Zit u ook wel eens vastgelopen in de wirwar van pogingen om alles te “repareren”? Als mensenlieveling heb ik lang de neiging gehad om te hulp te schieten en de redder in nood te zijn. Of ik nu een oplossing zag voor iemands dilemma, scheidsrechter speelde om iedereen tevreden te houden, of de last voelde om iemand te beledigen – de pleaser in mij voelde zich moreel verantwoordelijk of dacht dat iedereen dacht dat ik verantwoordelijk was om alles en iedereen op te lossen. Over overweldigend gesproken.
Jarenlang heb ik doelloos geprobeerd om alles wat fout ging te herstellen. Ik sloeg mezelf voor mijn kop omdat ik geen controle kreeg over de mensen en omstandigheden die mijn leven beïnvloedden. Het was een enorm ah-ha-moment toen ik me realiseerde dat ik maar voor één ding verantwoordelijk was: voor mezelf.
Hier zijn een paar tips die me hebben geholpen om mijn leven op een nieuwe manier te bekijken. Ze hebben me in staat gesteld om mijn perspectief en focus aan te passen.
Fixen versus veranderen
Wanneer ik aan het woord fixen denk – doet me dat denken aan een pleister. Het woordenboek gebruikt woorden als repareren, herstellen, aanpassen, of opnieuw indelen. Alle maken “fix” lijken meer van een tijdelijke oplossing. In plaats van fix, realiseerde ik me dat het meer om verandering ging. Ik wilde een oplossing voor de lange termijn. Ik moest ophouden de schuld van mijn ongelukkig zijn en mijn frustratie aan de omstandigheden in mijn leven te wijten, en me gaan richten op verandering.
Verandering, aan de andere kant, gaat over iets anders maken of worden, getransformeerd worden. Nu heb ik het niet over het verliezen van je authenticiteit. Dit soort verandering vereist een diepgaande kijk op hoe je wilt verschijnen en hoe je wilt reageren als het leven zich voordoet. Het haalt de schuld uit elke omstandigheid en stelt je in staat te identificeren wat werkelijk de kern van je gevoelens is.
Ik realiseerde me dat ik kon veranderen hoe ik me in mijn relaties gedroeg. Ik kon een nieuw perspectief kiezen voor oude situaties, en de persoon zijn die ik wilde zijn. Ik kon de omstandigheden bekijken met het soort houding dat ik wilde.
De verandering bestond uit het leren loslaten en zorgen voor het enige dat ik kan controleren. Het vereist dat ik bewuster en doelbewuster nadenk en begrijp hoe mijn gedachten van invloed zijn op mijn resultaten.
Focus op “Ik ben”-uitspraken
Een lezeres vroeg me onlangs hoe ze moest omgaan met een moeilijke dynamiek binnen haar gezin. Ze zat vast in de details van het proberen te “repareren” van deze temperamentvolle relaties. Onze dialoog ging heen en weer totdat ze tot deze uiteindelijke oplossing kwam. Het was zo perfect dat ik het vandaag met jullie wilde delen.
Ik denk dat ik moet werken aan mijn “ik ben”-uitspraken. Ik mag mijn eigen keuzes maken, ook als dat anderen teleurstelt, kwetst of boos maakt. Ik mag fouten maken. Ik mag veranderen. Ik mag kiezen welke relaties mijn investering waard zijn. Ik ben goed. Ik ben onvolmaakt. Ik ben geliefd. Ik ben aan het leren.”
Ik hou van dit soort gesprekken. De gesprekken waarin we de vragen stellen waar we mee worstelen, waarin we onze houding bespreken en hoe die zou kunnen veranderen om relaties aan te gaan die voor beide partijen voordelig zijn. Ik hou van dit soort gesprekken omdat ze ons helpen te groeien naar een betere versie van onszelf.
Laat de verantwoordelijkheid waar die hoort
Het onderliggende principe hier heeft te maken met het verschil tussen macht en verlangen. Wij verwarren ons verlangen om alles “beter” te maken met de macht of het gebrek aan macht om het allemaal op te lossen. We kunnen altijd vragen om te helpen, maar de woorden “zouden” of “moeten” suggereren verplichting en verwachting in plaats van keuze. De keuze moet blijven bij degene die hulp nodig heeft. Door anderen te laten kiezen hoe ze hulp willen, blijft de verantwoordelijkheid waar die hoort.
Bedenk dat u zich aan uw grenzen moet houden en dat u alleen moet doen waar u zich goed bij voelt. Wees niet bang om te weigeren met “Ik kan dat nu niet doen, is er iets anders?” Wees vriendelijk, zachtaardig, respectvol en standvastig.
Erken je emoties
Onze gedachten voeden onze gevoelens en emoties. Het is een delicaat evenwicht om zowel onze emoties te erkennen als anderen toe te staan uit te zoeken wat ze voelen. Het is gebruikelijk om onze veronderstellingen toe te passen op wat wij denken dat een ander zou moeten voelen. Herkennen en erkennen wat we voelen helpt ons algehele welzijn. Onopgeloste en onderdrukte negatieve emoties blijken ons immuunsysteem te onderdrukken, waardoor we kwetsbaarder worden voor een grotere verscheidenheid aan ziekten en lichamelijke kwalen. (Lundberg, 34) Simpel gezegd, het niet erkennen van emoties compliceert levens – geestelijk en lichamelijk.
Wanneer ik weet dat ik alles aankan omdat ik bereid ben alles te voelen, verschuift mijn hele kijk op wat ik kan doen volledig.”
Janeen Alley
Takeaways
Het leven is niet gemakkelijk, maar ik weet niet of dat ooit de bedoeling is geweest. Hoe moeilijk het ook is, ik weet dat ik altijd zou kiezen voor het moeilijke, verwarrende proces om dingen uit te zoeken, vragen te stellen en hulp te krijgen, en me dan zou ontspannen in de comfortzone waar het leven misschien wel gemakkelijk is, maar ik zou nooit groeien.
Het verleggen van mijn focus van het oplossen van mijn leven naar het veranderen van mezelf is een van die ongemakkelijke maar belangrijke levenslessen. Echte groei gaat over verandering en het herkennen van zowel onze sterke als onze zwakke punten.
Het is moeilijk om de dingen los te laten die we bij anderen willen rechtzetten. Als ouder is het makkelijk om je verantwoordelijk te voelen voor de fouten van je kinderen. Zelfs als volwassen kinderen kunnen we ons verplicht voelen om aan de verwachtingen van onze ouders te voldoen. En de gebreken van onze echtgenoot of goede vrienden kunnen iets zijn dat we willen opduiken en oplossen, maar de waarheid is dat we alleen de verantwoordelijkheid en de macht hebben om onszelf op te lossen. In alle andere aspecten van het leven spelen we slechts een ondersteunende rol.