Free Press

Natalie MorrisWoensdag 6 mei 2020 7:00 uur

Iedereen heeft wel plekken op zijn lichaam die bijzonder gevoelig zijn voor kietelen. Misschien is het onder de oksels, rond je ribben, in je nek – maar voeten lijken universeel gevoelig voor kietelen. Voor sommigen zelfs ondraaglijk.

Dus, als het gevoel van kietelen op je voeten je lichaam doet verkrampen of je oncontroleerbaar doet uitbarsten, maak je dan geen zorgen, je bent niet alleen. Voeten zijn een hot spot voor overgevoeligheid voor kietelen… maar de meesten van ons weten niet waarom.

Waarom is het dat de huid van je voeten, die taaier en slijtvaster is dan de meeste andere plaatsen op je lichaam, absoluut niet kan omgaan met de unieke plezier/pijn sensatie van kietelen?

Waarom zijn onze voeten zo kietelig en onze handen, bijvoorbeeld, over het algemeen niet?

Dr Diana Gall, huisarts bij Doctor 4 U, zegt dat ondanks de taaiheid van de huid van onze voeten, ze toch een van de meest gevoelige delen van het lichaam zijn.

‘Onze voeten bevatten duizenden zenuwuiteinden genaamd Tactiele of Meissner’s corpuscles die heel dicht bij de huid worden gevonden, dit is de reden waarom voeten supergevoelig zijn voor aanraking en voor veel mensen echt kietelig kunnen zijn,’ vertelt Dr Diana aan Metro.co.uk.

‘Er zijn twee soorten kietelende sensaties, Knismesis en Gargalesis. Knismesis is in wezen de term die wordt gegeven voor de lichte kietelende sensaties, die voor sommige mensen plezierig kunnen zijn of heel ongemakkelijk voor anderen.

‘Gewoonlijk is Knismesis-kietelen het soort aangenaam gekietel waar de meeste mensen om vragen, bijvoorbeeld het strelen of kietelen van de arm.

‘Gargalesis beschrijft dat type kietelen dat een reactie van zowel plezier als pijn teweegbrengt die het meest wordt geassocieerd met zwaar kietelen, dus bijvoorbeeld agressief kietelen dat kan leiden tot uitbarstingen van gelach maar ook ongemak.

‘Dit soort kietelen kan door de hersenen worden waargenomen als pijn, wat verklaart waarom we vaak tegen degene die kietelt zeggen dat hij moet ophouden.’

We kennen allemaal dit soort kietelen. Het soort dat je onbedaarlijk aan het lachen maakt, ook al haat je elke seconde. Niemand kan verantwoordelijk worden gehouden voor iemand die tijdens het toedienen van dit soort martelingen in het gezicht wordt geschopt.

Je kunt niet controleren hoe je reageert als je wordt gekieteld, omdat het meestal onvrijwillig is.

De sensatie van het kietelen stimuleert de hypothalamus in de hersenen. Een van de taken van de hypothalamus is het reguleren van emotionele reacties. Het regelt ook je reactie op dingen die pijnlijk zijn.

Dus als je lacht, of pijn of ongemak voelt als je voeten worden gekieteld, kan het zijn dat je een onwillekeurige reactie hebt die wordt opgewekt door de hypothalamus.

Het is niet duidelijk waarom sommige mensen gevoeliger zijn voor het kietelen aan hun voeten dan anderen. Wetenschappers hebben geen duidelijk antwoord, maar er zijn aanwijzingen dat er een genetisch verband zou kunnen zijn.

‘Ieders voeten zijn anders en zullen verschillende niveaus van sensaties van kietelen ervaren, maar als je merkt dat je voeten na verloop van tijd minder kietelig worden of plotseling minder kietelig zijn geworden, kan dit een onderliggend medisch probleem zijn, zoals perifere neuropathie,’ zegt Dr. Diana.

‘Dit is een degeneratieve zenuwziekte die de zenuwuiteinden in voeten aantast, het kan ook worden veroorzaakt door medische aandoeningen zoals infectie, trauma, diabetes en hypothyreoïdie.’

Een ander mysterie rond kietelige voeten, is de vraag waarom we onszelf niet kunnen kietelen?

Probeer het nu. Buig voorover en kietel je eigen voet. Het is ongelooflijk onwaarschijnlijk dat het je aan het lachen zal maken, of datzelfde plezier/pijngevoel zal geven dat je krijgt als je door iemand anders, of een voorwerp wordt gekieteld.

Onderzoek suggereert dat het cerebellum – een gebied dat zich aan de basis van de hersenen bevindt en dat onze bewegingen controleert – hierachter zit.

Het cerebellum kan verwachte sensaties onderscheiden van onverwachte sensaties. En wetenschappers geloven dat sensaties onverwacht moeten zijn, willen ze ons prikkelen.

Om het anders te zeggen, de hersenen zijn in staat om sensaties waaraan ze gewend zijn te negeren en te negeren. Hoe het voelt om een tekst op je telefoon te schrijven, of een pen in je hand te houden. Terwijl het vaak veel meer aandacht besteedt aan sensaties die het lichaam niet gewend is, of waar het geen controle over heeft – zoals iemand die de voeten kietelt.

De reden dat onze hersenen zo zijn afgestemd om aandacht te besteden aan onverwachte sensaties is waarschijnlijk een reactie die zich in de vroege menselijke geschiedenis ontwikkelde om roofdieren te detecteren – maar ons nu gewoon laat huilen wanneer onze wederhelften onze voeten aanraken.