK plaat: Perfectly Ordinary People’s ‘Theme From P.O.P.’. Ik was me niet echt bewust van het onderscheid tussen UK en Chicago tunes of de geografische oorsprong van het geluid. Ik kende enkele Chicago house hits, zoals Steve Silk Hurley’s ‘Jack Your Body’, maar het was pas begin 1992 dat ik kennismaakte met originele acid house tijdens een uitstap naar de Brick Lane markt in Oost-Londen. In die dagen was Brick Lane vooral een plaats waar mensen dingen verkochten zoals een enkele schoen of het kunstgebit van een dode, of misschien een gejatte mountain bike, maar tussen al die rommel kwam ik twee dozen tegen met platen die verkocht werden voor een paar pond per stuk.
In de ene doos zaten kopieën van het Jack Trax compilatie album Acid House en in de andere, de Westside dubbel LP We Call It Hallucinates. Ik pikte ze op, nam ze mee naar huis en werd ondergedompeld in de geluiden van Phuture, Armando, Liddell Townsell en de rest. De muziek was vergelijkbaar met de UK acid die ik kende, maar dan zonder alle goedkope “commerciële” elementen. Gestripte, geestdodende herhaling maakte kleine veranderingen in de beats tot een hoogtepunt, en alle 303 tweaks en burbles stonden centraal omdat de jongens van Chicago het niet nodig hadden gevonden om hun producties te overspoelen met piano en strijkers enzovoort. Soms is het wat je weglaat dat een track zwaar maakt.
Het was moeilijk om deze lijst terug te brengen tot 20 tracks en natuurlijk moesten er veel klassiekers worden weggelaten, maar dit zijn zeker 20 van de top 40 aller tijden! Ik heb mezelf wat arbitraire beperkingen opgelegd en heb niets recenters dan 1989 in de lijst opgenomen – niet om een goede reden, maar gewoon om de selectie te beperken. De track beschrijvingen worden een beetje repetitief, maar dat is de aard van het geluid.
Nagenoeg al deze tracks werden uitgebracht in 1988, en ik had er gemakkelijk nog 50 kunnen opnoemen. Kun je je voorstellen dat er in 2009 zoveel geweldige platen uitkwamen? Stel je eens voor hoeveel geld je zou uitgeven als je in 1988 in een platenzaak stond met een paar uur tot de tijdmachine je terugbracht naar de toekomst.
Ed DMX is vooral bekend als baas van Breakin’ Records en voor zijn werk als DMX Krew, die uitbrengt op labels als Rephlex en Ersatz Audio. Bezoek dmxkrew.com voor meer info en om zijn briljante radio podcasts te downloaden.
01. DJ Pierre
‘Box Energy’
(van Acid Trax Vol. 2, 1988)
‘Acid Trax’ van Phuture staat niet in deze lijst. Het was waarschijnlijk de track die het genre zijn naam gaf, maar hij is bij lange na niet zo goed als deze, DJ Pierre’s beste moment. Het werd pas een paar jaar geleden op 12″ uitgebracht, nadat het vele jaren wegkwijnde op een compilatie genaamd Acid Trax Volume 2 die te stil was geperst om in een club te draaien. De track heeft een pompende, constant verschuivende 303 lijn over hectische TR-808 drums en een raar sissend geluid dat in en uit komt, en dat is het. Het tempo ligt erg hoog voor een housetrack uit die tijd. Ik kan eigenlijk maar één track van elk van de grote producers erin proppen, dus de eer gaat naar ‘Fantasy Girl’ van Pierre’s Pfantasy Club, en vele andere toppers die DJ Pierre heeft geproduceerd of mede heeft geproduceerd, maar ‘Box Energy’ is de beste. Ik was rond 2002 DJ met Pierre en hij draaide vreselijke nummers zoals ‘Lady Hear Me Tonight’. Na afloop ging ik naar hem toe en zei: “Bedankt voor de acid house, maat,” of woorden van die strekking, en hij antwoordde: “Dat is lang geleden.” Niet geïnteresseerd. Jammer eigenlijk. Maar goed, nuff respect.
02. Sleezy D
‘I’ve Lost Control’
(Trax, 1986)
Als Pierre’s ‘Acid Trax’ de eerste track was die het woord ‘acid’ gebruikte en de stijl ten doop hield, dan was de ‘Space Mix’ van Sleezy D en Marshall Jeffersons ‘I’ve Lost Control’ de eerste echte acid housetrack op vinyl, voor zover ik weet. In dezelfde trant als ‘Box Energy’ horen we een 303 in square-wave mode over TR-808 beats, deze keer met een enge pitched-down vocalist die de controle verliest over de top. Marshall Jefferson heeft heel wat uitstekend werk afgeleverd, maar dit is de meest acid versie en hij is echt intens.
03. Armando
‘Confusion’s Revenge’
(van Acid House, Jack Trax 1988)
In 1987 bracht Armando Gallop een vroege acid stormer uit op Westbrook Records getiteld ‘Land Of Confusion’. Opnieuw was de formule hetzelfde, maar deze keer was de drum machine een TR-707 die een meer hoekig, schokkerig gevoel gaf aan de beat in tegenstelling tot de meer afgeronde analoge vibe van de 808. Op de 1988 Acid House compilatie staat deze remake ‘Confusion’s Revenge’ die de trippiness nog een paar graden opvoert door alles door een massieve warping flanger te halen en een geweldige smurf-rap toe te voegen over het verhaal van acid. Hij creëerde ook verschillende andere absolute klassiekers, zoals ‘Downfall’ en ‘Overload’.
04. Bam Bam
‘Where’s Your Child’
(Desire, 1988)
Het label dat ‘Land Of Confusion’ uitbracht, was van ene Chris Westbrook, beter bekend als Bam Bam. Deze track is zijn beste werk, een nogal traag, donker acid deuntje, met onderkoelde vocalen, satanisch gelach en glasgerinkel dat uitmondt in een stuwende 303 lijn over een stevige 808 beat. Bam Bam bracht deze en andere geweldige tracks uit op Westbrook maar mijn exemplaar staat op het UK label Desire.
05. Charles B
‘Lack of Love’
(Desire, 1988)
Een nummer dat in de UK is uitgebracht door Desire, en nooit in de USA is geperst, dit is het enige echte nummer in deze lijst. Het heeft een echte zangstem, gezongen door een mens met een normale, onbewerkte stem, de beat verandert in verschillende secties, er zijn zelfs enkele piano akkoorden. Ik veronderstel dat het vrij dicht aanleunt bij de UK acid sound van acts als Perfectly Ordinary People en SLF die een veel minder minimale benadering van de productie hadden dan de Chicago originators. Maar het heeft ook een grote squelchy 303 bassline en het vult altijd de vloer als je het draait. Het is mijn favoriete productie van Adonis, die heel wat goed spul heeft gemaakt, het meest bekend van ‘No Way Back’ uit 1986, maar ook een aantal geweldige simpele acid tunes als Jack Frost & The Circle Jerks – check bijvoorbeeld ‘Clap Me’, ‘Two The Max’ of ‘Shout’.
06. Mr Fingers
‘Acid Attack’
(Desire, 1988)
Hier is nog een artiest die op Desire heeft uitgebracht, met name zijn band Fingers Inc’s monsterhit ‘Can You Feel It’, die werd uitgegeven met een a capella over the top afkomstig van een obscure 1987 release van Rhythm Controll. Jack Trax bracht hetzelfde nummer ook uit met een Martin Luther King toespraak er overheen. Ik vraag me af waarom ze het niet met rust konden laten? Het originele instrumentale was vrij verbazingwekkend. Hoe dan ook, ik zou het moeten hebben over ‘Acid Attack’, dat niet Larry Heard’s meest emotionele track is, maar wel zijn meest zure moment, bestaande uit een losgeslagen 303 patroon dat niet een geheel aantal maten lang is, zodat het geleidelijk ronddrijft in timing ten opzichte van de drums. De rest van de track is gewoon wat beats van een TR-707 en wat conga samples op de achtergrond, dat is alles. Simpel en head-spinningly good.
07. 808 State
‘Flow Coma’
(van Newbuild, Creed 1988)
Voordat Gerald Simpson 808 State verliet en A Guy Called Gerald werd, hielp hij hen met het maken van de eerste en mogelijk enige UK acid house tracks die de vergelijking met die uit Chicago waardig zijn. Gezien hoe slecht 808 afviel na zijn vertrek – vooral in vergelijking met de kracht van zijn vroege soloklassiekers zoals ‘Voodoo Ray’ en ‘Blow Your House Down’ – is het gemakkelijk voor te stellen dat hij deze track waarschijnlijk min of meer solo maakte. Dit is een beetje meer gelaagd dan Chicago tunes uit die tijd, maar nog steeds minimaal en trippy als je wilt. 808 State maakte ook enkele goede acid tracks onder de naam Lounge Jays, en al hun beste werk is heruitgebracht door Rephlex. Er zijn nog andere goede UK acid nummers zoals Ecstasy Club’s ‘Jesus Loves The Acid’ maar daar zit geen 303 in dus die wordt naar de marge van deze lijst verwezen.
08. Coming Down Band
‘Slow Mo Acid’
(van Acid Trax Vol. 3, Needle 1988)
Dus ik was van plan om niet meer dan één track per artiest in deze lijst te hebben, maar ik heb deze erin gezet zonder ooit te checken wie hem eigenlijk gemaakt heeft. Het is een vrij obscure track van Acid Trax Volume 3, opnieuw gewoon lekkere TB-303, deze keer twee contrasterende patronen in verschillende delen van het nummer, met wat licht vervormde TR-707 drums eronder. Zojuist googlede ik de namen van de schrijvers van de track: N. Jones en E. Smith. Het blijkt dat N. Jones DJ Pierre is en E. Smith Fast Eddie, dus dat verklaart het geweldige karakter van deze track.
09. K. Alexi
‘Vertigo’
(van All for Lee Sah, Transmat 1989)
Acid house was een Chicago ding en er kwam niet veel acid uit Detroit tenzij het iets was op KMS of Express geremixt door Mike “Hitman” Wilson (die uit Chicago kwam) of de knallende acid techno van UR et al een paar jaar later. Deze plaat werd uitgebracht door een Detroitse maatschappij – Derrick May’s baanbrekende Transmat label – maar hij werd gemaakt door een inwoner van Chicago, Keith Alexi Shelby. Vervormd, eenvoudig en donker, met een uiterst minimale 303 lijn en K Alexi’s handelsmerk om de drummachine te stoppen en buiten de tijd weer te starten, zodat je de plaat niet gemakkelijk met een andere kunt mixen. Dit is de enige plaat in deze lijst uit 1989 afgezien van de volgende…
10. Code 3
‘Code-of-Acid (Code of Acid Mix’
(International Latin House, 1989)
Een obscuur en gezocht uptempo deuntje met een leuke vrouwelijke rap over de top van een stotterende 808 beat, een-noot 303 puls en een stuiterende vierkante bassline. Vrij eenvoudig, maar eigenlijk met veel meer aan de hand dan de meeste acid tracks – op zijn minst twee synths en een vocal naast de gebruikelijke drummachine en 303 combinatie! Deze track staat op de B-kant van een freestyle track met verschrikkelijke vocalen en de plaat is gewild bij zowel freestyle verzamelaars als acid house verzamelaars. Ongeacht de trainspotter-allure, is ‘Code-Of-Acid’ gewoonweg een geweldig nummer. Speel alleen de A-kant niet af als je ooit een exemplaar in handen krijgt.
11. Da Posse
‘In the Heat of the Night’ (Acid Mix)’
(Future, 1988)
Hier weer zo’n lekker acid deuntje met een vrouwelijke vocal, en deze keer zingt de vocaliste (in een totaal andere toonsoort dan de 303) over, je raadt het al, acid house. Da Posse was een groep van vier mensen waaronder Maurice (zie hieronder) en Hula, die beiden een aantal serieuze solo jams hebben uitgebracht. Ik kon Hula niet in deze lijst passen, dus check vooral zijn klassieker ‘Hot Hands’. In The Heat Of The Night’ bevat een paar verschillende contrasterende acid lijnen, de drums zijn versterkt met een paar mooie TR-727 latin percussie geluiden, en het is hun beste acid track – hoewel ‘Searchin’ Hard’ een redelijk dichte tweede komt. Ze deden ook een paar niet-acid house tracks die geweldig zijn, evenals een aantal vreselijk misplaatste pogingen tot R&B pop vocalen.
12. Maurice
‘This is Acid’
(Trax, 1988)
Dit is zo’n beetje de theme song van acid house – Maurice van Da Posse rapt door een pitch-shift effect over een langzaam groeiende acid lijn en een funky en scherpe 808 beat, met lekkere conga’s en smaakvol gebruik van de 808 cowbell zoals die overal te horen is op Whitney Houston platen uit die tijd. Op dezelfde EP staat ook een andere geweldige downbeat spoken-word acid tune genaamd ‘Feel The Mood’ en het smutty ‘I Got A Big Dick’. Schitterende EP!
13. Lidell Townsell
‘Jack the House’
(Trax, 1988)
Ook op Trax, ditmaal van een vijf tracks tellende EP. Mijn exemplaar heeft de verkeerde labels, maar ik ben er vrij zeker van dat ‘Jack The House’ de titel is. De meeste Chicago nummers hebben de TR-707 of TR-808 drum machines, maar deze gebruikt een TR-909 die veel vaker te horen is in Detroit techno van die tijd en geeft de plaat een ander, harder geluid. Ik denk dat Lidell en Tyree dezelfde 909 gebruikten, omdat zij de enigen in Chicago lijken te zijn die er een gebruikten. Lidell maakte een aantal uitstekende deep acid jams en een aantal geweldige acid hip-house tunes met rapper Kool Rock Steady, waarvan de beste ‘I’ll Make You Dance’ is.
14. Mark Imperial & Co.
‘She Ain’t Nuthin’ But a Ho’
(House Nation, 1988)
Sommige TB-303’s klinken gewoon beter dan andere. Ze bevatten analoge circuits en componenten met variërende toleranties. Mijn 303 is behoorlijk ontstemd – hoge noten zijn nogal scherp en het lage octaaf is merkbaar vlak. Ik zou het kunnen repareren, maar ik hou wel van het zieke gevoel dat het geeft. Luke Vibert’s 303 klinkt altijd weelderig. Mark Imperial had een magische 303. Misschien had hij een geweldige productietechniek, maar voor zover ik het kan beoordelen is zijn 303 gewoon goed. Hij begon al in 1985 te releasen, maar dit is een geweldige acid track uit 1988 met een mooie echoachtige 303 lijn en een vocal over Mr. Imperial’s problemen met de dames.
15. MD III
‘Personal Problem’
(uit Face the Nation, Underground 1988)
An another rap about female problems, this time over a quick 808 beat and a beautifully burbling acid line. Mike Dunn heeft veel goed spul gemaakt, waaronder het omstreden ‘Magic Feet’ dat erg lijkt op Lil’ Louis’ ‘The Original Video Clash’ en er schijnt een meningsverschil te zijn geweest over wie het eerst met het idee kwam. Marshall Jefferson beweert dat Lil’ Louis het van hem gestolen heeft. Deze controverse werd irrelevant toen Tyree of mogelijk Rodney Baker het idee stalen en een track maakten die superieur was aan beide.
16. Tyree & Rodney Baker
‘Video Crash’
(Rockin’ House, 1988)
Beter bekend om zijn hip-house klassiekers waaronder ‘Turn Up The Bass’ en het zeer acidic ‘Acid Over’, Tyree’s kijk op het ‘Video Clash’/’Magic Feet’ idee van stekende synths en crashende dondereffecten verplettert de eerdere versies met zijn massieve 909 beat, hoewel de Mike Dunn & Lil’ Louis versies ook uitstekend zijn. Ik realiseer me net dat er geen TB-303 in deze track zit – de enige versie met 303 is Mike Dunn’s ‘Magic Feet’, maar die van Tyree en Rodney is beter dus die blijft staan.
17. Jaquarius
‘Love is Happiness’ (Acid Rain)
(Rockin’ House, 1988)
Bijna zo experimenteel als Chicago acid ooit is geworden. Het regenachtige thema is overgenomen van ‘Acid Crash’ met diepe donderklanken doorheen het geheel; de 303 wordt gemangeld door enkele intense echo en phaser effecten en de acid lijn blijft veranderen en heen en weer bewegen tussen de voor en achterkant van de mix. Echt psychedelisch.
18. Fast Eddie
‘Acid Thunder’ (AA AACCID)
(DJ International, 1988)
Net als Tyree is Fast Eddie vooral bekend van zijn hippe househits als ‘Yo Yo Get Funky’ en degene die de stijl ‘hip-house’ heeft genoemd, waar een lekkere 303 in zit. Zijn Jack To The Sound LP bevat enkele uitstekende acid jams zoals ‘Clap Your Hands’ en ‘Keep On Dancing’, waarvan de laatste nog eens teruggrijpt naar ‘Video Clash’/’Magic Feet’ met enkele Lil’ Louis samples. De versie van ‘Acid Thunder’ op de LP is nogal cheesy met strijkers en zang, maar deze versie van de 12″ is goed en eenvoudig repetitieve 303 en 808 actie van de beste soort, met een paar leuke drum fills en een geweldige verandering halverwege in een doordringende zestiende-noot acid aanval. De strijkers komen er aan het eind bij op een zeer smaakvolle manier.
19. Farley Jackmaster Funk
‘I Need A Friend’
(van No Vocals Necessary, House Records, 1988)
Farley had een enorme UK chart hit in 1986 met ‘Love Can’t Turn Around’ maar zijn grootste acid moment kwam in 1988 met No Vocals Necessary. De twee kanten van de plaat waren respectievelijk gewijd aan “Acid House” en “Deep House”. De deep house kant bevat vreemde Casio-achtige remakes van verschillende disco klassiekers waaronder Sylvester’s ‘I Need You’, maar de acid kant is lekker simplistisch spul met een paar van de laagste 303’s ooit gehoord, kloppend boven op een erg vervormde TR-808. Ik denk dat ze gewoon iets overbelast hebben toen ze dit opnamen – de productie is nogal verschrikkelijk maar het geeft een lekker vies gevoel. The Acid Life’ is de hit, maar ‘I Need A Friend’ heeft wat meer structuur, eigenzinnige cello’s, een pitched-down zangsample en een leuke onverwachte verandering in het 303 patroon op een gegeven moment.
20. James Jack Rabbit
‘Only Wanted To Be’
(Westside, 1988)
Dit is een vrij zeldzame plaat die recentelijk is gebootlegd. Ik ben er vrij zeker van dat mijn (bootleg) exemplaar de labels aan de verkeerde kanten heeft. De titel van de release is “There Are Dreams And There Is Acid” en beide tracks hebben een zeer hoog niveau van geluidskwaliteit en productie in vergelijking met andere acid house platen uit die tijd, met individueel bewerkte drums – zwaar geflensde hi-hats en galmende claps. Terwijl veel acid tracks gewoon snelle jams zijn die in een namiddagje geklopt worden (en het is waar dat als je 100 apen elk een TR-808 en een TB-303 zou geven, je waarschijnlijk minstens 70 fatsoenlijke acid tracks zou krijgen) valt deze track op als een serieus doordacht nummer met fantastische sounds en structuur. Rabbit Trax’ op de andere kant is een zeer vroeg prototype voor de harde acid techno sound die later populair werd via UR, Richie Hawtin, Mike Dred en vele Europese labels.
Lees verder: De 34 grootste trance tracks
- Tags: Acid House Ed DMX