Laten we een ritje met de Toverschoolbus maken en het over snotjes hebben. Ik ben lang niet zo maf en leuk als de Frizz, maar ik weet wel waarom je de andere kant op moet kijken als je kind in zijn neus peutert en daarna zijn vinger in zijn mond stopt. Het is smerig, ik weet het, maar…
Laten we eerlijk zijn, er is veel te veel stigma rond snotjes eten. In feite, als je kind (of jij! Geen oordeel hier!) is een snoteter dan zij (u) krijgen gezondheidsvoordelen, zelfs als ze zijn verpakt in walgelijke, kleverige, zoute, soms knapperige klompjes goud-de snoters niet de kinderen, hoewel kinderen worden vaak verpakt op deze manier ook. Herinner ze eraan hun handen te wassen als ze klaar zijn met het oogsten van hun oogst. Boogers zullen niet alleen de eter niet doden, maar ze kunnen de eter gezonder maken.
Ja, ik ben serieus.
Vooreerst, boogers zijn uitgedroogd slijm. Het slijm dat ons lichaam aanmaakt, beschermt ons tegen virussen, stof, pollen en andere dingen in onze omgeving. Dit is waar je een miniatuur versie van jezelf voorstelt in een miniatuur gele bus. Laten we naar een neusgat gaan. Onze neus is als een filter en het slijm, dat alle irriterende stoffen vasthoudt, wordt gevangen in de kleine haartjes (trilhaartjes), zodat ze niet in onze longen terechtkomen. Normaal gesproken, als er genoeg slijm ophoopt, blazen we het uit. Doen we dat niet, dan vormen zich snotjes. Dit is waarom kinderen constant snotjes hebben hangen, wachtend op de bevredigende keuze. Ze weten niet hoe ze hun neus moeten snuiten.
Noot terzijde: Waarom is snuiten zo moeilijk? Het is ronduit pijnlijk om mijn kinderen hun neus te zien snuiten. Doe je mond dicht. Hou je adem in. Je zuigt het weer naar binnen! Zucht.
Nou, terug naar die snotneuzen… omdat ze ze niet kunnen uitblazen, raad eens wat er gebeurt? Dat klopt, ze gebruiken hun vingers, en ik vind wat lijkt op snottebellen-connect-the-dot foto’s op de muren naast de bedden van mijn kinderen. Voor mij is dit smeriger dan gewoon die verdomde dingen opeten. Het is een doordacht iets wat ze doen. s Nachts in bed pulken ze in hun neus en smeren het dan op de muur, ondanks dat ze een doos tissues naast hun bed hebben staan. Ondanks dat ik ze vraag, eis en smeek om een zakdoekje te gebruiken. Hun muur van snotjes wordt een verzameling, iets waar ze trots op lijken te zijn. Als ik het zie of er per ongeluk in slaag deze creatie aan te raken terwijl ik hun bedden aan het opmaken ben, wil ik er een lucifer bij aansteken. Ik heb meer snotjes van muren geschraapt dan ik ooit had gedacht dat uit een klein mensje kon komen. En snotjes laten vlekken achter. Onder de afgekrabde snotjes zitten kleurvariaties van wat vroeger de originele verfkleur was.
BARF.
Okee, einde van de tirade. Laten we onze reis voortzetten. Snotjes bevatten speekselslijmstoffen. Mucines zijn de primaire substantie van slijm en deze glibberige, visco-elastische stoffen die mucosale oppervlakken bedekken spelen een sleutelrol in de niet-immuun bescherming van je mond. Uit een studie is gebleken dat speekselslijmstoffen een barrière vormen op je tanden die ze beschermt tegen bacteriën die gaatjes veroorzaken. Ik suggereer niet op snotjes te kauwen alsof het kauwgom is, maar wetenschappers zijn op zoek naar een manier om dat te doen. Een synthetisch slijm dat overeenkomt met dat in je neus zou een goede aanvulling kunnen zijn op kauwgom, pepermuntjes of zelfs tandpasta.
Ik wil de bus even in de achteruit gooien en mensen eraan herinneren dat als jij of je kinderen de Boogers niet uit je neus verwijderen, ze toch naar de maag gaan. Het spul in onze neusgaten moet ergens heen, dus als het niet naar buiten kan, dan gaat het slijm naar de achterkant van onze neusgang en naar de keel en naar onze maag. Terwijl we die irriterende stoffen niet in onze longen willen, werken de snotjes die vol bacteriën en goede kiemen zitten als een medicijn en kunnen ze ons immuunsysteem stimuleren wanneer ze worden gemengd met de bacteriën die zich in onze darmen bevinden.
Gebaseerd op een studie van Katharina Ribbeck, een MIT-professor in biologische engineering, meldt Men’s Health: “Er zijn zelfs aanwijzingen dat het slijm infecties aan de luchtwegen, maagzweren en HIV kan helpen voorkomen.”
Hier komt het op neer: als jij of je kind immuniteitsopbouwende snotjes uit de neus trekt, is er een kans dat je er ook slechte bacteriën in stopt. Neuspeuters bleken meer stafylokokken in hun systeem te hebben dan niet-neuspeuters. Stafylokokken zijn de bacteriën die stafylok infecties veroorzaken. En als een kind zijn vinger eenmaal in zijn neus heeft gehad, wordt het een petrischaal van ziektekiemen die worden verspreid over alles wat hij aanraakt. Dat onze snotjes goed voor ons kunnen zijn, wil niet zeggen dat ze voor iedereen goed zijn.
Handen wassen – ik weet het, ik weet het, veel succes daarmee – is de sleutel tot dit proces. Door de vingers eerst schoon te maken en daarna meteen schoon te maken, kunnen je kinderen (en jijzelf) optimaal profiteren van het snottebellen eten. Om eerlijk te zijn verwacht ik niet dat een van beide zal gebeuren. Maar het is niet het einde van de wereld als de reis die de vingers van je kind maken van neus naar mond gaat zonder de juiste hygiëne.
En als dit allemaal te veel is, blijf dan de tissues aan je kinderen geven, maar als die van jou net zo zijn als die van mij, dan gaan ze hoe dan ook in hun neus peuteren. Het is ook belangrijk om je af te vragen waarom je kind in zijn neus peutert. Hebben ze het constant benauwd door een onbehandelde allergie? Liggen de tissues op een handige plek? Is het een kalmerende gewoonte die angst vermindert? Dwangmatig neuspeuteren, rhinotillexomanie, is een vorm van obsessieve compulsieve stoornis. Zoek naar patronen voordat je tegen je kind schreeuwt om iets dat je walgelijk vindt.
De bus stopt hier, vrienden. We moeten allemaal handen wassen en tissues aanmoedigen als het op snotjes aankomt. En als ze ze af en toe opeten? Nou, wat dan nog. Het is beter dan ze aan de slaapkamermuren te vinden.