Een van de huisdierentrends van de laatste jaren is de verkoop van zogenaamde mini- of teacupvarkens. (Ze worden ook wel micro-mini, Juliana, nano of dandie varkens genoemd.) Is het allemaal hype of bestaat er zoiets als een mini varken?
De waarheid is dat zeer kleine varkens bestaan, maar het produceren van een klein varken komt met negatieve gevolgen voor zowel het varken als de eigenaar, zoals een kortere levensverwachting en kostbare medische problemen. En soms gebruiken fokkers misleidende tactieken om kopers ervan te overtuigen dat ze een klein varken krijgen.
Babyvarkens die baby’s krijgen
Een van deze tactieken is het fokken van jonge varkens met elkaar, zodat wanneer een potentiële koper naar de oudervarkens komt kijken, de fokker kan zeggen: “Hier zijn de ouders; kijk eens hoe klein ze zijn. Het varken dat uit deze twee voortkomt, zal zeker ook klein zijn.” Het probleem is dat varkens kunnen fokken als ze vier maanden oud zijn, maar ze bereiken meestal hun volle lengte rond de leeftijd van drie jaar, en ze kunnen zich blijven vullen en gewicht toevoegen tot ze vier of vijf jaar oud zijn.
Grootte is een van de belangrijkste redenen dat potbuikzwijnen als huisdier worden afgestaan aan reddingsgroepen en asielen. Ze worden afgestaan omdat hun nietsvermoedende eigenaars geen idee hadden dat hun varkens zo groot zouden worden. Zelfs als twee varkens van 75 pond samen worden gefokt, is er geen garantie dat de varkens die uit deze ouders worden geboren ook slechts 75 pond zullen wegen. Een varken uit dat nest kan 50 tot 150 pond wegen als het volwassen is.
Extreem restrictief dieet
Een andere tactiek die sommige fokkers gebruiken is het verzenden van hun biggen naar nieuwe varkensouders met een contract waarin staat dat het varken precies gevoed moet worden wat de fokker aanbeveelt – niet meer, niet minder. Vaak is de voorgeschreven hoeveelheid voer bij lange na niet genoeg om een groeiend babyvarken te onderhouden. Het resultaat is dat de groei van het varken belemmerd kan worden, wat grote medische problemen kan veroorzaken.
Het gebrek aan voedsel kan ook voedsel-agressief gedrag veroorzaken. Denk er eens over na: Als je de hele tijd honger had, zou je waarschijnlijk chagrijnig worden. Hetzelfde kan gebeuren met ondervoede varkens. Als ze niet genoeg te eten krijgen, kunnen ze erg voedselagressief worden: ze vallen de eettafel aan, bijten in de benen of voeten van mensen terwijl ze aan het koken zijn, en scheuren zelfs kasten, banken en tapijten kapot op zoek naar een klein hapje voedsel. Het is niet ongewoon dat huisvarkens om deze reden worden ingeleverd bij reddingsgroepen en asielen.
Inteelt van varkens
Inteelt is een andere tactiek die fokkers gebruiken in hun pogingen om zeer kleine varkens te creëren. Het voortdurend fokken van ouders met hun baby’s of het fokken van broers en zussen met elkaar zijn ondeugdelijke fokpraktijken. Het kan resulteren in nakomelingen met de gewenste eigenschap, maar meestal hebben ze ook onbedoelde ongewenste eigenschappen. Inteelt kan inderdaad leiden tot steeds kleinere varkens, maar ook tot dieren met een lage botdichtheid, verminderde immuniteit, een gebrek aan doorbloeding en een verminderde mentale capaciteit. Mensen die deze varkens kopen worden soms overweldigd door de medische problemen van de varkens en, je raadt het al, uiteindelijk doen ze afstand van hen aan een opvang of reddingsgroep.
Bij Best Friends, namen we een micro varken op die zo delicaat was dat haar roze huid kneusde bij de lichtste aanraking. Een ander piepklein varkentje dat naar het reservaat kwam, was op een streng dieet van yoghurt en havermout gezet (volgens het contract van de fokker). Ze eindigde met intense pijn in haar voorpoot en schouder, waarvan onze dierenarts vermoedde dat het veroorzaakt werd door een breuk als gevolg van een lage botdichtheid.
Gedragsproblemen
Een andere misleiding van veel fokkers is het aanprijzen van hun minivarkens als het perfecte huisdier voor binnen. Zeldzaam is echter het varken dat er de voorkeur aan geeft om 100 procent van de tijd binnen te leven. Buikzwijnen maken graag deel uit van het gezin en brengen graag een deel van hun tijd binnenshuis door met tv kijken, luieren op een zacht bed en geaaid worden. Maar varkens moeten ook tijd buiten doorbrengen, met hun snuit in de modder, snuffelend, wroetend en de lekkere hapjes etend die ze vinden. Varkens in het wild kunnen tot 40% van hun tijd besteden aan wroeten; als ze dit natuurlijke gedrag niet buiten kunnen bevredigen, zullen ze het binnen doen, ten koste van het meubilair van het gezin.
Een varken genaamd Sullivan leefde in een klein huis en hij had geen toegang tot de buitenlucht, wat ondeugend bijt- en destructief gedrag veroorzaakte. Zijn familie deed afstand van hem toen ze zich realiseerden dat ze niet in staat waren om Sullivan de juiste socialisatie en stimulatie te geven om een goed opgevoed varken te worden.
Voor meer informatie over ’teacup varkens’
Bedankt dat u de tijd neemt om uzelf te informeren over teacup varkens. Hier zijn enkele links die meer informatie geven:
- Bezoek de Facebook-pagina van Esther the Wonder Pig, een boerderijvarken dat verkeerd werd voorgesteld als een microvarken.
- Lees over waarom dierenarts Dr. Patty Khuly ineenkrimpt wanneer mensen teacup varkens kopen.
- De Southern California Association for Miniature Potbellied Pigs heeft informatie op hun website over teacup varkens.
- “The Trouble with Teacup Pigs” is een onderhoudende en informatieve blog post van Andrew David Thaler.
De varken adoptie optie
Als u op zoek bent naar een varken vriend, maak adoptie uw enige optie. Er zijn veel gerenommeerde opvangcentra in het land en wij verwijzen u graag door naar een opvangcentrum bij u in de buurt.