Pytanie: „Jakie znaczenie ma góra Horeb w Biblii?”
Odpowiedź: Góra Horeb w Biblii to inna nazwa góry Synaj, góry, na której naród hebrajski zawarł przymierze z Bogiem po ucieczce z niewoli egipskiej (Pwt 5:2; 1 Krl 8:9; 2 Kronik 5:10). Góra Horeb jest również miejscem, gdzie Mojżesz otrzymał Dziesięć Przykazań oraz prawa, zasady i instrukcje dla ludu przed dalszą wędrówką przez pustynię w kierunku Ziemi Obiecanej (Wj 33,6; Malachiasz 4,4). „Góra Boga” to inna nazwa w Biblii dla góry Horeb lub góry Synaj (Wj 3,1; 4,27; 18,5).
Horeb pochodzi od hebrajskiego terminu oznaczającego „pustynię”. Większość wydarzeń, które Księga Wyjścia opisuje jako dziejące się na górze Synaj, znajduje się na górze Horeb w Księdze Powtórzonego Prawa. Księga Powtórzonego Prawa używa nazwy Horeb wyłącznie w odniesieniu do góry Boga, z wyjątkiem jednego wersetu, Pwt 33:2. Jednak ta wzmianka o Synaju może odnosić się raczej do pustyni Synaj niż do góry.
Przed exodusem, kiedy Mojżesz zajmował się trzodą u swego teścia, Jetro, przyszedł pewnego dnia na zbocza góry Horeb. Tam zauważył krzew, który płonął, ale nie spalał się. Gdy Mojżesz badał to zjawisko, Bóg przemówił do niego z płomieni. Wzywając go po imieniu, Pan powiedział Mojżeszowi, aby poszedł do faraona i wyprowadził lud izraelski z niewoli egipskiej (Wj 3,1-12). Po wyjściu, gdy lud wędrował po pustyni, cierpiał z pragnienia i zaczął skarżyć się Mojżeszowi, że nie ma wody. Pan nakazał Mojżeszowi uderzyć w skałę w Horebie, aby uzyskać wodę do picia (Wj 17,1-7).
W Wj 19-20 Izraelici rozbili obóz u podnóża góry Horeb, podczas gdy Mojżesz wszedł na górę, aby otrzymać instrukcje od Boga. Ludziom powiedziano, że z góry otrzymają przykazania Boże, a nawet usłyszą głos Pana. Po trzech dniach przygotowań Bóg miał zejść na dół na oczach całego ludu. Mojżesz wyznaczył granice, gdzie mogą się udać, a pod karą śmierci zabroniono im nawet dotknąć góry. Trzeciego dnia, pośród grzmotów, błyskawic i trąb, gęsta chmura dymu ogarnęła górę, gdy Bóg zstępował na nią. Księga Powtórzonego Prawa powtarza, że na górze Horeb Bóg zawarł przymierze z ludem izraelskim (Pwt 5,2) i przekazał mu Dziesięć Przykazań (Pwt 5,6-21). Ponadto, obozując na górze Horeb, lud uczynił złotego bożka w kształcie cielca, któremu oddawał cześć, czym wywołał gniew Boży (Pwt 9,13-29; Ps 106,19).
Z góry Horeb Izraelici wyruszyli w kierunku Kadesz-barnea, co trwało jedenaście dni (Pwt 1,2-19). Znacznie później, prorok Eliasz uciekł na górę Horeb z powodu gniewu Jezabeli (1 Krl 19:1-8). Tam zatrzymał się w jaskini i przeżył niezwykłe spotkanie z Bogiem, który przemówił do niego nie w wichrze, trzęsieniu ziemi czy ogniu, ale łagodnym szeptem. Na Horebie Bóg polecił też Eliaszowi namaścić Hazaela na króla Syrii i Jehu na króla Izraela, a Elizeusza wyznaczył na proroka, który miał być następcą Eliasza (1 Krl 19:9-21).
.