Free Press

In dit artikel worden de 50 beste Afrikaanse spelers uit de geschiedenis beschreven.

Bij het samenstellen van deze lijst heb ik rekening gehouden met spelers uit de laatste 100 jaar, zowel met spelers die Afrikaanse landen in de internationale arena vertegenwoordigden en met spelers die dat niet deden, als met spelers die in Europa speelden en met spelers die dat niet deden.

Het was niet gemakkelijk om een oorspronkelijke shortlist van bijna 200 spelers in te korten, maar door de carrière van elke speler te bekijken door hun individuele onderscheidingen, hun internationale onderscheidingen en hun clubonderscheidingen uit te splitsen, heb ik een “ingang” gevonden en een duidelijk systeem om tientallen jaren van geweldige spelers te evalueren.

Deze aanpak heeft daarom spelers gepromoveerd die veel bereikt hebben, degenen aan de elite-kant van de sport – de kampioenen – in plaats van degenen met uitstekende capaciteiten maar zonder de onderscheidingen om hun talenten te ondersteunen.

Dus zijn het succesvolle Nigeriaanse team van begin tot midden jaren negentig, het Kameroense team dat in 2000 opkwam en het Egyptische team dat het laatste decennium van de competitie domineerde, allemaal sterk vertegenwoordigd.

Echter zijn enkele fantastische Afrikaanse talenten helemaal buiten de boot gevallen – een handvol belangrijke namen komt op de volgende dia aan bod.

De volgende spelers komen bijna allemaal regelmatig voor op gelijkwaardige lijsten van de grootste Afrikaanse spelers aller tijden, maar hebben om de volgende redenen mijn selectie niet gehaald.

Larbi Ben Barek

Een subliem talent dat een plaats aan de top van deze lijst zou verdienen, maar de Zwarte Parel vertegenwoordigde Frankrijk en nooit zijn geboorteland Marokko. Als we hem in aanmerking hadden genomen, hadden we de deur opengezet voor spelers als Marcel Desailly, Basile Boli, Claude Makelele en Patrick Vieira.

John Obi Mikel

Hij heeft tijdens zijn carrière veel kritiek gekregen, maar de onderscheidingen die hij bij Chelsea heeft verzameld, en zijn talismanische, inspirerende bijdrage aan de recente overwinning van Nigeria op de Cup of Nations, plaatsen hem stevig in de race.

Nog maar een paar grote prestaties verwijderd van de bevestiging van zijn plek bij de beste spelers van het continent.

El Hadji Diouf

De tweevoudig Afrikaans Voetballer van het Jaar is er nooit in geslaagd om voort te bouwen op zijn belofte van de vroege jaren 2000. Te veel tijd doorgebracht buiten het eliteniveau en zijn mislukkingen bij Liverpool hebben geresulteerd in een teleurstellende carrière.

Frederic Kanoute

Hij was een geweldige goal-scorer en de eerste niet-Afrikaanse geboren speler die de African Footballer of the Year award won.

Zijn geweldige doelpuntenrecord met Mali vertaalde zich nooit in continentale eer, en hij won nooit een grote competitie of de Champions League om zijn uitstekende scoringscijfers bij Sevilla en West Ham te evenaren. Hij moest genoegen nemen met een aantal bekeroverwinningen.

Badou Ezzaki

Een geweldige stopper die Marokko vertegenwoordigde in een sterk tijdperk voor Noord-Afrikaanse ploegen, hij zou de top 20 moeten halen op basis van uitstraling, maar tastbare eerbetonen zijn schaars.

Hij genoot van uitstekende seizoenen in La Liga voor Mallorca, in plaats van een van de echte topteams van de divisie.

Kalusha Bwalya

Het deed mijn hart pijn om dit echte icoon uit de lijst te laten. Hij was één keer Afrikaans Voetballer van het Jaar en een topspeler bij PSV in Nederland, waar hij pas aankwam na de triomf van de club in de Europacup in 1988.

Zijn verbluffende solo-vernietiging van Italië op de Olympische Spelen van 1988 was het hoogtepunt van zijn carrière in Zambia. Het zou allemaal zo anders zijn geweest als de Chipolopolo niet was verwoest door het tragische vliegtuigongeluk in 1993.

Lakhdar Belloumi

Geschouwd als de grootste Algerijnse speler aller tijden, de meest gespeelde speler van zijn land en hun culturele hoeksteen tijdens de jaren ’80 heeft een prijzenkast – zowel op internationaal als clubniveau – die opmerkelijk karig is.

Godfrey Chitalu

Scorer van glorieuze doelpunten en vijf keer Zambiaans voetballer van het jaar, de temperamentvolle spits won weinig met het Zambiaanse nationale elftal of met de clubs Kitwe United en Kabwe Warriors.

Francois Omam-Biyik en Papa Bouba Diop

Verantwoordelijk voor iconische en bijna identieke WK-doelpunten, -momenten en -overwinningen, hebben beide mannen nooit veel gewonnen op clubniveau. Omam-Biyik won wel een titel in de African Cup of Nations met Kameroen.

Asamoah Gyan

Een stap weg van het echt elitaire einde van de clubcompetitie en aanhoudende mislukkingen op een continentaal met Ghana heeft Gyans ongelooflijk veelbelovende carrière aangetast.

Mustapha Hadji

Individueel

Hadji was een behendige, innovatieve, vindingrijke aanvallende middenvelder die uitblonk met de bal aan zijn voeten en een verdediging voor zich. Hij werd uitgeroepen tot Afrikaans Voetballer van het Jaar in 1998 – de enige niet-West-Afrikaan die de prijs won in meer dan twee decennia.

Internationale onderscheidingen

Hadji kwalificeerde zich voor twee World Cups met het Marokkaanse team en maakte indruk in Frankrijk in 1998. Zijn optreden tegen Noorwegen blijft een van de beste prestaties van een Afrikaanse speler op het wereldtoneel.

De Atlas Leeuwen zijn echter nooit echt tot bloei gekomen in de continentale competitie gedurende deze periode en Hadji won nooit de Afrikaanse Nations Cup.

Club eer

Een stop-start club carrière zag hem tijd doorbrengen in Duitsland, Spanje, Portugal en zelfs Luxemburg.

Hadji werd liefdevol herinnerd voor zijn tijd in Engeland met Coventry City, maar was niet in staat om te voorkomen dat de Sky Blues degradeerden in 2001.

Hadji won de FA Cup met Aston Villa, de Portugese beker met Sporting en Ligue 2 met Nancy.

Marc-Vivien Foe

Individueel

De hoeksteen van de Kameroense ploeg die zo schitterde rond de millenniumwisseling, werd tijdens de Confederations Cup het leven van de verdedigende middenvelder zuur gemaakt door een hartstilstand.

Internationale onderscheidingen

Foe won met Kameroen twee continentale kronen – in 2000 en 2002 – en vertegenwoordigde het team ook op de Wereldkampioenschappen van 1994 en 2002. Hij zou er in 1998 ook bij zijn geweest, maar miste het toernooi door een blessure.

Club Eerbewijzen

Een Franse kampioen met zowel Lens als Lyon, hij won ook een paar Franse League Cups en een Kameroense Cup met Canon Yaounde.

Finidi George

Individueel

Geroemd door de International Federation of Football History en als de 10e beste Afrikaanse speler van de vorige eeuw, was George een golvende vleugelspeler die, in ieder geval in het begin van zijn carrière, een directe en dreigende dreiging vormde vanaf de flanken.

Gezien als een van de beste vleugelspelers in de wereld tijdens de vroege jaren ’90 … maar niet zo veel tijdens zijn mislukte stint in Engeland met Ipswich.

Internationale onderscheidingen

George vertegenwoordigde Nigeria op de World Cups van 1994 en 1998 en maakte ook deel uit van de Super Eagles ‘onstuitbare 1994 AFCON-winnende ploeg.

Hij haalde met Nigeria vervolgens drie keer de halve finales van het continent.

Club Eerbewijzen

George was fijn gestoffeerd met eerbewijzen bij Ajax waar hij, naast landgenoot Kanu, in 1995 de Champions League won en in 1996 een finale verloor. Ook pakte hij drie Nederlandse Liga titels, een UEFA Super Cup, een Intercontinental Cup en twee Nederlandse Supercups.

Laurent Pokou

Individueel

De tweede plaats in 1970 als Afrikaans voetballer van het jaar en de derde plaats drie jaar later. Pokou was een speler van het grote spel en wordt beschouwd als een van de beste aanvallers van het continent. Een uitstekende dribbelaar en een geweldig efficiënte afmaker.

Pele heeft Pokou ooit aangewezen als zijn opvolger. Pele.

Internationale onderscheidingen

Ik zou willen beweren dat alleen Rashidi Yekini en Roger Milla een individuele impact hebben gehad op de Cup of Nations die vergelijkbaar is met die van Pokou. De Ivoriaan werd twee keer topscorer in 1968 en 1970 en was ook de Speler van het Toernooi in de laatste competitie.

Club Eerbewijzen

Hij bouwde een mooie carrière op in Frankrijk in de jaren 1970, nadat hij bijna alles had gewonnen wat er te winnen viel in Ivoorkust met ASEC Abidjan. Zijn tijd bij Nancy werd zwaar getroffen door blessures, maar daarvoor had hij 44 doelpunten in 63 wedstrijden bij Rennes.

Kolo Toure

Individueel

De oudere Toure is een atletische, imposante centrale verdediger die al heel wat controverses en ongelukken heeft gekend.

Internationale onderscheidingen

Toure heeft de pech gehad van zijn landgenoten toen de recente incarnatie van de Olifanten zo vaak struikelde aan het einde van de Cup of Nations. Hij vertegenwoordigde zijn land op twee World Cups.

Club Honours

Het leven in de Premier League met Arsenal, Manchester City en nu Liverpool, Kolo Toure is geen vreemde in het binnenlands succes. Hij won de Premier League twee keer en het Ivoriaanse kampioenschap twee keer.

Een van Arsene Wenger’s Invincibles, de £ 150.000 ondertekening van ASEC Mimosas vertegenwoordigt een van de beste aanwinsten van de Fransman.

Segun Odegbami

Individueel

“Mathematical” stond zowel in 1977 als in 1980 op het podium voor Afrikaans Voetballer van het Jaar, zonder ooit de grote wedstrijd te hebben gewonnen.

Odegbami werd door de IFFHS erkend als de op 19 na beste Afrikaanse speler van de vorige eeuw.

Internationale onderscheidingen

Odegbami leidde Nigeria naar hun eerste Afrikaanse titel, op eigen bodem, in 1980. Hij was tweemaal topscorer in de Cup of Nations, in 1978 en 1980, en blijft Nigeria’s op één na hoogste topscorer aller tijden, na de weergaloze Rashidi Yekini.

Club Eerbewijzen

Hij bracht zijn hele carrière door bij Ibadan side Shooting Stars, waar hij in het proces talrijke Nigeriaanse competities en binnenlandse trofeeën won. Het hoogtepunt was misschien wel de African Cup Winners Cup van 1976 – de eerste triomf van een Nigeriaans team in een continentale competitie.

Noureddine Naybet

Individueel

Naybet was een van de beste – en zeker een van de meest consistente – verdedigers die Afrika ooit heeft voortgebracht. Hij was een vaste waarde voor Marokko en maakte ook een succesvolle overstap naar het Europese voetbal. Hij was een andere grote Afrikaanse verdediger die in verband werd gebracht met Manchester United.

Internationale onderscheidingen

Naybet vertegenwoordigde de Atlas Leeuwen in twee World Cups, maar bleef, net als Mustapha Hadji, onvoldoendes op de Cup of Nations.

Clubonderscheidingen

Hij won de Afrikaanse Champions League met Wydad Casablanca in 1992, een triomf die hem een overstap naar de overkant van de Middellandse Zee opleverde. In 2000 won hij het Spaanse kampioenschap met Deportivo La Coruna en vulde zijn prijzenkast verder aan met een aantal Spaanse bekers.

Victor Ikpeba

Individueel

Ikpeba werd door de IFFHS erkend als de op drie na beste Afrikaanse speler van de vorige eeuw. Hij werd in 1997 uitgeroepen tot Afrikaans Voetballer van het Jaar en won in 1993 de Ebony Shoe als beste Afrikaanse speler in de Belgische competitie.

Internationale onderscheidingen

Een continentaal kampioen met Nigeria in 1994, Ikpeba maakte ook deel uit van het team dat twee jaar later Olympisch goud won. Hij vertegenwoordigde Naija op twee World Cups.

Club Honours

Een Ligue 1 kampioen met Monaco in 1997 en een Belgische bekerwinnaar met RFC Luik in 1990, Ikpeba genoot ook van een stint bij Borussia Dortmund.

Rachid Mekhloufi

Individueel

De aanvaller was een van de eerste (en meest zichtbare) in Afrika geboren spelers die de Franse nationale ploeg vertegenwoordigde. Hij blijft de op een na hoogste scorer in de geschiedenis van AS Saint-Etienne.

Internationale onderscheidingen

Mekhloufi slaagde er niet in veel te winnen met de Desert Lions, met zijn grootste bijdrage kwam als onderdeel van het Front de Liberation Nationale team dat de wereld rond reisde om hun landgenoten te vertegenwoordigen die toen onder Franse heerschappij stonden. Het FLN-team werd een van de krachtigste symbolen van Afrika’s nationale identiteit en autonomie.

Hij vertegenwoordigde Frankrijk vier keer, maar speelde ook op het WK 1982 met Algerije.

Club eer

Sommige van de andere Noord-Afrikaanse spelers die vaak worden genoemd als een van de beste van het continent hebben niet de pure eer om hun status te ondersteunen. Dat is geen kritiek op Mekhloufi, die in Frankrijk uitblonk met Saint-Etienne.

Tijdens zijn tijd in L’Hexagone won hij vier keer de Ligue 1 en verwierf ook een reeks andere onderscheidingen, waaronder de Franse beker. Die overwinning in 1968 bleek de laatste akte van een glorieuze carrière aan de Loire.

Rigobert Song

Individueel

Op het begin van zijn carrière was Tonton een wildebras, maar inmiddels is hij uitgegroeid tot het wijze hoofd van het Kameroense voetbal en is hij een Afrikaans icoon.

Song blijft, samen met Zinedine Zidane, de enige speler die op twee wereldbekers uit het veld is gestuurd.

Internationale onderscheidingen

Song is twee keer winnaar van de AFCON en was in 2002 de ster van het toernooi toen de Ontembare Leeuwen hun continentale kroon behielden. Hij vertegenwoordigde de Centraal-Afrikaanse reuzen op een opmerkelijke vier Wereldbekers – het meeste van alle spelers op deze lijst.

Club Eerbetonen

Internationaal succes werd niet weerspiegeld in zijn clubcarrière, wat zijn vrij bescheiden positie in deze lijst verklaart. Twee Super Lig titels bij Galatasaray en een handvol binnenlandse beker triomfen in Turkije en Frankrijk zijn de som van zijn carrière eretekens uit de beroemde groene van Kameroen.

Mahamadou Diarra

Individueel

Diarra was een taaie aanvallende middenvelder die samen met Michael Essien aan de basis stond van dat uitstekende Lyon, dat de Fransen in het midden van het vorige decennium zo vaak naar een hoger niveau dreigde te tillen.

Internationale onderscheidingen

De aanvoerder van Mali leidde het team naar de derde plaats op het WK Onder-20 in 1999, maar heeft het de afgelopen tien jaar met Les Eigles moeilijk gehad om iets te winnen. Het team is al uitgesloten van deelname aan het WK van volgende zomer.

Club Honours

Diarra’s plaats op deze lijst heeft alles te maken met zijn binnenlandse vorm in het afgelopen decennium. Tussen 2002 en 2008 won hij elk seizoen de landstitel, zowel in Frankrijk als in Spanje (met Real Madrid) – zes grote titels op rij, om nog maar te zwijgen van een hele reeks nationale bekers.

Daniel Amokachi

Individueel

Amokachi werd door de IFFHS erkend als de 18e beste Afrikaanse speler van de vorige eeuw. Zijn tekortkomingen bij Everton, waar hij moeite had om Duncan Ferguson en Paul Rideout te passeren, doen niets af aan zijn status.

Tweemaal eindigde hij op de derde plaats van de African Footballer of the Year Award.

Internationale onderscheidingen

Amokachi speelde met Nigeria op de Wereldkampioenschappen van 1994 en 1998 en was ook een belangrijk lid van het iconische team van de Super Eagles dat zegevierde op de AFCON in ’94. Hij won ook het historische Olympisch goud in 1996 en speelde een rol in de beroemde eindoverwinning op Argentinië.

Club eer

Hij wist in 1995 nog de FA Cup te winnen bij Everton, nadat hij Tottenham in de halve finale had uitgeschakeld met een geweldige brace.

Lucas Radebe

Individueel

Radebe was een elegante, consistente verdediger die het goede voorbeeld gaf en een glansrijke carrière had in Zuid-Afrika en Yorkshire.

Leeds United’s Speler van het Seizoen in 1998, hij had veel meer kunnen bereiken als hij naar Manchester United was verhuisd toen Sir Alex Ferguson kwam in 2000.

Internationale onderscheidingen

Radebe, die ooit werd geïdentificeerd door Nelson Mandela als de grote man’s “held,” was een van de Nation Builders die de Cup of Nations won met Zuid-Afrika in 1996. Hij vertegenwoordigde Bafana Bafana ook op twee World Cups in 1998 en 2002.

Club Honours

Hij kwam in 1994 naar Leeds, vooral om zijn landgenoot Phil Masinga gezelschap te bieden. Er werd weinig verwacht van de jonge Kaizer Chiefs, maar hij werd een steunpilaar van het team, een van de meest gevestigde verdedigers van de Premier League en een Yorkshire-legende.

Radebe won nooit een belangrijke competitie, maar wist toch verschillende trofeeën te verzamelen in Zuid-Afrika voordat het avontuur begon.

Tarek Dhiab

Individueel

Deze schitterende Tunesische spelverdeler werd in 1977 uitgeroepen tot voetballer van het jaar en werd door de IFFHS erkend als de 15e beste Afrikaanse speler van de vorige eeuw.

Internationale onderscheidingen

Hij slaagde er nooit in om Tunesië naar de AFCON-titel te loodsen, maar gaf de wereld wel een glimp van zijn talenten (en die van zijn landgenoten) op het WK van 1978.

Clubonderscheidingen

Dhiab genoot van een carrière vol trofeeën bij Esperance, maar ging met pensioen voordat de club hun eerste CAF Champions League won.

Karim Abdul Razak

Individueel

Golden Boy is voor de meesten van u misschien geen bekende naam, maar de Ghanese middenvelder met een wonderbaarlijke controle over de grond heeft een uitstekende staat van dienst die hem een vaste plaats in mijn top 50 bezorgt.

Een keer Afrikaans Voetballer van het Jaar, werd hij door IFFHS erkend als de 31ste beste Afrikaanse speler van de vorige eeuw.

Internationale onderscheidingen

Razak was Speler van het Toernooi in 1978 toen hij de Black Stars naar hun derde Afrikaanse titel loodste.

Club-onderscheidingen

Razak speelde in de NASL tussen de schitterende sterren van de New York Cosmos, tussen Ghana met Asante Kotoko en Egypte met de Arab Contractors.

Rashidi Yekini

Individueel

Afrika heeft een groot aantal spelers voortgebracht die het net met een niet aflatende regelmaat wisten te vinden; Maar in tegenstelling tot Godfrey Chitalu en Tony Yeboah bijvoorbeeld, heeft Yekini de eer om zijn geweldige werk voor het doel te ondersteunen.

De Stier van Kaduna werd ooit uitgeroepen tot Afrikaans Voetballer van het Jaar en is ook al eens tweede en derde geworden in de stemming. Hij werd door de IFFHS erkend als de 17e beste Afrikaanse speler van de vorige eeuw.

Internationale onderscheidingen

Medewerker van het Nigeriaanse team dat in 1994 Afrika veroverde, was Yekini ook een ster op de Wereldbeker in Amerika later dat jaar. Hij was topscorer in twee continentale kampioenschappen en was de speler van het toernooi in 1994.

Club Eerbewijzen

Yekini speelde in heel Afrika en in Europa, in Spanje, Portugal, Griekenland en Zwitserland, en won een Ivoriaanse titel. Hij werd topscorer in de Primeira Liga in 1994 – een ongelooflijk jaar voor de frontman.

Joseph-Antoine Bell

Individueel

Bell werd door de IFFHS erkend als Afrika’s beste keeper van de 20e eeuw en werd twee keer tweede bij de uitreiking van de African Footballer of the Year Award.

Internationale onderscheidingen

Tweemaal kampioen van Afrika, reisde Bell met de Indomitable Lions op drie WK-ontmoetingen.

Clubonderscheidingen

Bell won de Afrikaanse Champions League in 1979 als lid van een uitzonderlijk team van Union Douala. Hij behaalde successen in eigen land met Union en het Egyptische Arab Contractors.

Zijn carrière in Frankrijk met Marseille dreigde vaak uitmuntend te worden, maar de ploeg kwam te vaak tekort als de laatste horde naderde.

Kazadi Mwamba

Individueel

De enige van de iconische Zaïrese ploeg van eind jaren ’60 en begin jaren ’70 die deze lijst haalt, Kazadi was de doelman van de Wereldbeker van 1974 die zijn reputatie zo bezoedelde door hun falen dat hun cijfers bijna niet meer te betwisten waren.

Ooit tweede in de African Footballer of the Year award, werd Kazadi door IFFHS erkend als een van de beste vijf Afrikaanse keepers van de vorige eeuw.

Internationale onderscheidingen

Tweemaal Afrikaans kampioen met Zaïre in 1968 en in 1974 – het jaar van de grote reis van de Luipaarden naar de Wereldbeker in West-Duitsland – werd Kazadi uitgeroepen tot Speler van het Toernooi na de triomf van 1968.

Club Awards

Mwamba bracht zijn hele carrière door bij de reuzen van Lubumbashi, TP Mazembe, waar hij een hele reeks nationale en continentale onderscheidingen in de wacht sleepte.

Hij is een vergeten grootheid, ondanks zijn mislukte WK.

Salif Keita

Individueel

In 1970 werd Keita uitgeroepen tot Afrikaans voetballer van het jaar en in 1996 ontving hij ook de FIFA Orde van Verdienste. Een dodelijke spits in zijn tijd, hij genoten van een prachtig scoringsrecord in Frankrijk met Saint-Etienne.

Internationale onderscheidingen

Keita leidde Mali naar de finale van de 1972 Cup of Nations, maar was hulpeloos als de Republiek Congo versloeg Les Aigles 3-2 in een klassieke finale.

Club onderscheidingen

Een meedogenloze winnaar als jongeling in Mali, bracht hij zijn verlangen en succes over naar Europa. Hij won een trio van opeenvolgende Ligue 1 titels aan de Loire aan het eind van de jaren ’60 en genoot ook van verschillende triomfen in de Franse Cup.

Keita pakte een Portugese Cup met Sporting meer dan een decennium na zijn vertrek uit Afrika.

Pat Mboma

Individu

Mboma was een ongelooflijk krachtig individu met een geweldige technische bekwaamheid om te evenaren. Hij was Afrikaans voetballer van het jaar en BBC Afrikaans voetballer van het jaar in 2000.

Internationale onderscheidingen

Een ongelooflijk consistente doelpuntenmaker voor de Indomitable Lions, zijn cijfers evenaren bijna alle andere voorwaartsen op deze lijst.

Mboma won ook de onderscheidingen die bij zijn doelpunten hoorden, als boegbeeld van de grote Kameroense ploeg van begin jaren 2000. Naast die uitstekende collectie van sterren, won hij twee AFCON titels, een Olympische goud en was te zien op twee World Cups.

Eén van de slechts zes spelers die topscorer op twee verschillende Cup of Nations toernooien.

Club Honours

Zijn successen met Kameroen werden, helaas, niet geëvenaard tijdens een peripatetische club carrière. Een paar Franse bekers zijn een schamele beloning voor zo’n talent.

Benni McCarthy

Individueel

Laat je niet afleiden door het slappe, schandelijke einde van zijn carrière; Benni McCarthy was ooit een van de meest gevreesde Afrikaanse frontmannen.

Internationale onderscheidingen

Hoewel McCarthy nog nooit met Zuid-Afrika een Cup of Nations had gewonnen, was hij de uitblinker in de editie van 1998. Hij was zowel de topscorer als de beste speler van het toernooi.

Vertegenwoordigde Bafana Bafana op twee World Cups, maar hij miste op schandalige wijze op eigen bodem in 2010. Hij blijft Zuid-Afrika’s topscorer aller tijden.

Club-eerbetonen

McCarthy won de Champions League als lid van Jose Mourinho’s Porto, nadat hij eerder in zijn carrière succes had geboekt bij Ajax.

Hij maakte indruk in Engeland bij Blackburn Rovers, waar hij zijn grote doelpogingen verplaatste naar de Premier League.

Jean Manga-Onguene

Individueel

Manga-Onguene, door de IFFHS uitgeroepen tot de 34e beste Afrikaanse speler van de vorige eeuw, werd in 1980 uitgeroepen tot CAF-voetballer van het jaar.

Internationale onderscheidingen

Slechte timing kostte hem de roem van zijn opvolgers bij de nationale ploeg van Kameroen. Manga-Onguene stopte slechts drie jaar voor de eerste Afrikaanse titel van de Indomitable Lions met zijn nationale elftal.

Hij keerde terug om het nationale elftal te managen tijdens een korte, onsuccesvolle periode in de late jaren 90.

Club eer

Manga-Onguene bracht zijn hele carrière door met Kameroenese krachtpatsers Canon Yaounde. Tijdens een opmerkelijk succesvolle 16 jaar, transformeerde hij de club, won hun eerste zes competitietitels en leidde hen naar drie Afrikaanse Champions League overwinningen.

Na zijn vertrek in 1982, zou geen team in Afrika meer continentale kampioenschappen hebben dan Canon – het duurde 14 jaar voordat Zamalek hun indrukwekkende trio versloeg.

Seydou Keita

Individueel

Bij Barcelona, waar hij een belangrijke rol speelde maar niet altijd in het eerste elftal stond, was zijn bijdrage zelden minder dan uitstekend.

Keita werd in 2011 tweede in de strijd om de titel van Afrikaans Voetballer van het Jaar en werd alleen verslagen door Yaya Toure.

Internationale onderscheidingen

Een derde plaats op het FIFA-wereldkampioenschap onder 20 jaar in 1999 was een voorbode van een identiek resultaat op de Cup of Nations-toernooien van 2012 en 2013, toen Mali in de halve finales het onderspit delfde.

Clubonderscheidingen

Een favoriet van Pep Guardiola, Keita pakte drie La Liga-titels, twee Copa del Reys, drie Supercopa de Espanas en twee Champions League-titels tijdens zijn tijd in Barcelona.

Dit wordt aangevuld met eerdere successen bij Sevilla en Lorient.

Emmanuel Amuneke

Individueel

Het is zeker waar dat Amuneke niet zo’n glansrijke carrière heeft gehad als zijn talent had moeten toelaten, maar het feit dat het blessureverleden van de speler hem voor eeuwig verbindt, vertelt zijn eigen verhaal.

Geroemd door de IFFHS als de 26e beste Afrikaanse speler van de vorige eeuw, was deze Afrikaanse voetballer van het jaar een keer tweede en een voormalige BBC Afrikaanse Speler van het Jaar.

Geen slechte vangst voor iemand die zo regelmatig in de behandelkamer vastzit.

Internationale onderscheidingen

Lid van de glorieuze Nigeriaanse generatie van de jaren ’90, Amuneke won Olympisch goud en een Afrikaanse titel in de vroege jaren ’90 en vertegenwoordigde de Super Eagles in USA ’94.

Club onderscheidingen

Eenmaal gecontracteerd door Barcelona voor 2,2 miljoen pond, Amuneke won binnenlandse titels in Nigeria en Egypte voordat hij sporadisch succes in Europa en Azië had.

Theophile Abega

Individueel

Abega werd ooit uitgeroepen tot Afrikaans Voetballer van het Jaar en eindigde een andere keer op de derde plaats.

Hij werd door IFFHS aangewezen als de op vijf na grootste Afrikaanse speler van de 20e eeuw.

Internationale onderscheidingen

Creëerde enkele van de meest iconische beelden van het Afrikaanse voetbal tijdens de AFCON-finale van 1984, toen zijn glorieuze late winnaar tegen Nigeria Kameroen’s eerste continentale titel veiligstelde. Hij werd uitgeroepen tot Speler van het Toernooi.

Hij vertegenwoordigde de Centraal-Afrikaanse reuzen ook op een World Cup.

Club eer

Domestisch gezien was The Doctor tien jaar lang een steunpilaar van Canon Yaounde, die de club naar twee CAF Champions Leagues loodste in 1978 en 1988.

Ahmed Hassan

Individueel

Een van de beste Afrikaanse passers van zijn generatie. Hassan was in het begin van zijn carrière een springerige breedspeler, maar naarmate hij ouder werd, verhuisde hij naar binnen om het spel te dicteren.

In zowel 2006 als 2010 was hij de AFCON-speler van het toernooi. Hij lijdt, net als zijn teamgenoten, onder een aanhoudende mislukking om zich te kwalificeren voor de World Cup.

Internationale onderscheidingen

Een viervoudig Cup of Nations kampioen met Egypte, Hassan blijft ’s werelds meest getapte mannelijke speler ooit. Zijn 184 optredens voor de farao’s zullen waarschijnlijk niet snel worden overtroffen.

Clubonderscheidingen

Hij vertegenwoordigde Al-Ahly slechts drie jaar, dus hij vergaarde niet hetzelfde aantal binnenlandse onderscheidingen als sommige van zijn landgenoten.

Tijd in België en Turkije leverde meer onderscheidingen op en onderscheidde Hassan van andere Egyptische spelers die het moeilijk hadden in het buitenland.

Lauren

Individueel

Lauren maakte deel uit van het legendarische Invincibles-team van Arsenal en was ooit tweede bij de uitreiking van de African Footballer of the Year-prijs.

Internationale onderscheidingen

Een ander lid van dat iconische Kameroense team van de vroege jaren 2000, Lauren, voornamelijk spelend als rechter middenvelder, was aanwezig bij beide AFCON triomfen, de Olympische gouden medaille triomf en de World Cups van 1998 en 2002.

Hij was Speler van het Toernooi voor de Cup of Nations triomf in 2000.

Club Eerbewijzen

Tweemaal Premier League kampioen met Arsenal, pakte hij ook een aantal andere eerbewijzen tijdens zijn tijd in Engeland, met als laatste de FA Cup 2008 met Portsmouth. Hij maakte deel uit van het PFA Team van het Jaar in 2004.

Bruce Grobbelaar

Individueel

Grobbelaar heeft misschien niet het pure talent van Thomas N’Kono of Joseph-Antoine Bell, die hem beiden voor laten gaan op de IFFHS Keeper van de Eeuw-lijst, maar hij blijft een van de beste stopper van het continent.

Internationale onderscheidingen

Meer dan 30 keer uitgezonden door Rhodesië en vervolgens Zimbabwe, maakte hij weinig tastbare impact in het internationale voetbal tijdens een bijna 20-jarige carrière.

Clubonderscheidingen

Grobbelaar maakte deel uit van een van Liverpool’s beste teams tijdens een van hun meest dominante tijdperken, toen de Zimbabwaanse stopper zes competitietitels en drie nationale bekers opeiste. Het hoogtepunt was echter de Europacup-finale van 1984, waar zijn buigzame benen en deskundige penalty-reddingen bijna eigenhandig de Reds hielpen nog een ster boven die Shankly Gates te steken.

Emad Moteab

Individu

De Egyptische aanvaller Emad Moteab is geen speler die gewoonlijk in zulk verheven gezelschap en onder zulke illustere namen thuishoort; een blik op het doelpuntenrecord en de impact van de aanvaller op grote wedstrijden zou hem er echter van moeten overtuigen dat zijn palmares opnieuw geëvalueerd moet worden.

Hij werd uitgeroepen tot Afrika’s beste spits in 2005, hetzelfde jaar dat hij topscoorde in de Egyptische Premier League.

Internationale onderscheidingen

Moaty was aanwezig bij Egypte’s drie AFCON triomfen van het laatste decennium. Hij scoorde drie keer in de 2006 editie, waaronder spel-veranderende doelpunten tegen Ivoorkust in de groepsfase.

Vier jaar later maakte hij twee doelpunten, met name een scherpe afwerking tegen Nigeria dat het tij van de wedstrijd keerde in de richting van de Farao’s.

Hij trad ook op tijdens de Olympische Spelen van Londen 2012 en bracht de farao’s bijna in de World Cup 2010.

Nu 30, zijn doelpuntenrecord voor Egypte is 34 goals in 69 wedstrijden.

Club Eerbetonen

Geflankeerd door Mohamed Aboutrika en Mohamed Barakat, vormde hij een iconische Egyptische offensieve lijn bij Al-Ahly.

Hij won binnenlandse competitietitels in Egypte (zes) en Saoedi-Arabië, evenals een gedenkwaardige verzameling van continentale onderscheidingen met Ahly.

Mahmoud El-Khatib

Individueel

Bijgenaamd Bibo was El-Khatib het icoon van Egypte in de jaren ’70 en ’80.

Hij werd in 1983 uitgeroepen tot Afrikaans Voetballer van het Jaar en werd tevens uitgeroepen tot Arabisch Sportman van de 20ste eeuw. Hij werd door de IFFHS erkend als de 11e beste Afrikaanse speler van de vorige eeuw en door de CAF in 2007 als de op een na grootste.

Internationale onderscheidingen

El-Khatib won de continentale kroon met Egypte in 1986 en speelde twee jaar eerder ook op de Olympische Spelen.

Club-onderscheidingen

El-Khatib was een zeer dominante speler bij Al-Ahly. Hij won bijna een dozijn binnenlandse titels met de Caraïrese reuzen en hielp ook de reputatie van de club op het continent op te bouwen, met de eerste twee overwinningen in de CAF Champions League in 1982 en 1987.

Mohamed Barakat

Individueel

Hij werd in 2005 door de BBC uitgeroepen tot Afrikaans Speler van het Jaar en in 2002 en 2009 tot Egyptisch Voetballer van het Jaar. De verdeling van de onderscheidingen over zeven jaar is een erkenning van Barakats consistentie en lange levensduur.

Barakat was twee keer Egyptisch Voetballer van het Jaar en de topscorer in de Champions League in 2005.

Internationale onderscheidingen

Een centraal onderdeel van Egypte’s belachelijk succesvolle decennium aan de top van het Afrikaanse spel, het is jammer dat hij slechts aanwezig was voor één triomf – de eerste.

Club eer

De Mercurial kwam in 2004 bij Al-Ahly en begon aan een zeer succesvolle negen jaar bij de club voordat hij eerder in de zomer met pensioen ging.

Hij won twee CAF Champions League-titels en zeven Egyptische kampioenschappen, naast een groot aantal andere onderscheidingen.

Patrick Ntsoelengoe

Individueel

In alle opzichten een opmerkelijk talent. Alan Merrick stelde dat hij een talent had dat zich kon meten met de grootste spelers van de jaren ’70. Clive Barker stelde dat als Ace er in het moderne tijdperk was geweest, zijn status vergelijkbaar zou zijn met die van Messi of Ronaldo.

Internationale onderscheidingen

Nul, omdat Zuid-Afrika tot 1992 door de FIFA werd uitgesloten van deelname, vanwege het apartheidsregime.

Clubonderscheidingen

Speelde in Amerika na een vroege carrière in Zuid-Afrika bij Kaizer Chiefs, waar hij de status van idool genoot. Ntsoelengoe had een enorm succesvolle carrière in verschillende buitenposten als Toronto, Denver en Minnesota.

Rabah Madjer

Individueel

Madjer was speler van het toernooi toen Algerije de Beker der Naties won in 1990, werd erkend als Afrikaans speler van het jaar in 1987 en werd uitgeroepen tot Algerijns voetballer van de 20e eeuw.

The Daily Mail suggereerde in 2010 dat Madjer Algerije’s glorieuze decennium in de jaren ’80 definieerde.

Internationale onderscheidingen

Madjer won de Afrikaanse titel in 1990 met Algerije, nadat hij een decennium eerder op de laatste horde was gevallen. Hij vertegenwoordigde de Desert Lions ook in opeenvolgende World Cups.

Club Honours

Hij vond veel succes in Portugal, waar hij de sleutelbijdragen leverde toen Porto de Europa Cup won in 1987. Dit is het hoogtepunt temidden van een stroom van binnenlandse en andere Europese onderscheidingen.

Geremi

Individueel

Geremi was een veelzijdig talent dat zowel op het middenveld als in de verdediging uit de voeten kon, met name op de rechterflank, en ook een specialist was op het gebied van spelhervattingen.

Internationale onderscheidingen

Hij maakte deel uit van het sublieme Kameroense team dat in 2000 Olympisch goud won en in 2000 en 2002 de Cup of Nations won met een uitstekende lichting teamgenoten. Geremi vertegenwoordigde de Indomitable Lions ook op twee World Cups.

Club Awards

Hij speelde bij topclubs als Real Madrid en Chelsea, maar ook in eigen land is Geremi geen onbekende. Hij won twee keer de Champions League met de Spaanse giganten en heeft ook drie grote competitietitels, twee kleine titels en een aantal bekertriomfen op zijn naam staan.

Exclusief de wereldbeker, heeft deze jongen alles.

Doctor Khumalo

Individueel

De gecultiveerde spil van het Zuid-Afrikaanse voetbal in de jaren ’90, de generaal op het middenveld werd 50 keer uitgezonden.

Internationale onderscheidingen

Met Radebe was de Doctor een van de Nation Builders die in 1996 op eigen bodem de AFCON zo nadrukkelijk won. Hij scoorde ook het enige doelpunt van de wedstrijd in Bafana Bafana’s clash met Kameroen in juli 1992 – de eerste wedstrijd van het land na de onafhankelijkheid.

Hij vertegenwoordigde het nationale team op de World Cup 1998.

Club eer

Khumalo vergaarde tal van toernooi overwinningen, niet te vergeten een paar binnenlandse kampioenschappen, tijdens een eerste zeven jaar met Kaizer Chiefs. Hij verbleef korte tijd in Argentinië en de VS voordat hij terugkeerde naar Soweto voor een laatste bloeiperiode bij de Chiefs.

Thomas N’Kono

Individueel

N’Kono werd door de IFFHS gerangschikt als Afrika’s op een na beste keeper van de laatste 100 jaar, na zijn langdurige rivaal Joseph-Antoine Bell.

Een tweevoudig Afrikaans Voetballer van het Jaar, N’Kono haalde ook nog twee keer het podium.

Internationale onderscheidingen

Eerste keuze voor Kameroen op twee World Cups, de ploeg was ongeslagen en scoorde slechts een keer in de editie van 1982. N’Kono won ook de hoofdprijs van Afrika met de Indomitable Lions in 1984, hoewel Bell dat team in doel leidde toen N’Kono naar zijn club vertrok.

Club Honours

Hij speelde bijna tien jaar in Spanje bij Espanyol en behaalde grote successen met de Yaounde club Canon. Met Kpa-Kum won hij een hele reeks binnenlandse titels en een aantal continentale clubonderscheidingen.

Yaya Toure

Individu

Een centrale middenvelder die zijn spel naar een hoger niveau heeft getild sinds hij na zijn vertrek bij Barcelona bij Manchester City in Engeland aankwam. Toure is de motor van de Gouden Generatie van Ivoorkust.

Tweemaal uitgeroepen tot Afrikaans Voetballer van het Jaar in 2011 en 2012, werd Toure ook genoemd in het PFA Premier League-team van het Jaar in 2012.

Internationale onderscheidingen

Hoewel Yaya zich ontpopt als een van de beste spelers die ooit op het Afrikaanse continent te vinden waren, heeft hij, net als zijn landgenoten, een hele reeks Cup of Nations-nederlagen geleden.

Hij vertegenwoordigde de Elephants op twee World Cups en zal uitkijken naar een derde volgende zomer.

Club Honours

A big-game speler, Toure was de uitblinker in Manchester City’s triomfantelijke Premier League-winnende campagne.

Die medaille kwam na binnenlandse kampioenschappen in Ivoorkust, Griekenland en Spanje (twee La Liga-titels), een hele reeks binnenlandse onderscheidingen en een Champions League-titel in 2009.

Jay-Jay Okocha

Individueel

Okocha’s sublieme technische vaardigheden en flair werden door de BBC erkend toen hij twee keer de African Footballer of the Year-prijs won – een van de slechts twee spelers die meer dan eens in de prijzen vielen.

De CAF prijs heeft hij nooit opgeëist, maar hij werd wel twee keer tweede. Hij werd door Pele uitgeroepen tot een van de 125 beste spelers uit de geschiedenis.

Internationale onderscheidingen

Okocha won Olympisch goud als lid van het getalenteerde Nigeriaanse elftal van begin jaren ’90 en de Afrikaanse titel in 1994 aan de zijde van Yekini, Amuneke en co. Hij blonk ook uit op de 2004-editie van het toernooi, waar hij mede-topscorer was en de competitie’s outstanding individual.

Hij vertegenwoordigde de Super Eagles op drie World Cups.

Club Honours

De lofbetuigingen zijn verrassend schaars voor een speler van Okocha’s uitstekende vermogen. Hij vestigde zich bij Bolton – een omgeving die niet echt paste bij een ster van zijn kaliber – na een decennium rondzwerven in verschillende Europese competities.

Okocha pakte een obscure verzameling zilverwerk uit Frankrijk, Duitsland en Turkije, maar won nooit een kampioenstitel.

Apologen zullen zeggen dat hij gewoon een te esthetische, te mooie speler was om echt een verantwoordelijke rol te spelen in het elitaire, veeleisende einde van het voetbal.

Michael Essien

Individueel

Een van de indrukwekkendste voetballers van de afgelopen tien jaar. Essien maakte deel uit van een geweldig team van Lyon en kwam in 2005 naar Chelsea.

Ooit BBC Afrikaans Speler van het Jaar, Essien is derde op het podium voor de CAF award een opmerkelijke vier keer en runner-up een keer. Die titel ontglipt hem in een realiteit die zeker niet het geval zou zijn geweest als blessures hem niet zo hard hadden toegetakeld.

Internationale onderscheidingen

Dit is zeker een gebied van spijt voor Essien. Een combinatie van tegenslag en blessures heeft ervoor gezorgd dat hij deze opwindende generatie van de Black Stars niet heeft kunnen begeleiden zoals hij zeker had gehoopt. Hij heeft met Ghana weinig bereikt buiten één WK-optreden.

Club-eerpunten

Dit staat in schril contrast met zijn clubcarrière, die bijna onvervalste uitmuntendheid was.

Een favoriet van Jose Mourinho, die hij verdacht veel papa noemt, hebben de twee mannen veel van hun successen gedeeld. Essien won een Champions League-titel, vier grote kampioenschappen en een groot aantal nationale bekers.

Sammy Kuffour

Individueel

Een prima centrale verdediger die rond de eeuwwisseling werd beschouwd als een van de beste van Europa. Hij was twee keer tweede bij de Afrikaanse voetballer van het jaar en een keer winnaar van BBC African Player of the Year.

Internationale onderscheidingen

Kuffour vertegenwoordigde Ghana op het WK 2006, maar kwam een decennium te vroeg om echt te genieten van de huidige status van de natie binnen de internationale gemeenschap.

Club eer

Hij genoot van een enorm succes 12 jaar bij Bayern München, waar hij won vier Duitse bekers en zes binnenlandse competitietitels.

Hij is beroemd om zijn gepassioneerde ontzetting na de nederlaag in 1999 Champions League tegen Manchester United, Kuffour maakte dit goed met de overwinning op Valencia twee jaar later.

Kuffour is een van slechts drie Ghanezen om ’s werelds belangrijkste binnenlandse clubcompetitie te winnen.

Wael Gomaa

Individueel

De verdedigende rots in de branding van twee dominante teams, die van Al-Ahly en Egypte van het afgelopen decennium, Gomaa is opmerkelijk consistent en enorm onverstoorbaar geweest tijdens zo veel spraakmakende wedstrijden en intense wedstrijden.

Internationale onderscheidingen

Een altijd aanwezige voor de AFCON triomfen van 2006, 2008 en 2010, Gomaa, net als de andere leden van die Egyptische ploeg, slaagde er niet in om een World Cup te halen.

Club onderscheidingen

Een enorm succesvolle carrière zowel in Egypte als op het continent en met Al-Ahly, Gomaa was aanwezig voor vijf CAF Champions League triomfen. Van alle spelers op deze lijst hebben alleen landgenoten Hossam Hassan en Essam El-Hadary meer eretekens op clubniveau behaald.

Mohamed Aboutrika

Individu

Aboutrika is een ongelooflijk personage en een cultpersoonlijkheid die het afgelopen decennium de artiest in het hart van Al-Ahly en Egypte is geweest. Hij was de BBC Afrikaanse Voetballer van het Jaar in 2008 en een runner-up in de CAF award datzelfde jaar.

Hij werd ooit beschouwd door de in Engeland gevestigde Italiaanse journalist Gabriele Marcotti als de beste speler die niet in Europa of Zuid-Amerika speelt.

Internationale onderscheidingen

Een talisman voor de Farao’s, Aboutrika won de continentale titel in 2006 en scoorde het winnende doelpunt toen de Noord-Afrikaanse reuzen hun titel twee jaar later behielden.

Club Awards

Aboutrika heeft niet de eer van sommige van zijn landgenoten, maar heeft toch een enorme collectie binnenlands en continentaal zilverwerk gewonnen met zowel Ismaily als Al-Ahly. Hij is zo regelmatig een match-winner en een redder voor de Cairene reuzen.

Hij is deze auteur’s favoriete Afrikaanse speler ooit.

Abedi Pele

Individueel

Een echte wereldster van begin jaren ’90, Pele is drie keer Afrikaans Voetballer van het Jaar en één keer BBC Afrikaans Speler van het Jaar.

Geroemd in de top drie van Afrikanen aller tijden door IFFHS en geïdentificeerd door zijn naamgenoot, de grote Braziliaan, als een van de grootste 125 spelers die ooit hebben geleefd.

Internationale onderscheidingen

Het is hem helaas nooit gelukt om een World Cup te halen, maar won wel de Cup of Nations met Ghana in 1982. Een decennium later was hij speler van het toernooi toen de Black Stars in de finale verloren van Ivoorkust.

Club Eerbewijzen

Abedi Pele bouwde zijn nalatenschap op in Zuid-Frankrijk met Marseille. In 1991 werd hij verslagen in de Europacup en twee jaar later won hij de enige Champions League die OM tot nu toe heeft gewonnen. Hij won drie keer de Ligue 1 in het Velodrome, hoewel de laatste van deze titels voor altijd bezoedeld zal zijn.

Kanu

Individueel

Tweemaal Afrikaans voetballer van het jaar en tweemaal BBC-voetballer van het jaar. Kanu werd in heel Europa geprezen om zijn innovatie, zijn unieke stijl en zijn onvoorspelbare, maar opmerkelijke voetbalvaardigheden.

Internationale onderscheidingen

De enige speler op deze lijst die Olympisch goud heeft gewonnen, maar niet de Cup of Nations. De aanhoudende mislukking met Nigeria op het continentale toneel is ongetwijfeld een zwarte vlek op Kanu’s palmares.

Toch vertegenwoordigde hij de Super Eagles op drie wereldbekers.

Club-onderscheidingen

Kanu scoorde 25 keer in 52 voor Ajax, en verzekerde zich daarmee van een medaille voor de Champions League-winnaar.

Hij won twee keer de eredivisie, naast een groot aantal andere onderscheidingen.

Een van de weinige spelers die de Champions League, de UEFA Cup, Olympisch goud, de FA Cup en de Premier League heeft gewonnen, Kanu moest aan het eind van zijn carrière ook degradatie met Portsmouth doorstaan.

Essam El-Hadary

Individu

Ik ben van mening dat El-Hadary, de man van wie Didier Drogba ooit beweerde dat hij zijn moeilijkste tegenstander was, zwaar ondergewaardeerd wordt. Mettertijd hoop ik dat de reputatie van de Egyptische stopper naast die van de allerbeste keepers van het continent komt te staan.

Internationale onderscheidingen

El-Hadary won vier keer de Cup of Nations met Egypte – niemand heeft meer titels.

Weinigen van de Gouden Generatie van Egypte hebben hun rol meer gespeeld dan El-Hadary. Denk hier eens aan: Drie keer haalde hij het team van het toernooi, en tijdens drie finales van de Cup of Nations, kreeg hij geen enkel doelpunt tegen.

Club Eerbetonen

Hij won het kampioenschap in Soedan met Al-Merreikh en in Egypte met Ahly een opmerkelijke acht keer. Dit wordt aangevuld met een uitstekende vier Afrikaanse Champions League triomfen en een groot aantal andere onderscheidingen van zowel Egypte en het continent.

Hossam Hassan

Individueel

Een van de vele Egyptenaren die zich in het buitenland verdienstelijk hebben gemaakt, Hassans nalatenschap is gebouwd op zijn niet aflatende successen met Al-Ahly en het nationale elftal van de Farao’s.

Hassan geniet misschien niet de status van sommige van de andere spelers aan het einde van deze lijst als gevolg van zijn tekortkomingen buiten Noord-Afrika, maar hij is een spits die internationale aandacht zou moeten vragen.

Internationale onderscheidingen

De sublieme pocher was een sleutelfiguur in drie van Egypte’s AFCON triomfen en reisde ook naar het WK 1990 met de Farao’s.

Hij blijft de Noord-Afrikaanse topscorer aller tijden, met 68 doelpunten in 176 uitjes. Zeven daarvan kwamen er tijdens de Cup of Nations van 1998, waar hij topscorer was.

Club Eerbetonen

Een onweerstaanbare carrière op clubniveau zag hem zorgen voor vaten vol triomfen met Al-Ahly, waarvan de titel van Afrikaanse Club van de Eeuw niet in het minst te danken is aan Hassan’s geweldige bijdragen. Dertien competitietitels, vijf Egyptische Cups en een Afrikaanse Champions League triomf vertegenwoordigen een opmerkelijke reeks.

Hij won ook een tweede continentale titel bij zijn komst naar Zamalek toen de affectie van Ahly opdroogde.

Roger Milla

Individueel

Milla werd door de IFFHS aangewezen als de op één na grootste Afrikaanse speler van de laatste 100 jaar. Velen prijzen Milla vanwege zijn lange levensduur, maar hij is een van de weinige Afrikanen die een grote, levendige impact heeft gehad op een WK (zoals Omam-Biyik en Papa Bouba Diop) en wiens cijfers en onderscheidingen zijn immense reputatie kunnen staven.

Hij blijft de oudste speler (42) die scoorde op een WK (1994).

Milla was tweemaal Afrikaans Voetballer van het Jaar en haalde nog eens driemaal het podium. Hij haalde de FIFA 100 en werd door de CAF verkozen tot Afrikaans Speler van de Eeuw.

Internationale onderscheidingen

Hij vertegenwoordigde Kameroen op drie WK’s en won twee keer de Cup of Nations. Hij was twee keer topscorer op het toernooi en was ook Speler van het Toernooi in 1986. Geen speler kan beweren het voetbal van het continent in de jaren ’80 zo te hebben gedomineerd als Milla.

Club Eerbewijzen

Milla zwierf rond bij een aantal clubs in Kameroen en Frankrijk, en bouwde een aantal prachtige scorerecords op bij Saint-Etienne, Montpellier, Leopard, Pelita Jaya en Tonnerre.

Hij won diverse onderscheidingen, waaronder een handvol Franse bekers, maar maakte nooit aanspraak op een hoofdklassering.

Didier Drogba

Individueel

Een enorme reeks individuele onderscheidingen geeft aan hoe lang Drogba op het absolute hoogtepunt van de sport heeft gestaan en hoe hoog hij in de sport staat. Hij stond maar liefst acht keer in de top drie van Afrikaanse Voetballers van het Jaar en won de prijs twee keer.

Internationale onderscheidingen

De bijna komische mislukkingen van de Gouden Generatie van Ivoorkust hebben natuurlijk invloed op Drogba’s status tussen andere Afrikaanse grootheden. Ondanks zijn deelname aan twee wereldkampioenschappen met de olifanten, is hij er tot nu toe niet in geslaagd om met de CIV een continentale titel in de wacht te slepen, ondanks het feit dat hij er vaak dicht bij in de buurt kwam.

Hij werd in 2010 gedeeld topscorer van het toernooi en blijft de topscorer aller tijden van Ivoorkust.

Club-eerbetonen

Hij was een van de talismannen in de recente, met trofeeën overladen geschiedenis van Chelsea, en Drogba is een van de meest succesvolle Afrikanen aller tijden in het Europese spel. Geen enkele Ivoriaan heeft meer bereikt.

De hoogtepunten zullen zeker de Premier League titels met Chelsea en de Champions League triomf van 2012 zijn. Sir Alex Ferguson suggereerde dat de Ivoriaanse frontman die laatste titel in zijn eentje won.

Drogba werd in 2012 uitgeroepen tot Chelsea’s grootste speler.

George Weah

Individueel

Door de IFFHS erkend als de grootste Afrikaanse speler van de 20e eeuw, blijft George Weah’s ruwe materiaal en sublieme vermogen ongeëvenaard.

Tweemaal Afrikaans Voetballer van het Jaar, is Weah de enige Afrikaanse speler die de Ballon d’Or won – hij ontving de onderscheiding in 1995. Dat jaar werd hij ook uitgeroepen tot Europees Voetballer van het Jaar en FIFA Wereldspeler van het Jaar.

Eenmalig BBC Voetballer van het Jaar, hij werd ook genoemd in de FIFA 100.

Internationale onderscheidingen

De grote tekortkoming van Weah in termen van deze ranglijsten ligt hier. Het kleine Liberiaanse gestalte betekende dat zijn 60 caps nooit tot enig succes hebben geleid met de Lone Stars. Nul AFCON-titels, nul WK-optredens en geen noemenswaardige, tastbare internationale bijdrage.

Het valt moeilijk te ontkennen dat dit van invloed is op de nalatenschap van de speler… en zijn prijzenkast.

Clubonderscheidingen

Zo ook waren Weahs successen op clubniveau voor zo’n vroegrijpe, wonderbaarlijke speler misschien niet wat je zou verwachten.

Weah won twee Serie A titels met Milan en scoorde dat doelpunt tegen Verona, maar slaagde er nooit in om zijn binnenlandse vorm te vertalen naar de Europese arena, arriverend in Lombardije nadat het team hun glorieuze tijdperk van de vroege jaren ’90 had beleefd.

Hij won de FA Cup in Engeland met Chelsea en werd Ligue 1 kampioen met Paris Saint-Germain.

Samuel Eto’o

Individueel

Eto’o is al vier keer Afrikaans Voetballer van het Jaar geweest en heeft ook nog eens vier keer in de top drie gestaan. Het is een consistentie die weinigen kunnen evenaren.

Eto’o werd ooit verkozen tot derde in de FIFA World Player of the Year award.

Internationale onderscheidingen

Eto’o won twee Cup of Nations toernooien, Olympisch goud en vertegenwoordigde de Indomitable Lions in drie World Cups.

Hij heeft ook belangrijke triomfen gemaakt voor de Afrikaanse uitjes van de nationale ploeg, hij was de topscorer in zowel de 2006 als de 2008 edities van het toernooi.

Eto’o blijft Kameroen’s all-time scorer en is de all-time scorer in de Cup of Nations geschiedenis.

Club onderscheidingen

Eto’o won drie Champions Leagues met Barcelona en Internazionale – een ongeëvenaarde prestatie onder Afrikaanse spelers.

Vier overwinningen in de Champions League in twee verschillende landen is een record dat alleen Samuel Kuffour overtreft.

Hij was Man of the Match in de Champions League finale van 2006.