Waarom was er een explosie en brand op het boorplatform Deepwater Horizon?
Volgens het rapport van BP van september 2010 begon het ongeluk met een “integriteitsfout in de boorput”. Dit werd gevolgd door een verlies van controle over de druk van de vloeistof in de boorput. De “blowout preventer”, een apparaat dat de put automatisch zou moeten afsluiten in het geval van een dergelijk verlies van controle, sloeg niet aan. Koolwaterstoffen schoten in een oncontroleerbaar tempo omhoog en ontstaken, wat een reeks explosies op het booreiland veroorzaakte.
Hoeveel mensen kwamen om?
Elf, uit Texas, Louisiana en Mississippi.
Waarom duurde het zo lang om de oliestroom te stoppen?
Volgens het laatste voortgangsrapport van de Deepwater Horizon studiegroep, werden 10 verschillende technieken gebruikt om te proberen het lek te dichten. Dit begon met pogingen om de blowout preventer te sluiten met een op afstand bedienbaar voertuig. De daaropvolgende pogingen bestonden uit het opvangen van olie die uit de stijgleiding spoot door er een “hoge hoed” overheen te laten zakken. Vervolgens probeerden technici de put te “doden” door zware modder in de blowout-preventer te injecteren. Al deze pogingen mislukten. Uiteindelijk hadden de technici succes door een afsluitkap bovenop de blowout-preventer te schroeven. Dit was een tijdelijke oplossing totdat de technici zware “kill mud” en cement in de put konden pompen om de druk bij de putkop te verminderen en de stroompaden permanent af te dichten.
Het lek begon op 20 april. De put werd op 15 juli afgedekt en op 19 september 2010 definitief afgedicht.
Wat was de omvang van het door de olievervuiling getroffen gebied?
Het hangt ervan af aan wie je het vraagt. BP contracteerde Polaris om het getroffen gebied te beoordelen en aanbevelingen te doen voor de schoonmaak. De technisch adviseur voor de schoonmaak van de kustlijn, Ed Owens, denkt dat alle olie zich aan de oppervlakte bevindt en dat slechts 10% van de olie de kustlijn heeft bereikt. Zijn team heeft ongeveer 4.000 mijl kustlijn onderzocht, en bij hun eerste evaluatie stelden zij vast dat ongeveer 1.000 mijl kustlijn was aangetast. Daarvan was ongeveer 200 mijl zwaar geolied – dat wil zeggen dat de olie meer dan 3 voet breed was en 50% van de kustlijn besloeg. Dit omvatte ongeveer 80 mijl van zwaar geoliede wetlands. Nu, zegt hij, blijven er 15 mijl zwaar geoliede strand over, samen met “enkele tientallen mijlen” van matig geoliede kustlijn.
Dit komt overeen met rapporten van een woordvoerder van het National Oceanic and Atmospheric Agency (NOAA), die de Guardian eerder deze maand vertelde dat ongeveer 60 mijl kustlijn geolied blijft.
Niet iedereen is het daarmee eens. Samantha Joye’s onderzoeksteam van de Universiteit van Georgia gelooft dat er meer olie onder het wateroppervlak schuilt. Zij vonden in mei vorig jaar een 22 mijl lange pluim van olie- en gasdruppels in de diepten van de Golf van Mexico. Hun bevindingen werden vastgelegd in een rapport gepubliceerd in het peer-reviewed tijdschrift Science.
In december ontdekte Joye een dikke laag olie, dode zeesterren en andere organismen over een gebied van 2.900 vierkante mijl op de bodem van de oceaan. Ze vertelde de Guardian eerder deze maand: “Ik denk dat het niet onvoorstelbaar is dat 50% van de olie daar nog ronddrijft.”
Sommige onafhankelijke wetenschappers betwisten Joye’s beweringen. Simon Boxall, een expert in de Deepwater Horizon ramp van het National Oceanography Centre in Southampton, zei dat verschillende organisaties – “bijna te veel om op te noemen” – monsters hebben genomen van de zeebodem en geen bewijs hebben gevonden voor Joye’s beweringen. Hij voegde eraan toe: “Ze heeft het over enorme gebieden die zijn aangetast, maar ze baseert het op een of twee monsters die ze heeft genomen.”
Wie was verantwoordelijk voor het ongeluk?
Het rapport van BP legde de schuld grotendeels bij Halliburton en Transocean, maar de bevindingen zijn zwaar bekritiseerd. Ed Markey, een senator die in het Congres onderzoek deed naar de olieramp, zei destijds: “Van hun eigen acht belangrijkste bevindingen, nemen ze slechts expliciet de verantwoordelijkheid voor de helft van één. BP vindt het prima om de schuld in stukjes te verdelen, zolang ze maar het kleinste stukje krijgen.”
Tony Hayward, die ten tijde van de explosie BP’s chief executive was, zei in een verklaring dat het aanvankelijke falen van de putintegriteit te wijten was aan een “slechte cementklus” door olie- en gasmaterieelbedrijf Halliburton. Halliburton zei dat het “een aantal substantiële omissies en onnauwkeurigheden” in het BP-rapport had opgemerkt, en zei dat het “ervan overtuigd was dat al het werk dat het heeft uitgevoerd met betrekking tot de Macondo-bron werd voltooid in overeenstemming met BP’s specificaties.”
In haar rapport over de ramp, beschuldigde BP de eigenaars van het booreiland, Transocean, voor het niet adequaat onderhouden van de blowout preventer. Het rapport zegt: “De onderhoudsgegevens van de BOP werden niet accuraat gerapporteerd in het onderhoudsbeheersysteem. De toestand van kritieke onderdelen in de gele en blauwe pods en het gebruik van een niet-OEM onderdeel, die werden ontdekt nadat de pods waren geborgen, suggereren het ontbreken van een robuust Transocean onderhoudsbeheersysteem voor Deepwater Horizon BOP.”
Transocean reageerde met een krachtige weerlegging: “Het BP-rapport is een zelfingenomen poging om de kritische factor te verbergen die de basis vormde voor het Macondo incident: BP’s fataal gebrekkige putontwerp.”
Door commentatoren is betoogd dat het falen van Deepwater Horizon het onvermijdelijke resultaat was van jarenlange deregulering van de olie-industrie. Het eindrapport van de onafhankelijke Deepwater Horizon studiegroep, gepubliceerd in maart van dit jaar, suggereert echter dat de echte wortel van het probleem BP’s eigen laissez-faire benadering van veiligheid was.
Waren BP’s veiligheidsnormen adequaat?
Nee. Volgens het Deepwater Horizon eindrapport: “Deze ramp was te voorkomen als bestaande progressieve richtlijnen en praktijken waren gevolgd”, maar BP “beschikte niet over een functionele veiligheidscultuur.”
Het rapport, dat onafhankelijk was samengesteld door een internationale groep van 64 ervaren professionals, deskundigen en geleerden, gaf een vernietigende analyse van BP’s tekortkomingen. Het zei dat “als gevolg van een cascade van zeer gebrekkige falen en signaalanalyse, besluitvorming, communicatie, en organisatorische – bestuurlijke processen, de veiligheid in gevaar werd gebracht tot het punt dat de uitbarsting plaatsvond met catastrofale gevolgen.”
Er waren ook berichten dat BP op de hoogte was van een fout in de blowout preventer – het stuk apparatuur dat uiteindelijk faalde en een explosie veroorzaakte – maar niets deed om het te repareren.
Daarnaast bevatte BP’s rampenplan voor het omgaan met een catastrofale olieramp veel fouten en misrekeningen, volgens een analyse van de Associated Press. Tot de fouten behoorden het noemen van dieren die niet in de Golfregio voorkomen (waaronder zeehonden en walrussen) als mogelijke slachtoffers van een olielek, en de aanbeveling van een reeds lang overleden wetenschapper als deskundige op het gebied van de besmetting van in het wild levende dieren.
Bracht BP de ernst van het lek bagatelliseren?
BP werd door een hooggeplaatste Amerikaanse politicus beschuldigd van liegen tegen het Congres om zijn aansprakelijkheid te verminderen, nadat uit een intern document bleek dat de eigen worst-case-schatting van het bedrijf van de omvang van het olielek in de Golf van Mexico 20 keer groter was dan zijn openbare schatting.
Markey, het Democratische hoofd van de House subcommissie voor energie en het milieu, zei destijds: “Dit document roept zeer verontrustende vragen op over wat BP wist en wanneer ze het wisten. Het is duidelijk dat BP vanaf het begin niet eerlijk is geweest tegen de regering of het Amerikaanse volk over de ware omvang van deze lekkage.”
De PR-machine van BP draaide ook op volle toeren. In de drie maanden na de olieramp heeft BP zijn reclamebudget verdrievoudigd tot 60 miljoen pond, gericht op lokale en nationale kranten, tijdschriften, televisie en sociale media. Het bedrijf heeft een serie paginagrote krantenadvertenties geplaatst ter gelegenheid van de eenjarige herdenking van de ramp.
Hoeveel heeft de ramp met de Deepwater Horizon BP gekost?
P’s eigen meest recente raming van de totale kosten van de ramp werd in november 2010 bekendgemaakt als bijna $40 miljard.
De ramp heeft tijdelijk de helft van de waarde van het bedrijf weggevaagd. De koers van het BP-aandeel kelderde van 653 pence per aandeel op 15 april tot een dieptepunt van 303 pence per aandeel op 29 juni. Het herstel is sindsdien gestaag geweest, maar is sinds januari tot stilstand gekomen rond 480 pence per aandeel. Dit kan gedeeltelijk worden toegeschreven aan de vastgelopen pogingen om een partnerschap aan te gaan met Rosneft, de door de staat gecontroleerde Russische oliegigant, en de daarmee samenhangende dreiging van een rechtszaak van $ 10 miljard van joint venture TNK-BP.
BP beweert tot nu toe meer dan £ 7,9 miljard te hebben uitgegeven aan de sanering. Technisch adviseur Owens schat dat de schoonmaakoperatie BP momenteel “waarschijnlijk een paar miljoen dollar per dag” kost.
BP heeft een fonds van 20 miljard dollar opzij gezet om mensen en bedrijven te compenseren voor schade die verband houdt met het weglekken van de olie. Het heeft 3,8 miljard dollar uitgekeerd voor meer dan een half miljoen claims, waaronder meer dan 600 miljoen dollar aan de visserij-industrie.
Op welk moment zal alle olie uit het gebied zijn verwijderd?
Een woordvoerder van de NOAA zei dat er “geen basis was om te concluderen dat het herstel van de Golf in 2012 voltooid zal zijn.”
Polaris, dat de schoonmaak coördineert, heeft plannen opgesteld tot eind december. Owens zei: “
Een van de grootste zorgen van de opruimploeg op dit moment is de olie die onder het zand begraven ligt. Met het orkaanseizoen in aantocht vreest Owens “dat de stormen de begraven olie die we nog niet hebben gevonden, opnieuw zullen mobiliseren”.
De schoonmaakoperatie zal echter niet in staat zijn om elke druppel olie te verwijderen. Polaris zal vertrouwen op natuurlijke processen van verwering, microbiële activiteit en verdamping om de resterende olie af te breken.
Hoe is de lekkage opgeruimd?
De NOAA heeft in november 2010 een “oliebegroting” opgesteld waaruit bleek dat bijna een kwart van de olie is verdampt of opgelost; 17% is opgezogen door de “hoge hoed” die op de gebroken stijgbuis is neergelaten of anderszins direct is geborgen; 16% is chemisch verspreid door meer dan 8 miljoen liter chemische dispergeermiddelen; nog eens 13% is op natuurlijke wijze verspreid; 5% is verbrand (wat neerkomt op maximaal 11.000 vaten per dag), en 3% is afgeroomd. Aan de kust maakten de teams gebruik van strandreinigingsmachines en spoeltechnieken in de moerassen.
Hoe zijn de vogels en het mariene leven getroffen?
Staatsambtenaren zijn momenteel bezig de schade aan de fauna te tellen en te registreren; er zijn echter aanwijzingen dat de lekkage niet zo catastrofaal is geweest als de ergste voorspellingen. Volgens gegevens die in november 2010 door de US Fish and Wildlife Service zijn gepubliceerd, heeft de lekkage duizenden vogels en tientallen zeeschildpadden getroffen. Staats- en federale werknemers en aannemers voor BP registreerden meer dan 6.100 dode vogels, waarvan er 2.200 zichtbaar met olie waren besmeurd. Zij registreerden ook meer dan 600 dode zeeschildpadden, waarvan er 18 zichtbaar geolied waren. Niet alle sterfgevallen zijn vermoedelijk veroorzaakt door de olievervuiling.
153 dode dolfijnen zijn aangespoeld op de kust in de Golf, waarvan ten minste acht besmeurd waren met ruwe olie die is getraceerd naar BP’s bron. Het is nog niet duidelijk of de olie hen heeft gedood.
Het is niet duidelijk hoeveel leven op de zeebodem is aangetast. Joye’s onderzoek heeft beelden opgeleverd van hopen dode organismen, waaronder koralen, en heeft gebieden gevonden waar de oceaanbodem is bedekt met een donkerbruin slijm van ongeveer 4 cm diep. Een uitgebreid onderzoek van de zeebodem is nog niet voltooid.
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{highlightedText}}
- Delen op Facebook
- Delen op Twitter
- Delen via E-mail
- Delen op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger