Free Press

Structure of a Sentence

Verschillende soorten zinnen worden gebruikt voor verschillende doeleinden en in verschillende delen van een paper, maar de basis van alle goede zinnen is een sterk onderwerp en werkwoord.

Zoals een architect muren, bruggen, bogen en wegen kan maken met dezelfde stenen, kunt u zinnen maken die verschillende functies dienen met behulp van de bouwstenen van woorden. Net zoals een architect verschillende elementen in een bouwwerk plant om een sterk en mooi gebouw te maken, moet een schrijver een verscheidenheid aan zinsstructuren gebruiken om de belangstelling van de lezers te wekken. En net zoals een bouwvakker moet beginnen met een stevige fundering, moeten je zinnen beginnen met duidelijke, sterke woorden. Hoe meer oefening je hebt in het samenstellen van zinnen, des te interessanter zal je schrijven worden.

Laten we eerst werken aan duidelijkheid door specificiteit. “Le bon mot,” of “het juiste woord,” is de sleutel, en het begint met zelfstandige naamwoorden en werkwoorden.

Onderwerpen en werkwoorden

Ondanks tegengestelde trends in de populaire pers, vereist formeel schrijven van een zin nog steeds zowel een onderwerp als een werkwoord. Als u die twee dingen goed doet, bent u al een heel eind op weg om goed te schrijven.

• Jezus huilde.
• De schoener kapseisde.
• Ze stierf.
• Ze wonnen.
• Ze wonnen.
• Paris verleidt.
• Het is.
• Dit zijn allemaal zinnen.

Je weet al dat je een onderwerp en een werkwoord nodig hebt om een zin te maken. Wat je misschien niet weet, is dat dit de twee belangrijkste delen van een zin zijn om goed te krijgen. Hoe specifieker het zelfstandig naamwoord, hoe beter de lezer zich kan voorstellen waar je het over hebt (“schoener” is specifieker dan “boot”, “Parijs” is specifieker dan “Frankrijk”). Zelfstandige naamwoorden werken goed als het antecedent duidelijk is. Terwijl het herhalen van een zelfstandig naamwoord saai kan worden, verwarren onduidelijke voornaamwoorden de lezer.

Werkwoorden, ook, boeien als ze precies zijn. Bijvoeglijke naamwoorden en bijwoorden, zegt men, zijn uitgevonden voor hen die niet genoeg werkwoorden kennen. Neem bijvoorbeeld de zin “Paris verleidt”. Je zou net zo goed kunnen zeggen: “Paris is verleidelijk,” maar het gebruik van het werkwoord “zijn” maakt de zin minder actief en levendig.

Vanuit deze solide basis kun je beginnen met het toevoegen van je voorwerpen en bijzinnen om complexere zinnen te maken.

Zinnen indelen naar structuur

Zinnen kunnen worden ingedeeld naar hun structuur of naar hun doel. Je zult beide in gedachten willen houden als je schrijft.

Structurele classificaties voor zinnen omvatten eenvoudige zinnen, samengestelde zinnen, complexe zinnen, en samengestelde-complexe zinnen.

Je zult een mix van soorten zinnen willen hebben in bijna alles wat je schrijft, omdat variërende lengte en complexiteit de aandacht van de lezer houdt. Het zingende karakter van zinnen van dezelfde lengte lijkt een slaapliedjesreactie in onze hersenen op te wekken, en onze ogen kunnen niet anders dan neerhangen. Maar naast het ritme communiceer je ook meer inhoud door te variëren in zinslengte.

Eenvoudige zinnen

Een enkelvoudige zin bestaat uit een enkele onafhankelijke bijzin zonder bijzinnen. Bijvoorbeeld:

• Ik hou van chocoladetaart met regenbooghagelslag.
• “Zonder liefde zou het leven leeg zijn.” Deze zin bevat een onderwerp (leven), een werkwoord (zou zijn) en twee soorten modifiers (zonder liefde en leeg).

Eenvoudige zinnen worden vaak gebruikt om een onderwerp te introduceren of een nieuwe gedachte in een betoog te presenteren – bijvoorbeeld: “Jury’s zijn belast met het geven van onpartijdige uitspraken,” of “Inkomstenbelastingen zijn hoog in Scandinavische landen.” Je zult merken dat bij deze twee voorbeelden de lezer waarschijnlijk meteen begint met het formuleren van bezwaren of meningen over het onderwerp. Als schrijver kun je op deze manier eenvoudige zinnen gebruiken. Als je een alinea begint met een eenvoudige zin, kan het zijn dat de lezer je argument voor je maakt nog voordat je je punt hebt gemaakt.

Samengestelde zinnen

Een samengestelde zin bestaat uit meerdere onafhankelijke bijzinnen zonder bijzinnen. Deze zinnen worden samengevoegd met behulp van voegwoorden, leestekens, of beide. Bijvoorbeeld:

• Ik ben dol op chocoladetaart met regenbooghagelslag, en ik eet het de hele tijd als ontbijt.
• Together we stand; united we fall.

U kunt de kracht van dat tweede voorbeeld voelen. Het gebruik van een puntkomma zonder voegwoord geeft een samengestelde zin meer dramatiek, vooral wanneer je twee begrippen vergelijkt en de onafhankelijke bijzinnen ongeveer even lang zijn.

Samengestelde zinnen verbonden met “en” leggen verbanden tussen ideeën. De zin: “Het is duidelijk dat we de middelen hebben om wereldwijd een einde te maken aan armoede, en elk moment dat we aarzelen betekent dat er een kind meer sterft van de honger,” legt het verband bloot tussen het hebben van de middelen om een einde te maken aan armoede en de gevolgen van het niet inzetten van die middelen.

Het gebruik van “maar” neemt een uitzondering op de eerste bijzin: “Eileen behandelt haar vriendje als een bediende, maar dat pikt hij niet lang.”

Je kunt een puntkomma gebruiken om een verband tussen bijzinnen aan te geven: “Vleermuizen zijn nachtdieren; ze zijn alleen ’s nachts actief.”

“Echter,” “niettemin,” en “toch” worden vaak gebruikt als kwalificeerders tussen onafhankelijke bijzinnen. Bijvoorbeeld: “Er was geen luxe zoals kussens in het klooster; maar sommige bewoners vonden manieren om comfort te creëren.”

U kunt causaliteit aantonen met behulp van “daarom” en “dus,”-bijvoorbeeld: “De landen die het minst betrokken zijn bij het verminderen van het gebruik van fossiele brandstoffen zijn de grootste; daarom is het onwaarschijnlijk dat we de crisis kunnen bedwingen.”

U kunt nadruk aantonen met behulp van connectoren zoals, “bovendien,” en “bovendien.” “Hilda heeft haar klusjes al een week niet gedaan; bovendien heeft ze bij het avondeten twee keer haar deel opgegeten.”

Complexe zinnen

Een complexe zin bestaat uit ten minste één onafhankelijke bijzin en één bijzin. Bijvoorbeeld:

• “Hoewel ik zielsveel van hem houd, zal ik mijn pterodactylus wegdoen in het belang van de gemeenschap.”
• “Wie chocoladetaart eet, zal gelukkig zijn.” In dit geval staat de bijzin “die chocoladetaart eten” in het midden van de zin.
• “Als-dan”-zinnen zijn complexe zinnen: “Als Amerikanen hun eetgewoonten niet veranderen, zal het medische systeem binnenkort failliet zijn.” (Merk op dat het “dan” geïmpliceerd is.)

Andere connectoren voor complexe zinnen zijn “omdat”, “hoewel”, “zodat”, “aangezien”.”

• “Ik heb sterke overtuigingen gehad sinds ik oud genoeg was om te redeneren.”

Samengestelde-complexe zinnen

Een samengestelde-complexe zin (of complex-complexe zin) bestaat uit meerdere onafhankelijke bijzinnen, waarvan ten minste één bijzin ten minste één bijzin heeft. Bijvoorbeeld:

• “Ik hou van mijn pterodactylus, maar omdat hij katten uit de buurt opeet, zal ik hem aan de dierentuin van de stad schenken.” Hier is de bijzin: “sinds hij katten uit de buurt heeft opgegeten.”
• “Zeg me wat je eet, en ik zal je zeggen wat je bent.” Deze zin bevat twee onafhankelijke bijzinnen (een voor en een na de komma), en elke onafhankelijke bijzin bevat een bijzin (“wat je eet” en “wat je bent”).

Er zijn talloze variaties van samengestelde-complexe zinnen, en hoewel ze ingewikkeld kunnen zijn, zijn ze vaak nodig om complete verbanden te leggen tussen ideeën. Maak echter niet de fout ze onnodig te gebruiken. Breek gedachten in nieuwe zinnen wanneer je kunt. Als u er een gebruikt, probeer er dan een eenvoudige zin achter te zetten. Uw lezer kan wel wat rust gebruiken.

Zinconstructie kiezen

• Noord-Amerikanen eten veel fastfood. Ze hebben ook een hoog ziektecijfer.
• Noord-Amerikanen eten veel fastfood, en ze hebben een hoog ziektecijfer.
• Als Noord-Amerikanen veel fastfood blijven eten, zullen ze een hoog ziektecijfer blijven hebben.
• Als Noord-Amerikanen, die veel fastfood eten, dat blijven doen, zullen ze waarschijnlijk een hoog ziektecijfer blijven hebben, omdat goede voeding van vitaal belang is voor de immuunfunctie.

Bij het bekijken van de verschillende zinsvormen hierboven, kun je zien dat elke zin een ander gevoel geeft. Kun je zien hoe elke zin geschikt zou kunnen zijn in verschillende contexten? De eenvoudige zinnen zouden kunnen werken in een inleiding om de parallel te beginnen trekken. De samengestelde zin maakt het verband duidelijk. De complexe zin klinkt meer als een les door zijn “als-dan” formaat, en de samengestelde-complexe zin verpakt alle informatie in één concluderende zin. Welke van deze klinkt het meest overtuigend als een argument? Welke laat je je eigen conclusie trekken?

Zinnen classificeren naar doel

Engelse zinnen kunnen ook worden geclassificeerd op basis van hun doel: verklaringen, interrogatieven, uitroepen, en imperatieven. Als je een werkstuk maakt, wil je het doel van je zinnen verduidelijken om er zeker van te zijn dat je de juiste vorm kiest.

Verklaringen

Een declaratieve zin, of verklaring, is de meest voorkomende vorm van zinnen. Het maakt een verklaring. Bijvoorbeeld:

• “De meeste Amerikanen moeten werken om te overleven.”
• “Ik kijk graag naar de papegaaien die migreren.”

Omdat u het grootste deel van de tijd op verklaringen zult vertrouwen, zult u de structuur van uw declaratieve zinnen willen variëren, met behulp van de bovenstaande vormen, om ervoor te zorgen dat uw alinea’s niet langdradig aanvoelen. De ene verklaring na de andere kan de lezer in slaap wiegen (of, erger nog, in slaap wiegen).

Vragen

Een vragende zin, of vraag, wordt vaak gebruikt om informatie te vragen. Bijvoorbeeld:

• “Weet je hoe het is om naar je werk te moeten om te kunnen eten?”
• “Waarom is de lucht plotseling groen geworden?”

Hoewel je in een essay niet te veel gebruik wilt maken van de vragende zin, dient hij wel om de lezer een beetje wakker te schudden. Je vraagt de lezer om het antwoord in zichzelf te vinden, in plaats van het ene feit na het andere te verwerken. Door de lezer te helpen vroeg vragen over het onderwerp te formuleren, kun je lezers aan je binden door hun nieuwsgierigheid te prikkelen.

Uitroepen

Een uitroepende zin, of uitroep, is een meer nadrukkelijke vorm van verklaring die emotie uitdrukt. Bijvoorbeeld:

• Ik moet naar mijn werk!
• Ga van me af!

“Toon enige terughoudendheid!” is de algemene richtlijn voor het gebruik van uitroepen in een artikel. En toch zijn er momenten waarop het niet amateuristisch of te hard overkomt. Wanneer je bijvoorbeeld een tegenstrijdigheid in de opvattingen van je tegenpartij blootlegt, of een inconsistentie tussen opvattingen en gedrag, kun je het belang van deze afleiding aangeven met een uitroep. Besef wel dat een spaarzaam gebruik van uitroepen je geloofwaardigheid zal versterken. Als je, net als de jongen die wolf riep, de reputatie krijgt dat je de hele tijd schreeuwt, zullen mensen je gaan negeren, zelfs als het er echt op aankomt.

Imperatieven

Een gebiedende zin zegt iemand iets te doen (en kan zowel gebiedend als uitroepend worden opgevat). Dit kan in de vorm van een verzoek, een suggestie of een eis, en het beoogde publiek is de lezer.

• Ga aan het werk.
• Vertrouw me!

Imperatieven kunnen effectief zijn in het maken van een argument. Je kunt bewijzen introduceren met een imperatief (bijvoorbeeld: “Denk eens aan de huidige immigrantencrisis in Europa”). Je kunt een gebiedende wijs gebruiken als overgang van een tegenargument: “Laat je niet misleiden door deze gebrekkige logica.” Je kunt een gebiedende wijs opnemen in je conclusie, als je oproept tot actie: “Onderneem nu actie om een einde te maken aan mensenhandel.”

Controleer op juiste zinsbouw en doel

In de revisiefase van het schrijven moet je zeker even langs het papier gaan met het oog op de zinsbouw. Zijn er te veel vragen of uitroepen? Klinkt het proza ingewikkeld omdat ik te veel samengestelde-complexe zinnen gebruik? Klink ik neerbuigend omdat ik te veel eenvoudige zinnen gebruik? Passen de verbindingswoorden die ik gebruik wel bij deze zin?

Geniet ervan je betoog op te bouwen met behulp van de vormen die zinnen kunnen aannemen. Een betoog vormgeven met gebruikmaking van je vaardigheid in zinsbouw kan een zeer bevredigend gevoel geven.