Free Press

De bouw van het Keck Observatory werd voornamelijk gefinancierd door de W.M. Keck Foundation, een filantropische organisatie opgericht door William Myron Keck, oprichter van Superior Oil Company. De eerste Keck-telescoop, Keck I, werd in 1992 voltooid en de tweede, Keck II, in 1996. Het observatorium wordt geëxploiteerd als een consortium onder leiding van het California Institute of Technology en de University of California, die de California Association for Research in Astronomy hebben opgericht om de faciliteit te onderhouden en te exploiteren. Sinds 1996 neemt de National Aeronautics and Space Administration (NASA) als volwaardige partner deel. Samen met de Universiteit van Hawaii, die het Mauna Kea-reservaat beheert, delen zij het gebruik van de faciliteit.

Van het totale ontwerp van het Keck Observatory waren de primaire spiegels van 10 meter technisch gezien de meest uitdagende onderdelen om te ontwikkelen, en de fabricage ervan was grensverleggend voor de telescoopbouw. Elke spiegel bestaat uit 36 zeshoekige segmenten van een speciaal nul-expansie (zeer lage thermische expansie) glas-keramisch materiaal, vervaardigd door Schott Glassworks in Mainz, Duitsland, en gepolijst door Itek Optical Systems in Lexington, Massachusetts. De afzonderlijke segmenten met een diameter van 1,8 meter vormen een mozaïek, waarbij elk segment voortdurend door drie uiterst nauwkeurige, computergestuurde actuatoren zodanig wordt gepositioneerd dat het gehele spiegeloppervlak overeenkomt met een hyperboloïde met een brandpuntsafstand van 17,5 meter. Om het asymmetrische oppervlak van elk off-axis element vorm te geven, ontwikkelden de Itek opticiens een techniek die “stressed mirror polishing” wordt genoemd, waarbij het element in een bankschroef wordt vervormd terwijl het wordt gepolijst; wanneer de spanning wordt weggenomen, neemt het element de gewenste asymmetrische vorm aan.

Elk optisch systeem van de telescopen in Keck is gemonteerd in een lichtgewicht, stijf, open vakwerk dat zowel in de hoogte als in het azimut beweegt om de dagbeweging van de hemel te kunnen volgen. Dankzij het uiterst compacte ontwerp van de telescopen konden de afmetingen en de kosten van de koepels waarin ze zijn ondergebracht, worden beperkt.

De Keck-telescopen zijn de belichaming van het soort innovaties op het gebied van technologie, financiering en beheer dat vanaf de jaren zestig de manier heeft veranderd waarop grote optische instrumenten worden ontworpen, ontworpen, gebouwd en gebruikt. In 1999 werd een systeem van adaptieve optiek geïnstalleerd om de vertroebelende effecten van de atmosfeer tegen te gaan, en in 2001 werd een interferometer operationeel die de lichtpaden van de twee telescopen met elkaar verbindt. Met deze instrumenten hebben de optisch geïntegreerde telescopen het oplossend vermogen van een enkele telescoop met een spiegel met een diameter van 85 meter.

Een van de belangrijke ontdekkingen die met de Keck-telescopen zijn gedaan, is de overgang van HD 209458 b, de eerste planeet waarvan is waargenomen dat hij zijn ster verduistert. Infraroodwaarnemingen van sterren die rond het centrum van het Melkwegstelsel draaien, toonden de aanwezigheid aan van een zwart gat met een massa gelijk aan 3.600.000 zonnen. Dysnomia, de maan van de dwergplaneet Eris, werd ontdekt met de Keck-telescopen, en latere waarnemingen van zijn baan toonden aan dat Eris de grootste dwergplaneet is.