Stamcellen zijn voorgesteld als een krachtig hulpmiddel bij de behandeling van verschillende ziekten bij de mens, zowel vanwege hun vermogen om een bron van nieuwe cellen te zijn ter vervanging van cellen die verloren gaan door weefselbeschadigingen of degeneratieve ziekten, als vanwege hun vermogen om trofische moleculen te produceren die in staat zijn schade te beperken en herstel in het beschadigde weefsel te bevorderen. Verschillende celtypes, zoals embryonale, foetale of volwassen stamcellen, menselijk foetaal weefsel en genetisch gemanipuleerde cellijnen, zijn getest op hun vermogen om beschadigde cellen te vervangen en de weefselfunctie na transplantatie te herstellen. Uit vruchtwater afgeleide stamcellen (AFS) worden beschouwd als een nieuwe bron voor celtransplantatietherapie, wegens hun hoge vernieuwingscapaciteit, de “in vitro” expressie van embryonale cellijnmerkers, en het vermogen om te differentiëren in weefsels afkomstig van alle drie embryonale lagen. Bovendien produceren AFS geen teratomen wanneer ze in dieren worden getransplanteerd en worden ze gekenmerkt door een lage antigeniciteit, wat een voordeel kan betekenen voor celtransplantatie of celvervangingstherapie. Het huidige overzicht richt zich op de biologische kenmerken van AFS, en op hun mogelijke gebruik bij de behandeling van pathologische aandoeningen zoals ischemisch hersenletsel en botbeschadigingen.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.