Abstract
Introductions: Pacjenci z ARF, są intubowani i tracheostomizowani w celu kontynuacji MV, przy użyciu techniki Ciaglia. U tych pacjentów, po odstawieniu MV, konieczne jest usunięcie rurki tracheotomijnej, aby zapobiec powikłaniom, takim jak: zakażenia, krwawienia, ziarniniaki, zwężenia podgłośniowe i tchawicze, przetoka tchawiczo-przełykowa.
Cele i zadania: Sprawdzenie skuteczności obecnie stosowanych kryteriów w protokole usunięcia rurki tracheotomijnej. Metody: Zbadano 50 chorych, u których wykonano tracheostomię z powodu ARF o różnej przyczynie: zapalenia płuc, zaostrzenia POChP, otyłości, powikłań pooperacyjnych. Kryteriami oceny usunięcia rurki tracheotomijnej były: stabilność kliniczna, skuteczne odstawienie od MV, brak zwężenia tchawicy lub głośni ocenianego w broncoskopii fiberoskopowej, niski poziom wydzieliny oskrzelowej, odruchowa sprawność kaszlu i połykania, PH: >7,37, PaCO2 <50 mmHg i PaO2> 65 mmHg, brak zaburzeń psychicznych oraz zgoda pacjenta. Po spełnieniu wszystkich wyżej wymienionych parametrów zmniejszano średnicę wewnętrzną rurki tracheostomijnej, stosując rurkę fenestrowaną 7 mm, którą utrzymywano w zamknięciu przez kilka dni. Gdy chory osiągnął stabilny stan, kaniulę usuwano.
Wyniki: U 42 chorych usunięto tracheotomię, a u 2 z nich zastosowano laseroterapię z powodu pointubacyjnego zwężenia tchawicy. U pozostałych 8 osób nie można było usunąć rurki tracheotomijnej, ponieważ u 4 z nich stwierdzono zwężenie podgłośniowe, a u pozostałych 4 nie udało się odzwyczaić od MV.
Wnioski: 84% obserwowanych przez nas chorych, u których usunięcie rurki tracheotomijnej oceniano według opisanych parametrów, powróciło do zdrowia bez powikłań. W związku z tym parametry te mogą być przydatne w przewidywaniu udanej dekaniulacji
.