Free Press

Drogi Milesie,

Ponieważ urodziłeś się dziś miesiąc temu, może minąć sporo czasu, zanim to przeczytasz.

Twoi rodzice obiecali, że podzielą się z tobą tą notatką w odpowiednim czasie. Pomyśl o tym jak o kapsule czasu: jak wyglądało życie w czerwcu 2020 roku, miesiącu, w którym się urodziłeś. Za wiele lat, kiedy będziesz czytał ten list, mam nadzieję, że będziesz wiedział, jaką radość przyniosłeś naszej rodzinie w burzliwym okresie dla naszego kraju i świata.

Jesteś naszym pierwszym wnukiem, więc siedzisz na specjalnej nowej gałęzi naszego drzewa rodzinnego. Twoje przybycie nastąpiło niecałe dwa miesiące po tym, jak straciliśmy mojego wujka (brata Twojej prababci) z powodu wirusa zwanego COVID-19, wyniszczającej choroby, która do tej pory zabiła ponad pół miliona ludzi na całym świecie, z czego prawie jedną czwartą stanowili Amerykanie. Twoje narodziny służą jako przypomnienie, że nowe życie, zwłaszcza w środku globalnej pandemii, jest błogosławieństwem.

Twoja babcia i ja byliśmy tak podekscytowani spotkaniem z Tobą, że jechaliśmy 17 godzin z Maryland do Minnesoty, przybywając do Minneapolis zaledwie 36 godzin przed Twoimi narodzinami. Kiedy spotkaliśmy Cię przy wejściu do szpitala dzień po Twoich narodzinach, założyliśmy maseczki na twarz i trzymaliśmy się na dystans, ponieważ wirus był bardzo zaraźliwy. W tym momencie musieliśmy zrobić wszystko, aby Cię nie pocałować i nie przytulić Twoich rodziców.

Miles, przyszedłeś na świat w kluczowym momencie w pięknym mieście – Minneapolis – ale w mieście, które trafiało na pierwsze strony gazet na całym świecie z niewłaściwych powodów. Dokładnie dwa tygodnie przed Twoimi narodzinami policjant z Minneapolis zabił nieuzbrojonego Afroamerykanina George’a Floyda.

Kilka dni po Twoich narodzinach razem z Twoją babcią odwiedziliśmy skrzyżowanie Chicago Avenue, na którym zabito pana Floyda. Było ono wciąż pokryte tysiącami kwiatów, pozostawionych przez ludzi, którzy chcieli złożyć wyrazy szacunku. Tym, co naprawdę zatrzymało nas na zimnie, była długa na całą przecznicę lista ponad czterech tuzinów nazwisk wymalowanych na ulicy – upamiętniających innych Afroamerykanów, którzy zostali zabici przez policję. W tym tygodniu, prawie miesiąc później, lista powiększyła się do 131 nazwisk ludzi, których spotkał podobny los.

Jak jeździliśmy po Minneapolis i spacerowaliśmy po różnych dzielnicach, uderzyła nas liczba znaków trawnikowych i okiennych Black Lives Matter, graffiti i ulicznych murali, które były w mieście, wszystkie honorujące pamięć George’a Floyda.

I było coś innego, prawie zachęcającego, w reakcji na ten okropny moment. Miasto Minneapolis obudziło się, a potem cały kraj obudził się z drzemki. Ludzie w każdym wieku, każdej rasy i pochodzenia wyszli na ulicę. I od tego momentu, Black Lives Matter jest największym ruchem protestu w historii Stanów Zjednoczonych.

Do czasu, gdy to czytasz, mam nadzieję, że wystarczająco dużo postępów zostało poczynionych, abyś mógł powiedzieć, że urodziłeś się w punkcie zwrotnym w stosunkach rasowych. Na początku lipca 2020 roku, przynajmniej tak się wydaje.

W miesiącu, w którym się urodziłeś, posągi honorujące generałów wojny secesyjnej, którzy walczyli po stronie Konfederacji, aby zachować niewolnictwo, zostały zdjęte w miastach w całym kraju. W Minneapolis, Rada Miasta zobowiązała się do likwidacji departamentu policji, a reformy policji zostały ogłoszone w innych miastach.

Czasami z tragedii, Miles, wynikają trwałe pozytywne zmiany. To może być taki czas. Nasz ostatni prezydent, Barack Obama, był pierwszym czarnym prezydentem. Podobnie jak ty, jest on rasy mieszanej i podobnie jak twoi rodzice, jego matka była białą Amerykanką, a ojciec czarnym Afrykaninem. Kiedy prezydent Obama został wybrany, niektórzy ludzie mówili o społeczeństwie postrasowym. My wyraźnie nie mamy jeszcze jednego, ale być może ten obecny moment jest ushering w tej erze.

Jako biały człowiek, który dorastał w całkowicie białym Boston suburb, moje pierwsze znaczące interakcje z Afroamerykanami przyszedł w szkole średniej, kiedy moje miasto było częścią programu, który przywiózł afroamerykańskich uczniów z centrum miasta do naszej szkoły, a następnie z powrotem do domu na koniec każdego dnia. Dla mnie, prawie 50 lat później, trwałym dziedzictwem tego programu jest przyjaźń, którą wciąż mam z niektórymi z tych czarnoskórych uczniów z licealnej drużyny torowej i z klasy.

Jako dziennikarz przez całe życie miałem przywilej opowiadania historii innych ludzi. Podczas mojej kariery w NPR i ABC News NIGHTLINE, podziały rasowe w naszym kraju i na całym świecie były zawsze częścią ludzkiego doświadczenia, które opisywaliśmy. Jedno szczególne wydarzenie może być szczególnie odpowiedzialne za rozpoczęcie łańcucha wydarzeń, które doprowadziły do tego, że Twoi rodzice spotkali się podczas pracy w Liberii w Afryce Zachodniej, po wojnie domowej w tym kraju.

W lutym 1990 roku, kiedy Twoja mama miała sześć lat, była w pokoju hotelowym w Chicago, przygotowując się do ślubu swojego wujka. Jak mówi historia, oglądała specjalny reportaż w telewizji, ponieważ byłem w Kapsztadzie, w RPA, przygotowując się do produkcji wywiadu z Nelsonem Mandelą, słynnym czarnym rewolucjonistą, który walczył przeciwko białemu rządowi RPA w separacji rasowej znanej jako apartheid. Był on więziony przez 27 lat. Więc kiedy Mandela pojawił się na ekranie telewizora jako wolny człowiek, twoja mama zaczęła skakać w górę i w dół, mówiąc „NELSON MANDELA JEST WOLNY! NELSON MANDELA JEST WOLNY!” Cztery lata później Mandela został prezydentem RPA.

Zawsze zastanawiałem się, czy zainteresowanie Twojej mamy Afryką zrodziło się z tego momentu, ponieważ lata później, spędziła swój młodszy semestr za granicą na Uniwersytecie w Kapsztadzie, była częścią programu Princeton w Afryce i ostatecznie pracowała w wielu krajach afrykańskich w ciągu swoich lat 20-tych, które doprowadziły ją do Liberii.

Twój tata dorastał w Nigerii, ale spędził 11 lat na amerykańskich uniwersytetach i programach dla absolwentów, które również doprowadziły go do Liberii.

Oboje wykonywali pracę w zakresie zdrowia publicznego. Poznali się podczas pierwszego miesiąca w stolicy kraju, Monrovii.

Dwa lata temu, miesiące przed ślubem Twojej mamy i taty w Stanach Zjednoczonych, nasza rodzina pojechała do ojczyzny Twojego taty, Nigerii. Tam spotkaliśmy Twoich pozostałych dziadków i rodzeństwo Twojego taty i uczestniczyliśmy w ceremonii zaręczyn w miejscowym pałacu, gdzie Twój wujek jest szefem grupy etnicznej Gbagyi.

Podczas naszych 10 dni w Nigerii widzieliśmy tak niewielu białych ludzi, że mogłabym ich policzyć na palcach jednej ręki. Jeszcze bardziej zdumiewające jest to, że kiedy odwiedziliśmy Kuzhipi, wiejską wioskę, w której dorastała twoja nigeryjska babcia, wśród tych, którzy przyszli powitać nasz autobus z Amerykanami z Waszyngtonu, D.C. byli młodzi ludzie, którzy nigdy nie spotkali białej osoby. Dla nas było to małe spojrzenie na to, jak to jest być mniejszością.

Miles, do czasu, gdy będziesz to czytał, jestem przekonany, że wiele rzeczy zmieni się na lepsze w Stanach Zjednoczonych.

Powinnaś wiedzieć, że urodziłaś się w tygodniu 53. rocznicy decyzji Loving vs. Virginia, w której Sąd Najwyższy USA zalegalizował małżeństwa międzyrasowe w naszym kraju. Ślub Twoich rodziców odbył się w Leesburgu, Va., a członkowie rodziny Twojego taty przyjechali z Nigerii do Stanów Zjednoczonych, aby wziąć udział w uroczystościach, zaledwie kilka miesięcy po tym, jak odwiedziliśmy ich w Nigerii.

Dzielenie się kulturami jest o wiele lepszą alternatywą dla konfliktów rasowych, które nękały ten kraj przez większą część jego historii. A kiedy dorośniecie, mam nadzieję, że wiele z rasowych nierówności i napięć między rasami zostanie przeniesionych do podręczników historii i nie będzie częścią waszego doświadczenia życiowego.

Do czasu, gdy będziesz wystarczająco dorosły, by prowadzić samochód, modlę się, by twoi rodzice nie musieli cię posadzić i dać ci „wykładu” o tym, jak Czarna osoba powinna się zachowywać, jeśli kiedykolwiek zostanie zatrzymana przez policjanta lub jak kierowcy taksówek czy Uber nie odbiorą cię, ponieważ twoja skóra jest o jeden odcień za ciemna. Mam nadzieję, że wszystko to jest w lusterku wstecznym.

Najbardziej niż cokolwiek Miles, nie pozwól się zdefiniować przez kolor swojej skóry. Możesz być kimkolwiek zechcesz. Przyszedłeś na ten świat jako produkt dwóch kultur. Nie czuj się obciążony wydarzeniami z czerwca 2020 roku. Czujcie się ośmieleni, aby nadal zmieniać świat na lepsze. Obyś ty i twoje pokolenie doświadczyło takiego postępu w stosunkach rasowych, jakiego nasze pokolenie i ci przed nami nie mogli osiągnąć.

Jeszcze jedna rzecz, Miles: Wkrótce po tym, jak wróciłeś ze szpitala do domu, by rozpocząć swoje życie, za twoim oknem pojawiła się rzadka podwójna tęcza. Twoja mama podniosła cię, byś był świadkiem piękna tej chwili – i teraz wiesz, że w naszej rodzinie zawsze będziesz złotem na końcu tęczy.

Miłość,

Papa