De beoefenaars van holistische of biologische tandheelkunde kunnen sterk verschillen wat betreft de technieken en diensten die zij aanbieden. Hoewel veel conventionele tandartsen erkennen dat verschillende preventieve benaderingen van de tandheelkunde grote voordelen hebben, hebben sommige van deze tandartsen holistische praktijken bekritiseerd vanwege het gebrek aan effectiviteit van de aanpak en valse marketing in hun praktijken.
Een belangrijk deel van de kritiek op holistische tandheelkunde heeft te maken met het ongefundeerde gebruik van bepaalde diensten en behandelingen, waarvan vele ofwel zijn onderzocht en ondoeltreffend zijn bevonden, ofwel onvoldoende zijn onderzocht om veilig en effectief te kunnen worden verklaard voor de praktijk. Zo worden vaak kruidenremedies in de vorm van mondwater en tandpasta aanbevolen om bepaalde gebitsaandoeningen te voorkomen of te behandelen. Het zouden veiliger producten zijn omdat ze “natuurlijk” zijn. Er is echter een gebrek aan wetenschappelijk onderzoek dat dergelijke behandelingen ondersteunt, en in feite is gebleken dat kruidenremedies de veiligheid van meer invasieve of langdurige tandheelkundige procedures beïnvloeden, en kunnen leiden tot extra complicaties als ze interageren met de huidige medicijnen van een patiënt. Van sommige traditionele tandheelkundige technieken op basis van kruiden, zoals het gebruik van de Miswak stick, is echter aangetoond dat ze mogelijk effectief zijn. Het rijk van de plantaardige tandhygiëne blijft echter een grotendeels onderbestudeerd rijk, en verdere rigoureuze wetenschappelijke evaluaties zullen nodig zijn om de werkzaamheid van verschillende methoden te bepalen.
Sommige critici van holistische tandheelkunde merken ook op dat de tarieven die door dergelijke beoefenaars in rekening worden gebracht over het algemeen vele malen hoger zijn dan die van reguliere tandartsen. Sommigen beweren dat alternatieve tandheelkunde niet meer is dan het exploiteren van niche-gezondheidsovertuigingen en gimmicks om hogere tarieven te rechtvaardigen. Een mogelijk voorbeeld hiervan is de Cavitat, een niet gevalideerd ultrasoon apparaat dat vermeende laesies, beschreven als “cavitaties”, zou kunnen opsporen (zie: neuralgia-inducerende cavitational osteonecrosis), of het niet op bewijs gebaseerde gebruik van ademhalingsapparatuur door bepaalde “biologische tandartsen” tijdens het verwijderen van amalgaamvullingen, bedoeld om de kwikvergiftiging te verminderen door het inademen van materiaal uit de lucht te elimineren. Anderen beweren echter dat dergelijke praktijken niet representatief zijn voor het gehele gebied van de holistische tandheelkunde.