Er lijden naar schatting 30 miljoen Amerikanen aan een vorm van perifere neuropathie.1 Van die 30 miljoen lijders heeft 60% neuropathie door diabetes. Er zijn een aantal andere oorzaken van perifere neuropathie, waaronder alcoholisme, auto-immuunziekten, infecties, tumoren en andere ziekten.2,3
Perifere neuropathie is het gevolg van schade aan de perifere zenuwen. Het treft vooral de handen en voeten, hoewel het ook andere delen van het lichaam kan aantasten. Het perifere zenuwstelsel stuurt informatie van het centrale zenuwstelsel (dat de informatie van de hersenen naar het ruggenmerg stuurt) naar de rest van uw lichaam. Schade aan deze zenuwen kan verschillende oorzaken hebben, waaronder traumatisch letsel, infecties, stofwisselingsproblemen en genetica. In andere gevallen kunnen ook autonome zenuwen zijn aangetast, wat een eigen reeks symptomen geeft.
Mensen met perifere neuropathie kunnen gevoelloosheid of pijn in hun ledematen hebben. Deze pijn wordt meestal omschreven als stekend, brandend of tintelend. Medicijnen kunnen soms de pijn van perifere neuropathie verminderen, en veel mensen ervaren na verloop van tijd een verbetering van de symptomen als de oorzaak een behandelbare aandoening is.
Symptomen van perifere neuropathie2
Typische Perifere Neuropathie
- In het beginstadium van perifere neuropathie kunnen gevoelloosheid, prikkelingen of tintelingen in de handen en voeten geleidelijk optreden en zich uitbreiden naar de benen en armen.
- Pijn die scherp, stekend, kloppend, bevriezend of brandend is, kan bij patiënten optreden.
- Patiënten kunnen extreem gevoelig zijn voor elke vorm van aanraking, hoewel het mogelijk is dat ze geen aanraking voelen op de gevoelloze plaatsen.
- Coordinatie en evenwicht kunnen verminderd zijn, wat mogelijk tot vallen kan leiden.
- Patiënten kunnen spierzwakte of verlamming krijgen als hun motorische zenuwen zijn aangetast.
Perifere neuropathie met betrokkenheid van autonome zenuwen
- Patiënten met betrokkenheid van autonome zenuwen kunnen last hebben van warmte-intolerantie of veranderd zweten.
- Darm-, blaas- of spijsverteringsproblemen kunnen ook optreden bij deze patiënten.
- Problemen met het autonome systeem kunnen de bloeddruk beïnvloeden, wat duizeligheid of lichtheid in het hoofd tot gevolg kan hebben.
Risicofactoren voor perifere neuropathie2,3
- Diabetes mellitus (ook bekend als gewoon diabetes)
- Alcoholmisbruik
- Vitaminetekorten, B-vitaminen in het bijzonder
- Infecties
- Autoimmuunziekten (ziekten die ervoor zorgen dat uw immuunsysteem uw eigen weefsels aanvalt)
- Kidney, lever- of schildklieraandoeningen
- Blootstelling aan giftige stoffen
- Repetitieve beweging, waaronder die voor bepaalde banen
- Familiegeschiedenis van neuropathie
Magnetische resonantiebeeldvorming van perifere neuropathie
Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) maakt gebruik van een sterke, supergeleidende magneet om het magneetveld rond het lichaam van de patiënt te veranderen. Deze veranderingen worden gecontroleerd door pulssequenties, en het type sequentie bepaalt het type magnetische resonantiebeelden dat wordt geproduceerd. Bij MR-neurografie, ook bekend als beeldvorming van perifere zenuwen, moeten radiografen vaak onderdrukkingstechnieken gebruiken om te voorkomen dat de bloedvaten, het vet en de spieren rond de zenuwen zo veel mogelijk te zien zijn. Dit is nodig omdat de zenuwen klein zijn, soms minder dan een millimeter in diameter.4 Zij hebben ook de neiging om naast bloedvaten te lopen, waardoor het soms moeilijk is om onderscheid te maken tussen de twee. De afwijking in het gehele zenuwstelsel kan zich voordoen als een soort knelling ergens langs het systeem.
De meest gebruikte sequenties en technieken om perifere neuropathie in beeld te brengen zijn een 3D-volumetrische versie van STIR-beeldvorming en de 2D FSE Dixon sequentie.4 Deze zijn beide commercieel verkrijgbaar en kunnen een paar verschillende namen hebben. Beide soorten sequenties kunnen echter nuttig zijn voor deze beeldvorming.
De 3D-volumetrische STIR-sequentie maakt gebruik van parallelle beeldvorming om de beeldvorming te versnellen, terwijl de kwaliteit van de beelden uitstekend is.4 De techniek verzamelt gegevens voor een 3D-beeld van het interessegebied dat informatie kan geven over de volumes van de verschillende aspecten die het bevat, waardoor het totale aantal benodigde beelden kan worden verminderd in vergelijking met beelden die zijn gemaakt met 2D STIR. STIR staat voor korte T1 inversie herstel. STIR wordt vaak gebruikt om vet in magnetische resonantiescans te onderdrukken. Hierdoor kunnen wetenschappers de zenuwen in het lichaam beter zien wanneer zij perifere neuropathie bestuderen. Samen zorgen deze twee technieken voor een hoge signaal-ruisverhouding (SNR), wat kan helpen gedetailleerdere beelden te produceren.
Een andere methode die nuttig is bij neurografie, de 2D FSE Dixon-methode, maakt gebruik van verbeterde water- en vetscheiding om de interessante gebieden af te beelden met een accent op de zenuwen zelf.4 De gebruikte methode creëert een 2D-beeld dat wordt verkregen met behulp van snelle spin-echo tweepunts Dixon-sequentie. De verschuiving van een driepunts acquisitie naar een tweepunts helpt de scantijd te verkorten met behoud van de SNR.
De informatie die zowel de 2D FSE Dixon als de 3D-volumetrische STIR methoden opleveren kan informatie opleveren over de neuropathie van een patiënt. Als de informatie leidt tot iets dat kan worden behandeld, dan kan de patiënt verbetering zien als gevolg van medicijnen die door hun artsen worden voorgeschreven. Dit zou de miljoenen Amerikanen kunnen helpen die te maken hebben met perifere neuropathie.
Voor meer informatie, lees SIGNA Pulse “Update over magnetische resonantie neurografie.”
1. “Perifere Neuropathie Risicofactoren + Feiten.” foundationforpn.org. 2016. Web. 1 mei 2019. <https://www.foundationforpn.org/what-is-peripheral-neuropathy/types-risk-factors/>.
2. Medewerkers Mayo Clinic. “Perifere neuropathie.” MayoClinic.org. 9 augustus 2017. Web. 1 mei 2019. <https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/peripheral-neuropathy/symptoms-causes/syc-20352061>.
3. “Peripheral Neuropathy Fact Sheet.” NIH.gov. 16 augustus 2018. Web. 1 mei 2019. <https://www.ninds.nih.gov/Disorders/Patient-Caregiver-Education/Fact-Sheets/Peripheral-Neuropathy-Fact-Sheet>.
4. Darryl B. Sneag. “Update on magnetic resonance neurography.” SIGNA Pulse. Voorjaar 2018. Web. 6 mei 2019. <http://www.gesignapulse.com/signapulse/spring_2018/MobilePagedReplica.action?pm=2&folio=56#pg56>.
