Vertragingssystemen
Vertraging, of roterend, schieten heeft vele voordelen boven onmiddellijk afvuren bij bijna alle soorten explosieven. Het geeft over het algemeen een betere fragmentatie, een efficiënter gebruik van het explosief, minder trillingen en hersenschudding, en een betere beheersing van het gesteente. Om deze, en soms andere redenen, worden de meeste springoperaties tegenwoordig uitgevoerd met een vertragingssysteem.
Waarschijnlijk werd vertraagd afvuren voor het eerst in tunnels toegepast. Het centrum werd eerst uitgeschoten en daarna opeenvolgende ringen eromheen tot de gewenste tunnelafmetingen waren bereikt. De procedure was om alle lonten op dezelfde lengte af te snijden en ze dan naar het centrum toe te trimmen; bijvoorbeeld, de buitenste ring van lonten zou de volle lengte hebben, de volgende ring een paar centimeter korter, enzovoort. Bovendien werden de lonten van het midden naar buiten aangestoken, wat iets meer vertraging veroorzaakte in de gewenste richting. Deze schietmethode kon niet worden toegepast totdat de veiligheidslont van Bickford, die een gelijkmatige brandsnelheid had, beschikbaar kwam.
Delay electric blasting caps zijn het meest gebruikte middel voor het verkrijgen van roterend afvuren. Zij zijn van twee types: (1) de zogenaamde regelmatige vertraging, die sinds begin 1900 in gebruik is, en (2) de korte-interval, of milliseconde, vertraging, die omstreeks 1943 werd ingevoerd. Behalve een vertragingselement dat tussen de ontstekings- en de ontstekingslading wordt geplaatst, zijn zij hetzelfde als onmiddellijke elektrische caps.
Een typische reeks van regelmatige vertragingen zou 14 periodes omvatten, variërend van enkele milliseconden tot ongeveer 12 seconden. Om overlapping te voorkomen en omdat er enige variatie is in de brandsnelheid van het vertragingselement, worden de intervallen langer gemaakt in de hogere perioden; bijvoorbeeld, de vertraging tussen perioden 1 en 2 zou 0,8 seconde kunnen zijn, terwijl het voor 13 en 14 1,5 seconde zou kunnen zijn. Gewone vertragingen zijn grotendeels vervangen door vertragingen met een kort interval, maar worden nog steeds in aanzienlijke mate gebruikt voor doeleinden als het graven van tunnels en het laten zinken van schachten.
De perioden in vertragingen met een kort interval worden gewoonlijk gescheiden door 25 milliseconden tot 200 milliseconden, door 50 tot 500, en door 100 tot 1.000 (een seconde). Deze kleine afstanden zorgen voor een betere versplintering, de mogelijkheid om veel gaten af te vuren met nauwelijks meer trillingen of hersenschudding dan met één gat zou worden verkregen, minder kans dat de ontploffing van één gat een naastgelegen gat afsnijdt, en een vermindering van de hoeveelheid en de kosten van explosieven. Vertragingen met een kort interval worden bovengronds gebruikt, bij werkzaamheden zoals graafwerkzaamheden en steengroeven, en bij bijna alle soorten ondergrondse mijnbouw. De ontwikkeling ervan is een van de belangrijkste ontwikkelingen op het gebied van explosieven.
Vertragingselementen voor elektrische slaghoedjes werken ongeveer op dezelfde manier als zwart buskruit in veiligheidslonten, behalve dat de gebruikte chemische mengsels veel sneller zijn. Soms wordt het vertragingsmengsel gewoon bovenop het primermengsel geperst. Gewoonlijk wordt het echter in het midden van een metalen buisje gebracht in lengtes die het gewenste vertragingsinterval geven.