Francine Van Meter, junior kliniekcoördinator op de afdeling tandheelkunde van het Cabrillo College in Aptos, Californië, gaf het volgende materiaal:
“Zuren uit tandplak veroorzaken het verlies van mineralen uit de tand (een proces dat demineralisatie wordt genoemd), wat tandbederf tot gevolg heeft. De vorming van kleine gaatjes, of carieuze laesies, kan worden teruggedrongen door remineralisatie, d.w.z. de afzetting van mineralen in de eerder beschadigde delen van de tand. Plaatselijk toegediend fluoride, vaak in lage concentraties, verhoogt zowel de groeisnelheid als de grootte van de glazuurkristallen. De versnelde groei van glazuurkristallen binnen de gedemineraliseerde laesie initieert de reminerisatie van de tand. Ook zijn de grotere kristallen minder vatbaar voor toekomstige aanvallen van zuren.
“Systemische fluoride – verteerd fluoride dat voornamelijk via de maag en darmen in de bloedbaan wordt opgenomen – helpt de tanden te versterken terwijl ze groeien. De fluoride wordt naar de zich ontwikkelende tandknoppen geleid, waar de interactie met de zich ontwikkelende kristallen de vervanging van hydroxyapatiet (de normale kristallijne samenstelling van het tandglazuur) door fluorapatiet (een verwant kristal dat fluoride bevat) in gang zet. Fluorapatiet is beter bestand tegen tandbederf dan hydroxyapatiet.”
Mary Hayes van de American DentalAssociation geeft nog wat meer informatie:
“Fluoride is een natuurlijk voorkomend element dat tandbederf voorkomt wanneer het systemisch wordt ingenomen of plaatselijk op de tanden wordt aangebracht.Het fluoride-ion is afkomstig van het element fluor. Fluor, het 13e meest voorkomende element in de aardkorst, komt in de natuur nooit in zijn vrije vorm voor. Het bestaat alleen in combinatie met andere elementen als een fluorideverbinding. In deze vorm wordt het overal aangetroffen als bestanddeel van mineralen in gesteenten en in de bodem. Water stroomt over fluoride bevattende rotsformaties en lost deze verbindingen op, waarbij fluoride-ionen ontstaan. Het resultaat is dat kleine hoeveelheden oplosbare fluoride-ionen aanwezig zijn in alle waterbronnen, met inbegrip van de oceanen.
“Fluoride is tot op zekere hoogte aanwezig in alle voedingsmiddelen en dranken, maar de concentraties variëren sterk. Al het water bevat van nature enige hoeveelheid fluoride. Waterfluoridering is het proces waarbij het fluoridegehalte van water wordt aangepast aan het aanbevolen niveau voor een optimale gezondheid van het gebit. In de VS is de optimale concentratie fluoride in het water vastgesteld op 0,7 tot 1,2 deeltjes per miljoen (ppm). Het specifieke optimum voor een bepaalde plaats hangt af van de gemiddelde jaarlijkse temperatuur in die regio.
“Onderzoekers geloven dat er verschillende mechanismen zijn waardoor fluoride zijn anticariële (gaatjes-preventerende) effect bereikt. Het vermindert de oplosbaarheid van glazuur in zuur door de omzetting van hydroxyapatiet in minder oplosbaar fluorapatiet; het kan een directe invloed uitoefenen op tandplak, waardoor het vermogen van plaque-organismen om zuur te produceren wordt verminderd; en het bevordert de mineralisatie van tandglazuur op plaatsen die door zuur zijn ontkalkt.
“Waarschijnlijk werkt fluoride door een combinatie van deze effecten. Maar het remineraliserende effect van fluoride is van het grootste belang, omdat het resulteert in een omkering van het vroege cariësproces en het een glazuuroppervlak oplevert dat beter bestand is tegen bederf.