APPROXIMATE COMMITTEE SIZE: 20
Het jaar is 1910. Porfirio Díaz, de dictatoriale president van Mexico, heeft zijn land 31 jaar van economische groei geleid. Tijdens zijn presidentschap heeft hij de reputatie gekregen zijn rijke bondgenoten te dienen en de Mexicaanse arbeiders en boeren te negeren. Aanvankelijk kondigde Díaz tot ontzetting van zijn volk aan dat hij zich in 1910 niet opnieuw verkiesbaar zou stellen, wat kandidaten als de rijke landeigenaar Francisco I. Madero ertoe aanzette campagne te voeren met beloften van democratische veranderingen en hervormingen. Díaz bedacht zich echter en stelde zich herkiesbaar. Madero werd gevangen gezet en de verkiezingen werden vervalst om de voortzetting van zijn regime te verzekeren. Zijn “overwinning” veroorzaakte een golf van verandering en revolutionaire gevoelens in Mexico, die charismatische leiders en guerrillastrijders als Pancho Villa, Emiliano Zapata en Pascual Orozco inspireerden om zich bij Madero aan te sluiten en voor eens en voor altijd een einde te maken aan het bewind van Díaz. Deze revolutionairen, van wie de verschillende ideologieën werden verbonden door hun visie op verandering, begonnen een tien jaar durend conflict dat de basis legde van de Mexicaanse identiteit, democratische idealen en cultuur: De Mexicaanse Revolutie. Na jaren van gewapende conflicten, ideologische debatten, moorden en revolutionaire documenten, werd de moderne natie Mexico gevormd.
JCC: De Mexicaanse Revolutie begint in 1910 aan de vooravond van de controversiële herverkiezing van Porfirio Díaz, waarbij de regering Díaz en zijn Científico technocraten (El Porfiriato) tegenover de leiders van de revolutie (Los Revolucionarios) komen te staan. Als Porfiriato zullen de afgevaardigden proberen de verspreiding van revolutionaire sentimenten te beperken en de steun van het Mexicaanse volk te herwinnen. Zij zullen debatteren over de mate waarin hervormingen moeten worden doorgevoerd om het publiek tevreden te stellen en tegelijkertijd de steun van rijke landeigenaren te behouden. Hoewel alle leden van de commissie de idealen van de huidige regering steunen, zijn het niet allemaal Científicos. Zelfs binnen het kabinet van Díaz zelf zijn er spanningen ontstaan tussen de belangrijkste ambtenaren over de vraag hoe deze crisis moet worden aangepakt en hoe de moderne visie van het kabinet voor Mexico moet worden voortgezet. Uiteindelijk zal de commissie moeten beslissen wat de beste manier is om legitimiteit te behouden en tegelijkertijd de opstand van de massa’s te onderdrukken.