Migracja piasku na rozległej pustyni Taklamakan w Basenie Tarim (Xinjiang Uyghur Autonomous Region, PR Chiny) jest regulowana przez dwa konkurujące czynniki transportowe: wiatr i wodę, które działają w diametralnie różnych kierunkach. Transport eoliczny netto odbywa się z północnego wschodu na południe, podczas gdy transport fluwialny występuje z południa na północ, a następnie z zachodu na wschód na północnym obrzeżu, ze względu na stopniowe nachylenie topografii w kierunku północnym. Przedstawiamy tu pierwsze kompleksowe badania proweniencyjne piasku pustynnego z Taklamakanu, których celem jest scharakteryzowanie wzajemnego oddziaływania tych dwóch mechanizmów transportu i ich roli w formowaniu się morza piaskowego, a także rozważenie potencjału Basenu Tarim jako źródła zasilającego Chiński Płaskowyż Lessowy (CLP). Nasz zestaw danych obejmuje 39 próbek eolicznych i fluwialnych, które scharakteryzowano za pomocą geochronologii detrytyczno-cyrkonowej U-Pb, analiz minerałów ciężkich i analizy petrograficznej. Chociaż różnice między próbkami we wszystkich trzech zestawach danych są subtelne, wielowymiarowa analiza statystyczna z wykorzystaniem skalowania wielowymiarowego (MDS) wyraźnie pokazuje, że piasek pustyni Tarim jest najbardziej podobny w składzie do rzek drenujących Kunlun Shan (południe) i Pamir (zachód), a wyraźnie różni się od źródeł osadów w Tian Shan (północ). Niewielki zestaw próbek z basenu Junggar (na północ od Tian Shan) daje inny skład detrytowy i spektra wiekowe niż gdziekolwiek w basenie Tarim, co wskazuje, że wymiana osadów eolicznych między tymi dwoma basenami jest minimalna. Chociaż transport rzeczny dominuje w dostawie piasku do basenu Tarim, wiatr remobilizuje i przerabia osady w centralnym morzu piaskowym. Charakterystyczne znaki głównych rzek można prześledzić od wejścia do basenu do końca rzeki Tarim, a te przecinające pustynię z południa na północ mogą sezonowo przenosić osady przez morze piaskowe. Mniejsze efemeryczne rzeki z Kunlun Shan kończą swój bieg na pustyni i tam odprowadzają swoje osady. Zarówno spływy rzeczne, jak i intensywność wiatrów są silnie sezonowe, a ich siła transportu i przeciwne kierunki utrzymują Taklamakan w jego położeniu i topografii.
.