Moord en chaos zijn in de loop der jaren het onderwerp geweest van vele populaire liedjes, hoewel de verhalen waaromheen zulke liedjes draaien meestal geheel fictief zijn. Johnny Cash heeft nooit iemand neergeschoten in Reno, en de gebeurtenissen in beroemde liedjes als “El Paso” en “I Shot The Sheriff” hebben nooit echt plaatsgevonden. Hetzelfde kan echter niet gezegd worden over “Stagger Lee” – een liedje dat enigszins van de feiten is afgedwaald in de loop van zijn vele levens in de laatste 100-plus jaren, maar een liedje geïnspireerd door een werkelijke moord die plaatsvond op 27 december 1895, in een bar ruzie in St. Louis, Missouri, waarbij een man genaamd Billy en een andere genaamd “Stag” Lee betrokken waren.
Onder de kop “Shot in Curtis’s Place,” begon het verhaal dat de volgende dag in de editie van de St. Louis Daily Globe-Democrat stond: “William Lyons, 25, kleurling, een levee hand … werd gisteravond om 10 uur in de saloon van Bill Curtis in de buik geschoten … door Lee Sheldon, ook kleurling.” Volgens het verslag van de Globe-Democrat hadden Billy Lyons en “Stag” Lee Sheldon “gedronken en waren in uitbundige stemming” toen een ruzie over “politiek” uit de hand liep en Lyons “Sheldon’s hoed van zijn hoofd rukte.” Terwijl latere muzikale vertolkingen van dit verhaal het geschil afbeeldden als een over gokken, behielden ze het belangrijkste detail van “Stag” Lee Sheldon’s hoofddeksel en van zijn nuchtere reactie op het verlies ervan: “Sheldon trok zijn revolver en schoot Lyons in de buik … Toen zijn slachtoffer op de grond viel nam Sheldon zijn hoed uit de hand van de gewonde man en liep koel weg.”
In zijn boek Stagolee Shot Billy uit 2003, gebaseerd op zijn eerdere doctoraalscriptie over het onderwerp, vertelt de geleerde Cecil Brown hoe de echte “Stag” Lee een iconische figuur werd in de Afro-Amerikaanse folklore en hoe zijn verhaal het onderwerp werd van verschillende muzikale vertolkingen “van de stoomboot tot het elektronische tijdperk in de Amerikaanse 21e eeuw.” De bekendste muzikale vertolkingen waren “Stack O’ Lee Blues” van Mississippi John Hurt uit 1928 en “Stagger Lee” uit 1959, een onwaarschijnlijke nummer 1 pophit voor Lloyd Price. Versies van het verhaal zijn echter ook verschenen in songs van uiteenlopende artiesten als Woody Guthrie, Duke Ellington, Bob Dylan, James Brown, The Clash, the Grateful Dead en Nick Cave.