SCHILDTUIGEN IN DANGER OF EXTINCTION
Er zijn slechts zeven soorten zeeschildpadden in de wereld (als je Chelonia agassizi meetelt als een aparte soort van de zeeschildpadden, dan zijn er acht soorten). Helaas wordt hun voortbestaan zeer bedreigd. Schildpadden staan hoog op de lijst van bedreigde diersoorten in de wereld. In veel gebieden eet men schildpaddenvlees en -eieren, wordt hun olie gebruikt in de cosmetica-industrie en worden hun schildpaddenschalen gebruikt voor kammen (Schildpaddenschild is gebruikt voor het versieren van sieraden en andere voorwerpen). Bovendien verdrinken veel schildpadden per ongeluk omdat zij verstrikt raken in netten. Stukjes plastic worden vaak aangezien voor hun favoriete voedsel, kwallen, en eenmaal ingeslikt blokkeren ze de ademhalings- en spijsverteringswegen.
Kenmerken van zeeschildpadden
De meeste soorten zeeschildpadden zijn veel groter dan hun landverwanten. Zeeschildpadden kunnen, in tegenstelling tot landschildpadden, hun kop niet volledig in hun schild terugtrekken. Ze hebben een samengedrukt gestroomlijnd schild en brede afgeplatte voorpoten om te peddelen. Ze wegen meer dan 500 kg. De spanwijdte van hun voorpoten is meer dan 3 m en de lederschildpad kan meer dan 2 m lang worden.
Vergelijking van de lengte van zeeschildpadden:
1. Lederschildpad 120-210cm 2. Groene schildpad 80-120cm 3. 3. Onechte karetschildpadden 70-110cm 4. Onechte karetschildpadden Karetschildpad 55-95 cm
Ecologie en verspreidingsgebied van zeeschildpadden
Zeeschildpadden komen overal ter wereld voor. De meeste migreren over lange afstanden om hun favoriete broedplaatsen te bereiken. Zeeschildpadden kunnen duiken tot diepten van meer dan 1500 meter.
Gedrag van zeeschildpadden
Zeeschildpadden ademen lucht, maar ze brengen wel 3 uur onder water door. Ze geven de voorkeur aan open water, maar worden af en toe in de buurt van riffen aangetroffen. De meeste waterschildpadden zijn hoofdzakelijk carnivoren en voeden zich met kwallen, tuncaten (ascidiën, zakpijpen), sponzen (een van de weinige dieren die ze eten), zachte koralen, krabben, pijlinktvissen en vissen. Sommige schildpadden voeden zich ook met zeegrassen en algen.
Het broeden gebeurt in cycli die variëren van 1-5 jaar. De schildpadden leven en paren op zee, maar in het voortplantingsseizoen keren de vrouwtjes terug naar het strand waar ze zelf als broedsel zijn uitgekomen om hun eieren te leggen. Zeeschildpadden zijn gebouwd om te zwemmen, en lijken dus erg traag en onhandig wanneer ze uit zee komen. Een enkel vrouwtje legt gewoonlijk meerdere legsels met tussenpozen van 2-3 weken. Met de achterflippers wordt een kuil gegraven, waarin ongeveer 50 tot 150 eieren worden gelegd. De schildpad bedekt ze onmiddellijk met een laagje zand. Slijm stroomt uit haar ogen om ze te bevochtigen. Uiteindelijk keert ze na ongeveer 8 uur terug naar zee.
De incubatietijd bedraagt ongeveer 2 maanden. De warmte van de zon broedt de eieren uit. Bij temperaturen boven 29,9° C worden de embryo’s vrouwelijk, lagere temperaturen resulteren in mannelijke broedsels. De eieren komen meestal ’s nachts uit. Na het uitkomen van het nest moeten de jonge schildpadjes letterlijk rennen voor hun leven. Haaien en andere grote vissen, maar ook vogels, pikken ze op terwijl ze naar zee snellen.