Chronische cocaïnegebruikers kunnen het gevoel hebben dat ze steeds beter slapen tijdens de vroege onthouding, maar objectieve metingen tonen aan dat het tegenovergestelde gebeurt. Een team van door NIDA gefinancierde verslavings- en slaaponderzoekers aan de Yale en Harvard Schools of Medicine vonden bewijs van slapeloosheid, met leer- en aandachtstekorten, op dagen dat ze de drug gebruikten en na 2,5 week onthouding. De onderzoekers denken dat cocaïne het vermogen van de hersenen om de eigen slaapbehoefte te meten kan aantasten, en dat het vermogen van patiënten om voordeel te halen uit een vroegtijdige behandeling hieronder kan lijden.
“Problemen met geheugen en aandacht worden in verband gebracht met een verhoogde uitval uit de behandeling en beïnvloeden waarschijnlijk het vermogen van patiënten om lessen uit de begeleiding van drugsmisbruik ‘op te nemen’,” zegt Dr. Robert Malison van Yale, een mede-onderzoeker van het onderzoek. Als de resultaten worden bevestigd, kunnen artsen en patiënten overwegen om slaapstoornissen in een vroeg stadium van de therapie aan te pakken, misschien met behulp van medicijnen of gedragsbehandelingen.
De onderzoekers rekruteerden 10 mannen en twee vrouwen in de leeftijd van 24 tot 49 jaar die gemiddeld 17 jaar cocaïne hadden misbruikt en per week voor $500 aan de drug hadden gebruikt. Alle deelnemers weigerden een aanbod voor een behandeling tegen drugsmisbruik. Uit urinetests bleek dat cocaïne de enige drug was die een van hen in de week voor het onderzoek had misbruikt.
Aan het begin van het onderzoek dienden de deelnemers zichzelf cocaïne toe uit een pomp onder toezicht van een arts, waarbij ze in 1,5 uur een dosis van 32 mg/kg lichaamsgewicht opbouwden, en deze dosis vervolgens in principe naar believen herhaalden, maar niet minder dan 5 minuten na elkaar, gedurende nog eens 1,5 uur. Vervolgens dienden ze zichzelf de hogere dosis toe met dezelfde minimale beperking gedurende 2 uur op elk van de drie opeenvolgende dagen, hetzij op dagen 4-6 of 18-20. Dit schema simuleerde het typische eetpatroon van chronische cocaïnegebruikers en stelde onderzoekers in staat om de slaap en cognitieve prestaties van elke deelnemer gedurende 17 dagen na een eetbui te controleren.
Objectieve metingen stellen de indruk van de patiënt van slaapverbetering in vraag: Patiënten dachten dat hun slaap beter was (links), maar objectieve metingen (rechts) toonden aan dat ze na een initiële verbetering langer nodig hadden om in slaap te vallen en dat hun totale slaaptijd daalde.Onderzoekspersoneel zorgde ervoor dat de deelnemers wakker bleven van 7:45 AM tot 9:30 PM, en liet hen de hele nacht doorslapen. s Nachts droegen de deelnemers Nightcap-slaapmonitoren, een bandana-achtig apparaat dat oog- en lichaamsbewegingen registreert die aangeven of iemand wakker is, slaapt en droomt, of droomloos slaapt. Tijdens de meeste nachten droegen de deelnemers ook polysomnografische (PSG) apparatuur die continu de hersenactiviteit beoordeelde met behulp van elektro-encefalografie (EEG) en oog- en spierbewegingen mat die geassocieerd worden met verschillende slaapstadia. Door de informatie die door deze maatregelen werd verzameld te combineren met de antwoorden van de deelnemers op dagelijkse vragenlijsten over hun slaapervaring en met cognitieve tests, toonden de onderzoekers aan dat de deelnemers:
Waakzaamheidsstoornissen Parallelle slaaptekorten hadden: Bij de Digitale Waakzaamheidstest moesten de deelnemers op een knop drukken wanneer ze een doelgetal aan de rechterkant van het scherm zagen, terwijl ze naar een snel veranderende getallenreeks in het midden van het scherm keken. Slechte prestaties op de taak kwamen overeen met slaaptekort op 14-17 dagen van onthouding.- Slaaptekort- Na 14 tot 17 dagen van onthouding, vertoonde de studiegroep slaaptekort op verschillende metingen, in vergelijking met gezonde, leeftijd gematchte leeftijdsgenoten die deelnamen aan eerdere studies. Ze hadden bijvoorbeeld minder totale slaaptijd (336 versus 421-464 minuten) en deden er langer over om in slaap te vallen (19 versus 6-16 minuten).
- Afname van slaapkwantiteit en -kwaliteit-De tijd die deelnemers nodig hadden om in slaap te vallen en hun totale slaaptijd verbeterden tijdelijk tijdens de eerste week van onthouding, maar vielen daarna terug naar de patronen die werden geregistreerd op de dagen van cocaïnegebruik. Op onthoudingsdagen 14-17 deden deelnemers er gemiddeld 20 minuten over om in slaap te vallen (van een dieptepunt van 11) en sliepen ze 40 minuten minder dan hun minimum. De trage slaap – een diepe slaap die vaak toeneemt na slaaptekort – nam toe tijdens de eetbuien en op onthoudingsdagen 10-17.
- Gebrek aan bewustzijn van hun slaapproblemen – In tegenstelling tot het bewijs van objectieve metingen, meldden de deelnemers aan de studie een gestage verbetering van de slaap van het begin tot het einde van hun onthoudingsdagen.
- Stoornissen in leren en aandacht – Net als bij slaapkwaliteit, verbeterden de prestaties van de deelnemers op tests van alertheid en het leren van motorische vaardigheden aanvankelijk en verslechterden vervolgens. Op onthoudingsdag 17, registreerden zij hun laagste scores op alertheid en het vermogen om een nieuwe motorische vaardigheid te leren.
Prestatie daalt met slaapkwaliteit: In de Motor-Sequence Task, typten deelnemers een vijf-cijferige reeks van vier toetsen met hun niet-dominante hand, een vaardigheid die verbetert na een nacht slapen. Cocaïnegebruikers vertoonden verbetering na twee, maar niet na 17 dagen onthouding.Verhoogd risico op terugval
“In tegenstelling tot de meeste mensen met chronische slapeloosheid, inclusief alcoholisten, zien cocaïnegebruikers geen slaapproblemen en vragen ze hun artsen niet om behandeling om de slaap te verbeteren,” zegt Dr. Malison. Het probleem blijft vaak onopgelost en als gevolg daarvan hardnekkig, en de bijbehorende stoornissen in aandacht en leren kunnen van invloed zijn op hoe goed ze reageren op de behandeling van drugsmisbruik (zie “Cognitieve tekorten van cocaïnegebruikers bemoeilijken behandelingsresultaten”). Klinische studies hebben aangetoond dat een slechte objectieve slaap tijdens de eerste 2 weken van onthouding de terugval naar alcohol 5 maanden na de behandeling voorspelt.
In feite kan de verraderlijke aard van cocaïne-gerelateerde slapeloosheid direct de terugval triggeren, suggereert Dr. Peter Morgan, hoofdonderzoeker van de studie. “Verslaafde mensen kunnen cocaïne nemen om slaapgerelateerde cognitieve functioneringsgebreken te verbeteren – zonder zich ervan bewust te zijn dat ze misbruiken, gedeeltelijk, om deze problemen ‘op te lossen’.”
Dr. Morgan voegt eraan toe: “Cocaïnegebruikers die hun cognitieve problemen erkennen, melden vaak dat het 6 maanden tot een jaar duurt voordat ze de hoek om zijn – een klinische observatie die wijst op de noodzaak van langere termijn studies van slaap en behandelingsresultaten onder deze populatie.” Naast studies met grotere aantallen deelnemers, zeggen de onderzoekers dat er behoefte is aan onderzoek naar mogelijke genderverschillen in cocaïne-gerelateerde slaapproblemen. Dr. Morgan en zijn team testen momenteel twee medicijnen, tiagabine en modafinil, om te zien of ze de slaap van cocaïnegebruikers kunnen verbeteren en cognitieve prestaties kunnen herstellen.
“Deskundigen geloven dat niet genoeg slaap krijgen een onvervuld volksgezondheidsprobleem is in de algemene bevolking. Deze bevindingen benadrukken dit belangrijke probleem bij cocaïneverslaafden,” zegt Dr. Harold Gordon van NIDA’s Division of Clinical Neuroscience and Behavioral Research.