DOEL EN GEVOLGEN VAN DE PREAMBLE
Hoewel de preambule voor geen enkel departement van de federale regering een bron van macht is,1 heeft het Hooggerechtshof er vaak naar verwezen als bewijs voor de oorsprong, de reikwijdte en het doel van de Grondwet.2 “De ware functie ervan,” schreef Joseph Story in zijn Commentaries, “is het uiteenzetten van de aard, de omvang en de toepassing van de bevoegdheden die daadwerkelijk door de Grondwet worden toegekend, en niet het scheppen ervan in wezen. Bijvoorbeeld, de preambule verklaart dat één doel is: ’te voorzien in de gemeenschappelijke verdediging’. Niemand kan betwijfelen dat dit niet de bevoegdheden van het Congres uitbreidt om alle maatregelen te nemen die zij nuttig achten voor de gemeenschappelijke verdediging. Maar stel dat de bewoordingen van een bepaalde bevoegdheid twee interpretaties toelaten, de ene meer beperkend, de andere meer liberaal, en elk van hen is in overeenstemming met de woorden, maar wordt, en zou moeten worden, beheerst door de bedoeling van de bevoegdheid; als de ene de gemeenschappelijke verdediging zou kunnen bevorderen en de andere zou kunnen tegenwerken, zou dan niet de eerste, volgens de gezondste principes van interpretatie, moeten worden aangenomen? “3