Net zoals ze de afgelopen tien jaar elk jaar eind april of begin mei hadden gedaan, begaven de twee vismaatjes zich naar het boveneinde van Lake of the Ozarks’ Niangua Arm om mee te doen aan de snelle visserij op witte baars die tijdens het paaiseizoen plaatsvindt.
Ze hadden een aantal schamele witte baarzen in de visbun geplaatst toen een van de vissers riep: “Ik heb een goede; hij neemt lijn!” Dertig seconden later hoorden ze de “knak” van het breken van de vislijn.
Beide vissers keken in verbijsterde stilte toe hoe de vis, het kunstaas en de hele lijn van de visreel stroomopwaarts gingen.
“Ik kreeg een glimp van hem te zien toen hij het kunstaas raakte. Dat was de grootste witte baars die ik ooit heb gezien! Hij moet wel 10 pond hebben gewogen!”
Hoewel hij op een witte baars lijkt, was de vis die de lijn van de molen van deze visser haalde, waarschijnlijk een van de hybride gestreepte baarzen die in het begin van de jaren ’80 voor het eerst in de wateren van Missouri werden geïntroduceerd. Het Conservation Department produceert hybriden door het sperma van inheemse witte baars te gebruiken om de eieren van gestreepte baars, een geïntroduceerde soort, te bevruchten.
Het Conservation Department heeft hybriden uitgezet in geselecteerde Missouri wateren om sportvissers te voorzien van wildvis van trofeeformaat en om een roofdier te introduceren dat zich zou kunnen voeden met grote spiermaagd. Volwassen spiermaden in onze reservoirs zijn te groot om door de meeste andere sportvissen gegeten te worden, met uitzondering van grote roofvissen zoals flathead catfish en muskellunge.
In Missouri bereiken hybriden gewoonlijk een gewicht van 7 tot 10 pond. Af en toe vangt een visser een vis van 15 of 16 pond. Een gelukkige visser ving het staatrecord hybriden, een vis van 20,5 pond in Lake of the Ozarks in 1986. Het huidige wereldrecord staat op 27 pond, 5 ons.
Hoe ga je te werk om een hybride te vangen? Ten eerste, zorg ervoor dat u vist in een meer dat een gevestigd hybride uitzetprogramma heeft. Op dit moment worden hybriden uitgezet in Lake of the Ozarks, Truman Lake, Thomas Hill Reservoir en Blue Springs Lake. Als gevolg van de vispassage door de Bagnell Dam leven er ook hybriden in de Osage River onder Lake of the Ozarks.
De Tongtest
- De achterkant van de tong van een hybride heeft één duidelijke tandvlek of twee dicht bij elkaar liggende tandvlekjes.
- De tong van een wittebaars heeft een hartvormige tandvlek.
-
De achterkant van de tong van een gestreepte zeebaars heeft twee duidelijke parallelle tandvlekjes.
Kijk uit naar stroming
Anglijders vangen een paar hybriden tijdens het vissen op meerval, largemouth bass of white bass. Echter, om uw kansen op het haken van een hybride te verhogen, probeer dan specifiek op hen te mikken.
Hybriden lijken te worden aangetrokken door stromend water. Staartwatergebieden onder dammen zijn goede vislocaties wanneer het water door de overlaatpoorten of turbines van de dam stroomt. Ook natuurlijke bronnen en de mondingen van aanvoerkreken na zware regens kunnen hybriden aantrekken.
De vissen zullen zich meestal niet in het snelste water bevinden, maar aan de kant wachten om hun prooi (of uw kunstaas) te overvallen. Gebieden met stroming zijn het hele jaar door productief. Hybriden trekken ook de zijrivieren van het reservoir op, samen met de witte baars in april en mei.
Punten van het hoofdmeer
Tijdens de zomermaanden kun je hybriden vangen door diepduikende pluggen te slepen over de punten van het hoofdmeer of dichtbij de rand waar een vlakte afloopt in het kanaal. De meest productieve tijden zijn bij weinig licht (schemering en dageraad) en bewolkte dagen. De sleutel is om je kunstaas op de bodem te laten stuiteren in 14 tot 17 voet water. Dit kan worden gedaan door het toevoegen van gewicht aan uw kunstaas en door het gebruik van een lage stretch / kleine diameter lijn.
Hybriden bezetten duidelijke plekken op de structuur, dus trolling passes moeten precies zijn. Sportvissers moeten objecten aan de kustlijn uitlijnen en ertussen slepen. De meeste aanbeten komen tijdens het slepen met de stroom mee, omdat de vis zich graag op de benedenstroomse kant van punten ophoudt.
Je kunt hybriden vangen op een verscheidenheid aan kunstaas. In snel water situaties, zoals die zich voordoen onder dammen, zware lepels en jigs zijn populair aas. In gebieden met minder stroming zijn imitatie-minnowbaits en andere pluggen effectief. Hybriden kunnen ook worden gevangen op shad, lever en een verscheidenheid aan insecten.
Wanneer het achtervolgen van hybriden, laat de crappie en bluegill hengels thuis. Hybriden zijn ongelooflijk sterke, hard-hitting vissen. Als er een zwakke schakel in je uitrusting zit, zal een grote hybride je die aanwijzen. Er wordt meer kunstaas vernietigd door hybriden dan door welke andere vissoort dan ook, dus zorg dat je extra exemplaren bij de hand hebt.
Een lange hengel met wat flex helpt de schok van de eerste aanval te absorberen en voorkomt dat de haken uit de bek van de vis worden getrokken.
Wanneer een hybride je kunstaas raakt, gebeurt dit meestal zo snel dat als de vis zichzelf niet aan de haak slaat, hij vaak het kunstaas weggooit voordat je kunt reageren. Het aanscherpen van de haken van je kunstaas is de beste manier om te voorkomen dat de vis losschiet.
THE SHAD CONNECTION: Groter is niet altijd beter
In de meeste reservoirs in Missouri zijn spiermadende haring de belangrijkste prooi voor sportvissen, waaronder black bass, crappie, walleye, meerval en witte baars. De spiermaagd wordt meestal zo’n 9 tot 15 centimeter groot en kan 10 tot 12 jaar oud worden. Jonge haringhaaien groeien snel, zodat ze het meest waardevol zijn als voedsel voor sportvissen tijdens hun eerste levensjaar, wanneer ze minder dan 5 inch lang zijn.
Dreadfin haring, een kleinere neef van de haringhaai, is een belangrijke prooi in reservoirs aan de grens met Arkansas, maar kan niet overleven in de koudere wateren van noordelijke reservoirs.
Een recente studie van de Conservation Department onthulde hoe belangrijk de groeisnelheid van de haringhaai kan zijn voor sportvissen. De spiermaagd kan zo snel groeien dat hij voor de meeste sportvissen te groot wordt om te eten. In de grote stuwmeren van Missouri worden spitssnuitbaarzen aan het eind van hun eerste jaar meestal 2 tot 6 inch lang.
Crappies kunnen shads tot ongeveer een derde van hun lengte verorberen. Zo kan een crappie van 9 centimeter een elft tot 3 centimeter lang eten. Dus als de shad in hun eerste jaar meer dan 3 inch lang wordt, zijn crappies van 9 inch gedwongen ander voedsel te eten omdat de shad te groot is om op te eten.
Omdat hun lichaam en mond groter zijn, kunnen largemouth bass en white bass zich voeden met grotere shad dan crappies. De largemouth bass kan shad eten tot ongeveer de helft van de lengte van hun lichaam. Net als crappies kunnen witte baarzen shad tot ongeveer een derde van hun lengte eten, maar ze worden meestal groter dan crappies en kunnen dus grotere shads eten.
Sportvissen groeien meestal niet zo snel als ze gedwongen worden ander voedsel dan shad te eten, vooral als hun dieet voornamelijk uit ongewervelde dieren bestaat. Zo kunnen crappies in wateren met snelgroeiende elft op 3-jarige leeftijd slechts 7 inches lang worden, terwijl dat in wateren met langzamer groeiende elft slechts 10 inches is. Zelfs largemouth bass en white bass groeien langzaam in reservoirs waar jonge elft snel groeit en te groot wordt om op te eten.
Misschien is de meest effectieve manier om de groei van jonge elft op de lange termijn te verminderen wel het verminderen van de hoeveelheid voedingsstoffen en sedimenten die in reservoirs terechtkomen. Uit onderzoek blijkt dat jonge elft snel groot wordt in ondiepe, voedselrijke reservoirs.
Extra nutriënten en sedimenten kunnen afkomstig zijn van diverse bronnen, waaronder akkerland, gesloten veehouderijen, industrieën en gemeentelijke rioolwaterzuiveringsinstallaties. Afvoer die te veel voedingsstoffen en sedimenten bevat, bevordert overmatige algengroei en sedimentatie. Dat resulteert in snelgroeiende jonge elft, troebel water en een kortere levensduur van het reservoir. – Paul Michaletz