Free Press

Ik heb een vriend die levenscoach is. Hij begon als mijn mentor, werd mijn pastor en is nu, terwijl hij dat allebei blijft, een van mijn dierbaarste vrienden.

In zijn rol als mentor heeft Rob het over het ‘spelersvak’. Gebruikmakend van de analogie van een kampioen tennisspeler moedigt hij zijn leerlingen aan om een team van mensen samen te stellen, vier tot zes, om hen te helpen door het leven te navigeren. Sommigen zijn er altijd, anderen komen en gaan, afhankelijk van het seizoen van het leven. Elk heeft een cruciale maar unieke rol.

Vijf jaar geleden, toen ik ontsnapte aan een langdurige gewelddadige relatie, bestond mijn spelersbox uit Rob, mijn zussen, mijn dokter, mijn therapeut en een zeer dierbare vriendin. Gedurende het jaar dat volgde speelden deze mensen elk een cruciale rol in mijn eerste stappen naar herstel, toen ik geleidelijk de lange termijn gevolgen van deze misbruik relatie ontrafelde. Met hun wijsheid, hulp en steun navigeerde ik door verwarring, woede, en de vreugde van eindelijk vrij te zijn.

Later, toen de gevolgen van mijn vrijheid resulteerden in overbesteding en ik mezelf in onverwachte schulden vond, veranderde mijn spelersbox. Dankzij goed advies, verantwoording en discipline, was mijn overgang naar verlammende schulden van relatief korte duur.

In recentere tijden veranderden mijn behoeften opnieuw. Ik worstel met het vinden van een manier om mijn relatie met mijn volwassen zoon, die ernstig gehandicapt is, voort te zetten, terwijl zijn vader vastbesloten is om mij op alle mogelijke manieren tegen te werken. Wederom heeft het feit dat ik de juiste mensen in mijn hoek heb, het verschil gemaakt in mijn strijd voor gerechtigheid voor hem en voor mij.

Ondanks al deze uitdagingen is er één die zich een weg heeft gebaand door alle wendingen van mijn volwassen leven. Het is er altijd geweest, een beetje op de achtergrond, maar niet helemaal opgaand. De onmiskenbare olifant in de kamer terwijl ik door de kronkels van het leven navigeer.

Ik ben dik.

Zowat 1,80 kilo en 1 meter 80. Sommigen zeggen dat ik niet ‘zo dik’ ben. Natuurlijk, ik kan nog steeds in normale winkels winkelen. Ik heb nog geen gordelverlenger nodig in het vliegtuig.

Ik val op.

Maar ik vind het niet leuk.

Ik wil niet dik zijn. Mijn gewrichten doen pijn en ik raak veel te snel buiten adem.

En ik mis dingen.

Ik mis watervallen waar ik 50 trappen voor moet lopen om er te komen, stoeltjesliften en ziplines die een gewichtslimiet hebben, wandelingen die de hele dag duren naar bergtoppen.

Ik ben er klaar mee om dingen te missen.

Het concept van de spelersbox toepassen op mijn gezondheid

In dit verhaal vertelde ik hoe een fysiotherapeut genaamd Craig me leerde sporten. Als gevolg van zijn hulp en geduld heb ik geleerd hoe te oefenen voor mijn lichaam. In plaats van naar een sportschool of een les te gaan waar ik het niet kan bijbenen, sport ik waar ik ben, en neem het alleen op tegen mezelf.

Het is levensveranderend geweest.

Craig leerde me om me te concentreren op lichaamsbeweging op een manier die ik leuk vind, terwijl hij me manieren liet zien om de delen van mijn lichaam te versterken die door artrose verzwakt zijn.

Zonder dat ik het besefte, was ik bezig een nieuwe spelersdoos in elkaar te zetten. Misschien wel de belangrijkste van allemaal. Want in tegenstelling tot de anderen, die allemaal een antwoord waren op een crisis, is deze voor mij. Deze is het resultaat van mijn uitspraak dat het leven me voor enorme uitdagingen zal blijven stellen, maar dat ik er ondanks die uitdagingen nog steeds toe doe.

Ik verdien de kans om te doen wat nodig is om het overtollige gewicht waar ik zo’n hekel aan heb uit mijn leven te verwijderen, en om dat te doen zonder schaamte, schuld of oordeel.

Ik had professionele hulp nodig bij mijn eetgewoonten

Nu is dit lang niet de eerste keer dat ik dit heb gedaan. Ik heb me aangemeld voor meer afslankprogramma’s, maaltijdplannen, lidmaatschappen van sportscholen en andere interventies dan ik me kan herinneren.

In 2008 onderging ik een lap-bandoperatie die binnen twee maanden moest worden teruggedraaid om mijn leven te redden.

Maar deze keer is anders. Ik ben een betalende klant die een dienst zoekt en ik doe het op mijn voorwaarden.

Drie weken geleden had ik dus een ontmoeting met een voedingsdeskundige. Ik besloot dat ik volledig eerlijk tegen haar zou zijn en dat ik aan haar antwoord zou merken of dit zou werken of niet.

Ze vroeg me wat ik hoopte te bereiken door met haar samen te werken. Mijn antwoord:

Ik ben bereid om heropgevoed te worden.

Ze glimlachte. Toen zei ik dat ik opensta voor alles wat ze me wil leren op twee voorwaarden:

Ik zal niet op de weegschaal gaan

en

Ik zal geen voedseldagboek bijhouden

Ze vond het allebei prima. Ze vroeg me niet om uitleg, maar ik deed het toch. Mezelf wegen helpt niet, of ik nu ben afgevallen of aangekomen het resultaat is hetzelfde. Ik eet ofwel uit beloning ofwel uit teleurstelling. Ik ga niet op de weegschaal staan tenzij mijn dokter me dat vraagt, en ze kan maar beter een goede reden hebben.

En voedseldagboeken geven me alleen maar het gevoel dat ik niet te vertrouwen ben met mijn eigen lichaam.

In plaats daarvan zette ze me aan het winnen

Mijn eerste consult duurde een uur. De eerste 45 minuten stelde ze me vragen.

Dan maakte ze een paar observaties.

Ik heb veel stress in mijn leven

Ik eet te veel voor het avondeten

Ik sta mezelf toe veel te veel honger te hebben

Maar mijn dieet is redelijk gezond

Ze zei dat mijn dieet meer bijgesteld moet worden dan dat het een revisie nodig heeft. Samen besloten we tot vijf veranderingen die haalbaar waren.

Verruil mijn 2 grote koffies per dag voor kleine

Heb twee plantaardige diners per week

Heb een gezonde middagsnack elke middag tegen 3.30 zodat ik niet uitgehongerd naar huis ga

Minder de grootte van mijn avondmaaltijd met 25%

Doe elke dag minstens één ding om stress te verlichten.

I’m already winning

Al deze dingen waren haalbaar en pijnloos. Ik heb in de korte drie weken sinds mijn eerste afspraak geleerd dat stress een groot probleem voor mijn lichaam is. Voor het eerst heb ik het gevoel dat ik word gesteund en niet veroordeeld door de persoon die ik betaal om me te helpen.

Ik doe het op mijn voorwaarden, en ik ben al aan het winnen.