Permacultuur integreert land, middelen, mensen en het milieu door middel van wederzijds voordelige synergieën – en imiteert zo de ‘no waste’-, gesloten kringloopsystemen die in diverse natuurlijke systemen te zien zijn. Permacultuur bestudeert en past holistische oplossingen toe die toepasbaar zijn in landelijke en stedelijke contexten op elke schaal. Het is een multidisciplinaire gereedschapskist die landbouw, wateropvang en hydrologie, energie, natuurlijk bouwen, bosbouw, afvalbeheer, diersystemen, aquacultuur, geschikte technologie, economie en gemeenschapsontwikkeling omvat.
Permacultuur (het woord, bedacht door Bill Mollison, is een portmanteau van permanente landbouw en permanente cultuur) is het bewust ontwerpen en onderhouden van agrarisch productieve ecosystemen die de diversiteit, stabiliteit en veerkracht van natuurlijke ecosystemen hebben. Het is de harmonieuze integratie van landschap en mensen – op een duurzame manier voorzien in hun voedsel, energie, onderdak en andere materiële en niet-materiële behoeften. Zonder permanente landbouw is er geen mogelijkheid tot een stabiele sociale orde.
Permacultuurontwerp is een systeem van assemblage van conceptuele, materiële en strategische componenten in een patroon dat functioneert om het leven in al zijn vormen ten goede te komen.
De filosofie achter permacultuur is er een van werken met, in plaats van tegen, de natuur; van langdurige en doordachte observatie in plaats van langdurige en ondoordachte actie; van kijken naar systemen in al hun functies, in plaats van slechts één opbrengst van hen te vragen; en systemen toe te staan hun eigen evoluties te laten zien.
Omdat de basis van permacultuur heilzaam ontwerp is, kan het worden toegevoegd aan alle andere ethische training en vaardigheden, en heeft het de potentie om een plaats in te nemen in alle menselijke inspanningen. In het brede landschap concentreert permacultuur zich echter op reeds bewoonde gebieden en landbouwgronden. Bijna al deze gebieden moeten drastisch worden hersteld en heroverwogen.
Recycling van voedingsstoffen en energie in de natuur is een functie van vele soorten. In onze tuinen is het onze eigen verantwoordelijkheid om afvalstoffen (via compost of mulch) terug te geven aan de bodem en de planten. Wij maken actief grond in onze tuinen, terwijl in de natuur veel andere soorten die functie vervullen. Rond onze huizen kunnen we water opvangen voor gebruik in de tuin, maar we zijn afhankelijk van natuurlijke boslandschappen om de condenserende bladeren en wolken te leveren die ervoor zorgen dat rivieren stromen met schoon water, dat de atmosfeer op aarde in stand wordt gehouden en dat onze gasvormige verontreinigende stoffen worden opgesloten. Dus, zelfs antropocentrische mensen zouden er goed aan doen om veel aandacht te besteden aan, en te helpen bij, het behoud van bestaande bossen en het behoud van alle bestaande soorten en hen een plaats te geven om te leven.
We hebben het land misbruikt en systemen verwoest die we nooit hadden hoeven verstoren als we onze eigen tuinen en nederzettingen hadden verzorgd. Als we een ethiek moeten ontwikkelen voor natuurlijke systemen, laat het dan zo zijn:
- Impathiek en compromisloos verzet tegen verdere verstoring van alle overgebleven natuurlijke bossen, waar de meeste soorten nog in evenwicht zijn;
- Vloedig herstel van aangetaste en beschadigde natuurlijke systemen tot stabiele staten;
- Establishment van plantensystemen voor ons eigen gebruik op de kleinste hoeveelheid land die we kunnen gebruiken voor ons bestaan;en
- Establishment van planten- en dierenreservaten voor zeldzame of bedreigde soorten.
Permacultuur als ontwerpsysteem houdt zich in de eerste plaats bezig met de derde stelling hierboven, maar alle mensen die verantwoordelijk handelen, onderschrijven in feite de eerste en de tweede stelling. Wij geloven dat we alle soorten moeten gebruiken die we nodig hebben of kunnen vinden om te gebruiken in onze eigen nederzettingsontwerpen, mits ze niet plaatselijk woekeren en invasief zijn.