Free Press

Marketing Meat Goats, the Basic System

Marion Simon, State Specialist for Small Farm and Part-time Farmers, Kentucky State University Cooperative Extension Program, 400 East Main St, Frankfort, KY 40601

Abstract

Geitenvlees is wereldwijd en in verschillende gebieden van de Verenigde Staten een belangrijke voedselbron, vooral onder niet-traditionele, “nieuwe” immigranten- en etnische groepen. Hoewel geiten een belangrijke hulpbron waren bij de ontwikkeling van de Verenigde Staten, werd de geitenhouderij lokaal en werd zij overvleugeld door de commerciële en geïndustrialiseerde landbouw die de Verenigde Staten in de afgelopen eeuw heeft gekenmerkt. Als gevolg van het commerciële landbouwsysteem in de Verenigde Staten is geitenvlees een nieuw produkt voor de Amerikaanse consument, en zijn geiten nieuwe ondernemingen voor de Amerikaanse producenten. Als gevolg daarvan zijn de marktstructuur en de infrastructuur die momenteel beschikbaar zijn voor rundvee-, pluimvee- en varkensproducenten, niet ontwikkeld voor geitenproducenten. Geitenproducenten worden geconfronteerd met schommelingen en variaties in prijzen die afhangen van de kopers op hun lokale markt, de beschikbaarheid van geiten in de Verenigde Staten, de prijs en beschikbaarheid van geïmporteerde producten, en de consumptiepatronen van niet-traditionele en “nieuwe” consumenten.

Key Words: Goat marketing, Hispanic and Ethnic Markets for Goats, U.S. 2010 Goat Markets

Introduction

Some of the highest prices for market meat goats in the history of USDA’s recorded statistics on meat goat prices were recorded in 2010 and 2011. Ondanks deze recordprijzen is het nog steeds belangrijk om de marketingrisico’s van geiten te bespreken en andere belangrijke vragen over de geitenproductie te stellen, zoals:

• Waarom zijn de prijzen zo hoog geweest?
• Waardoor kunnen de prijzen en de economische opbrengst voor de producenten in de loop van het jaar of van jaar tot jaar variëren?
• Heeft de economische recessie de vleesgeitenindustrie beïnvloed?

Seizoensgebondenheid van de geitenmarkten

Er wordt wel gezegd dat iedereen in de wereld geiten eet behalve Amerikanen. Maar de voorkeur voor geitenvlees in de Verenigde Staten neemt snel toe. De Verenigde Staten heeft een snel groeiende bevolking uit de traditionele geiten consumerende gebieden. Momenteel is 16 % van de Amerikaanse bevolking hispanic en 4 % van de bevolking aziatisch. De Latijns-Amerikaanse bevolking in de Verenigde Staten is snel gegroeid, meer dan vervijfvoudigd sinds 1970. Tegen 2050 zal de Latijns-Amerikaanse bevolking naar verwachting 30% van de Amerikaanse bevolking uitmaken, en zal de Aziatische bevolking naar verwachting 8% van de Amerikaanse bevolking uitmaken (U.S. Census Bureau, Population Division http://www.census.gov/2010census/popmap).

Wat betekenen deze bevolkingstrends in het algemeen voor producenten? Omdat de Latijns-Amerikaanse bevolking in het hele land verspreid is over landelijke en stedelijke gebieden, zouden zij een belangrijke consumentenbasis moeten vormen voor geitenvleesproducten, met name vers geitenvlees dat wordt geserveerd rond festivals of belangrijke gelegenheden (bijv. verjaardagen). Omdat veel Latijns-Amerikanen christen zijn, en velen katholiek, kunnen producenten verwachten dat de hoogste consumptieperioden voor Latijns-Amerikanen, vooral Mexicanen, rond Kerstmis, Nieuwjaar, en (het westerse, Romeinse of traditionele) Pasen vallen. De viering van Cinco de Mayo (5 mei) verhoogt ook de consumptie van geitenvlees door Mexicanen in de periode rond Pasen. Voor degenen die het westerse of traditionele Pasen vieren, is de ideale geit een met melk gevoed geitenlam van 30 pond. Voor de oosterse, orthodoxe of Griekse paasdagen (die gewoonlijk samenvallen met of volgen op de westerse paasdagen) wordt de voorkeur gegeven aan een iets groter, met melk gevoed geitlam van 35 pond.

De Latino-markt geeft de voorkeur aan een zogend geitlam van 20 tot 35 pond, waarbij grotere geitenlammeren de voorkeur verdienen voor barbecuen in de kuil. Caribische feestdagen creëren een markt voor intacte bokken van 60 tot 80 pond, maar oudere geiten van beide geslachten kunnen aanvaardbaar zijn. De meeste Caribische feesten vinden plaats in de herfst en het traditionele gerecht is “currygeit”. De meeste Caribische consumenten zeggen dat de geur van de intacte mannelijke geit de smaak en de sterkte van de soep verbetert. Zogende geitenlammeren zijn populair tijdens Kerstmis en Nieuwjaar, maar ook grotere geitenlammeren zijn aanvaardbaar. De vraag naar “curried” en marktgeitenlammeren neemt ook toe tijdens deze feestdagen (Geisler, 2009).

De Verenigde Staten ervaren ook een groei in religieuze groepen die geitenvlees prefereren, met name die van het moslim/islam geloof. In 2007 schatte het Bureau of the Census dat meer dan 1,35 miljoen volwassenen in de Verenigde Staten zich verbonden voelen met het moslim/islam-geloof, tegenover 1,1 miljoen in 2004. Deze aantallen zijn echter zeer omstreden. Smith schatte het aantal op 1,89 tot 2,8 miljoen in 2000, terwijl Bagby in datzelfde jaar uitging van 6 tot 7 miljoen. Het Pew Research Center schatte het aantal op 2,45 miljoen in 2009. Kettani (2010) schatte de moslimbevolking in de V.S. op 5 miljoen in 2000 en 6,99 miljoen in 2010, met een voorspelde bevolking van 7,99 miljoen in 2020. Zogby International (2000) schatte de Noord-Amerikaanse moslimbevolking op 7 miljoen in de Verenigde Staten en 1 miljoen in Canada, voor een markt van 8 miljoen moslimconsumenten. Deze omvatten 2,3 miljoen huishoudens, waarvan de gemiddelde gezinsgrootte 25% groter is dan het Amerikaanse gemiddelde. Zogby International (2000) schatte dat 24% van hen Afro-Amerikaans is, 26% Arabisch, 26% Zuid-Aziatisch en 24% overig, met een jaarlijks groeipercentage van 6% in plaats van de 0,9% die door de Amerikaanse volkstelling wordt aangegeven. Zogby International schat dat de moslimbevolking in 2014 16 miljoen zal bedragen.

Cornell University (2002) deed deze bevindingen en trok deze conclusies: 67% van de Amerikaanse moslims was jonger dan 40 jaar; 67% had een bachelordiploma of hoger; 66% had meer dan $ 50.000 jaarinkomen (2002) met 26% van hen meer dan $ 100.000 jaarinkomen (2002). Mujahid (2000) rapporteerde dat de meeste Moslims in de grote kosmopolitische gebieden van de Verenigde Staten woonden met een geschatte 20% in Californië, 16% in de staat New York, 8% in Illinois, 4% elk in New Jersey en Indiana, en 3% elk in Michigan, Virginia, Texas, en Ohio. Ba-Yunus meldde dat Moslims in Illinois in 1997 een gemiddeld gezinsinkomen hadden van 53.500 dollar, met Afro-Amerikaanse Moslims van gemiddeld 32.000 dollar en Arabische Moslims van gemiddeld 69.000 dollar. Hij merkte ook op dat in Illinois ongeveer 25% van de groei van de moslimbevolking te danken was aan bekeringen en dat ongeveer 41% van deze nieuwe (bekeerde) moslims in Illinois en 61% in de staat New York naar verwachting binnen een paar jaar het islamitische geloof zullen verlaten.

Wat betekent dit voor de producenten? Hoewel de schatting van de bevolking sterk varieert, zou op basis van deze informatie moeten worden verwacht dat moslim/islam-consumenten een belangrijke afnemer van geitenvlees zullen zijn, vooral in de omgeving van grote steden en grootstedelijke gebieden. Het inkomen zou de vraag voor velen inelastisch moeten houden (de prijs zal weinig effect hebben op de consumptie). Velen van de moslim/islamitische bevolking, vooral zij die in het buitenland zijn geboren of in moslimgezinnen zijn opgegroeid, eten dagelijks geit als hun normale voeding. Degenen die Amerikaans bekeerd zijn, kunnen een verscheidenheid aan vlees consumeren, met een voorkeur voor geitenvlees rond feestdagen en religieuze perioden.

Moslim feestdagen zijn gebaseerd op de maankalender. De Ramadan is een feestdag die een maand duurt en waarbij gezinnen het begin en het einde van de Ramadan vieren. De feestmaaltijden vinden elke avond plaats, omdat tussen zonsopgang en zonsondergang geen voedsel wordt genuttigd. Mannelijke of vrouwelijke kinderen die minder dan een jaar oud zijn en 60 pond wegen zijn gewenst, maar gespeende kinderen tussen 60 en 120 pond kunnen ook worden geaccepteerd. De ramadan valt in de negende maand van de islamitische kalender. De ramadan valt samen met de periode september tot en met november, de maanden waarin de meeste geitenlammeren worden gespeend en verkocht (tijdens de periode waarin de maandelijkse prijzen dalen of een dieptepunt bereiken als gevolg van de seizoensgebonden druk op de spenen en de verkoopproductie); de ramadan zal echter vroeger in het kalenderjaar vallen (beginnend op 11 augustus in 2010 en steeds vroeger als gevolg van de maankalender).

De verschuiving van de ramadan naar de zomer- en lentemaanden (als gevolg van de maankalender) kan de prijzen van de geitenlammeren die in deze periode worden verkocht, verbeteren. Dit kan producenten ertoe aanzetten zich bij het fokken en spenen op deze vroegere Ramadan-markt te richten. Ongetwijfeld heeft de ramadan in de herfstmaanden de bodemprijzen voor geitenlammeren die in september tot en met november werden verkocht, verbeterd (wanneer de prijzen voor geitenlammeren seizoensmatig zouden moeten dalen als gevolg van het spenen en de druk van het overaanbod). Het Offerfeest (Eid al Adha) is een islamitische markt voor smetvrije jaarlingen, bij voorkeur ongecastreerde bokken. Grote geitenlammeren van 60 tot 100 pond kunnen worden aanvaard. Tenzij niet beschikbaar of met speciale uitzondering, moeten alle geiten worden geslacht volgens Halal procedures.

Hindoes vieren de Dassi feestdag met markt wether geitenlammeren de voorkeur; de grootte van het karkas hangt af van het aantal mensen dat wordt bediend (Geisler, 2009).

Traditionele Amerikaanse consumenten beginnen hun consumptie van geitenproducten te verhogen vanwege deze factoren:

• De toenemende bekendheid van Amerikanen met geitenvlees en geitenproducten;
• de snelle uitbreiding van etnische restaurants en voedingsmiddelen; en
• de vetarme gezondheidsaspecten van geitenvlees (Geitenvlees heeft 50%-65% minder vet dan vergelijkbaar bereid rundvlees, maar heeft een vergelijkbaar eiwitgehalte en verzadigd vet in gekookt geitenvlees is 40% minder dan dat van kip, zelfs met de huid verwijderd, USDA Hanbook #8, 1989).

Wat betekenen deze factoren voor de producenten? Dit zou de markt voor geitenvleesprodukten moeten uitbreiden, met name voor: 1) verse produkten die geschikt zijn voor individuele of gezinsporties, en 2) voorverpakte en verwerkte produkten, met gezinsporties of individuele porties die de trend volgen van vetarme, gemaks- of gemakkelijk te bereiden levensmiddelen. Omdat veel Amerikaanse consumenten de voorkeur geven aan natuurlijk geteelde, biologisch gecertificeerde, met gras gevoederde, plaatselijk geteelde of op humane wijze gehouden en behandelde dieren, kunnen deze etiketten worden gebruikt als marketinginstrumenten om de producten van een producent te onderscheiden. Rond de traditionele en westerse paastijd geven veel christenen, vooral katholieken, de voorkeur aan lams- of geitenvlees. Rond het oosterse of orthodoxe Pasen geven veel Grieken de voorkeur aan geitenvlees.

De vraag naar geitenvlees is inelastisch

De algemene vraag naar vleesgeiten in de Verenigde Staten is inelastisch. De in de Verenigde Staten geproduceerde vleesgeiten worden hoofdzakelijk op de binnenlandse markt van de Verenigde Staten verkocht en een percentage wordt uitgevoerd (hoofdzakelijk naar Mexico en Canada). Uit de demografische gegevens van de bevolking blijkt dat de Amerikaanse markt voor geitenvlees zich uitbreidt, zoals eerder is opgemerkt. Ten eerste is er een gestage consumptie van geitenvlees door traditionele geitenconsumenten, waarbij de Latijns-Amerikaanse bevolking de belangrijkste consumenten in de Verenigde Staten zijn. Speciale dagen, zoals feestdagen, festivals en verjaardagen, maken dat er bij deze traditionele geitenconsumenten veel vraag is naar vers geitenvlees. Naarmate die bevolking toeneemt, neemt ook de binnenlandse consumptie toe.

Ten tweede neemt de geitenconsumptie ook aanzienlijk toe rond religieuze feestdagen, zoals Pasen, Kerstmis en de Ramadan. De grootste toename van de geitenconsumptie doet zich voor in de twee weken voorafgaand aan het traditionele of westerse Pasen.

Ten derde hebben de gezondheidsaspecten van geitenvlees en de snelle uitbreiding van de etnische keuken de vraag onder traditionele Amerikanen doen toenemen. Bij een inelastische vraag zal een toename van het aantal consumenten dat geitenvlees eet, leiden tot een grotere marktvraag naar geitenvlees, en de prijs zal weinig invloed hebben op de hoeveelheid vlees die wordt geconsumeerd of gekocht.

In eerder onderzoek merkten Pinkerton en McMillin op dat etnische consumenten de neiging hebben om kleine karkasgewichten en lichtere magere vleeskleur gelijk te stellen aan malser vlees van jongere dieren. Op sensorische smaakpanels van etnische consumenten konden de panelleden echter geen significant onderscheid maken tussen de smaken van vlees van verschillende rassen, tussen mannelijke of vrouwelijke geitenlammeren, tussen lichte (minder dan 50 pond) of zware (meer dan 50 pond) geitenlammeren, of tussen geitenlammeren die als “prime”, “choice” of “grade” (nu ingedeeld als “Selection #1”, “#2” of “#3”) werden ingedeeld. Zij stelden vast dat de oudere jaarlingnetters (jaarlingnetters van selectie nr. 3) minder mals waren, maar niet significant. De consumenten gaven hun voorkeur te kennen voor karkassen die “vlezig” zijn, met dikke, mollige bespiering, een minimum aan vet, en “jeugdig” of licht van kleur. Ze gaven de voorkeur aan karkassen die goed gespierd of “vlezig” zijn in de achterkwartieren en frontale gebieden, waarbij de levende geiten breed, diep en dik lijken in die gebieden.

Hoewel de consumenten verklaren dat ze de voorkeur geven aan vers vlees, toonden ze geen smaakvoorkeur voor vers boven bevroren (Pinkerton en McMillin, 2010). Gipson (1999) merkte op dat Hispanics de voorkeur geven aan jonge geiten (karkassen van 25 pond of geitjes van 50 pond, levend gewicht); moslims geven de voorkeur aan karkassen van 35 pond (geitjes van 70 pond, levend gewicht), en Caribische volkeren geven de voorkeur aan volwassen bokken. In de restauranthandel geven restaurants de voorkeur aan grotere karkassen van ongeveer 40 tot 45 pond.

Trencher en Parks (2005) ontdekten dat Somalische immigranten een- of tweemaal daags geitenvlees eten. Ze geven de voorkeur aan vers, niet aan bevroren vlees, maar kopen gewoonlijk 69% bevroren en 31% vers geitenvlees. Ze verkiezen grasgevoerd geitenvlees. Ze konden het verschil tussen graangevoerd en grasgevoerd geitenvlees afleiden uit de geur en uit de “vettere textuur van met graan afgewerkt” vlees. Zij merkten op dat bevroren Nieuw-Zeelands en Australisch geitenvlees magerder was en volledig grasgevoerd, wat hun voorkeur had. Ze gaven aan dat zolang het prijsverschil tussen vers en bevroren geitenvlees redelijk was, ze vers zouden kopen.

De topfactoren die het Somalische immigranten moeilijk maakten om geitenvlees te kopen, waren:

• het gebrek aan beschikbaarheid van vers vlees (94%),
• het gebrek aan informatie over waar geitenvlees te koop is (80% voor vrouwen en 70% voor mannen),
• slechte kwaliteit van het vlees (26%),
• het vlees was niet halal verwerkt (12%),
• ze hadden geen vervoer naar de bron van geitenvlees of kruidenierswinkels (11%),
• ze vonden het ongemakkelijk om rechtstreeks naar boerderijen te gaan (6%), en
• de prijs (1%).

Merk op dat de prijs van geitenvlees voor Somalische immigranten de minst significante factor was die verband hield met hun moeilijkheden om geitenvlees te kopen.

Ajuzie (2002) vond dat de vraag naar geitenvlees inelastisch was. Voor de traditionele consumenten van geitenvlees (d.w.z. de Latijns-Amerikaanse en Mexicaanse bevolking) is geitenvlees een vast onderdeel van hun dieet. De hoeveelheid geitenvlees die zij consumeren blijft betrekkelijk constant. De prijs heeft hierop geen grote invloed. Een stijging van de prijs van geiten of geitenvlees leidt bijvoorbeeld niet tot een significante daling van de hoeveelheid geitenvlees die wordt gevraagd of gekocht. Evenzo leidt een daling van de prijs van geiten- of geitenvlees niet tot een significante stijging van de gevraagde of gekochte hoeveelheid geitenvlees. In tegenstelling tot de meeste traditionele Amerikaanse vleesproducten die elastisch zijn (waarbij consumenten op basis van de prijs kiezen tussen rundvlees, gevogelte en varkensvlees), is geitenvlees een hoofdbestanddeel van hun dieet en stappen zij zelden over op ander vlees.

Met deze inelastische vraag kunnen we verwachten dat de hoeveelheid geconsumeerd geitenvlees per persoon/gezin ongeveer gelijk zal blijven en evenredig zal toenemen naarmate de geitenconsumerende bevolking toeneemt. Wat betekent deze inelasticiteit voor de producenten? Bij een inelastische vraag hebben producenten een economische prikkel om de prijs van geitenvlees te verhogen.

Marketingopties

Er zijn veel goede marketingopties, zoals:

• Directe marketing, inclusief directe verkoop aan consumenten van levende geiten of geitenvlees,
• Verkoop van geitenvlees op boerenmarkten, en
• Verkoop van levende of verwerkte geiten op de boerderij (volgens de regelgeving van de staat). Houd er rekening mee dat vrouwelijke immigranten speciale introducties, vervoer of tolken nodig kunnen hebben als ze rechtstreeks bij producenten kopen.
• Restauranthandel.
• Traditionele markten, waaronder veilingen, bestelkopers, tele-veilingen, verpakkers en verladershandel. Dit zouden goede opties moeten zijn, vooral voor degenen die selectie #1 en selectie #2 marktgeiten produceren.
• Coöperaties voor marketing of aankoop van inputs kunnen goede opties zijn.

Marketingstrategieën die gunstig kunnen zijn voor lokale producenten omvatten:

• het ontwikkelen van een relatie met halal verwerkers voor directe verkoop van levende of verwerkte geiten aan consumenten.
• contact opnemen met plaatselijke Mexicaanse kruideniers, met name grotere winkels die een groot gebied bedienen, over de beschikbaarheid van plaatselijke geiten voor de verkoop.
• contact opnemen met katholieke kerken in gebieden met een grote Mexicaanse bevolking voor de rechtstreekse verkoop van levende of verwerkte geiten.

Het aanbod van geitenvlees is elastisch

Ajuzie (2002) stelde vast dat de geitenproductie elastisch is. Producenten reageren op prijsveranderingen, zowel op veranderingen in de prijzen die zij voor hun geiten ontvangen als op veranderingen in de kosten van inputs. Dalende verkoopprijzen of stijgende inputkosten brengen producenten in een “kostprijs”-situatie, en zij zullen hun productie terugschroeven. Stijgende verkoopprijzen of dalende inputkosten zullen de producenten ertoe aanzetten hun productie te verhogen. Fok- en productiecycli, weersomstandigheden en droogte zijn ook van invloed op beslissingen over productie en verkoop. Door de biologie en de lengte van de productiecyclus van geiten (twee tot drie jaar voor een doling om in productie te komen) kunnen producenten niet onmiddellijk de markt op of van de markt verdwijnen. Dit, gekoppeld aan veranderende weersomstandigheden zoals droogte, leidt vaak tot jaarlijkse veranderingen in het aanbod van geitenvlees en de daaruit voortvloeiende prijsschommelingen.

Wanneer de internationale handel en de Amerikaanse import en export van geitenvlees (USDA ERS) in aanmerking worden genomen, waren de Verenigde Staten tot het einde van de jaren tachtig een netto-exporteur van geitenvlees. In 1990 exporteerden de Verenigde Staten ongeveer 3,5 miljoen pond geitenvlees. Maar toen de bevolking in de Verenigde Staten veranderde, werden de Verenigde Staten in het begin van de jaren negentig netto-importeurs van geitenvlees. De Verenigde Staten exporteren nog steeds elk jaar wat geitenvlees, vooral naar Mexico en Canada, maar de hoeveelheden zijn relatief klein in vergelijking met het geitenvlees dat op de binnenlandse markt van de VS wordt verkocht. In 2007 voerden de Verenigde Staten bijna 23 miljoen pond geitenvlees in, waarvan meer dan 90% afkomstig was uit Australië. Ongeveer 41.000 pond werd ingevoerd uit Mexico. Meer dan 80% van het ingevoerde bevroren (gekoelde) geitenvlees komt de Verenigde Staten binnen via deze havens van binnenkomst: Los Angeles, Philadelphia, en Miami.

Balans tussen vraag en aanbod van geitenvlees

Hoe beïnvloedt het aanbod van geitenvlees en de vraag naar de producten de markt? Tabel I geeft een overzicht van de USDA ERS-gegevens voor de invoer en uitvoer van geiten, en tabel II geeft een overzicht van de Amerikaanse geitenslachtingen en de jaarlijkse veranderingen in de beschikbaarheid van binnenlands product. Aangezien de vraag betrekkelijk onelastisch is en de consumenten hun basisdieet van geitenvlees willen, zullen tekorten of overschotten in het binnenlandse (en ingevoerde) aanbod de prijzen opdrijven of doen dalen, waarbij de invoer de verschillen in de benodigde hoeveelheden zal opvangen. Hoewel de consumenten verklaren dat hun voorkeur uitgaat naar vers geitenvlees, kunnen ingevoerde bevroren producten gemakkelijk de plaats innemen van de duurdere verse producten uit de VS, omdat uit smaaktests niet blijkt dat zij een voorkeur hebben voor vers geitenvlees boven bevroren vlees. De prijzen hebben de neiging jaarlijks te schommelen op basis van de totale beschikbaarheid van geitenvlees (met inbegrip van de ingevoerde bevroren en de binnenlandse verse produkten).

Verse produkten zijn een must voor speciale dagen zoals feestdagen, verjaardagen en religieuze perioden. Diepvriesprodukten kunnen de dagelijkse maaltijden vervangen, ook al wordt de voorkeur gegeven aan verse produkten. Als we kijken naar de algemene jaarlijkse prijsschommelingen, reageren de prijzen meestal op de beschikbaarheid (het aanbod) van geitenvlees om aan de relatief inelastische vraag te voldoen. Waarom zijn de prijzen in 2010 dan zo hoog? De beschikbaarheid van geitenvlees, zowel binnenlands als geïmporteerd, is met 2% gedaald. Sinds begin 2009 is het aanbod van geitenvlees in de Verenigde Staten met 1 à 2% gedaald ten opzichte van 2008, terwijl de vraag en het aantal consumenten snel blijven toenemen. De invoer is gedaald als gevolg van een 100-jarige droogte in Australië. De binnenlandse productie is gedaald als gevolg van ongunstige weersomstandigheden; een droogte in Texas; lagere prijzen in 2007-2008 die resulteerden in productiebeperkingen omdat de prijzen niet aan de verwachtingen van de producenten voldeden; en problemen in verband met overbegrazing, parasieten en hogere productiekosten (deels als gevolg van de recordkosten van 2008 in verband met energie, brandstof en diervoeders).

Producenten hebben ongeveer twee tot drie jaar nodig om zich op de productie voor te bereiden, dus met het tekort aan geitenvlees in 2010 bereikten de prijzen recordhoogten. Wat betekent dit voor de producenten? Producenten kunnen verwachten dat de binnenlandse productie en de invoer in de komende twee tot drie jaar zullen toenemen in een poging om het aanbod aan de vraag aan te passen. Omdat de vraag vrij snel blijft toenemen, mag worden verwacht dat de prijzen de komende twee tot drie jaar, en waarschijnlijk langer, hoger dan normaal zullen blijven.

Geiten vertonen seizoensgebonden prijs- en produktiepatronen die teruggaan op gegevens die sinds de jaren veertig zijn geregistreerd. Binnen elk jaar zorgen seizoensgebonden prijzen gewoonlijk voor een prijsverschil van 25%, waarbij de hoogste prijzen in maart-april liggen en de laagste in oktober. De biologie van de geitenhouderij leidt ertoe dat de meeste geitenlammeren in de late winter tot het vroege voorjaar worden geboren en in de late zomer of herfst worden gespeend. Dit leidt tot een tekort aan marktgeitenlammeren (en dus aan vers geitenvlees) in de late winter en het vroege voorjaar en tot een overaanbod op de markt in de late zomer en de herfst. Daar komt nog bij dat Pasen (het westerse of traditionele Pasen) in de Verenigde Staten de grootste vraag naar geitenvlees heeft. Hierdoor bereiken de marktprijzen voor geiten- en geitenvlees een piek net vóór Pasen (maart-april), dalen ze aanzienlijk in juni, dalen ze verder tot oktober-november en beginnen ze vervolgens te stijgen tegen Kerstmis (december). Tekorten aan vers geitenvlees dwingen de prijzen te blijven stijgen tot zij opnieuw hun hoogtepunt bereiken tijdens de paastijd (maart-april).

De prijzen hebben de neiging tijdens de ramadan weer op te veren (te stijgen) of zich te stabiliseren. In de komende jaren zal de ramadan echter vroeger beginnen. Dit betekent dat producenten wellicht willen fokken voor de herfst-vroege winter om te profiteren van de betere late winter-vroege lente markt. Zij kunnen ook willen fokken om geitenlammeren tijdens de ramadan te verkopen, vooral in de komende jaren als de ramadan naar maanden eerder in het kalenderjaar verschuift, wanneer de prijzen voor geitenlammeren historisch hoger zijn.

Kentucky marktgegevens

Figuur 1 toont de maandelijkse marktgegevens van Kentucky voor 2005-2006 voor geitenlammeren (hoge en lage prijsklassen; Andries, 2007). Opvallend is dat lokale producenten die om de paasmarkt wedijveren, in april een lokale overvloed veroorzaakten die in mei weer licht toenam. Ook moet worden opgemerkt dat de markt voor geitenlammeren in Kentucky doorgaans twee weken vóór de westelijke paasdagen zijn hoogtepunt bereikt, wat mogelijk te wijten is aan het feit dat de meeste geitenlammeren van de Kentucky-markt levend naar Pennsylvania worden verscheept om zowel de oostelijke als de westelijke paasmarkten te kunnen bedienen. De paasdata voor die jaren waren: Westelijk of traditioneel Pasen = 27 maart/05 en 16 april/06, en Oostelijk Pasen = 1 mei/05 en 23 april/06. Op nationaal niveau is april de hoogste maand als gevolg van de (westelijke en oostelijke) paasmarkten in combinatie met tekorten aan vers geitenvlees. Merk op dat de westerse en oosterse paasdagen samenvallen op 4/20/14, wat de markten twee weken voor die datum zou moeten versterken.

Andere economische factoren

Heeft de economische recessie de geitenindustrie beïnvloed? Met de prijzen van 2010 en eind 2009 lijkt het erop dat de recessie de consumenten van geitenvlees niet zo hard heeft getroffen als de traditionele Amerikaanse consumenten die hun vleesaankopen op de prijs baseren. Voorlopige gegevens van een onderzoek naar de markt voor geitenvlees in Kentucky in Hispanic kruidenierswinkels (Andries, Hutchens, et al., 2010) laten echter een duidelijke invloed zien van de algemene economie en de hoge geitenprijzen op de consumptie van geitenvlees in Centraal Kentucky. Bevroren delen van geitenvlees (afkomstig van in Kentucky gehouden geiten) werden gedistribueerd onder lokale en grotere vleesgeitenwinkels in Central Kentucky. De resultaten waren interessant. De grotere markten bleven gedurende de hele testperiode geitenvlees kopen. De kleinere markten vertoonden echter een verschuiving van de aankoop van geitenvlees naar kip en minder dure vleesproducten in de herfst (wat wijst op een elastische vraag). Opgemerkt zij dat de prijzen voor geitenvlees in Kentucky in november en december vroeger en hoger begonnen te stijgen dan verwacht. Voorts vertoonden de kleinere markten in het laatste kwartaal van 2009 een volledige verschuiving van hun afnemers van vleesaankopen naar niet-vleesproteïnebronnen. Hieruit bleek een sterk elastische vraag, of een totaal onvermogen om duurdere vleesproducten te kopen als gevolg van de economische recessie. Aangezien dit tijdens de feestdagen was, wanneer verwacht werd dat aankopen van geitenvlees zouden stijgen, was dit hoogstwaarschijnlijk te wijten aan de economische recessie en het gebrek aan besteedbaar inkomen.

Conclusies

De Verenigde Staten hebben een groeiende markt voor geitenvlees, met name onder nieuwe immigranten, religieuze groepen, en de snel groeiende bevolking van Hispanics, Latino’s, en Mexicanen die geitenvlees consumeren als een vast onderdeel van hun dieet. Amerikaanse consumenten consumeren steeds meer geitenvlees omdat zij kennismaken met etnische voedingsmiddelen en de gezondheidsaspecten van geitenvlees met een laag vetgehalte. Omdat de vraag naar geitenvlees bij de traditionele consumenten betrekkelijk onelastisch is, hebben prijsveranderingen geen grote invloed op de beslissing van de consument om geitenvlees te kopen.

Producenten kunnen hun produktie afstemmen op de economische gegevens en tendensen. In het algemeen is er een seizoensgebonden prijsaanpassing (daling of stijging) van 25% tussen de topmaanden maart-april en de laagtemaand oktober. Producenten kunnen hun verkoop afstemmen op feestdagen, festivals en de viering van religieuze feestdagen en -perioden. Bij het plannen van de productie en de afzet kunnen de producenten hun afzet en de grootte en leeftijd (rijpheid) van hun geiten afstemmen op Kerstmis, Nieuwjaar, Pasen (Westelijk en Oostelijk), Ramadan, Cinco de Mayo, en andere festivals of speciale dagen. Producenten willen zich wellicht richten op religieuze groepen zoals moslims, met in het achterhoofd dat de ramadan het maanjaar volgt en de voorkeur wordt gegeven aan halal slachten. Deze groep is over het algemeen het talrijkst in grootstedelijke gebieden. Of producenten kunnen zich richten op nieuwe immigranten, zoals Mexicanen die verspreid over de Verenigde Staten wonen in plattelands- en grootstedelijke gebieden. Deze factoren zijn belangrijk bij het werken met nieuwe immigranten:

• Inzicht in hun cultuur, soms zorgen voor een vervoermiddel, vooral voor vrouwen.
• Herkenning van hun feestdagen en speciale dagen.
• Inzicht in hun taal (een tolk kan nodig zijn).

Andries, Kenneth, 2007. Unpublished Preliminary Data, Monthly Average Prices at Kentucky’s Goat Markets, 2005-2006 Goat Markets, 2005-2006, Noting High/Low Price Ranges. Kentucky State University, Frankfort, KY.

Andries, Kenneth, Terry Hutchens, and Nancy Calix, 2010. Unpublished Preliminary Data from the Central Kentucky Hispanic Market Study. Kentucky State University and University of Kentucky Extension, Frankfort and Lexington, KY.

Ajuzie, Emmanuel I.S., 2009. Marketing en economie van geiten: Het geval van Missouri. Lincoln University Cooperative Extension Publication, Lincoln, MO, pp. 1-9.

Ba-Yunes, llyas, 1997. De moslim van Illinois: A Demographic Report, East-West University, Chicago, p. 9.

Bagby, Ihsan, 2000. The Mosque Report. Shaw University, Raleigh, NC.

Cornell University, April 2002. Muslim American Demographic Facts, Bridges TV-American Muslim Lifestyle.Network, (http://www.allied-media.com/AM/

Geisler, Malinda, december 2009. Meat goats profile, AgMRC (Agricultural Market Resource Center), Iowa State University, pp. 1-4,

http://www.agmrc.org/commodities__products/livestock/goats/meat-goats-profile/.

Gipson, T.A., 1999. Demand for goat meat: Implications for the future of the industry. Proceedings of the 14th Annual Goat Field Day, Langston University, Langston, OK, pp. 23-30.

Kettani, H. 2010. Wereld moslim bevolking: 1950-2020, International Journal of Environmental Science and Development (IJESD), Vol.1, No. 2, June 2010.

Mujahid, Abdul Malik, 2000. Moslims In Amerika: Profiel. Monthly Impact International, Londen, Verenigd Koninkrijk, december 2000.

Pinkerton, Frank, and Ken McMillin, 2010. Proceedings of the Profitable Meat Goat Conference, Indianapolis, IN, Feb. 26-27, 2010, Indianapolis, IN, pp. 59-64.

Smith, Tom, 2000. Muslim Statistics for the U.S./Number of Muslims in America, General Social Survey, National Opinion Research Center, University of Chicago, pp 1-6, (http://www.adherents.com/largecom/com_islam_usa.html)

Trencher, David, and Denise Parks, 2005. Somali Goat Meat Preference Survey, Fall 2004, Survey Research Center, University of Wisconsin at River Falls Extension Publication, River Falls, WI, pp. 1-7.

U.S. Census Bureau, 2010. Population DivisionThe Population Profile of the United States http://www.census.gov/2010census/popmap/.

USDA Hanbook #8, 1989, Nutritive value of foods, Home and Garden Bulletin #72, USDA, Washington DC, U.S. Government Printing Office,1981.

Zogby International, 2000. Amerikaanse moslim demografische feiten, Bridges TV-American Muslim Lifestyle Network, (http://www.allied-media.com/AM/