Witam przyjaciele, możesz mieć wiele wątpliwości dotyczących polarności w niektórych cząsteczkach w świecie chemii. Wielu z nas ma wątpliwości dotyczące polarności SO2 (dwutlenek siarki). Tak więc, podzielę się z wami moimi informacjami, aby rozwiać wątpliwości dotyczące polarności SO2.
Czy SO2 jest polarny czy niepolarny? SO2 jest polarny w przyrodzie z powodu różnicy w elektroujemności pomiędzy atomami siarki i tlenu. Im większa różnica w elektronegatywności, tym większa będzie polarność cząsteczki. Wygięty kształt SO2 jest spowodowany odpychaniem pomiędzy niewiązanymi elektronami obecnymi na atomach siarki i tlenu. Niesymetryczny kształt również identyfikuje czy cząsteczka jest polarna czy nie.
Dlaczego SO2 jest polarny?
W cząsteczce SO2, siarka ma 6 elektronów w swojej wolnej powłoce i tlen również ma 6 elektronów w swojej wolnej powłoce. 4 elektrony siarki wiążą się z dwoma parami elektronów z obu atomów tlenu wokół siarki.
I po wiązaniu w cząsteczce SO2, nierówny ładunek pozostaje na siarki i tlenu. 2 niewiązane elektrony pozostają na siarki i 4 elektrony na obu atomów tlenu.
W związku z tym, nierówny rozkład ładunku występuje po wiązaniu cząsteczki SO2. Samotna para obecna na siarce i samotna obecna na atomach tlenu powoduje odpychanie między sobą.
Siarka jest bardziej elektronegatywna niż tlen, w wyniku czego wiązanie tlen-siarka ma nierówny rozkład ładunku, a utworzone w nim wiązanie jest polarne.
Zgodnie z teorią VSEPR odpychanie między dwiema samotnymi parami jest większe niż odpychanie między parą samotną a parą wiązań.
Podobnie, w przypadku SO2, samotna para obecna na atomach siarki i tlenu powoduje odpychanie między nimi.
W takich przypadkach jak SO2, gdzie więcej niż jedna grupa samotna para jest obecna, kształt geometryczny cząsteczki jest nieco inny w porównaniu do cząsteczki, gdzie wszystkie grupy są wiązania.
Faktory wpływające na polarność związku chemicznego
Polaryzacja cząsteczki jest określana na podstawie nierównomiernego rozkładu ładunku atomów biorących udział w cząsteczce. Nierówny rozkład ładunku powoduje moment dipolowy netto.
Cząsteczka, która ma niezerową wartość momentu dipolowego netto jest polarna, podczas gdy cząsteczka, która ma moment dipolowy netto równy zeru jest niepolarna. CO2, O2 są przykładami cząsteczek niepolarnych.
Możesz przeczytać artykuł o przyczynie niepolarności CO2.
Cząsteczki, które mają zerowy moment dipolowy netto wynika z równego rozkładu ładunków na atomach w cząsteczce. Dlatego moment dipolowy zostaje zniesiony i w rezultacie otrzymujemy zerowy moment dipolowy netto.
Moment dipolowy = długość wiązania * ładunek na każdym elemencie
Obliczony moment dipolowy SO2 (dwutlenku siarki) wynosi 1,6 deby.
Lepiej jest zrozumieć, że różnica w elektroujemności jest jednym z głównych czynników wpływających na polarność.
Polarność cząsteczki jest wprost proporcjonalna do różnicy pomiędzy elektroujemnością atomów biorących udział w cząsteczce.
Polaryzacja i niepolarność cząsteczki zależy od różnych czynników, takich jak
- Geometria cząsteczki
- Liczba identycznych atomów obecnych w cząsteczce.
- Liczba par samotnych obecnych w cząsteczce.
- Symetria cząsteczki.
W świecie chemii, elektronegatywność jest miarą tego, jak silnie atom może przyciągnąć elektron do siebie.
Więcej elektronegatywny atom może silnie przyciągnąć elektron, a niskoelektronegatywny atom może słabo przyciągnąć elektron.
Kąt wiązania SO2
Cząsteczka SO2 tworzy kształt trójkąta płaskiego. Odpychanie par samotnych pomiędzy tlenem i siarką tworzy wygięty kształt, a kąt pomiędzy wiązaniami wynosi około 119-120 stopni.
Położenie atomów w SO2 jest takie, że atom siarki znajduje się w centrum/pomiędzy obydwoma atomami tlenu.
Jednakże, samotna para obecna na atomie siarki powoduje odpychanie z samotną parą obecną na atomach tlenu, w wyniku czego powstaje cząsteczka SO2 w kształcie litery V/bent-shape.
Kąt wiązania w SO2 = 120 stopni.
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących geometrii, hybrydyzacji i struktury lewisa SO2, należy również odnieść się do artykułu na temat struktury lewisa SO2.
Związki polarne i niepolarne
Wszyscy powinniśmy zrozumieć, że kiedy dwa atomy tworzą wiązanie, zasadniczo dzielą się elektronami od siebie.
I również, ważne jest, aby pamiętać, że dwa różne atomy nie dzielą się równo elektronami siebie nawzajem. To z powodu różnicy electronegativity.
Atomu z więcej electronegativity przyciąga parę elektronów wiązanych w kierunku siebie w porównaniu do atomu mniej electronegativity.
Jak na badania już zrobione, wiązanie utworzone między dwoma atomami jest polarny kowalencyjny jeśli różnica electronegativity leży między 0.5 i 1.6.
W tej więzi, centrum ujemnego ładunku nie leży w centrum. Byłoby to na końcu atomu z większą electronegativity.
I jeśli różnica electronegativity jest mniejsza niż 0,5, wiązanie jest niepolarny kowalencyjny. Natomiast, jeśli różnica elektronegativity jest powyżej 2, wiązanie jest jonowy.
Na przykład, w przypadku SO2, tlen ma wyższą elektronegativity niż siarki i to sprawia, że polarny. Elektronegatywność Siarki wynosi 2.58 podczas gdy elektronegatywność Tlenu wynosi 3.44.
A w przypadku NaCl, atom Chloru ma wyższą elektronegatywność niż Sodu, z powodu czego atom Chloru przyciąga parę elektronową do siebie.
Jeśli jesteś studentem nauki, bardzo pomocne jest zapamiętanie, że jak poruszasz się w prawo w układzie okresowym chemii, elektronegatywność pierwiastków staje się wyższa.
Jak również, gdy poruszasz się w górę w układzie okresowym, elektronegatywność pierwiastków staje się wyższa.
Tak więc, jeśli chcesz sprawdzić, czy cząsteczka jest polarna czy nie.
Powinieneś zanotować wartość elektronegatywności atomów biorących udział w cząsteczce, liczbę par samotnych i wiązań.
I ogólny kształt geometryczny cząsteczki. Informacje te są wystarczające do stwierdzenia, czy cząsteczka jest polarna czy niepolarna.