Als u ooit bij een arts bent geweest, is de kans groot dat een arts een stethoscoop bij u heeft gebruikt. Maar hebt u zich ooit afgevraagd wat ze precies zijn en hoe ze werken?
Eerst belangrijk: wat is een stethoscoop?
Ik weet het al: “Dat ding met die twee oortjes dat artsen gebruiken om naar je hart te luisteren?” Wat bijna waar is! Het wordt eigenlijk gebruikt om naar je hart of ademhaling te luisteren, en kan zelfs worden gebruikt om naar je darmen (!) en bloedstroom te luisteren. Bij een traditionele akoestische stethoscoop wordt het “dingetje” dat tegen je borstkas ligt een resonator genoemd, en de andere twee dingetjes zijn oorstukjes die met een rubberen slangetje zijn verbonden. In feite is onze fantastische nieuwe BPM Core een bloeddrukmeter die een geïntegreerde digitale stethoscoop heeft, samen met een ECG – maar daar komen we later op terug.
Het woord “stethoscoop” komt van het Griekse woord “stēthos”, wat “borst” betekent, en het woord “skopein”, wat “kijken naar” betekent. Het is geen sfygmomanometer, duidelijk het grootste woord aller tijden, maar het kan ermee door. (Nu we het er toch over hebben, u moet echt ons bericht over de geschiedenis van de bloeddrukmeter bekijken, met Wonder Woman in de hoofdrol, als u dat nog niet gedaan heeft.)
Wie heeft het uitgevonden?
Eerst even wat context: Voordat het ding met de twee dingetjes werd uitgevonden, luisterden artsen naar de hartslag van patiënten door hun oren op de borst te plaatsen. Gezien het gebrek aan geluidsversterking, was dit misschien niet de meest nauwkeurige methode om informatie over een patiënt te verkrijgen. Om niet te zeggen dat het nogal gênant was.
Monoaurale houten stethoscoop via sciencemuseum.org.uk
Enter Rene Theophile Hyacinthe Laennec, die in 1816 de moderne stethoscoop uitvond in het Necker Enfants Malades-ziekenhuis in Parijs. Naar verluidt kwam hij op het idee toen hij schoolkinderen met holle stokken zag spelen en zich realiseerde dat het geluid van het krassen aan het ene uiteinde werd versterkt door het andere uiteinde. (Later, toen hij een patiënte onderzocht, schaamde hij zich – zoals veel dokters in die tijd – om zijn oor op de borst van een patiënte te leggen om naar haar hart te luisteren. Dus rolde hij een stuk papier op, legde het tegen haar borst en voila! De eerste stethoscoop was geboren. Later ruilde Laennec, die ook fluit speelde, het opgerolde stuk papier in voor een holle houten buis met drie afneembare delen. Een geweldige uitvinding, maar met één groot nadeel: Het was mono, wat betekende dat hij maar met één oor kon luisteren.
Maar er waren verbeteringen, toch?
Jazeker! In 1851 maakte de Ierse arts Arthur Leared een binaurale versie, waardoor artsen met beide oren konden luisteren. Maar Leared’s materiaal had wat verfijning nodig: De versie getoond op de Grote Tentoonstelling van 1851 in Londen was gemaakt van hard plastic. (Ow.) Niet lang daarna vond een arts genaamd George Cammann een commercieel levensvatbare variant uit, gemaakt met ivoren oorstukjes en een metalen buisje verbonden met een scharnier en elastiek. Interessant genoeg heeft Cammann zijn uitvinding nooit gepatenteerd, omdat hij wilde dat het beschikbaar zou zijn voor alle artsen.
Mindere verbeteringen gingen door tot in de 20e eeuw. Een versie uit 1940 had één kant voor het ademhalingssysteem en de andere kant voor het cardiovasculaire systeem. In de jaren zestig vond David Littmann, professor aan de Harvard Medical School, een lichtere stethoscoop uit met een beter geluid. En in de jaren 1970 werden elektronische stethoscopen populair, hoewel de kwaliteit van het geluid vaak beperkt was, omdat ze de neiging hadden alleen geluiden in het middengebied te versterken en niet de geluiden in de lage of hoge frequenties. Meer recentelijk gebruikte Dr. Tarke Loubani een Littmann stethoscoop als basis voor een open-source, goedkope, 3D-geprinte stethoscoop die kan worden gebruikt op plaatsen waar medische hulpmiddelen schaars zijn.
Dat brengt ons bij…
Je hebt misschien de stellaire berichtgeving gezien over onze bekroonde nieuwe innovatie die we BPM Core noemen. Maar als je dat niet hebt gezien, hier is de samenvatting: Het is onze nieuwe slimme bloeddrukmeter, die een digitale stethoscoop en elektrocardiogram (ECG) bevat, zodat u thuis metingen kunt verrichten en uw gegevens in de Health Mate-app kunt bewaren om ze met uw arts te delen. (Geen opgerold papier nodig.) Met de digitale stethoscoop kunt u mogelijk valvulaire hartaandoeningen (VHD) opsporen, die asymptomatisch kunnen zijn en tot hartfalen kunnen leiden.
Om valvulaire problemen op te sporen, maakt het apparaat gebruik van een digitale stethoscoop en een analytisch algoritme dat is gekalibreerd in samenwerking met het George Pompidou-ziekenhuis in Parijs. De sensor wordt tijdens het meten van de bloeddruk aan de zijkant van de borstkas geplaatst, en gedurende 20 seconden luistert en evalueert het apparaat de hartprestaties. Hoe cool is dat?
Dus dat was het! We hopen dat u genoten heeft van deze reis terug in de tijd – en van een voorproefje van ons nieuwste, nieuwste, geweldig verbonden gezondheidsapparaat.