Free Press

De historische nauwkeurigheid van Lin-Manuel Miranda’s musical Hamilton is sinds de recente release op Disney+ veelbesproken, vooral wat betreft de slavernij, dus hoeveel was er correct over John Laurens. Bijna elke film, tv-show of toneelproductie gebaseerd op de geschiedenis neemt een aantal creatieve vrijheden – en terwijl sommige kijkers deze keuzes begrijpen, veroordelen anderen ze. Hamilton’s weergave van slavernij en slavenhouders is bijzonder controversieel geweest. De musical gaat voorbij aan die aspecten van het leven van Alexander Hamilton en George Washington, maar behandelt het onderwerp wel via Laurens.

Laurens verschijnt voor het eerst in “My Shot,” het tweede nummer van Hamilton, en is dood aan het eind van akte 1. Hamilton presenteert Laurens als een van Alexander’s beste vrienden, als hij zijn arm over zijn schouders legt en juicht op zijn bruiloft, terwijl hij ook een gepassioneerd abolitionist lijkt te zijn, die in meerdere nummers zijn verlangen om de slavernij te beëindigen ter sprake brengt. Maar Hamilton verdoezelt de relatie van andere personages met de slavernij, dus hoeveel kan het publiek vertrouwen hebben in deze weergave van Laurens?

Hamilton True Story: Wat heeft Lin-Manuel Miranda veranderd?

Hamilton’s portret van Laurens is een van de meest accurate in de musical, en de echte versie was net zo vurig en gepassioneerd als hij in de productie verschijnt. Laurens diende als adjudant van George Washington, als diplomaat in Frankrijk en als inlichtingenofficier van generaal Greene. Hier voegde hij zich bij Hamilton en Marquis de Lafayette in de “militaire familie” van Washington en werd hij bekend om zijn moed. Net als in de musical duelleerde Laurens met Generaal Charles Lee – maar Hamilton verdoezelt enkele details. Lee’s onbekwaamheid leidde tot een krijgsraad, waarin hij schuldig werd bevonden nadat Hamilton en Laurens tegen hem getuigd hadden. Lee was woedend over het vonnis, en terwijl Hamilton zijn openbare beledigingen aan het adres van Washington vermeldt, kleineerde hij ook Hamilton en Laurens. In het duel zelf krabbelde Laurens niet zo snel terug als hij in de musical doet – Lee’s tweede en Hamilton moesten hem ervan overtuigen geen tweede keer te schieten.

Laurens’ intense en gedurfde temperament volgde hem in zijn passie voor abolitionisme. Hij drong er bij slavenhouders – waaronder zijn eigen vader – op aan hun slaven vrij te laten (via NPS), maar had weinig succes. In reactie daarop stelde Laurens voor dat slaven hun vrijheid konden verdienen door te vechten in de Revolutionaire Oorlog, net zoals Hamilton het publiek voorhoudt. Het Congres verwierp eerst zijn voorstel, maar aanvaardde het daarna op voorwaarde dat Zuid-Carolina en Georgia ermee instemden. Beide kolonies verwierpen het idee met klem. Ondanks Laurens’ consequente inzet, heeft hij nooit het “eerste zwarte bataljon” kunnen leiden, vermeldt hij in “My Shot.”

Zoals Hamilton stelt, werd Laurens na afloop van de oorlog door Britse soldaten gedood. Laurens had orders om een defensieve positie in te nemen tegen een Britse foerageergroep in de buurt van Charleston, maar hij achtervolgde de Britten in plaats daarvan, en hun soldaten schoten hem dodelijk neer. In Hamilton schrijft de vader van Laurens dat de droom van zijn zoon om manumissie te verkrijgen met hem is gestorven. Gelukkig bleek deze uitspraak niet waar te zijn. Laurens’ idee om zwarte bataljons op te richten en te laten leiden door blanke officieren vond tijdens de Burgeroorlog ingang in het leger van de Unie. Bovendien waren Hamilton, Washington en Generaal Greene allemaal lovend over Laurens na zijn dood. Laurens’ nalatenschap is er een van eer, moed en abolitionisme – waardoor zijn portrettering in Hamilton een van de meest accurate van de musical is.

Meer: Hamilton: What The Musical Changes About The Real Alexander Hamilton

Over de auteur