Op Super Bowl-zondag heeft Anheuser-Busch InBev een paar Bud Light-reclames uitgezonden waarin wordt beweerd dat het merk geen maïssiroop in zijn bier gebruikt. Het stelde ook dat concurrerende merken Miller Lite en Coors Light dat wel doen.
De campagne heeft consumenten in verwarring gebracht, concurrenten boos, en maïsboeren zwaar teleurgesteld (serieus, ze gieten Bud Lights uit hun gootsteen).
Miller Lite vuurde zondag terug met een snarky tweet, erop wijzend dat Miller Lite “meer smaak en de helft van de koolhydraten” heeft dan Bud Light. MillerCoors volgde met een blogpost waarin werd uitgelegd dat maïssiroop, een van maïs afgeleide suiker, op grote schaal wordt gebruikt in de bierindustrie, van “toonaangevende lagers tot pastry stouts tot pale ales tot IPA’s.” Specifiek, de blog noemt ambachtelijke stalwarts Sierra Nevada Pale Ale en Russian River Pliny the Elder als mede-maïsstroop gebruikers.
De laatste kicker kwam op dinsdag, toen Miller Lite een paginagrote advertentie in The New York Times over de #corntroversy liep. Het legt uit dat maïssiroop (niet slecht) niet hetzelfde is als high-fructose corn syrup (slecht), en benadrukt dat het ingrediënt “niet eens in” je bier terechtkomt. (Maïssiroop wordt gebruikt als een vergistbare suiker, niet als een smaakstof.) Oh, en er staat dat Anheuser-Busch zowel maïssiroop als hoog-fructose maïssiroop gebruikt in andere merken. Jakkes.
Ik zal het toegeven: Ik dacht dat Bud Light’s commercial slim was. Het heeft iets bereikt wat andere bierreclames, en zeker andere Bud Light reclames, niet hebben gedaan: Het heeft mensen aan het denken gezet over ingrediënten. En het deed dat zonder consumenten te beschamen omdat ze van bepaalde smaken houden, zoals het in het verleden herhaaldelijk heeft gedaan.
Het beschaamde MillerCoors echter wel voor het gebruik van een ingrediënt dat, zo blijkt, geen echte schade toebrengt aan bier, de smaak van bier, of je bierbuik, wat dat betreft.
De advertentie is uiteindelijk een beetje bangmakerij naar mijn smaak, maar het heeft mensen aan het denken gezet. Ik neem dat boven het uitbuiten van vrouwen, het aan de schandpaal nagelen van mede-drinkers, of het mijden van robots elke dag.
Sierra Nevada Acquires Sufferfest Beer
Op maandag, Sierra Nevada Brewing kondigde de overname van Sufferfest Beer, een San Francisco gevestigde maker van “functionele alcoholische dranken,” Sierra Nevada president en CEO Jeff White zei in een persbericht. De deal zal naar verwachting begin april worden gesloten, meldt Brewbound.
Wat zijn “functionele alcoholische dranken,” vraag je? Sufferfest is gespecialiseerd in glutenvrije bieren gericht op atletische types, zoals een 95-calorie kölsch-stijl bier gebrouwen met bijenpollen, en FKT (Fastest Known Time) Pale Ale gemaakt met zout en zwarte bessen. De bedrijfsnaam verwijst naar “een langdurige uithoudingsinspanning, zoals een race of een zware training,” meldt Brewbound.
Dit is groot nieuws voor klein bier. De “zal zweten voor bier” ethos is niet alleen marketing, het spreekt tot een groeiende trend in de richting van gezonder bier en drank alternatieven onder atleten en andere gezondheidsbewuste consumenten. Ik zie dit als een andere levensvatbare weg voor bier en aan bier verwante drinkers, langs dezelfde lijnen als non-alc bier, low-cal en low-carb bier, kombucha, en CBD dranken.
Is “gezond” bier de volgende hazy IPA? Waarschijnlijk niet, maar ik ben helemaal voor innovatie. Als mensen aarzelen om bier toe te voegen aan hun trainingsroutines, is het beter om “bier voor atleten” te hebben dan helemaal geen bier (of, God verhoede, Mich Ultra).
Bell’s Brewery trekt zich terug uit Virginia
Virginia is misschien voor liefhebbers, maar niet voor liefhebbers van Bell’s bier. Bell’s Brewery kondigde aan dat het de leveringen aan de staat zal staken, onder verwijzing naar aanhoudende juridische problemen met de Virginia Alcoholic Beverage Control Authority (ABC).
Een geschil over een poging tot verkoop van Bell’s distributierechten van het ene distributiebedrijf aan het andere is de oorzaak. Blijkbaar heeft Bell’s een track record van het niet willen werken met Reyes Beverage Group, de grootste bierdistributeur in het land, omdat het bang is dat het conglomeraat Big Beer-merken zal verkiezen boven zijn kleinere ambachtelijke brouwsels.
Oprichter Larry Bell kan doen wat hij wil met zijn bier, maar is het ontzeggen van Virginia drinkers een bier dat ze houden het antwoord? Ik denk het niet. Bell vertelde Brewbound dat Virginia goed is voor 5 procent van zijn bierverkoop, of het equivalent van ongeveer 300.000 kratten bier, “en groeiend.” Overdistributie heeft zijn eigen gevolgen, maar in dit geval lijkt het terugtrekken van product uit wat Bell beschrijft als een “zeer goede staat” meer onbezonnen dan verstandig.
De bierindustrie lijdt als geheel. Middelgrote, regionale brouwers zoals Bell’s ervaren de zwaarste van deze uitdaging. Een ongelukkige realiteit voor merken van deze omvang is dat zij distributiepartners nodig hebben om meer mensen te bereiken. Een andere ongelukkige realiteit is dat deze partnerschappen, net als alle relaties, compromissen vereisen. Een hele staat links laten liggen omdat je bang bent dat je merk wordt afgesnauwd is niet het probleem oplossen, het is ervoor weglopen. De enige oplossing die ik zie is minder bier verkopen in die staat.