Het huwelijk tussen dieren en mensen komt in verschillende mythologische verhalen en folklore voor, en wordt vaak opgevat als een huwelijk tussen een godheid en een mens, waarbij goden of helden betrokken zijn. Het Chinese volksverhaal “De Godin van de Zijderups” is een voorbeeld van een verhaal waarin een vrouw met een paard trouwt. Een soortgelijke Ierse legende verhaalt over een koning die met een paard trouwt, als symbool van een goddelijke verbintenis tussen de koning en de godin van het land. Ook de inheemse Cheyenne hebben een verhaal over het huwelijk tussen dier en mens in “Het meisje dat met een hond trouwde”. Daarnaast zijn er veel indiaanse verhalen over mensen die met dieren trouwden. In deze indiaanse mythen nemen de dierlijke geesten vaak een menselijke vorm aan. Zij worden niet gezien als letterlijke dieren, maar als vertegenwoordigers uit het dierenrijk.
Volgens Bernard Sergent is “het huwelijk tussen mens en dier een te ver verwijderde verbintenis, zoals incest een te hechte verbintenis is. Vergeleken met een evenwichtig huwelijk, tussen mensen maar van een andere clan of een ander dorp, dat wil zeggen – afhankelijk van de samenleving – binnen het kader van een goed afgemeten endogamie of exogamie, overtreedt incest de norm omdat het een overdreven endogamie is, en overtreedt het dierenhuwelijk de norm omdat het een overdreven exogamie is.”