Vraag: “Wat is de betekenis van de berg Horeb in de Bijbel?”
Antwoord: De berg Horeb in de Bijbel is een andere naam voor de berg Sinaï, de berg waar het Hebreeuwse volk een verbond met God sloot nadat het uit de slavernij in Egypte was ontsnapt (Deuteronomium 5:2; 1 Koningen 8:9; 2 Kronieken 5:10). De berg Horeb is ook de plaats waar Mozes de Tien Geboden en de wetten, regels en instructies voor het volk ontving voordat zij verder trokken door de woestijn naar het Beloofde Land (Exodus 33:6; Maleachi 4:4). “De berg van God” is een andere naam in de Bijbel voor de berg Horeb of de berg Sinaï (Exodus 3:1; 4:27; 18:5).
Horeb komt van een Hebreeuwse term die “woestijn” betekent. De meeste gebeurtenissen die in het boek Exodus worden beschreven als gebeurtenissen bij de berg Sinaï, vinden plaats bij de berg Horeb in het boek Deuteronomium. Deuteronomium gebruikt de naam Horeb uitsluitend voor de berg van God, behalve in één vers, Deuteronomium 33:2. Deze vermelding van de Sinaï zou echter kunnen verwijzen naar de wildernis van de Sinaï in plaats van naar de berg.
Vóór de uittocht, toen Mozes de kudden van zijn schoonvader, Jethro, hoedde, kwam hij op een dag op de hellingen van de berg Horeb. Daar zag hij een struik die in brand stond, maar niet opbrandde. Terwijl Mozes het verschijnsel onderzocht, sprak God tot hem vanuit de vlammen. De Heer noemde hem bij naam en zei tegen Mozes dat hij naar Farao moest gaan en het volk Israël uit de slavernij in Egypte moest bevrijden (Exodus 3:1-12).
Na de uittocht, toen het volk in de woestijn rondzwierf, leden ze dorst en begonnen ze tegen Mozes te klagen dat ze geen water hadden. De Heer gebood Mozes om op de rots van Horeb te slaan om water te drinken te krijgen (Exodus 17:1-7).
In Exodus 19-20 kampeerden de Israëlieten aan de voet van de berg Horeb terwijl Mozes de berg op ging om instructies van God te ontvangen. Het volk werd verteld dat ze vanaf de berg de geboden van God zouden ontvangen, en zelfs de stem van de Heer zouden horen. Na drie dagen van voorbereiding zou God neerdalen voor de ogen van het hele volk. Mozes stelde grenzen aan waar zij mochten gaan, en op straffe van de dood mochten zij de berg niet eens aanraken. Op de derde dag, temidden van donder, bliksem en trompetgeschal, overspoelde een dikke rookwolk de berg toen God erop neerdaalde. Toen bracht Mozes de Tien Geboden en alle instructies van de wet naar beneden.
Het boek Deuteronomium herhaalt dat God op de berg Horeb een verbond sloot met het volk Israël (Deuteronomium 5:2) en de Tien Geboden overhandigde (Deuteronomium 5:6-21). Ook maakte het volk, terwijl het op de berg Horeb kampeerde, een gouden afgod in de vorm van een kalf om te aanbidden, wat Gods toorn opwekte (Deuteronomium 9:13-29; Psalm 106:19).
Van de berg Horeb vertrokken de Israëlieten naar Kadesh-barnea, een reis van elf dagen (Deuteronomium 1:2, 19). Veel later vluchtte de profeet Elia naar de berg Horeb vanwege de toorn van Jezebel (1 Koningen 19:1-8). Daar verbleef hij in een grot en had een buitengewone ontmoeting met God, die niet tot hem sprak in een windstoot, aardbeving of vuur, maar in een zacht gefluister. Op Horeb droeg God Elia ook op om Hazael te zalven als koning over Syrië en Jehu over Israël, en Hij benoemde Elisa tot profeet om Elia op te volgen (1 Koningen 19:9-21).