Winter Fat Biking (In The Snow) Is The Most Underrated Cycling Discipline

Rijden op een fat bike in de sneeuw is traag en traag. Het is onmogelijk om de juiste lagen aan te brengen, zodat je het niet te warm (zweterig) of te koud (zweterig en rillend) hebt. Plus, rijden op langlaufloipes is gewoon saai.

Dit waren de vooroordelen – de mythes, als het ware – die ik had over winter fat biking voordat ik het vorig seizoen probeerde. Spoiler alert: Ik had het mis in elk opzicht. Het beeld dat ik had van fietsen in de sneeuw was de Iditabike in Alaska…rond 1998. Het was al het lijden van gewoon fietsen plus extreme kou en kaal terrein. Ik woonde al een paar jaar in Park City, Utah, en had gehoord over de uitgebreide verzorging van de paden. Maar het klikte niet. Ik zag het niet zo leuk als rijden op onverharde wegen. Bovendien was ik in deze tijd van het jaar erg toegewijd aan skiën en snowboarden. Wat ik ontdekte was een nieuwe fietsdiscipline die zich kan meten met XC, downhill en gravel rijden – een discipline waaraan ik me nu volledig heb toegewijd.

Mag ik eerst deze mythes over snowbiken ontkrachten. Wat de snelheid betreft, het is niet zo snel als onverhard, maar het is verre van traag. Dit heeft veel te maken met de sneeuwcondities, die sterk kunnen variëren. Het unieke aan snowbiken is dat het oppervlak grillig is en steeds verandert. Maar als de sneeuw perfect is, zijn sneeuwpistes net zo leuk als onverharde wegen, terwijl ze ook een andere ervaring bieden – van de manier waarop de banden aansluiten tot hoe je gewicht verdeelt en remt in bochten. Een van de grootste voordelen is de mogelijkheid om roekeloos te crashen. Want crashen is verzekerd, maar het heeft weinig gevolgen, zodat je je grenzen kunt verleggen en de grenzen van de motor, de banden en de ondergrond kunt testen.

Wat betreft de winter fiets kleding, heb ik veel van de belangrijkste items hieronder opgenomen. Zoals met elk seizoen en temperatuurbereik, moet er een delicaat evenwicht worden gevonden. Je wilt genoeg ventileren op de beklimmingen zodat je niet te veel zweet opbouwt en je vervolgens goed inpakken voor de afdalingen om te voorkomen dat je een kou oploopt die je in je hart kan raken. De huidige stoftechnologieën maken dit niet alleen mogelijk, maar ook vrij eenvoudig en zelfs wetenschappelijk.

En wat het terrein betreft, een deel daarvan zal op brede, geprepareerde paden zijn die je deelt met nordic skiërs. In plaatsen als Park City, Utah, vind je echter ook kilometers geprepareerde singletracks die alleen toegankelijk zijn voor fietsers en wandelaars. Met genoeg sneeuw worden het net bobsleebanen. En naarmate er tijd verstrijkt tussen stormen, worden ze steeds moeilijker en sneller. Er is zelfs een omgekeerd evenredig verband tussen ski- en snowbike-omstandigheden, zodat ik de kinderen in Deer Valley afzet voor het skiteam en meteen naar de trails ga om te snowbiken in plaats van te skiën op de harde pistes.

Natuurlijk, zoals elke fietsdiscipline, is fat biking in de winter sterk afhankelijk van de uitrusting. Het volgende is mijn systeem:

Trek Farley 9.6 Fat Bike

De fat bike-categorie houdt zich nog steeds grotendeels aan de oorspronkelijke 26-inch wielstandaard. De meer vooruitstrevende ontwerpen stappen over op 27,5 inch wielen, en dat is wat je vindt op Trek’s vette vlaggenschip, de Farley 9.6. Omdat de grotere omtrek meer contactoppervlak biedt (en minder rolweerstand), zijn de banden meestal iets smaller, d.w.z. 4,5 versus 4,8 inch.

Het hart van deze fiets is het OCLV carbon fiber frame en voorvork, die ongelooflijk licht en stijf zijn. Je zult de afwezigheid van vering opmerken, omdat het niet nodig is voor besneeuwd terrein. De ondergrond is zeer vergevingsgezind, en hij dekt alle rotsen en sporen. Met slechts ongeveer acht PSI in de banden, bieden ze alle demping die je nodig hebt. En ondanks hun omvang is de fiets een stuk lichter dan ik had verwacht: 28 pond, 12 ons met pedalen en een dropper post. Net als een inside linebacker, is hij bedrieglijk snel en wendbaar voor zijn grootte.

De aandrijflijn is precies wat je nodig hebt voor dit soort ritten: SRAM’s instapmodel NX Eagle met 12 versnellingen, 10-50t cassette en 30t kettingblad. Voor 2020 heeft Trek een upgrade gemaakt naar de GX Eagle groep met de bredere 10-52t cassette. Wat je merkt bij snowbiken is dat het heel weinig onderhoud vergt en gemakkelijk is voor de onderdelen, omdat er geen vuil op zit. Het is gewoon een kwestie van de ketting drogen en gesmeerd houden. Je hoeft je ook geen zorgen te maken over Strava-tijden, want die komen niet in de buurt van die op onverharde wegen. Maar het versnellingsbereik is van het grootste belang, omdat zachte omstandigheden om hoge toerentallen kunnen vragen.

Ik heb een paar belangrijke upgrades van de standaard Farley 9.6 gemaakt. Eerst en vooral is een dropper post essentieel voor rijden in de sneeuw, en deze is nu inbegrepen bij de 2020 Farley 9.6. Een laag zwaartepunt houdt de banden steviger op hun plaats als je door de bochten gaat waar het oppervlak onder je lijkt te verschuiven. De FSA Flowtron is een kosteneffectieve optie (249 dollar) die goed presteert in vrieskou, en het Farley frame heeft interne routing voor een zeer eenvoudige installatie. Ik heb ook het standaard aluminium stuur vervangen door de FSA Gradient Carbon 35 20 Riser om gewicht te besparen en het rijgedrag te verbeteren.

Pedalen voor het snowbiken kan een grote beslissing zijn. Velen kiezen voor platte pedalen omdat (a) onverwachte afstappen vaak voorkomen en (b) de trapefficiëntie van clipless pedalen geen hoge prioriteit heeft. Toch wilde ik graag vastgeklikt zitten voor extra controle. Maar ik wilde ook een stevig platform en een systeem dat presteert in natte omstandigheden. Dit leidde me naar de Crank Brothers Mallet E LS, die is ontworpen als een enduro pedaal met een langere spindel. Het Crank Brothers “eiklopper” schoenplaatjessysteem presteert uitzonderlijk goed op nat wegdek, en het Mallet ontwerp heeft zes verstelbare tractie pinnen om de schoen op zijn plaats te houden, of hij nu vastgeklikt is of niet. Plus, de schoenplaatjes kunnen worden ingesteld voor 10 of 15 graden van zweven, die overeenkomt met de release hoek, op basis van de voorkeur van de rijder.

Meer dan wat ook bepaalt de bandenkeuze hoe een vette fiets zich in de sneeuw gedraagt. De Farley wordt geleverd met Bontrager’s Barbegazi Team Issue 4.5-inch banden voor en achter. De vierkante noppen staan wijd uit elkaar en voelen achteraan geweldig aan. Ze haken in wanneer je uit het zadel klimt en hebben voldoende stopkracht. Maar aan de voorkant zijn ze niet ideaal. In plaats daarvan heb ik de 45NRTH Dillinger 4.5-inch Studded band omgeruild. Ten eerste geven het schuine middenprofiel en de “slice-y” zijknoppen de band meer stabiliteit in de bochten. Dit is het moeilijkste aspect van fietsen op sneeuw. De voorband wil gewoon niet aanhaken, waardoor je vaak in een soort drift terechtkomt. Het verschil tussen neerstorten en uitrijden kan het profiel van de voorband zijn. De spijkerversie heeft 252 holle aluminium carbidetanden. Hoewel deze overkill zijn als je niet op veel ijs rijdt, wil ik gewoon zoveel mogelijk grip voor de voorband.

Voor 2020/2021 biedt Trek drie Farley-modellen aan, variërend van $1.800 tot $3.300, samen met aluminium en carbon framesets. Het zijn allemaal 27,5-inch frames met vergelijkbare rijeigenschappen. Je kunt niet fout gaan met een van deze.

Thule T2 Pro XT Receiver Rack

Wintersneeuwbiken vereist meestal een rit naar de trailhead, wat de vraag oproept over het vervoer van deze oversized fietsen. De Thule T2 Pro XT is een bagagedrager met twee inch-ontvanger, ontworpen om twee fietsen te vervoeren, elk met banden tot vijf inch breed. Het heeft een grote bak voor het voorwiel, dat in het midden wordt verkleind tot wegbanden, en een spanband met ratel voor de achterband. Je hoeft alleen maar het ankerpunt van de band aan te passen om ruimte te bieden aan dikke banden. Gezien het feit dat ik een 2017 Jeep Wrangler Unlimited Rubicon reed, heb ik ook de Thule Access gebruikt, waarmee het rek (met fietsen) uit het voertuig kan worden gezwenkt om de achterklep te openen en het rek (zonder fietsen) op te vouwen terwijl het ook het reservewiel van de Jeep opruimt.

Assos Bonka EVO Bib Tights

Warmte, comfort en prestaties. Dat is wat je krijgt met alle Assos bib tights. Ik heb een paar andere merken geprobeerd voor deze review en ontdekte dat het zware materiaal van de benen zo onvergeeflijk kan zijn dat het langs mijn benen naar beneden glijdt en de zeem meesleept, met overmatige schuurplekken tot gevolg. Assos bib tights lossen dit op een paar verschillende manieren op. Ten eerste zijn ze gevormd naar de rijvorm en ontworpen om verschillende krachten op te vangen. Vervolgens is de sterk isolerende “RX Heavy” stof in de knie-, heup- en dijvlakken genaaid voor extra warmte, terwijl de meer ademende en flexibele “RX Light” stof aan de achterkant van de benen is verwerkt. Zo blijven ze als een tweede huid op hun plaats zitten. De manchetten ten slotte zijn gemaakt van een wetsuit-achtig materiaal dat water en sneeuw afvoert en toch goed afsluit.

45NRTH Naughtvind Shell Pant

Gelijk aan een overbroek voor zomermountainbiken, gaat deze shell broek over een bib tights voor winter snow biken. De belangrijkste kenmerken zijn een fenomenale pasvorm met een hoge taille aan de achterkant om de elementen buiten te houden en een lage taille aan de voorkant die niet te strak zit; klittenbandsluitingen in de taille en onder aan de pijpen; ventilatieopeningen aan de voorkant met ritsen en klittenband om de luchtstroom nauwkeurig te regelen; strategisch geplaatste zijzakken voor etenswaren die het trappen niet hinderen; een versterkt kruis voor duurzaamheid; en een stretchconstructie voor maximale bewegingsvrijheid. Dit is een essentiële laag voor snowbiking… en daarmee bedoel ik specifiek de Naughtvind Shell Pants. Als het warm is, kies ik voor een lichtere bib tight, maar deze is een constante. En het doet geen pijn dat ze er ook goed uitzien.

Shimano MW7 Schoenen

Shimano’s top-of-the-line winter mountainbike schoen is gebouwd voor koude regen en sneeuw. Het begint met een geïsoleerde, waterdichte GORE-TEX voering en een wetsuit-achtige manchet dat de hele enkel bedekt. Ik stapte van het pad af in kruisdiepe sneeuw en liep door diepe stukken, maar mijn voeten bleven warm en droog. Dit wordt nog versterkt door een met fleece gevoerde binnenzool, die aanvoelt als een pantoffel wanneer je ze voor het eerst aantrekt. De Michelin zool is gripvast en agressief voor hike-a-bike secties, die onvermijdelijk zijn, en het is ingepakt met een Boa vetersysteem voor precieze, on-the-fly aanpassing.

Pearl Izumi Interval AmFIB Jacket

Als er één seizoen is waarin Pearl Izumi uitblinkt, dan is het wel de winter. Misschien komt dat omdat de wortels van het merk in Boulder, Colorado liggen. In mijn 30 jaar fietsen, heb ik consequent gekeken naar Pearl Izumi voor koud weer jassen. De Interval AmFIB werd afgelopen winter mijn standaardjas. Afhankelijk van de omstandigheden van die dag vulde ik hem aan met verschillende basislagen en vesten voor een temperatuurbereik van 15 tot 50 graden F. Dit jack voelt vrij licht aan, maar steekt qua warmte ver boven zijn gewicht uit. Er zijn front-facing ventilatieopeningen met rits om de luchtstroom te stimuleren als dat nodig is, en de manchetten hebben een strakke binnenvoering om de wind tegen te houden.

Er zijn een aantal belangrijke kleding accessoires, ook, zoals de 45NRTH Baklava, de Assos Winter Cap, en de Pearl Izumi AmFIB Lobster Gel Handschoen. Ik vond niet dat ik een winterhelm nodig had, en ik heb 45NRTH pogies maar een paar keer gebruikt. De mid-dag temperaturen meestal niet nodig, maar ze zijn van cruciaal belang voor temps rond nul en lager.

Ontvang het beste van Forbes in uw inbox met de nieuwste inzichten van experts over de hele wereld.

Volg mij op Twitter of LinkedIn. Bekijk mijn website of een deel van mijn andere werk hier.

Loading …

Free Press

Winter Fat Biking (In The Snow) Is The Most Underrated Cycling Discipline

Geef een antwoord Antwoord annuleren