Depressiva, algemeen aangeduid als depressiva voor het centrale zenuwstelsel (CZS-depressiva), zijn stoffen die het functioneren van de hersenen vertragen.
Deze geneesmiddelen doen dit via veel verschillende werkingsmechanismen. Meestal verhogen ze de hoeveelheid of de effectiviteit van remmende neurotransmitters in de hersenen, zoals gamma-aminoboterzuur (GABA).
Veel van de geneesmiddelen in deze categorie hebben belangrijke medische toepassingen, zoals het beheersen van de ervaring van pijn, het verminderen van angst, het blokkeren van epileptische activiteit, en het helpen bij de slaap.
Typen Depressiva
De belangrijkste categorieën receptgeneesmiddelen in deze classificatie zijn opioïden, tranquilizers en sedativa (of hypnotica). Opioïde medicijnen zijn in de eerste plaats bedoeld om pijnklachten aan te pakken; kalmerende middelen kunnen worden gebruikt om angst of toevallen te beheersen; en kalmerende middelen zijn meestal bedoeld om te helpen bij het slapen of om spierkrampen te behandelen.
Er is enige overlap in de manier waarop deze medicijnen worden voorgeschreven. Zo veroorzaken bepaalde kalmerende middelen slaperigheid en kunnen ze worden gebruikt om de slaap te bevorderen, terwijl bepaalde kalmerende middelen ook kunnen worden gebruikt om angst aan te pakken.
Naast de hierboven opgesomde voorgeschreven geneesmiddelen is alcohol de meest gebruikte CNS-depressieve drug. Alcohol heeft vergelijkbare effecten als veel van de hierboven genoemde drugs.
Opioïden
Opioïde drugs zijn afgeleid van de Aziatische papaverplant (van opium), of het zijn synthetische (door de mens gemaakte) stoffen die lijken op de verbindingen die worden geëxtraheerd uit of gevonden in opium.
Hier volgen enkele voorbeelden van receptplichtige opioïden:
- Morfine
- Vicodin, Lortab, en Norco (acetaminophen en hydrocodone)
- OxyContin (oxycodone)
- Fentanyl
- Alle middelen die codeïne bevatten
- Methadone
Er zijn ook illegale opioïden, zoals heroïne, die dezelfde eigenschappen hebben als de bovenstaande drugs, maar die worden in de Verenigde Staten niet als medisch nuttig beschouwd. Sommige andere landen staan beperkte voorschriften van heroïne toe.
Opioïde drugs werken door zich te hechten aan de endogene opioïde receptoren in de hersenen, die betrokken zijn bij uw natuurlijke vermogen om met pijn en stress om te gaan.
Het belangrijkste medische gebruik van voorgeschreven opioïden is voor de bestrijding van pijn, hoewel deze drugs ook enkele andere medische toepassingen hebben. Wanneer ze worden gebruikt om pijn te bestrijden, volgens de instructies van de voorschrijvende arts, ontwikkelen mensen niet zo vaak stoornissen in het gebruik van middelen (opioïdegebruiksstoornissen) als mensen die deze drugs zonder recept verkrijgen en ze gebruiken om euforie op te wekken of om andere redenen. Organisaties zoals het National Institute on Drug Abuse (NIDA) en de Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA) schatten dat waarschijnlijk slechts ongeveer 10 procent van de mensen die recepten hebben voor deze medicijnen opioïde gebruiksstoornissen ontwikkelen.
Tranquilizers
Medicijnen die door SAMHSA als tranquilizers worden vermeld, omvatten benzodiazepinen en barbituraten.
Deze medicijnen vertragen de werking van het centrale zenuwstelsel door de beschikbaarheid van GABA te vergroten. Ze zijn in de eerste plaats bedoeld voor de behandeling
van angst die optreedt bij psychische stoornissen (zoals angststoornissen, depressieve stoornissen en andere stoornissen), voor de behandeling van toevallen, en als potentiële slaapmiddelen. Ze kunnen nuttig zijn bij de behandeling van ontwenning van andere kalmerende middelen of alcohol.
De vroegere klasse van deze geneesmiddelen, barbituraten, omvat deze drugs:
- Seconal (secobarbital)
- Luminal (fenobarbital)
- Mebaral (mephobarbital)
- Nembutal (pentobarbital)
Barbituraten werden ooit op grote schaal voorgeschreven voor de behandeling van angst, maar deze drugs werden ook belangrijke drugs van misbruik, en veel overdoses kwamen voor. De ontwikkeling van benzodiazepinen leidde ertoe dat barbituraten minder vaak werden voorgeschreven. Tegenwoordig worden barbituraten vaker gebruikt in klinieken of ziekenhuizen dan dat ze buiten deze omgevingen worden voorgeschreven.
Benzodiazepinen werden beschouwd als een veiliger alternatief voor barbituraten, maar ook zij zijn belangrijke drugs van misbruik geworden.
Dit zijn de belangrijkste benzodiazepinen:
- Valium (diazepam)
- Xanax (alprazolam)
- Klonopin (clonazepam)
- Halcion (triazolam)
Nonbenzodiazepine Sedatives-Hypnotics
Sedatives (hypnotica) zijn in de eerste plaats ontworpen om te fungeren als slaapmiddelen, hoewel benzodiazepinen als Xanax ook voor dit doel worden gebruikt.
Sedatieve middelen werken ook op GABA en hebben een werking die vergelijkbaar is met die van benzodiazepinen, maar ze zijn vaak niet zo krachtig als benzodiazepinen en niet nuttig bij de behandeling van toevallen of alcoholontwenning. In sommige gevallen kunnen ze nuttig zijn voor het verminderen van milde niveaus van klinische angst, maar ze worden niet algemeen voorgeschreven voor dit doel.
De volgende zijn enkele van de meest populaire kalmerende geneesmiddelen:
- Sonata (zaleplon)
- Lunesta (eszopiclone)
- Ambien (zolpidem)
Alcohol
U behoeft waarschijnlijk geen introductie over de verschillende soorten alcoholische dranken die beschikbaar zijn.
Ethylalcohol (EtOH), de alcohol die in alcoholische dranken zit, is ook een krachtige depressivum voor het centrale zenuwstelsel dat veel werkingen heeft die vergelijkbaar zijn met de hierboven beschreven voorgeschreven geneesmiddelen. Het kan het gevoel van pijn verminderen, angst verminderen en slaap initiëren.
Gebruiksstatistieken
- In 2016 meldden ongeveer 6,1 miljoen mensen misbruik van een kalmeringsmiddel in het jaar voorafgaand aan het invullen van de SAMHSA-enquête. In 2017 was dit cijfer ongeveer 5,9 miljoen.
- In 2016 meldden ongeveer 2 miljoen mensen dat ze een kalmeringsmiddel hadden misbruikt binnen de maand voorafgaand aan het invullen van de enquête. In 2017 was dit aantal 1,7 miljoen.
- In 2016 meldden ongeveer 1,5 miljoen mensen ten minste eenmaal een kalmeringsmiddel te hebben misbruikt in het jaar voorafgaand aan de enquête. In 2017 was dit cijfer ongeveer 1,4 miljoen.
- In 2016 meldden ongeveer 497.000 mensen dat ze in de maand voorafgaand aan het invullen van de enquête een kalmerend middel hadden misbruikt. In 2017 was dit cijfer 352.000.
- In 2016 meldden ongeveer 11,8 miljoen mensen dat ze in het jaar voorafgaand aan de enquête een opioïde geneesmiddel hadden misbruikt. In 2017 was dit cijfer 11,4 miljoen.
- In 2016 meldden ongeveer 3,6 miljoen mensen misbruik van een opioïde in de maand voorafgaand aan de enquête. In 2017 was dit cijfer 3,5 miljoen.
- In 2017 werd geschat dat bijna 15 miljoen mensen in de Verenigde Staten ouder dan 18 jaar in aanmerking zouden komen voor een diagnose van een alcoholgebruiksstoornis.
Misbruik van een medicijn verwijst naar het gebruik van het medicijn om een andere reden dan het medicinale of voorgeschreven doel ervan. Misbruik is een chronisch patroon van verkeerd gebruik.
Sedativa en tranquilizers zijn zelden primaire drugs van misbruik. Als ze worden misbruikt, worden ze vaak ingenomen in combinatie met opioïde drugs of alcohol.
Meer informatie over verslaving & Behandeling
Tekenen van misbruik
Het volgende zijn enkele van de tekenen dat iemand een CNS-voorschriftmedicijn zou kunnen misbruiken of misbruiken:
- Ze hebben er een recept voor en ze nemen het medicijn in een grotere dosis dan voorgeschreven, nemen het vaker dan voorgeschreven, of nemen het op een manier die niet overeenkomt met de manier waarop het moet worden ingenomen. Ze kunnen pillen vermalen en het poeder sorteren of de medicatie consequent met alcohol innemen.
- Ze proberen meerdere recepten van verschillende artsen te krijgen.
- Ze nemen de voorgeschreven medicatie van iemand anders.
- Ze kopen de medicatie illegaal.
- Ze nemen de medicatie vaak om met stress om te gaan of high te worden.
Withdrawal and Overdose
Mensen die een stoornis ontwikkelen in het gebruik van stoffen die het CZS onderdrukken (stoornissen in het gebruik van alcohol; stoornissen in het gebruik van sedativa, hypnotica of anxiolytica; of stoornissen in het gebruik van opioïden) ervaren vaak ontwenningsverschijnselen als ze plotseling stoppen met het gebruik van deze stoffen. Ontwenningsverschijnselen die gepaard gaan met het stoppen met alcohol, barbituraten of benzodiazepinen kunnen fataal zijn vanwege de kans op epileptische aanvallen.
Wanneer een persoon gedurende een korte periode onthouding van het gebruik van deze drugs vertoont, neemt zijn tolerantieniveau af. Ze lopen dan een aanzienlijk risico op overdosering als ze hervallen.
Overdosering van een van de bovenstaande drugs kan fataal zijn. Iedereen die probeert te herstellen van een van deze stoornissen in het gebruik van middelen, moet begrijpen dat ze een extreem risico kunnen lopen op ernstige gevolgen als ze in de vroege stadia van hun herstel geen medische hulp zoeken.
De eerste stap in het herstelproces na een volledige beoordeling is een medisch detox-programma. In het geval van opioïde drugs, zou je een opioïde vervangend medicijn krijgen zoals Suboxone (naloxon en buprenorfine) of methadon. Deze medicijnen kunnen de ontwenningsverschijnselen onder controle houden. Na verloop van tijd zal uw arts de dosering langzaam afbouwen naarmate de ernst van de symptomen afneemt.
In het geval van misbruik van kalmerende middelen, kalmeringsmiddelen of alcoholmisbruik, krijgt u waarschijnlijk een langwerkend benzodiazepine toegediend volgens hetzelfde soort afbouwschema.
Medische detox mag alleen worden geprobeerd onder toezicht van een bevoegd arts. U moet dit niet zelf proberen.
Therapie voor middelenmisbruik
Tijdens het detoxproces en in de lopende behandeling neemt u deel aan therapie voor middelenmisbruik, raakt u betrokken bij steungroepen zoals 12-stappen-bijeenkomsten, en neemt u deel aan alle andere interventies die uw behandelingsteam aanbeveelt.
In therapie leert u hoe u onthouding kunt volhouden, krijgt u hulpmiddelen om met verleidingen tot gebruik om te gaan, en maakt u een terugvalpreventieplan. Hoe langer je in behandeling blijft, hoe groter de kans op succes op de lange termijn.
In aanvulling op de behandeling, is succesvol herstel vaak afhankelijk van de steun van familieleden en vrienden. Het is uiterst belangrijk dat u de hulp en steun inroept van mensen die dicht bij u staan om u te helpen. Als u geen familie of goede vrienden heeft om u hierbij te steunen, kunt u dit steunnetwerk opbouwen in de behandeling.