By Leave a Comment on Geschiedenis van de westerse beschaving II

22.5.4: De Nationale Conventie

De Nationale Conventie (1792-95), de eerste Franse volksvertegenwoordiging, werd verlamd door factieconflicten en werd het wetgevende orgaan dat toezicht hield op het Terreurbewind en uiteindelijk de Grondwet van 1795 goedkeurde.

Leerdoel

Herinner de samenstelling en de rol van de Nationale Conventie

Kernpunten

  • De Nationale Conventie was een eenkamerassemblee in Frankrijk van 20 september 1792 tot 26 oktober 1795, tijdens de Franse Revolutie. Zij volgde de Wetgevende Vergadering op en stichtte de Eerste Republiek na de Opstand van 10 augustus 1792. Het was de eerste Franse assemblee die werd verkozen door middel van algemeen mannenstemrecht zonder onderscheid van klasse.
  • De meeste historici verdelen de Nationale Conventie in twee grote facties: de Girondins en de Montagnards. De Girondins vertegenwoordigden de gematigder elementen van de Conventie en protesteerden tegen de grote invloed die de Parijzenaars in de Conventie hadden. De Montagnards waren veel radicaler en hadden sterke banden met de sans-culottes van Parijs. Traditioneel hebben historici ook een centristische factie geïdentificeerd die de Vlakte werd genoemd, maar veel historici hebben de neiging om de lijn tussen de Vlakte en de Girondins te vervagen.
  • Binnen enkele dagen werd de Conventie ingehaald door factieconflicten.De politieke impasse, die gevolgen had voor heel Frankrijk, dreef beide grote facties er uiteindelijk toe om gevaarlijke bondgenoten te accepteren. Onder druk van gewapende sans-culottes hielden de Girondins in juni 1792 op een politieke macht te zijn.
  • Tijdens de winter van 1792 en de lente van 1793 werd Parijs geteisterd door voedselrellen en massale honger. De nieuwe Conventie, die zich vooral met oorlogszaken bezighield, deed weinig om het probleem te verhelpen tot het late voorjaar van 1793. In april 1793 richtte de Conventie het Comité van Openbare Veiligheid op. In juni stelde de Conventie de Grondwet van 1793 op, die door de bevolking werd geratificeerd, maar niet in werking werd gesteld. Tegelijkertijd voerde het Comité van Openbare Veiligheid duizenden executies uit tegen vermeende vijanden van de jonge republiek. De wetten en het beleid van het Comité brachten de revolutie tot ongekende hoogten: in 1793 werd de revolutionaire kalender ingevoerd, kerken in en rond Parijs werden gesloten als onderdeel van een ontkersteningsbeweging, Marie Antoinette werd berecht en geëxecuteerd, en de wet op de verdachten werd ingesteld. Leden van verschillende revolutionaire facties en groeperingen werden geëxecuteerd.
  • In juli 1794 werd Robespierre ten val gebracht, de Jacobijnse club werd gesloten, en de overlevende Girondins werden in ere hersteld. Een jaar later nam de Nationale Conventie de Grondwet van 1795 aan. De vrijheid van godsdienst werd hersteld, een groot aantal gevangenen werd vrijgelaten en er werden verkiezingen gehouden voor een nieuw wetgevend lichaam. Op 3 november 1795 werd een tweekamerparlement ingesteld, het Directorium, en hield de Nationale Conventie op te bestaan.

Key Terms

Wet op de Verdachten Een decreet dat in september 1793 tijdens het Terreurbewind van de Franse Revolutie werd uitgevaardigd door het Comité van Openbare Veiligheid. Het betekende een aanzienlijke verzwakking van de individuele vrijheden en leidde tot een “revolutionaire paranoia” die de natie overspoelde. De wet beval de arrestatie van alle verklaarde vijanden en waarschijnlijke vijanden van de Revolutie, waaronder edelen, familieleden van emigranten, uit hun ambt ontheven ambtenaren, officieren die verdacht werden van verraad en bezitters van goederen. Terreurbewind Gewelddadige periode tijdens de Franse Revolutie die werd uitgelokt door een conflict tussen twee rivaliserende politieke groeperingen, de Girondijnen en de Jacobijnen, en gekenmerkt werd door massa-executies van “de vijanden van de revolutie”. Het dodental liep in de tienduizenden, met 16.594 executies door de guillotine en nog eens 25.000 in standrechtelijke executies in heel Frankrijk. Verklaring van de rechten van de mens en de burger Een fundamenteel document van de Franse Revolutie en in de geschiedenis van de mensen- en burgerrechten, in augustus 1789 aangenomen door de Franse Constituerende Vergadering. Het werd beïnvloed door de doctrine van het natuurrecht, waarin wordt gesteld dat de rechten van de mens universeel zijn. Het werd de basis voor een natie van vrije individuen die gelijkelijk door de wet worden beschermd. Opstand van 10 augustus 1792 Een van de belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van de Franse Revolutie: de bestorming van het Tuileries-paleis door de Nationale Garde van de opstandige Parijse Commune en revolutionaire fédérés uit Marseille en Bretagne leidde tot de val van de Franse monarchie. Koning Lodewijk XVI en de koninklijke familie zoeken onderdak bij de Wetgevende Vergadering, die wordt geschorst. Het formele einde van de monarchie zes weken later was een van de eerste daden van de nieuwe Nationale Conventie. Thermidoriaanse Reactie Een staatsgreep in 1794 binnen de Franse Revolutie tegen de leiders van de Jacobijnse Club die het Comité van Openbare Veiligheid domineerden. De aanleiding was een stemming van de Nationale Conventie om Maximilien Robespierre, Louis Antoine de Saint-Just en verschillende andere vooraanstaande leden van de revolutionaire regering te executeren. Hiermee kwam een einde aan de meest radicale fase van de Franse Revolutie. Comité van Openbare Veiligheid Een comité dat in april 1793 door de Nationale Conventie werd opgericht en in juli 1793 werd geherstructureerd en dat de feitelijke uitvoerende macht vormde in Frankrijk tijdens het Terreurbewind (1793-94), een fase van de Franse Revolutie. Nationale Conventie Vergadering met één kamer in Frankrijk van 20 september 1792 tot 26 oktober 1795, tijdens de Franse Revolutie. Zij volgde de Wetgevende Vergadering op en stichtte de Eerste Republiek na de opstand van 10 augustus 1792. sans-culottes Het gewone volk van de lagere klassen aan het eind van de 18e eeuw in Frankrijk, waarvan velen radicale en militante aanhangers werden van de Franse Revolutie als reactie op hun slechte levenskwaliteit onder het Ancien Régime.

De Nationale Conventie was een eenkamerassemblee in Frankrijk van 20 september 1792 tot 26 oktober 1795, tijdens de Franse Revolutie. Zij volgde de Wetgevende Vergadering op en stichtte de Eerste Republiek na de Opstand van 10 augustus 1792. De Wetgevende Vergadering besloot tot de voorlopige schorsing van koning Lodewijk XVI en tot de bijeenroeping van een Nationale Conventie die een grondwet moest opstellen. Tegelijkertijd werd besloten dat de afgevaardigden in die Conventie gekozen moesten worden door alle Fransen van 25 jaar en ouder die een jaar in Frankrijk woonden en leefden van de opbrengst van hun arbeid. De Nationale Conventie was dus de eerste Franse assemblee die werd gekozen door middel van algemeen mannenkiesrecht, zonder onderscheid van klasse.

De verkiezing vond plaats in september 1792. Door de onthouding van aristocraten en anti-republikeinen en de angst voor represailles was de opkomst laag – 11,9% van het electoraat. Het algemeen mannenkiesrecht had dus weinig effect en de kiezers kozen dezelfde soort mannen als de actieve burgers in 1791 hadden gekozen. 75 leden zetelden in de Nationale Grondwetgevende Vergadering en 183 in de Wetgevende Vergadering. Het totale aantal afgevaardigden bedroeg 749, 33 uit de Franse koloniën niet meegerekend, van wie slechts enkelen in Parijs aankwamen.

Volgens haar eigen reglement koos de Conventie om de veertien dagen haar voorzitter, die herkiesbaar was. Voor zowel wetgevende als administratieve doeleinden maakte de Conventie gebruik van comités, waarvan de bevoegdheden door opeenvolgende wetten werden geregeld.

Girondins v. Montagnards

De meeste historici verdelen de Nationale Conventie in twee grote facties: de Girondins en de Berg- of Montagnards (in deze context ook wel Jacobijnen genoemd). De Girondins vertegenwoordigden de meer gematigde elementen van de Conventie en protesteerden tegen de grote invloed die de Parijzenaars in de Conventie hadden. De Montagnards, die een aanzienlijk groter deel van de afgevaardigden vertegenwoordigden, waren veel radicaler en hadden sterke banden met de sans-culottes van Parijs. Traditioneel hebben historici een centristische factie geïdentificeerd die de Vlakte werd genoemd, maar veel historici hebben de neiging om de lijn tussen de Vlakte en de Girondins te vervagen.

Binnen enkele dagen werd de Conventie ingehaald door factieconflicten. De Girondins waren ervan overtuigd dat hun tegenstanders een bloedige dictatuur nastreefden, terwijl de Montagnards geloofden dat de Girondins bereid waren tot elk compromis met conservatieven en royalisten dat hun behoud van de macht zou garanderen. De bittere vijandschap verlamde spoedig de Conventie. De politieke impasse, die gevolgen had voor heel Frankrijk, dreef beide grote facties er uiteindelijk toe gevaarlijke bondgenoten te aanvaarden, royalisten in het geval van de Girondins en de sans-culottes in dat van de Montagnards. In juni 1792 omsingelden 80.000 gewapende sans-culottes de Conventie. Nadat afgevaardigden die probeerden te vertrekken met geweren werden bestookt, legden zij zich neer bij het uitroepen van de arrestatie van 29 leidende Girondins. Aldus hielden de Girondins op een politieke kracht te zijn.

Tijdens de winter van 1792 en de lente van 1793 werd Parijs geteisterd door voedselrellen en massale honger. De nieuwe Conventie, die zich vooral met oorlogszaken bezighield, deed weinig om het probleem op te lossen totdat in april 1793 het Comité van Openbare Veiligheid werd opgericht. Dit comité, dat uiteindelijk onder leiding kwam te staan van Maximilien Robespierre, kreeg de monumentale taak het hoofd te bieden aan radicale bewegingen, voedseltekorten, rellen en opstanden (met name in de Vendée en Bretagne), en recente nederlagen van zijn legers. Als reactie voerde het Comité van Openbare Veiligheid een terreurbeleid in en werden vermeende vijanden van de republiek in een steeds hoger tempo vervolgd. De periode van de overheersing van het Comité tijdens de Revolutie staat tegenwoordig bekend als het Terreurbewind.

De vertrekkende Marseillaise vrijwilligers, gebeeldhouwd op de Arc de Triomphe.

“La Marseillaise” is het volkslied van Frankrijk. Het lied werd in 1792 geschreven door Claude Joseph Rouget de Lisle in Straatsburg na de oorlogsverklaring van Frankrijk aan Oostenrijk. De Nationale Conventie nam het in 1795 aan als het volkslied van de Republiek. Het kreeg zijn bijnaam nadat het in Parijs werd gezongen door vrijwilligers uit Marseille die naar de hoofdstad marcheerden.

Ondanks de groeiende ontevredenheid over de Nationale Conventie als bestuursorgaan, stelde de Conventie in juni de Grondwet van 1793 op, die begin augustus door het volk werd geratificeerd. Het Comité van Openbare Veiligheid werd echter beschouwd als een “nood”-regering en de rechten die waren gewaarborgd door de Verklaring van de Rechten van de Mens en de Burger van 1789 en de nieuwe grondwet werden onder haar controle opgeschort. Het Comité voerde duizenden executies uit tegen vermeende vijanden van de jonge Republiek. De wetten en het beleid van het comité brachten de revolutie tot ongekende hoogten – zo werd in 1793 de revolutionaire kalender ingevoerd, sloten zij kerken in en rond Parijs als onderdeel van een ontkersteningsbeweging, werd Marie Antoinette berecht en geëxecuteerd, en werd onder meer de wet op de verdachten ingesteld. Leden van verschillende revolutionaire facties en groeperingen werden geëxecuteerd, waaronder de Hébertisten en de Dantonisten.

Kort na een beslissende militaire overwinning op Oostenrijk in de Slag bij Fleurus werd Robespierre in juli 1794 ten val gebracht en werd het bewind van het permanente Comité van Openbare Veiligheid beëindigd.Na de arrestatie en executie van Robespierre werd de Jacobijnse club gesloten en werden de overlevende Girondijnen in ere hersteld (Thermidoriaanse Reactie). Een jaar later nam de Nationale Conventie de Grondwet van 1795 aan. De vrijheid van godsdienst werd hersteld, een groot aantal gevangenen werd vrijgelaten en het belangrijkste was dat er verkiezingen werden gehouden voor een nieuw wetgevend lichaam. Op 3 november 1795 werd het Repertorium – een tweekamerparlement – ingesteld en hield de Nationale Conventie op te bestaan.

Attributies

  • De Nationale Conventie
    • “Het Terreurbewind.” https://en.wikipedia.org/wiki/Reign_of_Terror. Wikipedia CC BY-SA 3.0.
    • “Nationale Conventie.” https://en.wikipedia.org/wiki/National_Convention. Wikipedia CC BY-SA 3.0.
    • “10 augustus (Franse Revolutie).” https://en.wikipedia.org/wiki/10_August_(French_Revolution). Wikipedia CC BY-SA 3.0.
    • “Thermidoriaanse Reactie.” https://en.wikipedia.org/wiki/Thermidorian_Reaction. Wikipedia CC BY-SA 3.0.
    • “Sans-culottes.” https://en.wikipedia.org/wiki/Sans-culottes. Wikipedia CC BY-SA 3.0.
    • “La Marseillaise.” https://en.wikipedia.org/wiki/La_Marseillaise. Wikipedia CC BY-SA 3.0.
    • “Wet van Verdachten.” https://en.wikipedia.org/wiki/Law_of_Suspects. Wikipedia CC BY-SA 3.0.
    • “Comité van Openbare Veiligheid.” https://en.wikipedia.org/wiki/Committee_of_Public_Safety. Wikipedia CC BY-SA 3.0.
    • “Verklaring van de rechten van de mens en van de burger.” https://en.wikipedia.org/wiki/Declaration_of_the_Rights_of_Man_and_of_the_Citizen. Wikipedia CC BY-SA 3.0.
    • “Franse Eerste Republiek.” https://en.wikipedia.org/wiki/French_First_Republic. Wikipedia CC BY-SA 3.0.
    • “800px-Le_Départ_des_Volontaires_La_Marseillaise_par_Rude_Arc_de_Triomphe_Etoile_Paris.jpg.” https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Le_D%C3%A9part_des_Volontaires_(La_Marseillaise)_par_Rude,_Arc_de_Triomphe_Etoile_Paris.jpg. Wikimedia Commons CC BY 1.0 Generic.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.